Οι γενικεύσεις που θολώνουν και αθωώνουν

Οι γενικεύσεις που θολώνουν και αθωώνουν Facebook Twitter
Θέλουμε να «ξέρουμε» –ει δυνατόν τα πάντα– για να μη βρεθούμε σε δύσκολη θέση ή για να μη μας αιφνιδιάσει κάποια πρωτοβουλία του άλλου.
0



Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑΣ 
είναι αυτή όπου, περισσότερο από ποτέ, μας ενδιαφέρει τι λένε οι άλλοι για μας, τι σχεδιάζουν, τι σκέφτονται. Φαντάζει κάτι υπερ-κοινωνικό, ένα περίσσευμα έγνοιας για τα συναισθήματα, τις σκέψεις, τα λόγια των άλλων. Όμως τις περισσότερες φορές αυτό το άγχος για τους άλλους είναι απλώς μια αγωνία για τη δική μας αυτοσυντήρηση. Θέλουμε να «ξέρουμε» –ει δυνατόν τα πάντα– για να μην βρεθούμε σε δύσκολη θέση ή για να μη μας αιφνιδιάσει κάποια πρωτοβουλία του άλλου. Θέλουμε να μάθουμε τι ετοιμάζει ο άλλος για να μη μας προσπεράσει κάπου και φυσικά να μη βρεθούνε ηττημένοι. Διότι η ήττα τρομάζει. Η ήττα πανικοβάλει. Και ας είναι στοιχείο αναπόδραστο της ζωής, της πολιτικής, των σχέσεων. 

Είναι οι υποκλοπές στην πολιτική και στη σφαίρα του κράτους μια απλή προέκταση αυτής της γενικευμένης δίψας για αγορά πληροφοριών; Μετατοπίζει απλώς την ανασφάλεια στο κέντρο της εξουσίας, ενώ τη βλέπουμε και τη νιώθουμε γύρω μας στο μικρο-επίπεδο των σχέσεων; Είμαι πάντα επιφυλακτικός με τις γενικεύσεις και τις ψυχολογικές ερμηνείες πολιτικών πρακτικών. Η εξουσία, ανέκαθεν, έφερε την ανασφάλεια της προσωρινότητας. Όχι μόνο στις δημοκρατίες, όπου κόμματα και πρόσωπα εναλλάσσονται στη διακυβέρνηση, αλλά και στις δεσποτικές κυβερνήσεις, όπου το προσωρινό γίνεται μόνιμο καθεστώς. 

Η πολιτική είναι πεδίο ευθυνών για πράξεις και παραλείψεις κι όχι απλώς διάφορα κοινωνικά φαινόμενα δίχως σάρκα και οστά που απλώς τα σχολιάζουμε και τα «καυτηριάζουμε» ή που ψάχνουμε τις βαθύτερες αιτίες τους.

Υπάρχει όμως τα τελευταία χρόνια ένας μίτος που ενώνει τη «μικρή» ανασφάλεια των καθημερινών ανθρώπων με τη «μεγάλη» ανασφάλεια που μαστίζει τις δομές και τα δίκτυα του κράτους: η τεχνολογία που επιτρέπει το στοκάρισμα και την έκθεση τεράστιου όγκου δεδομένων από τη ζωή τη δική μας και των άλλων. Είναι η αμοιβαία επιτήρηση και η παρακολούθηση συνομιλιών ή εικόνων του άλλου –γνωστών ή τελείως αγνώστων μας– που έχει δημιουργήσει μια φρενίτιδα και μια νέα συνθήκη του πολιτισμού.

Από εκεί και πέρα όμως, η γενική τάση, η φρενίτιδα και η μανία με την πληροφορία δεν αθωώνουν την κάθε ΕΥΠ, τον εκάστοτε παρα-κυβερνητικό ή άλλο μηχανισμό να οργανώνει την παρακολούθηση των αντιπάλων του ή και των «δικών του». Καμιά φορά, όταν κάποιος θέλει να απαλύνει τη θέση του δικού του πολιτικού ειδώλου, σπεύδει να ανοίξει γενικές συζητήσεις περί «κοινωνικών φαινομένων».

Έτσι, όλα όσα λέμε για τη φρενίτιδα, την ανασφάλεια και το πάθος για εξασφάλιση πληροφορίας μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν δικαιολόγηση της αντίληψης πως «έτσι κάνουν όλοι στην εποχή μας» και πως τα πάντα παρακολουθούνται. Όπως όταν πολλοί αριστεροί συνήθιζαν να λένε για κάποιον εξτρεμιστή πως πρέπει να δούμε κυρίως το «κοινωνικό φαινόμενο» και να μη στεκόμαστε στις επιμέρους ευθύνες των δραστών, έτσι και τώρα διάφοροι λένε πως οι υποκλοπές και οι παρακολουθήσεις είναι κοινωνικό φαινόμενο που εμπλέκει τους πάντες και επομένως μη σπεύδουμε να ζητάμε τον λόγο από την κυβέρνηση ή τον πρωθυπουργό. Το ένα όμως δεν δικαιολογεί το άλλο. Η πολιτική είναι πεδίο ευθυνών για πράξεις και παραλείψεις κι όχι απλώς διάφορα κοινωνικά φαινόμενα δίχως σάρκα και οστά που απλώς τα σχολιάζουμε και τα «καυτηριάζουμε» ή που ψάχνουμε τις βαθύτερες αιτίες τους.

