Μηχανικά τετράποδα σε έναν κόσμο που δεν αστειεύεται

Μηχανικά τετράποδα σε έναν κόσμο που δεν αστειεύεται Facebook Twitter
Στιγμιότυπο από το επεισόδιο Metalhead του «Black Mirror», όπου ένα είδος ρομποτικών «σκυλιών» απειλεί την ανθρωπότητα μετά την ανεξήγητη κατάρρευση της.
0


ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ, ένα βιντεάκι λίγων δευτερολέπτων από τους δρόμους της Νέας Υόρκης προκάλεσε θόρυβο στον ιστό. Στο βίντεο βλέπουμε μια κοπέλα που κρατάει με λουρί έναν σκύλο-ρομπότ και την επεισοδιακή τους συνάντηση με έναν αληθινό σκύλο. Η Ιρανο-ολλανδή τραγουδίστρια Sevdaliza και το τετράποδο της Unitree, μιας κινεζικής εταιρείας ρομποτικών εφαρμογών, έδωσαν την αφορμή στους σχολιαστές να ξαναθυμηθούν το «Black Mirror», σειρά που έχει γίνει ο πραγματικός καθρέφτης των όσων έρχονται στον γενναίο νέο κόσμο που ανατέλλει.

Η παραλίγο «σύγκρουση» των δυο σκύλων χαρακτηρίστηκε ανατριχιαστική (creepy). Οι περισσότεροι διέκριναν κάτι ενοχλητικό, όμως, κακά τα ψέματα, λίγη σημασία έχουν τα συναισθήματα αποδοκιμασίας του θεατή. Όπως και για άλλα τέτοια επεισόδια, η κατακραυγή περιέχει περισσότερη αδυναμία και παραιτημένη απέχθεια. Και υπάρχουν και αυτοί που πάντα αντιμετωπίζουν συγκαταβατικά και αισιόδοξα το οτιδήποτε. Συχνά, άλλωστε, παρόμοιες φάσεις όπως αυτή εξαερώνονται μέσα στον μηχανισμό του γέλιου και του τρολαρίσματος.

Ακόμα και αν για λόγους promotional εικόνας, μέσα σε μια γκάμα τριάντα άχρηστων προϊόντων, μια εταιρεία προσφέρει και ένα ρομπότ για ανάπηρα παιδιά ή για συλλογή ναρκών (για καλούς σκοπούς, δηλαδή), τίποτα δεν αποτρέπει τον αποικισμό του κόσμου μας με αντικείμενα που μας βυθίζουν ακόμα περισσότερο στην απουσία νοήματος.

Θα μπορούσε να  μιλήσει κανείς για τις τρέλες της Νέας Υόρκης ή για «αμερικανιές» που αφορούν περισσότερο την εκκεντρικότητα και τη ματαιοδοξία κάποιων διασημοτήτων (είναι πια πολλές χιλιάδες ανά τετραγωνικό οι διασημότητες στον κόσμο μας). Ίσως κάποιος θυμηθεί και τον Σαλβαδόρ Νταλί, που κυκλοφορούσε με τη γούνα του και έναν τεράστιο μυρμηγκοφάγο στους δρόμους του Παρισιού. Μια τραγουδίστρια με tech-erotica αναφορές, ένας σκύλος-ρομπότ και το ίδιο το νεοϋορκέζικο μητροπολιτικό χάος συνθέτουν από μόνα τους μια ιστορία απομακρυσμένη από τον «πολύ κόσμο» και τα προβλήματά του. Και τελικά ποιος ασχολείται με αυτά, όταν η Γάζα δίπλα μας ματώνει;

