Μισόλογα κριτικής και παράλληλοι μονόλογοι 

Μισόλογα κριτικής και παράλληλοι μονόλογοι  Facebook Twitter
Ο Αλέξης Τσίπρας με αυτήν τη δημόσια εμφάνισή του, που επέλεξε να είναι στην εκδήλωση της «Καθημερινής», προσπάθησε να αποκαταστήσει την εικόνα του και να διαχωρίσει τη θέση του από πρόσωπα που εκείνος επέλεξε στο παρελθόν. Φωτ.: Bill Rebapis / SOOC
0

ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ, που δεν έγινε ποτέ όταν έπρεπε, εκεί που έπρεπε και όπως έπρεπε, είχαμε κάτι σαν παράλληλους μονολόγους, με τον Αλέξη Τσίπρα από το συνέδριο της «Καθημερινής» για τα 50 χρόνια της Μεταπολίτευσης, και τους πρώην υπουργούς του από την ιδρυτική συνδιάσκεψη του κόμματος της Νέας Αριστεράς. Ίσως δεν είναι τυχαίο ότι η κριτική ασκείται τώρα που όλοι τους έφυγαν από την ενεργό δράση στον ΣΥΡΙΖΑ. Όλα αυτά τα χρόνια στα όργανα του κόμματος δεν συζητήθηκε ποτέ ουσιαστικά ούτε γιατί κέρδισαν την εξουσία ούτε γιατί την έχασαν. 

Η κριτική του Αλέξη Τσίπρα για την κυβέρνησή του (πραγματική αυτοκριτική απέφυγε να κάνει) έμοιαζε αρκετά με απολογία, όχι όμως στην αριστερή βάση που απογοήτευσε και σε μεγάλο βαθμό τον εγκατέλειψε, αλλά στο αστικό σύστημα, του οποίου τους εκπροσώπους προσπάθησε να πείσει ότι δεν θα έβαζε ποτέ σε κίνδυνο. 

Ο Αλέξης Τσίπρας με αυτήν τη δημόσια εμφάνισή του, που επέλεξε να είναι στην εκδήλωση της «Καθημερινής», προσπάθησε να αποκαταστήσει την εικόνα του και να διαχωρίσει τη θέση του από πρόσωπα που εκείνος επέλεξε στο παρελθόν, από τον Βαρουφάκη μέχρι τον Κασσελάκη.

Ο Αλέξης Τσίπρας προέβη στη διαπίστωση ότι σήμερα η αριστερά δεν συμβαδίζει με τις εξελίξεις και δεν δίνει «προοπτική ενθουσιασμού και μιας καλύτερης ζωής». 

Ο τέως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε να αφηγηθεί ξανά το σχετικά πρόσφατο παρελθόν, δίνοντάς του μια νέα ερμηνεία και εμφανιζόμενος ο ίδιος με ένα πιο κεντρώο προφίλ και καθόλου ριζοσπαστικό. 

Για το δημοψήφισμα είπε ότι αυτό έδωσε τη δυνατότητα και στις δύο πλευρές τότε να κάνουν ένα βήμα πίσω – κι ενώ είναι προφανές ποια ήταν η δική του υποχώρηση, δεν εξήγησε ποια ήταν η υποχώρηση των δανειστών. Χαρακτήρισε ατυχείς τους χειρισμούς της κυβέρνησής του στις υποθέσεις Novartis και τηλεοπτικών αδειών. Πριν κριθούν δικαστικά, ωστόσο, έλεγε άλλα. Για τον αντιαμερικανισμό, που στη Μεταπολίτευση χαρακτήριζε όλα τα κόμματα της αριστεράς, είπε ότι ο δικός του αντιαμερικανισμός «πάντα είχε ένα πλαίσιο, ακόμη και όταν ήμουν νέος». Είπε επίσης ότι «εμπνεόταν από τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και τα κινήματα που διαμορφώνονταν στις ΗΠΑ» και δήλωσε ευτυχής που η κυβέρνησή του ήταν εκείνη που έπαιξε ρόλο στην ομαλοποίηση των σχέσεων με τις ΗΠΑ.

