Μήπως να σταματήσουμε να πέφτουμε από τα σύννεφα;

Μήπως να σταματήσουμε να πέφτουμε από τα σύννεφα; Facebook Twitter
Γινόντουσαν πάντα, απλώς τα έθαβε η κοινωνία, που θυσίαζε τα παιδιά της πολύ πιο εύκολα.
0



ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ
ένα κρακ και ξεχύνεται κάτι φρικαλέο και σκοτεινό: ένα 12χρονο παιδί που το εξέδιδε ένας «οικογενειάρχης» και τα 213 άτομα που επικοινώνησαν για να το βιάσουν. Όπως μας δίδαξε η κάλυψη της υπόθεσης της Ρούλας Πισπιρίγκου, όλο αυτό μοιάζει να είναι στην αρχή του, έχουμε ακόμα πολλές λεπτομέρειες να μάθουμε, μέχρι να σιχαθούμε και τα ίδια μας τα σωθικά. 

Ίσως να μη βοηθάει το γεγονός ότι ζούμε στην Ελλάδα και γνωρίζουμε από πριν πως οι θεσμοί θυμίζουν παρακμιακές κουρελούδες. Η «δημοσιογραφία», που στην προκειμένη περίπτωση θυμίζει λύκο με θλιμμένα ματάκια και κοφτερά δόντια, έχει ήδη ξεκινήσει: κάμερες κατασκηνώνουν έξω από το σπίτι του παιδιού, τηλεοπτικές εκπομπές δείχνουν φωτογραφίες του με πίξελ, τηλεπαρουσιάστρια αναφέρεται σε «ερωτική συνεύρεση» και «ροζ βίντεο». Η «δικαιοσύνη» μοιάζει με κάτι αφηρημένο και πολύ πολύ μακρινό, με το οποίο θα πρέπει να παλέψει το παιδάκι όταν και αν εκδικαστεί η υπόθεση. 

Οργιζόμαστε μέχρι να βγει στην επιφάνεια η επόμενη υπόθεση και μετά το ξεχνάμε και βγαίνει η επόμενη. Κάποιοι προτείνουν να φτιαχτεί μητρώο με σεξουαλικούς εγκληματίες. 

«Ήταν πάντα έτσι ή τώρα απλώς βγαίνουν στο φως;», αναρωτήθηκε ένας γνωστός μου στο Facebook, εκφράζοντας αυτό που μάλλον σκέφτεται πολύς κόσμος. Kάθε δεύτερη μέρα σχεδόν πια βγαίνει στον αέρα μια υπόθεση σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκου. Μάλλον και τα δύο. Γινόντουσαν πάντα, απλώς τα έθαβε η κοινωνία, που θυσίαζε τα παιδιά της πολύ πιο εύκολα. Κι όμως, ενώ τα ήθη έχουν αλλάξει, οι ειδικοί υποστηρίζουν πως εξαιτίας των online κυκλωμάτων παιδικής πορνογραφίας, τα εγκλήματα με θύματα παιδιά μοιάζουν να έχουν εκτοξευτεί. Όλο αυτό βέβαια το μετράμε με ειδήσεις και πρωτοσέλιδα, δεν υπάρχει κάποιο μητρώο ή οποιαδήποτε καταγραφή θυμάτων ή εγκληματιών – αλίμονο, ας τα μετρήσουν αυτά σε καμιά άλλη χώρα καλύτερα, εδώ είμαστε οικογενειάρχες.

