Όταν μπαίνεις σε ταξί εκεί γύρω στις πέντε τα ξημερώματα. Από τον Δημήτρη Πολιτάκη

Όταν μπαίνεις σε ταξί εκεί γύρω στις πέντε τα ξημερώματα. Από τον Δημήτρη Πολιτάκη Facebook Twitter
0

Όταν μπαίνεις σε ταξί εκεί γύρω στις πέντε τα ξημερώματα, στο μεταίχμιο δηλαδή της νυχτερινής με την πρωινή βάρδια, ο οδηγός είναι είτε στα τελειώματα των αντοχών του (και βαρεμένος) είτε δεν έχει ακόμα αίσθηση των αντοχών του αφού είναι αγουροξυπνημένος (και βαρεμένος επίσης). Γενικά προτιμότερος είναι αυτός που τελειώνει τη βάρδια - αν και όχι ασφαλέστερος, αφού είναι πιθανό να έχει πιει πιο πολύ από σένα για να τη βγάλει (πόσους καφέδες να πιεις στο φινάλε πριν υποκύψεις στον πειρασμό να τους ανακατέψεις με λίγο «σπίρτο», έτσι, για να συμπορευτείς με τις ξέσαλες στρατιές της νύχτας )... Τουλάχιστον όμως αυτός δεν σε αντιμετωπίζει σαν ρεμάλι -μπον βιβέρ ρεμάλι έστω- που πρέπει να ανεχτεί ενώ κάνει τη θλιβερή δουλειά του («διακομιστής σαρκίων εν αποσυνθέσει»), όπως ο πρωινός. Υπάρχει μια συνενοχή και μια οικειότητα - μια κοινή φαντασίωση ντόλτσε βίτας (πού τα 'πινες ρε μπαγάσα...), κι αν δεν παρασυρθεί σε παραμυθένιες αφηγήσεις με νυμφομανείς καλόγριες και άλλες τέτοιες ιστορίες για αγρίους (σαν τον ταξιτζή που μου έδειξε τις προάλλες φωτογραφία «θεάς που είχε πάρει πριν λίγο», στην οποία μπορούσες να διακρίνεις στο κάτω μέρος τα γράμματα που έδειχναν ότι την είχε τραβήξει από περιοδικό!)... μια χαρά.

Έχεις σκεφτεί ρε φίλε πόσες πολλές λέξεις έχουμε στη γλώσσα μας για το μεθυσμένο;» με ρωτάει ξαφνικά. Και ξεκινά έτσι ένα brainstorm, ένα πινγκ πονγκ συνωνύμων που κράτησε σ' όλη τη διαδρομή Συντάγματος- Π. Φαλήρου: λιώμα, ντίρλα, τέζα, σκνίπα, πίτα, αλοιφή, σκουπίδι, γκολ, κόκαλο, λάσπη, λιάδα, χώμα, πτώμα, κουδούνι, κούρβουλο...

Μπήκα λοιπόν την περασμένη Παρασκευή σ' έναν ταξιτζή στα τελειώματά του (με κάθε έννοια), ο οποίος μου έφτιαξε τη διάθεση πάνω που πήγαινε να με πάρει από κάτω, εκείνη την ώρα που παραμονεύει η μνησικακία και που η αυτοκαταστροφική ευφορία πάει να γίνει αυτολύπηση (άλλο ένα άσκοπο ξενύχτι, κλαψ, κλαψ, λες και υπάρχει άλλο είδος ξενυχτιού)... «Έχεις σκεφτεί ρε φίλε πόσες πολλές λέξεις έχουμε στη γλώσσα μας για το μεθυσμένο;» με ρωτάει ξαφνικά. Και ξεκινά έτσι ένα brainstorm, ένα πινγκ πονγκ συνωνύμων που κράτησε σ' όλη τη διαδρομή Συντάγματος- Π. Φαλήρου: λιώμα, ντίρλα, τέζα, σκνίπα, πίτα, αλοιφή, σκουπίδι, γκολ, κόκαλο, λάσπη, λιάδα, χώμα, πτώμα, κουδούνι, κούρβουλο... Πρέπει να είχαμε βρει καμιά τριανταριά μέχρι να πληρώσω, κι αυτός δεν το έβαζε κάτω.