Pop Singer's AI Robot vs. Real Dog in NYC Interaction

Μάλλον όμως δεν είναι έτσι το πράγμα. Η σύντομη συνάντηση με τον σκύλο-ρομπότ μου έφερε, παράδοξα, στον νου αυτή την ίδια τη Γάζα και το πώς στο σύγχρονο πεδίο των μαχών και των σφαγών τα drones, τα τετράποδα ρομπότ και άλλες μηχανές έχουν πια ρόλο ενισχυμένο και όλο και πιο καθοριστικό. Φυσικά, η εταιρεία Unitree που κατασκεύασε το «σκυλάκι» της Sevdaliza «έχει διαψεύσει» τη χρήση μοντέλων του σκύλου-ρομπότ στον πόλεμο στην Ουκρανία ή από τον κινεζικό στρατό. Διαβάζουμε όμως ότι εκτοξευτές αντιαρματικών πυραύλων μπορούν να στερεωθούν σε έναν σκύλο-ρομπότ και η Unitree όπως και η μεγάλη αμερικανική εταιρεία ανάλογων εφαρμογών Boston Dynamics έχουν εντατικοποιήσει στο έπακρο τις καινοτομίες τους για παραγγελίες που δεν μένουν σε απλή οικιακή και προσωπική χρήση. Υπάρχει έτσι ο σκύλος Spot και βέβαια το εξαιρετικά εξελιγμένο –στην κίνηση, στις επιδόσεις– ανθρωποειδές ρομπότ Atlas.

Η άποψη πως έχουμε να κάνουμε με ανώδυνες προσφορές σαν ερωτικά βοηθήματα ή ευφυείς συσκευές τηλεχειρισμού μοιάζει τόσο αφελής όσο και διάφορες εκδοχές που πιστεύουν πως η συγκεκριμένη παραγωγή μπορεί να αποσυνδεθεί εύκολα (αρκεί να το θέλουν οι δημοκρατικές μας ψυχές) από νοσηρές στρατιωτικές και κατασκοπευτικές χρήσεις.

Μήπως όμως είναι υπερβολικό το άλμα από το μηχανικό τετράποδο της καλλιτέχνιδας στο πεδίο όπου εμπλέκεται ο πόλεμος και η (σκληρή) πολιτική του καιρού; Διαβάζοντας πως κάποια μοντέλα σκύλων-ρομπότ «φυλάσσουν» τα θερινά ανάκτορα του Τραμπ στο Μαρ-α-Λάγκο και πως ήδη από το 2021 έγινε προσπάθεια να ενταχτεί το Digidog στο Αστυνομικό Σώμα της Νέας Υόρκης για να ασκεί «aggressive policing», τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί «υπερβολή». Εκείνη η απόπειρα ματαιώθηκε στο κλίμα των διαδηλώσεων που απαιτούσαν περικοπές στους προϋπολογισμούς της αστυνομίας (αφού ένα μόνο Digidog κόστιζε 74.000 δολάρια), αλλά η κατεύθυνση και το σχήμα της εξέλιξης έχει ήδη χαραχθεί.

Ας γυρίσουμε όμως στον οικιακό σκύλο-ρομπότ. Ας ξεχάσουμε τις πολιτικο-στρατιωτικές εμπλοκές, την οικονομία του πολέμου και τις άλλες βαριές προεκτάσεις. Υπάρχει ένα άλλο ερώτημα, για την ψυχρή τρυφερότητα και την αδυναμία δέσμευσης. Αν εξαιρέσει κανείς ειδικές καταστάσεις αναπηρίας και αβοηθησίας, η ανάπτυξη ενός τομέα αυτοματισμών και «φιλικών» ρομποτικών κατασκευών έρχεται να σπρώξει μακρύτερα μια κουλτούρα της ελάχιστης δέσμευσης. Τι είναι αλήθεια ένας σκύλος, ένας γάτος, ένα ζώο συντροφιάς; Τι είναι ένας οικείος χώρος, ένα σπίτι, μια κουζίνα; Η αντικατάσταση μιας σχέσης με αληθινά ζώα ή πράγματα της ζωής μας που χρειάζονται φροντίδα και προσπάθεια, που μας καλούν να ανταποκριθούμε δημιουργικά, η αντικατάστασή τους με λειτουργικά υποκατάστατα είναι η βασική πλευρά μιας λογικής αποδέσμευσης.