Ανέφερε πως είναι περήφανος για τρία πράγματα: την έξοδο από το μνημόνιο, τη Συμφωνία των Πρεσπών και επειδή, σύμφωνα με τον ίδιο, ήταν η εντιμότερη κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης στη διαχείριση του δημόσιου χρήματος. Έξοδος από τα μνημόνια και ακύρωσή τους βέβαια δεν υπήρξε, έφεραν ένα τρίτο μνημόνιο και τα ολοκλήρωσαν, με μεγάλο κόστος για τους Έλληνες, ενώ και η Συμφωνία των Πρεσπών ήταν απαίτηση των ΗΠΑ και της Γερμανίας. Κανείς δεν αμφισβητεί ωστόσο τη ρύθμιση του χρέους που έγινε μέσα στο μνημονιακό πλαίσιο επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Όπως κανείς από τους «μένουμε Ευρώπη» δεν αμφισβητεί την προσήλωση που επέδειξαν στην εφαρμογή του μνημονίου, παρά την αντίθετη ρητορική και τους λόγους για τους οποίους εξελέγησαν. 

Ο Αλέξης Τσίπρας προέβη στη διαπίστωση ότι σήμερα η αριστερά δεν συμβαδίζει με τις εξελίξεις και δεν δίνει «προοπτική ενθουσιασμού και μιας καλύτερης ζωής». Οι παλιοί του σύντροφοι που έχουν απομείνει στον ΣΥΡΙΖΑ δεν ενθουσιάστηκαν με όσα είπε και πολλοί σχολίασαν αρνητικά ότι πήγε στο συνέδριο της «Καθημερινής» αλλά όχι στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. 

Κάπως πιο απελευθερωμένα πια, καθώς έχουν εγκαταλείψει τον ΣΥΡΙΖΑ, τα στελέχη της Νέας Αριστεράς μιλούσαν για τη διαρκή φθορά και την απαξίωσή του. Αυτήν τη φορά όμως δεν γλίτωσε ούτε ο Τσίπρας από την κριτική, αν και ως τώρα τον άφηναν απ' έξω. 

Μισόλογα κριτικής και παράλληλοι μονόλογοι  Facebook Twitter
Η Αχτσιόγλου εμφανίζεται σαν να προειδοποιούσε εγκαίρως τον Τσίπρα, αλλά ποτέ πριν δεν τα είχε πει αυτά, δημόσια τουλάχιστον. Φωτ.: SOOC

Η Έφη Αχτσιόγλου είπε σε συνέντευξή της ότι «ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζει τώρα τα δομικά προβλήματα τα οποία εμείς είχαμε έγκαιρα διαγνώσει ότι θα επισυμβούν. Ο ίδιος επέλεξε το καλοκαίρι να ανεχτεί την ευθεία εργαλειοποίησή του από τον κ. Κασσελάκη, ο οποίος έβαλλε εναντίον μου. Το επέτρεψε, το ανέχτηκε και είναι κοινή πεποίθηση ότι με αυτόν τον τρόπο στήριξε τον κ. Κασσελάκη. Ο ίδιος κάνει τώρα μία όψιμη, ετεροχρονισμένη αναγνώριση, η οποία δεν αλλάζει την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης». Η Αχτσιόγλου εμφανίζεται σαν να προειδοποιούσε εγκαίρως τον Τσίπρα, αλλά ποτέ πριν δεν τα είχε πει αυτά, δημόσια τουλάχιστον. 

Ο Πάνος Σκουρλέτης είπε και αυτός για τον ΣΥΡΙΖΑ ότι «τους τελευταίους μήνες μεταλλάχθηκε οβιδιακά, ωστόσο το σπέρμα προϋπήρχε, δεν προέκυψε με τον Στέφανο Κασσελάκη. Ήταν συνειδητή επιλογή η ρευστοποίηση της συλλογικής λειτουργίας των οργάνων». 