«Στάχτη!» τον άκουσα να μου φωνάζει από το τιμόνι ενώ προσπαθούσα να ξεκλειδώσω την εξώπορτα του σπιτιού...

Και δεν είχαμε πιάσει καν τις περιφράσεις και τους ευφημισμούς για το μεθύσι.

Θυμάμαι κάποτε ένα φροντιστή της ΑΕΚ που έλεγε για τον Μίροσλαβ Οκόνσκι (Πολωνός παιχταράς με αδυναμία στη βότκα) ότι σε κάποιες προπονήσεις ήταν φανερό ότι «τελούσε εν πλήρει ευθυμία»... Ο ταρίφας αυτός πάντως δεν ήταν ο πρώτος που μου έχει ελαφρύνει τη διάθεση τέτοια ώρα που αρχίζει να βαραίνει το «τέταρτο» (ή δέκατο τέταρτο) ποτήρι, το ποτήρι της οργής που έλεγε κι ο Μπουτάρης σε μια συνέντευξή του - αυτό που ακολουθεί τα ποτήρια της χαλάρωσης, του κεφιού και της λήθης. Ένας συνάδελφός του μού είχε πει κάποτε το εξής ιδιοφυές και σουρεαλιστικό: «Σκέψου τι καλύτερα που θα ήταν να είχαμε λέει πρώτα το χανγκόβερ και τη φρίκη της επόμενης μέρας και μετά να ακολουθούσε το μεθύσι της χθεσινής νύχτας. Μια χαρά θα ήμασταν!» Ένας άλλος πάλι, πριν χρόνια, μου είχε εκμυστηρευτεί ότι όταν ήταν στην Αυστραλία επισκέφτηκε τους Ανώνυμους Αλκοολικούς, αλλά όταν κλήθηκε να συμπληρώσει το κλασικό εισαγωγικό τεστ διέγραψε απ' όλες τις ερωτήσεις τη λέξη «ποτό» και την αντικατέστησε με τη λέξη «γυναίκες», με συνέπεια να διαμορφωθεί το ερωτηματολόγιο ως εξής:

Χάνεις χρόνο από τη δουλειά σου εξαιτίας των γυναικών; Κάνουν οι γυναίκες τη ζωή σου στο σπίτι δυστυχισμένη; Επηρεάζουν οι γυναίκες τη φήμη σου; Έχεις νιώσει ποτέ ντροπή μετά από πολλές γυναίκες; Είχες ποτέ οικονομικές δυσκολίες εξαιτίας των γυναικών; Έχουν μειωθεί οι φιλοδοξίες σου εξαιτίας των γυναικών; Σου προκαλούν οι γυναίκες δυσκολίες στον ύπνο; Θέτουν οι γυναίκες σε κίνδυνο την επαγγελματική σου σταδιοδρομία; Είχες ποτέ απώλεια μνήμης εξαιτίας των γυναικών; Έχεις νοσηλευτεί ποτέ σε νοσοκομείο ή ίδρυμα εξαιτίας των γυναικών;