Μέχρις ενός σημείου, μπορεί να δεχτεί κανείς τη θετική υποβοήθηση μιας καθημερινότητας που οι διαθέσιμοι χρόνοι της έχουν συμπιεστεί. Αυτό που εξαγγέλλεται όμως πια και ήδη εμφανίζεται σε εικόνες σαν αυτή που έγινε η αφορμή του κειμένου δεν είναι κάποιος «βοηθός»: είναι μια «σχέση» όλο και πιο αποδεσμευμένη από την ευθύνη και τη φροντίδα. Μια σχέση που μπορεί να γεννήσει εξάρτηση και συνήθεια αλλά δεν έχει τον συναισθηματικό και ενσώματο πλούτο της πραγματικής μας εμπλοκής στον κόσμο (λ.χ. στην αγάπη και στη φροντίδα ενός κατοικίδιου). Ακόμα και αν η Sevdaliza θεωρεί «γλυκό» το μηχανικό της τετράποδο, είναι μάλλον απίθανο να κλάψει όταν το υπολογιστικό του σύστημα καταρρεύσει.

Είναι κάτι ανάλογο με την παραγγελία που δίνει κάποιος στο chatbot για ένα άρθρο με το «τάδε» θέμα. Σε περίπτωση που δεν το αποθηκεύσει ή γίνει κάτι και χάσει το αρχείο της απάντησης, την επόμενη στιγμή θα πληκτρολογήσει το ίδιο θέμα και τις συντεταγμένες του. Το προϊόν γίνεται όλο και πιο αδιάφορο, αρκεί να ανταποκρίνεται σε κάποιες προδιαγραφές, να είναι λειτουργικό για την παραγγελία μας. Σε αυτήν τη νέα αυτοματική ευκολία, ένα ζώο είναι απλώς «μια οντότητα» που καλύπτει μια λειτουργική ανάγκη. Όπως και ένα κείμενο, ένα έργο, ένα μουσικό κομμάτι νοούνται σαν να είναι απλώς σύνολα θεμάτων, τόνων, «chords».

Τα πλάσματα, ακόμα και αυτά που τα έχουμε αγαπήσει (ή προορίζονται γι’ αυτό, όπως ένας σκύλος), μετατρέπονται σε σύνολα αναλύσιμων δεδομένων, σε εξυπηρετικές παρουσίες, σε εργονομικές λειτουργίες. Ξέρουμε όμως πως ένας σκύλος είναι κάτι πολύ παραπάνω από ένα κυνοειδές που ανταποκρίνεται με γαύγισμα ή κούνημα ουράς. Ένα κείμενο (εκτός από τα κυρίως διεκπεραιωτικά και γραφειοκρατικά, αυτά ας μπουν στα chat) έχει μια εκφραστική και υπαρξιακή σημασία για τον παραγωγό του. Ένα σπίτι δεν είναι μόνο χώρος όπου διάφορα πράγματα λειτουργούν, λόγου χάρη ανάβουν και κλείνουν φώτα, μαγειρεύονται φαγητά κ.λπ. Είναι τα σώματά μας που δεσμεύονται μέσα σε έναν χώρο, εμείς που κατοικούμε και δεν είμαστε επισκέπτες σε έκθεση design και αξιοθαύμαστων γκάτζετ.

Με μια έννοια, το τετράποδο ρομπότ δεν θα γίνει ποτέ σκύλος − γιατί το βλέμμα του σκύλου δεν αντιγράφεται, γιατί το χνώτο του δεν γίνεται δεδομένο. Πάνω όμως από τέτοια «μικροζητήματα» είναι το σχήμα μιας εξουσίας που δεν μπορείς να την εμπιστευτείς, σε ένα σύστημα παραγωγής του οποίου οι ιεραρχήσεις, οι ευαισθησίες και οι προσανατολισμοί είναι τόσο διάτρητοι. Ακόμα και αν για λόγους promotional εικόνας, μέσα σε μια γκάμα τριάντα άχρηστων προϊόντων, μια εταιρεία προσφέρει και ένα ρομπότ για ανάπηρα παιδιά ή για συλλογή ναρκών (για καλούς σκοπούς, δηλαδή), τίποτα δεν αποτρέπει τον αποικισμό του κόσμου μας με αντικείμενα που μας βυθίζουν ακόμα περισσότερο στην απουσία νοήματος. Με τους όρους που επικρατούν σήμερα, πολιτικά και οικονομικά, είναι βέβαιη η συσσωμάτωση του μεγαλύτερου μέρους αυτής της τεχνογνωσίας στη νέα οικονομία του κυβερνοστρατηγικού ανταγωνισμού και ακόμα και στα πραγματικά πεδία δολοφονιών κατά παραγγελία, εξωδικαστικών εκτελέσεων, κυβερνητικών και μη καταχρήσεων.

