Διαβάζω τους κανόνες του «Γκρινιάρη». Συμμετέχουν 2 έως 4 παίκτες. Στην αρχή του παιχνιδιού ο κάθε παίκτης παίρνει τέσσερις φιγούρες του ίδιου χρώματος από τις οποίες τις τρεις τις τοποθετεί στη βάση του, η οποία έχει το ίδιο χρώμα με αυτές, και την τέταρτη την τοποθετεί στην Αφετηρία. Στη συνέχεια ο κάθε παίκτης ρίχνει το ζάρι κι εκείνος ο οποίος φέρνει τον μεγαλύτερο αριθμό ξεκινάει πρώτος. Διαλέγω χρώμα. Θα πάρω το μπλε.
Στο «Παιχνίδι της Χήνας» προσπαθώ να φτάσω πρώτη στο τετράγωνο 63! Μετράω τη χήνα-πιόνι. Διάσταση: 5.5x6.5 εκ. Θα σε κερδίσω!
Στο πάτωμα σβούρες και ξύλινοι κύβοι με εικόνες από παραμύθια. Βρίσκω το πρόσωπο της Χιονάτης και το ένα από τα τρία γουρουνάκια. Βλέπω το καλάθι της Κοκκινοσκουφίτσας αλλά ο Παπουτσωμένος Γάτος κάπου μου έχει κρυφτεί.
Φτιάχνω μια πόλη με τουβλάκια. Κάνω όλα τα σπίτια κόκκινα και τις στέγες κίτρινες με μαύρο. Με πράσινο κάνω το πάρκο στο κέντρο. Να βάλω ή να μη βάλω συντριβάνι;
Στα ράφια τα μολυβένια στρατιωτάκια έτοιμα για μάχη. Τα κανόνια είναι στημένα. Το δωμάτιο μυρίζει μπαρούτι. Τα άλογα χλιμιντρίζουν και οι σημαίες ανεμίζουν στα στρατόπεδα. Αλλά τι δουλειά έχει ο Ναπολέων με τους αλεξιπτωτιστές;
Εργοστάσιον Παιχνιδιών. Θωμά Ακουαρόνε. Οδός Ερμού 39, Θεσσαλονίκη (εντός του τυπογραφείου).
Για την ιστορία
Το 1930 ο Θωμάς Ακουαρόνε δημιουργεί παιχνίδια από τα χρησιμοποιημένα μολυβένια υλικά του τυπογραφείου της οικογένειάς του. Η αρχή έγινε με την κατασκευή μινιατούρων από μολύβι, οι οποίες παρουσιάστηκαν στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης της εποχής. Κατασκευάζει συστηματικά μινατούρες και τα επόμενα χρόνια ακολουθούν σβούρες, ξύλινες κατασκευές, ξύλινα παζλ με ανάγλυφες εικόνες και ξύλινους κύβους με εικόνες από παραμύθια. Το μικρό εργαστήρι μεγαλώνει, προσλαμβάνονται υπάλληλοι, ενώ παράλληλα κάνουν την εμφάνισή τους τα πρώτα επιτραπέζια παιχνίδια με μολυβένια πιόνια, όπως «το Παιχνίδι της Χήνας», «ο Γκρινιάρης», «το Ποδηλατοδρόμιο» και πολλά άλλα.
Το 1948 την επιχείρηση αναλαμβάνει ο Αιμίλιος, γιος του Θωμά. Η παραγωγή είναι τόσο αυξημένη, που τα προϊόντα του εργαστηρίου διανέμονται πλέον σε όλη την Ελλάδα. Από το 1956 η επιχείρηση μετονομάζεται σε «Παιχνίδια ΕΠΑ», με τον μικρότερο γιο, Ρενάτο, στο τιμόνι, ο οποίος και δίνει μια νέα ώθηση στο εργαστήρι.
Τη δεκαετία του ’70 η ΕΠΑ παράγει παιχνίδια με εξελιγμένο μηχανολογικό εξοπλισμό, συμμετέχει σε αμέτρητες εκθέσεις και το σήμα της είναι πλέον συνώνυμο με το ποιοτικό παιχνίδι. Την οικογενειακή επιχείρηση αναλαμβάνουν οι γιοι του Ρενάτο, Αιμίλιος και Θωμάς, οι οποίοι κρατούν μέχρι σήμερα τα προϊόντα της ΕΠΑ ψηλά στις προτιμήσεις των παιδιών, ενώ παράλληλα οι δραστηριότητες έχουν επεκταθεί και στην αποκλειστική αντιπροσώπευση επιλεγμένων οίκων παιχνιδιών του εξωτερικού.
Βάζω τα πιόνια στο ένα σακουλάκι και τα ζάρια στο άλλο. Διπλώνω καλά το ταμπλό δύο όψεων και το χαρτάκι με τους κανόνες. Να κλείσει καλά το καπάκι, να μην τσακίζουν οι άκρες στο κουτί. Αυτά τα παιχνίδια, λέει η μαμά, είναι διαχρονικά και για όλη την οικογένεια και πρέπει να τα προσέχουμε. Βάζω τα κουτιά στο πάνω μέρος της βιβλιοθήκης. Κάτω το μεγαλύτερο. Ένας μικρός πύργος από επιτραπέζια. Βρίσκω και τον Παπουτσωμένο Γάτο. Είχε πάει να φέρει ρούχα για τον μαρκήσιο του Καραμπά.
Σε αυτό το σπίτι το παιχνίδι δεν σταματάει ποτέ.
Αλλά ούτε και στο εργαστήριο των Ακουαρόνε!
σχόλια