Εντάξει, εντάξει, ξέρω (εκ πείρας δυστυχώς) ότι το ζήτημα δεν είναι αστείο. Ξέρω επίσης ότι το πραγματικό λιώμα δεν περιλαμβάνει ούτε χαρά ούτε χαβαλέ. Ως λαός μπορεί να μην πίνουμε με τον βάναυσο και απελπισμένο τρόπο που πίνουν οι Βρετανοί π.χ., αλλά το 'χουμε το θέμα μας με το ποτό. Υποτίθεται ότι γύρω στους 1.200.000 (σύμφωνα με πρόσφατη σχετική μελέτη) έχουν «πρόβλημα» με το αλκοόλ, με ιδιαίτερη έξαρση στους εφήβους. Αναρωτιέμαι αν διδάσκεται ακόμα στο μάθημα των Νέων Ελληνικών στο Γυμνάσιο το ποίημα του Βάρναλη Πάλι μεθυσμένος είσαι, που το διαβάζαμε στην τάξη και γελούσαμε με νόημα. Και τις Τρίτες το βράδυ, την ώρα που ο αδελφός μου κι ο πατέρας μου έβλεπαν το γουέστερν στην άλλη συσκευή, εγώ έβλεπα με τη μάνα μου το σίριαλ Επιστροφή στο Μπρέιντσχεντ (από το βιβλίο του Evelyn Waugh). Πολλά ψυχαναλυτικά συμπεράσματα μπορεί να εξαγάγει κανείς για το άτομό μου απ' αυτή την πληροφορία, το βέβαιο όμως είναι ότι κάπως έτσι πρέπει να άρχισε η έλξη προς το αλκοόλ, ενώ δηλαδή άκουγα στην τηλεόραση (το θυμάμαι σαν τώρα) τον αφηγητή/πρωταγωνιστή Τσαρλς (Τζέρεμι Άιρονς) να λέει: 
«Με ρώτησε πάλι ο Σεμπάστιαν το πρωί "πρέπει να μεθάμε κάθε βράδυ;" Ναι, έτσι νομίζω του είπα. "Κι εγώ το ίδιο" μου είπε αυτός...»

_______

Το άρθρο είχε δημοσιευτεί στην έντυπη LIFO No.48, στις 24/05/2007

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Κι ύστερα γίναμε ωραία φωτογραφία…» που τη ζωντάνεψε το AI / Ποιος θα ήθελε να δει τους νεκρούς του να «ζωντανεύουν»; / AI, η αθανασία σού πάει πολύ / Ο θάνατος στην εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης 

Οπτική Γωνία / Ποιος θα ήθελε να δει τους νεκρούς του να «ζωντανεύουν»;

Οι φωτογραφίες νεκρών αγαπημένων μας αποκτούν «ζωή» μέσω εφαρμογών AI. Πώς αλλάζει η Τεχνητή Νοημοσύνη τον τρόπο που βλέπουμε τον θάνατο σήμερα και ποια διλήμματα και φιλοσοφικά ερωτήματα θέτει;
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Οι διακοπές που δεν κάναμε φέτος

Ρεπορτάζ / Οι διακοπές που δεν κάναμε φέτος

Με τους μισθούς καθηλωμένους και τα κόστη των διακοπών να έχουν ξεφύγει, οι μεγάλες καλοκαιρινές εξορμήσεις που συνηθίζαμε μέχρι πρόσφατα, κατέληξαν σε «long weekends» για πολλούς, ενώ για άλλους ούτε καν αυτό δεν είναι πια επιλογή.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Βέτο τριών υπουργείων για τη Βασιλίσσης Όλγας – Αμετακίνητος ο Χάρης Δούκας

Αθήνα / Βέτο τριών υπουργείων για τη Βασιλίσσης Όλγας – Αμετακίνητος ο Χάρης Δούκας

Σε τροχιά μετωπικής σύγκρουσης μεταξύ κεντρικής διοίκησης και Δήμου Αθηναίων βρίσκεται πλέον το θέμα της λεωφόρου Βασιλίσσης Όλγας, μετά την απόφαση του δημοτικού συμβουλίου να προχωρήσει, κατά πλειοψηφία, στην επαναφορά της κυκλοφορίας οχημάτων και στη μετατροπή της σε δρόμο ήπιας κυκλοφορίας.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Η Νέα Δημοκρατία και οι δύο επιστροφές που θέλει