Ήταν ένα Σαββατοκύριακο κριτικής –με ελάχιστη αυτοκριτική και όχι γενναιόδωρη–, σίγουρα καθυστερημένης και χωρίς να είναι καθόλου σίγουρο ότι αντλήθηκαν διδάγματα.  

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για τους «εμπρηστές της Πάτρας»: Ιδεολογικές καταχρήσεις μιας φωτογραφίας

Οπτική Γωνία / Για τους «εμπρηστές της Πάτρας»: Ιδεολογικές καταχρήσεις μιας φωτογραφίας

Από που προκύπτει το αναρχικό, πόσο μάλλον κάποιο «κομμουνιστικό» προφίλ των «εμπρηστών»; Από ένα σκουλαρίκι, την είδηση για το χασίς και τα τσίπουρα, τα ρούχα που είναι αυτά που συναντάς σε πλήθος εικοσάρηδων σε πλατείες και δρόμους της χώρας;
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Υπάρχει όντως λόγος να επιστρέψει ο Τσίπρας;

Οπτική Γωνία / Υπάρχει όντως λόγος να επιστρέψει ο Τσίπρας;

Υπάρχει ανάγκη στην πολιτική ζωή για ένα νέο κόμμα; Υπάρχει κρίσιμος ζωτικός χώρος που δεν έχει εκπροσώπηση; Μπορεί να ξεπεραστούν ή, έστω, να αμβλυνθούν οι έντονα αρνητικές μνήμες από τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ; Είναι ο Αλέξης Τσίπρας το ιδανικό πρόσωπο;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Σουδάν: Ο ξεχασμένος πόλεμος και τα «παιδιά-πρόσφυγες» που κατηγορούνται ως διακινητές

Οπτική Γωνία / Σουδάν: Η μεγαλύτερη τραγωδία του αιώνα δεν γίνεται ποτέ πρωτοσέλιδο

Οι νεκροί από τις συγκρούσεις, την πείνα και τις επιδημίες υπολογίζεται συνολικά περί το 1 εκατ., και περισσότεροι από τους μισούς εξ αυτών είναι παιδιά. Μια εφιαλτική κατάσταση, που έχει όμως την «ατυχία» να περνά σε δεύτερη ή και τρίτη μοίρα, καθώς ούτε τα ΜΜΕ και τους διεθνείς οργανισμούς φαίνεται να συγκινεί ιδιαίτερα ούτε εντάσσεται εύκολα σε κάποιο πολιτικό αφήγημα ώστε να εμπνεύσει μαζικά κινήματα αλληλεγγύης.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Οπτική Γωνία / Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Σκέψεις πάνω στην απόφαση του Oposito, ενός μικρού εκδοτικού οίκου που έχει δώσει ενδιαφέροντα δείγματα ανήσυχης κοινωνικής και πολιτισμικής σκέψης, για την «αποδέσμευσή» του σε σχέση με το βιβλίο της κοινωνιολόγου Eύα Ιλούζ «Ψυχρή τρυφερότητα. Η άνοδος του συναισθηματικού καπιταλισμού».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ακροβατώντας / Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ένα εντυπωσιακά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας είναι διατεθειμένο να δώσει «συγχωροχάρτι» για ένα μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο, αρκεί οι εμπλεκόμενοι να τηρήσουν ακροδεξιά και ρατσιστική στάση στο μεταναστευτικό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πέντε ιδρύματα πρώην πρωθυπουργών και ένα ινστιτούτο. Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Ρεπορτάζ / Τα ιδρύματα των πρώην πρωθυπουργών: Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Τυπικά, σκοπός τους είναι η διατήρηση των αρχείων και η προβολή του έργου πρώην πρωθυπουργών. Στην πράξη, όμως, λειτουργούν και ως think tanks και πολιτικά εργαλεία επιρροής.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