Μπορούμε πάντως να κρατάμε και τις δυο άκρες του νήματος. Να έχουμε στο νου τη μεγάλη ανασφάλεια που κάνει κι εμάς και τον κόσμο μας πιο ευάλωτο στους ιούς της πληροφορίας και της επιτήρησης. Αλλά και να μην επιτρέπουμε στους πολιτικά υπεύθυνους να οχυρώνονται πίσω από το χαοτικό παιχνίδι μιας εποχής όπου τα προσωπικά δεδομένα κυκλοφορούν σε τεράστια στοκ. Το ανεξέλεγκτο των δικτύων επιτήρησης και των λογισμικών παρακολούθησης είναι εξάλλου μια κάπως πονηρή διαπίστωση. Λέει την αλήθεια, όχι όμως όλη την αλήθεια, που περιέχει πάντα και τις ευθύνες και τις αποφάσεις των ηγεσιών, των πολιτικών επιτελείων, των «υπηρεσιακών παραγόντων». Σε τελική ανάλυση, δεν ζούμε μέσα σε αφαιρέσεις και σκοτεινά νέφη αλλά σε σε πολιτικές κοινωνίες, σε κοινωνίες δηλαδή που αναζητούν απαντήσεις σε συγκεκριμένα ερωτήματα. Και εδώ είμαστε ακόμα αυτές τις μέρες του Δεκαπενταύγουστου: αναζητάμε ακόμα συγκεκριμένες απαντήσεις σε μια σκοτεινή ιστορία.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός και θεωρητικός φυσικός μιλά για την προέλευση της συνείδησης, τoν εγκέφαλο ως κβαντική μηχανή και το μέλλον του ανθρώπου ως υβριδίου τεχνολογίας και βιολογίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Οπτική Γωνία / «Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Ένα 13χρονο παιδί δεν άντεξε την ομοφοβία και έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος εξηγεί πώς μπορούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να εντοπίσουν έγκαιρα τα σημάδια της αυτοκτονικής διάθεσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Antinero: Καταγγελία-μαμούθ για το μεγαλύτερο πρόγραμμα δασικής πρόληψης

Ρεπορτάζ / Antinero: Πώς το «μεγαλύτερο πρόγραμμα δασικής πρόληψης» έγινε πεδίο καταγγελιών

Με εκατομμύρια ευρώ να έχουν ήδη διατεθεί, το πρόγραμμα Antinero μπαίνει στο στόχαστρο: 213 φορείς και πολίτες υπέβαλαν αναφορά στην Ε.Ε., αμφισβητώντας τη νομιμότητα και την αποτελεσματικότητά του.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
ΕΠΕΞ Οι ψαράδες της Αμοργού πέτυχαν κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα

Οπτική Γωνία / Οι ψαράδες της Αμοργού πέτυχαν κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα

Πήραν τη θάλασσα στα χέρια τους, πριν να είναι πολύ αργά και την χάσουν. Το «Αμοργόραμα» δεν είναι απλώς μια ιδέα, αλλά στοίχημα ζωής – και πρότυπο για την αλιεία όλης της χώρας.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Μετρό-φούρνος: Ως πότε θα λιώνουμε και υπογείως;

Ρεπορτάζ / Μετρό-φούρνος: Ως πότε θα λιώνουμε και υπογείως;

Είκοσι τρένα που εκτελούν δρομολόγια στην μπλε και την κόκκινη γραμμή δεν έχουν κλιματισμό, ενώ το air condition στους παλιούς συρμούς της πράσινης γραμμής θυμίζει λοταρία: ποτέ δεν ξέρεις αν θα πετύχεις δροσιά ή ζέστη.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Dr. Zeina Jallad: «Ονειρεύομαι ένα μέλλον όπου τη ζωή των παιδιών μας δεν θα την ορίζει το γεγονός ότι υποφέρουν αλλά ότι ευημερούν»

Οπτική Γωνία / Zeina Jallad: «Ονειρεύομαι έναν ουρανό χωρίς πυραύλους και drones»

Η διευθύντρια του Κέντρου Μελετών Παλαιστινιακής Γης και καθηγήτρια στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού μιλά στη LiFO για την αποτυχία του διεθνούς δικαίου και το «sumud» ως καθημερινή εξέγερση απέναντι στην εξόντωση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