Ίσως βέβαια θα πρέπει να σταματήσουμε να πέφτουμε από τα σύννεφα. Νομίζω πως αν μιλήσει κανείς με οποιαδήποτε γυναίκα για τη ζωή της ως κορίτσι, θα φρίξει με τις ιστορίες που θα ακούσει. Έως τα 14 περίπου –γιατί μετά αγρίεψα κι άρχισα να απαντάω– έχω ακούσει από μεγάλους άντρες μερικές από τις πιο νοσηρές ατάκες της ζωής μου, πράγματα που δεν είχα το μυαλό να επεξεργαστώ ή να απορρίψω τότε και που μου έμαθαν ένα χρήσιμο μάθημα για την υπόλοιπη ζωή μου: να φοβάμαι τους άντρες. Δεν θα ξεχάσω έναν 50άρη κύριο με κατσαρά μαλλιά που μου έστελνε φιλάκια και μου έκλεινε το μάτι στη στάση του λεωφορείου κάθε πρωί, ενώ εγώ τον κοιτούσα κάπως κοκαλωμένη από την τελευταία θέση του σχολικού λεωφορείου. Ήταν ένα λεωφορείο για παιδάκια του δημοτικού – ήμουν 11 χρονών. Και όχι, δεν θεωρώ όλο αυτό το πλαίσιο μέσα στο οποίο σεξουαλικοποιούνται τα κορίτσια σε τόσο νεαρή ηλικία ούτε χαριτωμένο ούτε ακίνδυνο.

Πολλοί απαιτούν –και δικαίως μάλλον– να δοθούν στη δημοσιότητα τα 213 ονόματα και τηλέφωνα αυτών που είχαν επικοινωνήσει για να βιάσουν το παιδί. Την ίδια ώρα τo Twitter είναι γεμάτο φωτογραφίες από κρεμάλες και κραυγές για τη θανατική ποινή.

Οργιζόμαστε μέχρι να βγει στην επιφάνεια η επόμενη υπόθεση και μετά το ξεχνάμε και βγαίνει η επόμενη και η επόμενη και η επόμενη, αλλά στην πραγματικότητα η λύση δεν είναι η οργή μας, ούτε η κρεμάλα. Κάποιοι προτείνουν να φτιαχτεί μητρώο με σεξουαλικούς εγκληματίες, κάτι σαν το Sex Offenders Register που υπάρχει στην Αμερική. Στην Αγγλία υπάρχει το Child Sex Offender Disclosure Scheme – ως γονέας ή κηδεμόνας μπορείς να ρωτήσεις επισήμως την αστυνομία αν κάποιος έχει βλάψει παιδιά στο παρελθόν. Κυρίως όμως χρειάζεται εκπαίδευση και πρόληψη. Προγράμματα για παιδιά και εκπαιδευτικούς για την πρόγνωση και τη διάγνωση της κακοποίησης. Καταγραφή των εγκλημάτων, δημιουργία ενός μητρώου, ειδικά πρωτόκολλα στα νοσοκομεία, στην αστυνομία, στις κοινωνικές υπηρεσίες. Όλα αυτά γίνονται ήδη στο εξωτερικό, δεν είναι κάποια μοναδική καινοτομία. Και τέλος, κάτι ακόμα που ίσως να επανόρθωνε αυτό το αίσθημα μόνιμης αδικίας που πλανάται πάνω από την ελληνική κοινωνία – τα ισόβια θα πρέπει να γίνουν στα αλήθεια ισόβια.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Δημήτρης Παρασκευής: «Φέτος, έπειτα από καιρό, ο κορωνοϊός παρουσιάζει έξαρση»

Οπτική Γωνία / «Φέτος, έπειτα από καιρό, ο κορωνοϊός παρουσιάζει έξαρση»

Ο καθηγητής Επιδημιολογίας και Προληπτικής Ιατρικής του ΕΚΠΑ, Δημήτρης Παρασκευής, εξηγεί γιατί κάθε φθινόπωρο αυξάνονται οι ιώσεις του αναπνευστικού, ποια είναι η εικόνα του Covid-19 στην Ελλάδα και ποια μέτρα πρέπει να πάρουμε εν όψει του χειμώνα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Στέλιος Νέστωρ: «Ό,τι έκανα, δεν το έκανα για να ρίξω τη δικτατορία αλλά γιατί ντρεπόμουνα» 

Θεσσαλονίκη / Στέλιος Νέστωρ: «Δεν ήμουν από αυτούς που κάθονται σπίτι τους, βγάζουν λεφτά, τρώνε και πίνουνε» 

Μια πολιτική φυσιογνωμία που έδινε πάντα ηχηρό «παρών» στα πολιτικά και πολιτιστικά πράγματα της Θεσσαλονίκης. Μιλώντας στη LiFO, ζωντανεύει ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της πόλης, από την Κατοχή και τη χούντα μέχρι την ίδρυση του Μεγάρου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