Μιλώντας εν τέλει για τα μικρά ή τα κωμικοτραγικά στιγμιότυπα, μπορούμε να είμαστε προφυλαγμένοι μέσα σε μια απολίτικη φούσκα. Ελάχιστα όμως αν ξύσουμε την επιφάνεια, διακρίνεται, αν θέλεις βέβαια να το δεις, το πρόσωπο του τέρατος.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

CHECK ΜΑΡΙΑ ΕΠΕΞ Ιμπραϊμ Τραορέ: Είναι άραγε ο φιλόδοξος πρόεδρος της Μπουρκίνα Φάσο ο «Αφρικανός Τσε Γκεβάρα του 21ου αιώνα» ή ένας ακόμα δικτατορίσκος με πολύ προσεγμένη δημόσια εικόνα;

Οπτική Γωνία / Ιμπραΐμ Τραορέ: O «Τσε Γκεβάρα της Αφρικής» ή ένας ακόμα δικτατορίσκος;

Για κάποιους είναι η «φωνή των κολασμένων» της Μαύρης Ηπείρου και η ενσάρκωση του αντιαποικιοκρατικού ιδεώδους. Για άλλους, πάλι, ένας ακόμα τυχοδιώκτης στρατιωτικός που έγινε «λαϊκός ήρωας» με τη συνδρομή της AI.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Κουράστηκα να τη φροντίζω, λυτρώθηκε»: Ποιος δικαιούται να δολοφονεί από οίκτο; 

Οπτική Γωνία / «Κουράστηκα να τη φροντίζω, λυτρώθηκε από τα βάσανά της»: Ποιος δικαιούται να δολοφονεί από οίκτο; 

Το πότε και υπό ποιες συνθήκες κατανοούμε και συμπάσχουμε με έναν δολοφόνο αποκαλύπτει πολλά για τις αξίες και τις προτεραιότητές μας. 
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
ΔΟΥΝΕΙΚΑ

Ρεπορτάζ / Σκάνδαλο παιδεραστίας στα Δουνέικα: Το αποκρουστικό πρόσωπο της «αγίας» ελληνικής κοινωνίας

Η υπόθεση παιδεραστίας στα Δουνέικα, ένα χωριό 900 κατοίκων κοντά στην Αμαλιάδα, τη δεκαετία του ’80, φέρνει στο φως όχι μόνο τα φρικιαστικά εγκλήματα «ευυπόληπτων πολιτών», αλλά και τη συνωμοσία της σιωπής και την υποκρισία που επικρατεί σε κλειστές κοινωνίες.
ΝΙΚΟΣ ΤΣΕΦΛΙΟΣ
σιούτη

Οπτική Γωνία / ΟΠΕΚΕΠΕ, μεταναστευτικό και Τέμπη ζορίζουν ξανά την κυβέρνηση

Το σκάνδαλο των αγροτικών επιδοτήσεων και η πιθανή επιστροφή προσφύγων από τη Γερμανία στην Ελλάδα έρχονται να προστεθούν στα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Ο ντετέκτιβ της Σεβίλλης και οι πλαστοί πίνακες του Ελ Γκρέκο

Ρεπορτάζ / Ο ντετέκτιβ της Σεβίλλης και οι πλαστοί πίνακες του Ελ Γκρέκο

Στο βιβλίο του «Ο πλαστογράφος του Φράνκο», ένας ντετέκτιβ από τη Σεβίλλη ισχυρίζεται πως μεγάλα μουσεία, μεταξύ των οποίων και η ελληνική Εθνική Πινακοθήκη, έχουν αγοράσει πιστά αντίγραφα έργων του Ελ Γκρέκο.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Σήμερα, όταν δεν είσαι σίγουρος τι ακριβώς επαγγέλλεσαι, πιθανότατα λες πως είσαι creative director

Κοκέτα / Σήμερα, όταν δεν είσαι σίγουρος τι ακριβώς επαγγέλλεσαι, πιθανότατα λες πως είσαι creative director

