«Ίσως να μην ήμουν ακόμα έτοιμη για τον κόσμο των συλλεκτών του Μικρού μου Πόνυ»

Μια κατάδυση στον μεγάλο, μαγικό κόσμο των συλλεκτών του Μικρού μου Πόνυ Facebook Twitter
Τα ελληνικά πόνυ, έμαθα στα φόρουμ, ξεχώριζαν γιατί είχαν μια χαρακτηριστικη μυρωδιά – κάτι πολύ γλυκό, μεταξύ τσίχλας και βανίλιας.
0


ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΥΟ ΕΙΔΩΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ,
αυτοί που πετάνε πράγματα και αυτοί που τα κρατάνε: εισιτήρια από συναυλίες, λαστιχάκια, διαφημιστικές μπλούζες από βενζινάδικα, κουτιά, αποκεφαλισμένα αρκουδάκια, 1 εκατομμύριο DVD χωρίς να έχουν πια DVD player. Ανήκω ξεκάθαρα στη δεύτερη κατηγορία.

Σε μια μετακόμιση των γονιών μου βρήκα τα παλιά Μικρά μου Πόνυ, μαζί με το σπίτι-στάβλο των Πόνυ. Στη δεκαετία του ’80 τα Μικρά μου Πόνυ παράγονταν στην Ελλάδα από την εταιρεία παιχνιδιών El Greco. Ήταν η ίδια εταιρεία που έβγαζε και την κούκλα bibi-bo, την εθνική μας Μπάρμπι. Eίχε ένα πελώριο κεφάλι και παράξενα ματοτσίνορα, και τον μελαχρινό σύζυγό της τον έλεγαν Τζον-Τζον. Η Ελλάδα ήταν από τις λίγες χώρες που παρήγε μοντέλα για την τοπική αγορά των Πόνυ έως τα τέλη της δεκαετίας του ’80. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τα ελληνικά Μικρά μου Πόνυ να θεωρούνται σπάνια στον κόσμο και να πωλούνται ακριβά ανά τον κόσμο. 

Βλέποντας ένα βίντεο που μια παιδήλικας με φλούο ρούχα έκανε ένα τελετουργικό το οποίο και αποκαλούσε «pony spa day», όπου χάιδευε τα πόνυ και τα έπλενε με αγάπη, κάτι έσπασε μέσα μου. Ίσως να μην ήμουν ακόμα έτοιμη για τον μεγάλο μαγικό κόσμο των συλλεκτών του Μικρού μου Πόνυ, ίσως να μην ήθελα να τους κάνω μπουκλίτσες με μπικουτί.

Κάπως έτσι ξεκίνησε η κατάδυσή μου στον μεγάλο, μαγικό κόσμο των συλλεκτών του Μικρού μου Πόνυ. Σκέφτηκα να τα πουλήσω. Πρώτα έψαξα να βρω τα πόνυ που είχα σε διάφορα αλλόκοτα φόρουμ στο ιντερνέτ –καθένα είχε και διαφορετική ονομασία: Χλόη, Λαμπαδίτσα Μελένια, Νεράιδα– και μετά έψαξα πόσο και πού θα μπορούσε να πωληθεί το καθένα online. Η έρευνα και η ταξινόμηση σχεδόν με συνεπήραν, όπως και τα παθιασμένα ποστ των συλλεκτών. Εκεί που ναυάγησε το σχέδιό μου ήταν στη φροντίδα. Τα ελληνικά πόνυ, έμαθα στα φόρουμ, ξεχώριζαν γιατί είχαν μια χαρακτηριστικη μυρωδιά – κάτι πολύ γλυκό, μεταξύ τσίχλας και βανίλιας. Τριάντα πέντε (οk, 40) χρόνια μετά η μυρωδιά τους θύμιζε κάτι μεταξύ ξεθυμασμένου αρώματος και καμένου πλαστικού, ενώ τα περισσότερα ήταν ξεμαλλιασμένα και ταλαιπωρημένα.

Είδα πολλά YouTube videos με όλους τους εναλλακτικούς τρόπους με τους οποίους μπορεί κανείς να φροντίσει ένα G1 (Generation 1) πόνυ: πλένεις πολύ μαλακά το πλαστικό του κορμάκι, με πανάκι ή οδοντόβουρτσα. Μετά λούζεις τη χαίτη του με μαλακτικό, τη χτενίζεις με προσοχή και της κάνεις μια μπουκλίτσα με μπικουτί. Βλέποντας ένα βίντεο που μια παιδήλικας με φλούο ρούχα έκανε ένα τελετουργικό το οποίο και αποκαλούσε «pony spa day», όπου χάιδευε τα πόνυ και τα έπλενε με αγάπη, κάτι έσπασε μέσα μου. Ίσως να μην ήμουν ακόμα έτοιμη για τον μεγάλο μαγικό κόσμο των συλλεκτών του Μικρού μου Πόνυ, ίσως να μην ήθελα να τους κάνω μπουκλίτσες με μπικουτί.

Εάν υπάρχει κάτι στο οποίο ειδικεύεται η γενιά μου, είναι σίγουρα η σχεδόν ηλίθια νοσταλγία – πέρα από τη γνωστή νεύρωση «τα παλιά, καλά χρόνια των ’90s και των ’00s, τότε που έβγαινε καλή μουσική», υπάρχει και η ασταμάτητη νοσταλγία για τη δεκαετία του ’80, την εποχή ΠΑΣΟΚ, της Κάντυ-Κάντυ και της υποτιθέμενης ανεμελιάς. Η σύντομη κατάδυσή μου στον μεγάλο, μαγικό κόσμο των συλλεκτών Μικρού μου Πόνυ με έκανε να προβληματιστώ πάνω στη νοοτροπία των συλλεκτών. Έχω συναντήσει ανθρώπους που μαζεύουν τα πιο παράξενα πράγματα, και δεν εννοώ ρολόγια, έργα τέχνης και κάρτες Panini αλλά πορσελάνινους νάνους και σκούπες dyson. Τι μπορεί να παρακινήσει κάποιον να μαζεύει σκούπες dyson ή πόνυ της δεκαετίας του ’80; Η αίσθηση κοινότητας; Η νοσταλγία; Μάλλον είναι όλα αυτά, μαζί με την πολύτιμη αίσθηση ταξινόμησης και οργάνωσης: oλα μοιάζουν ήρεμα όταν όλα τα Μικρά μου Πόνυ βρίσκονται παραταγμένα το ένα δίπλα στο άλλο.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO. 

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