Ρεπορτάζ / Η Νέα Δημοκρατία και οι δύο επιστροφές που θέλει

Κάποιοι ελπίζουν στην επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και άλλοι ζητάνε την επιστροφή του Γρηγόρη Δημητριάδη. Οι πληροφορίες της LiFO επιβεβαιώνουν τις συζητήσεις για την επιστροφή του Δημητριάδη, αλλά στο κόμμα και όχι στο Μαξίμου.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Μετανάστες, ΜΚΟ και δικαιώματα στο στόχαστρο – η κυβέρνηση νομοθετεί τον αποκλεισμό

Οπτική Γωνία / Μετανάστες, ΜΚΟ και δικαιώματα στο στόχαστρο – η κυβέρνηση νομοθετεί τον αποκλεισμό

Η κυβέρνηση σκληραίνει ακόμα περισσότερο την αντιμεταναστευτική της πολιτική, στοχοποιώντας επιπλέον ξανά τις ΜΚΟ, ευτυχώς όμως όχι χωρίς «αντίλογο», παρά την απουσία ικανής αντιπολίτευσης και σε αυτό το πεδίο. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Με απειλούν από τις ΗΠΑ επειδή λέω “Free Palestine”»

Οπτική Γωνία / «Δέχομαι απειλές από τις ΗΠΑ επειδή λέω “Free Palestine”»

Η Ιωάννα Αλυγιζάκη μιλά για το γράμμα που έλαβε στο μαγαζί της στα Χανιά ενώ ο πρώην πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Αθηνών Μίνος Μωυσής σχολιάζει τις συνέπειες του περιστατικού και περιγράφει την ανησυχία του για τη μισαλλοδοξία στην Ελλάδα. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δυο καράβια των παιδικών χρόνων

Οπτική Γωνία / Η αριστοκρατική Μαριλένα και η τραχιά Μυρτιδιώτισσα όργωσαν τις ελληνικές θάλασσες, αφήνοντας το στίγμα τους

Βίος και πολιτεία δυο καραβιών που έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στα όχι άγνωστα αλλά και όχι πάντοτε ήρεμα νερά της Ελλάδας.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
«Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ρεπορτάζ / «Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ο συγγραφέας Γιάννης Μακριδάκης, που ζει στη Χίο και καλλιεργεί εκεί ο ίδιος τη δική του γη, περιγράφει στη LiFo την καθημερινότητα, που έχει αλλάξει ριζικά μετά τις φωτιές, και την προσπάθεια των κατοίκων να σταθούν ξανά στα πόδια τους.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Τραμπ και με ποιους όρους;

Βασιλική Σιούτη / Θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Τραμπ και με ποιους όρους;

Πώς θα τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία και πόσο κοντά βρισκόμαστε σε αυτό το τέλος; Τραμπ και Πούτιν μοιάζουν αποφασισμένοι, αλλά ο Ζελένσκι και οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν βιάζονται.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Μαζωνάκης: Το χρονικό μιας (ακόμα) διαπόμπευσης

Οπτική Γωνία / Μαζωνάκης: Το χρονικό μιας (ακόμα) διαπόμπευσης

Αν έβγαζε κάποιος ένα συμπέρασμα από τον χειρισμό της υπόθεσης αυτής, θα έλεγε πως «όλα ήταν ένα λάθος». Ένα λάθος το οποίο πολλοί δεν το βλέπουν ως τέτοιο, καθώς θεωρούν αυτονόητο να μαθαίνουν πληροφορίες για τις ζωές των άλλων, ακόμα και αν αυτές έχουν δυσκολίες και απαιτούν σεβασμό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Για τους «εμπρηστές της Πάτρας»: Ιδεολογικές καταχρήσεις μιας φωτογραφίας

Οπτική Γωνία / Για τους «εμπρηστές της Πάτρας»: Ιδεολογικές καταχρήσεις μιας φωτογραφίας

Από που προκύπτει το αναρχικό, πόσο μάλλον κάποιο «κομμουνιστικό» προφίλ των «εμπρηστών»; Από ένα σκουλαρίκι, την είδηση για το χασίς και τα τσίπουρα, τα ρούχα που είναι αυτά που συναντάς σε πλήθος εικοσάρηδων σε πλατείες και δρόμους της χώρας;
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