Ένας σιωπηλός ιός, μια πανδημία για την οποία δεν μιλά κανείς: μανάδες, κρύψτε τα παιδιά σας από τη μάχη του creative direction. Η Δανάη Ιωάννου σε μια επιτόπια έρευνα για το επάγγελμα που σαρώνει γύρω μας τους ανθρώπους σαν κρυφή πανδημία.
ΔΑΝΑΗ ΙΩΑΝΝΟΥ
Μεταναστευτικό: Η ισπανική απάντηση

Οπτική Γωνία / Μεταναστευτικό: Η ισπανική απάντηση

Χώρες που υποδέχτηκαν σχετικά φιλικά μετανάστες είχαν οφέλη σε οικονομικό επίπεδο. Μια από αυτές είναι η Ισπανία, που τα τελευταία χρόνια έχει προχωρήσει σε θετικές μεταρρυθμίσεις που αφορούν τους τρόπους ένταξής τους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Γαϊδούρια : Ζώα εργασίας ή σιωπηλά θύματα;/ Ιπποειδή: Ζώα εργασίας ή σιωπηλά θύματα;

Ρεπορτάζ / Γαϊδούρια: Ζώα εργασίας ή θύματα κακοποίησης;

Είναι τα ιπποειδή στην Ελλάδα εργάτες χωρίς δικαιώματα; Ποιες είναι οι συνθήκες διαβίωσής τους, ποια μέριμνα υπάρχει για τη φροντίδα τους και γιατί η νομοθετική προστασία τους βρίσκεται σε μια γκρίζα ζώνη; Μιλούν στη LiFO εκπρόσωποι φιλοζωικών οργανώσεων και τοπικοί φορείς.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Η ανάγκη μιας σκαλωσιάς: Μεταμορφώσεις και φεμινισμοί

Guest Editors / Η ανάγκη μιας σκαλωσιάς: Μεταμορφώσεις και φεμινισμοί

Η πατριαρχία είναι παντού: στην οικονομία, στην κοινωνία, στην ψυχολογία, στην αισθητική, στον πολιτισμό, σε ολόκληρη την ανθρώπινη κατάσταση. Όταν σκεφτόμαστε το πολιτικό, δεν γίνεται να μη σκεφτόμαστε το φεμινιστικό.
ΝΙΚΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ
«Ζούμε στην εποχή της ισορροπίας του ισχυρού»

Οπτική Γωνία / «Ζούμε στην εποχή της ισορροπίας του ισχυρού»

Οι παγκόσμιες και περιφερειακές επιπτώσεις της σύγκρουσης στη Γάζα και τα αδιέξοδα του Παλαιστινιακού. Μιλά στη LiFO ο δρ. Ευρωπαϊκής Ασφάλειας και Νέων Απειλών και κύριος ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ, Τριαντάφυλλος Καρατράντος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μια ομάδα μαθητών κατασκεύασε ρομπότ που καθαρίζει τις θάλασσες

Περιβάλλον / Πώς μια ομάδα μαθητών από τον Άλιμο έφτιαξε ρομπότ που καθαρίζει τον βυθό;

Το Greek Seabot είναι το υποβρύχιο ρομπότ που δημιούργησε μια μαθητική ομάδα από το ΕΠΑΛ Αλίμου για να βοηθήσει στον καθαρισμό των βυθών από πλαστικά και απορρίμματα. Μιλούν στη LIFO οι μαθητές για τα κίνητρά τους και το όραμά τους για ένα πιο καθαρό περιβάλλον.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Οι αλλαγές που φέρνουν στο μεταναστευτικό η πρόσφατη απόφαση της Λειψίας και η νέα πολιτική του Μερτς/ Μεταναστευτικό: Από τη Μέρκελ στον Μερτς και η αλλαγή που φέρνει η απόφαση της Λειψίας

Βασιλική Σιούτη / Μεταναστευτικό: Πώς επηρεάζει την Ελλάδα η αλλαγή πολιτικής της Γερμανίας;

Μετά την εκλογή του Φρίντριχ Μερτς, η Γερμανία αυστηροποιεί τη μεταναστευτική πολιτική της και αναζητά τρόπους για να εξαιρεθεί από την υποχρέωση εφαρμογής της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, ώστε να μην κάνει δεκτά νέα αιτήματα ασύλου.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