«Ίσως να μην ήμουν ακόμα έτοιμη για τον κόσμο των συλλεκτών του Μικρού μου Πόνυ»

Μια κατάδυση στον μεγάλο, μαγικό κόσμο των συλλεκτών του Μικρού μου Πόνυ Facebook Twitter
Τα ελληνικά πόνυ, έμαθα στα φόρουμ, ξεχώριζαν γιατί είχαν μια χαρακτηριστικη μυρωδιά – κάτι πολύ γλυκό, μεταξύ τσίχλας και βανίλιας.
0


ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΥΟ ΕΙΔΩΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ,
αυτοί που πετάνε πράγματα και αυτοί που τα κρατάνε: εισιτήρια από συναυλίες, λαστιχάκια, διαφημιστικές μπλούζες από βενζινάδικα, κουτιά, αποκεφαλισμένα αρκουδάκια, 1 εκατομμύριο DVD χωρίς να έχουν πια DVD player. Ανήκω ξεκάθαρα στη δεύτερη κατηγορία.

Σε μια μετακόμιση των γονιών μου βρήκα τα παλιά Μικρά μου Πόνυ, μαζί με το σπίτι-στάβλο των Πόνυ. Στη δεκαετία του ’80 τα Μικρά μου Πόνυ παράγονταν στην Ελλάδα από την εταιρεία παιχνιδιών El Greco. Ήταν η ίδια εταιρεία που έβγαζε και την κούκλα bibi-bo, την εθνική μας Μπάρμπι. Eίχε ένα πελώριο κεφάλι και παράξενα ματοτσίνορα, και τον μελαχρινό σύζυγό της τον έλεγαν Τζον-Τζον. Η Ελλάδα ήταν από τις λίγες χώρες που παρήγε μοντέλα για την τοπική αγορά των Πόνυ έως τα τέλη της δεκαετίας του ’80. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τα ελληνικά Μικρά μου Πόνυ να θεωρούνται σπάνια στον κόσμο και να πωλούνται ακριβά ανά τον κόσμο. 

Βλέποντας ένα βίντεο που μια παιδήλικας με φλούο ρούχα έκανε ένα τελετουργικό το οποίο και αποκαλούσε «pony spa day», όπου χάιδευε τα πόνυ και τα έπλενε με αγάπη, κάτι έσπασε μέσα μου. Ίσως να μην ήμουν ακόμα έτοιμη για τον μεγάλο μαγικό κόσμο των συλλεκτών του Μικρού μου Πόνυ, ίσως να μην ήθελα να τους κάνω μπουκλίτσες με μπικουτί.

Κάπως έτσι ξεκίνησε η κατάδυσή μου στον μεγάλο, μαγικό κόσμο των συλλεκτών του Μικρού μου Πόνυ. Σκέφτηκα να τα πουλήσω. Πρώτα έψαξα να βρω τα πόνυ που είχα σε διάφορα αλλόκοτα φόρουμ στο ιντερνέτ –καθένα είχε και διαφορετική ονομασία: Χλόη, Λαμπαδίτσα Μελένια, Νεράιδα– και μετά έψαξα πόσο και πού θα μπορούσε να πωληθεί το καθένα online. Η έρευνα και η ταξινόμηση σχεδόν με συνεπήραν, όπως και τα παθιασμένα ποστ των συλλεκτών. Εκεί που ναυάγησε το σχέδιό μου ήταν στη φροντίδα. Τα ελληνικά πόνυ, έμαθα στα φόρουμ, ξεχώριζαν γιατί είχαν μια χαρακτηριστικη μυρωδιά – κάτι πολύ γλυκό, μεταξύ τσίχλας και βανίλιας. Τριάντα πέντε (οk, 40) χρόνια μετά η μυρωδιά τους θύμιζε κάτι μεταξύ ξεθυμασμένου αρώματος και καμένου πλαστικού, ενώ τα περισσότερα ήταν ξεμαλλιασμένα και ταλαιπωρημένα.

Είδα πολλά YouTube videos με όλους τους εναλλακτικούς τρόπους με τους οποίους μπορεί κανείς να φροντίσει ένα G1 (Generation 1) πόνυ: πλένεις πολύ μαλακά το πλαστικό του κορμάκι, με πανάκι ή οδοντόβουρτσα. Μετά λούζεις τη χαίτη του με μαλακτικό, τη χτενίζεις με προσοχή και της κάνεις μια μπουκλίτσα με μπικουτί. Βλέποντας ένα βίντεο που μια παιδήλικας με φλούο ρούχα έκανε ένα τελετουργικό το οποίο και αποκαλούσε «pony spa day», όπου χάιδευε τα πόνυ και τα έπλενε με αγάπη, κάτι έσπασε μέσα μου. Ίσως να μην ήμουν ακόμα έτοιμη για τον μεγάλο μαγικό κόσμο των συλλεκτών του Μικρού μου Πόνυ, ίσως να μην ήθελα να τους κάνω μπουκλίτσες με μπικουτί.

Εάν υπάρχει κάτι στο οποίο ειδικεύεται η γενιά μου, είναι σίγουρα η σχεδόν ηλίθια νοσταλγία – πέρα από τη γνωστή νεύρωση «τα παλιά, καλά χρόνια των ’90s και των ’00s, τότε που έβγαινε καλή μουσική», υπάρχει και η ασταμάτητη νοσταλγία για τη δεκαετία του ’80, την εποχή ΠΑΣΟΚ, της Κάντυ-Κάντυ και της υποτιθέμενης ανεμελιάς. Η σύντομη κατάδυσή μου στον μεγάλο, μαγικό κόσμο των συλλεκτών Μικρού μου Πόνυ με έκανε να προβληματιστώ πάνω στη νοοτροπία των συλλεκτών. Έχω συναντήσει ανθρώπους που μαζεύουν τα πιο παράξενα πράγματα, και δεν εννοώ ρολόγια, έργα τέχνης και κάρτες Panini αλλά πορσελάνινους νάνους και σκούπες dyson. Τι μπορεί να παρακινήσει κάποιον να μαζεύει σκούπες dyson ή πόνυ της δεκαετίας του ’80; Η αίσθηση κοινότητας; Η νοσταλγία; Μάλλον είναι όλα αυτά, μαζί με την πολύτιμη αίσθηση ταξινόμησης και οργάνωσης: oλα μοιάζουν ήρεμα όταν όλα τα Μικρά μου Πόνυ βρίσκονται παραταγμένα το ένα δίπλα στο άλλο.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO. 

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Οπτική Γωνία / Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Το κόστος ζωής, η ανισότητα, η διαφθορά, ο νεποτισμός, η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής: αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τα κινήματα της Γενιάς Ζ και όχι τόσο τα memes ή τα καρτούν.
THE LIFO TEAM