ΑΝΤΙΟ ΔΙΟΝΥΣΗ

Μια αστυνομία για τα τούβλα αλλά όχι για τους ανθρώπους

Μια αστυνομία για τα τούβλα αλλά όχι για τους ανθρώπους Facebook Twitter
Αργά ή γρήγορα θα αρχίσουμε να βοηθάμε και τους ανθρώπους, γιατί κανένα αστήρικτο επιχείρημα, όπως αυτό της δήθεν απειλής του ασύλου, δεν αντέχει στον χρόνο. Φωτο: Σωτήρης Δημητρόπουλος/Eurokinissi
0

ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ο Οδυσσέας Βλαχονικολός, φοιτητής και μέλος της Πανελλήνιας Ανεξάρτητης Κίνησης Σπουδαστών, ξυλοκοπήθηκε από αγνώστους στην ΑΣΟΕΕ. Ο Βλαχονικολός φώναξε την αστυνομία, αλλά του είπαν ότι «δεν μπορούν να κάνουν κάτι γιατί είναι μέσα φοιτητές». Δηλαδή οι αστυνομικοί φοβήθηκαν μην τους πάρει κανένα μάτι, ενώ προσπαθούν να κάνουν τη δουλειά τους.

Είναι το κλασικό επιχείρημα για το πανεπιστημιακό άσυλο. Υποτίθεται ότι αν η αστυνομία αρχίσει να μπαινοβγαίνει στα πανεπιστήμια, θα απειληθεί η ελεύθερη διακίνηση ιδεών. Δηλαδή: σήμερα οι αστυνομικοί θα μπουν για να προστατέψουν έναν άνθρωπο από το ξύλο, αύριο για να καταστείλουν μια κίνηση διαμαρτυρίας, μεθαύριο για να διακόψουν μια ομιλία που δεν θα αρέσει στον πολιτικό τους προϊστάμενο.

Αυτή η κλιμάκωση του επιχειρήματος είναι αστήρικτη. Από πουθενά δεν προκύπτει ότι αν το κράτος προστατέψει σήμερα τη φυσική ακεραιότητα ενός φοιτητή, αύριο θα αρχίσει να διώκει τους «αντιφρονούντες» συναδέλφους του. Είναι ένα φοβικό πολιτικό επιχείρημα πίσω από το οποίο κρύβονται με κεκτημένη ταχύτητα οι πανεπιστημιακές αρχές και κατά συνέπεια η αστυνομία, ώστε να μην μπλέξουν «αχρείαστα». 

Όχι ότι είναι δύσκολο να μπλέξεις στον παραλογισμό των ελληνικών πανεπιστημίων, ακόμη και αν είσαι αστυνομικός.

Στην πραγματικότητα, ο ξυλοδαρμός στα ελληνικά πανεπιστήμια αντιμετωπίζεται από την πανεπιστημιακή κοινότητα, κατά συνέπεια και από την αστυνομία, ως δήθεν ιδεολογική διαφορά, ένα «δεν μπορεί, κι εσύ κάτι θα τους είπες», το οποίο είναι χειρότερο από τον ξυλοδαρμό. Γιατί με το ευκολάκι του «άσε, πού να μπλέξω», φυτεύουν σε έναν συμπολίτη την αμφιβολία ότι ίσως και να το άξιζε το ξύλο.

Ένα χαρακτηριστικό, χαμηλής κλίμακας, αλλά εξωφρενικό παράδειγμα από το 2010 στο πανεπιστήμιο στα Γιάννενα είναι το εξής: Ένας αστυνομικός της ομάδας ΔΙΑΣ πήγε στην πανεπιστημιούπολη για να δανειστεί ένα βιβλίο για λογαριασμό της συζύγου του, η οποία έκανε μεταπτυχιακό. Ήταν μεσημέρι και ο αστυνομικός τελείωνε τη βάρδια του μαζί με τους συναδέλφους του. Πήγε, λοιπόν, με το υπηρεσιακό μηχανάκι στη βιβλιοθήκη και τον ακολούθησαν δύο συνάδελφοί του με το δικό τους. Δανείστηκαν το βιβλίο, έφυγαν.

Κάποιοι φοιτητές είδαν τους αστυνομικούς και θεώρησαν ότι παραβίασαν το άσυλο. Και ξεκίνησε αμέσως, από το 0 έως το 100, η κλασική διαδρομή του επιχειρήματος: σήμερα οι ΔΙΑΣ για το βιβλίο, αύριο τα ΜΑΤ γι’ αυτά που γράφουν τα βιβλία.

Οι φοιτητές το ίδιο βράδυ έκαναν πορεία στο κέντρο των Ιωαννίνων. Ο εκπρόσωπος του Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού δήλωσε πως «το πανεπιστήμιο δεν διδάσκει γρονθοκοπήματα και χρήση δακρυγόνων». Μετά ανέλαβε η σύγκλητος του πανεπιστημίου και το τερμάτισε. Απηύθυνε ψήφισμα στην τότε υπουργό Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου, με το οποίο την κατηγορούσε ότι έστειλε η ίδια τον αστυνομικό στη βιβλιοθήκη ως προβοκάτσια, ώστε να προετοιμάσει το έδαφος για το επικείμενο νομοσχέδιό της: «Θέλουμε να πιστεύουμε ότι μια τέτοια ενέργεια δεν εντάσσεται σε ένα μεθοδευμένο πλαίσιο καταστρατήγησης του ασύλου εν όψει και του ακαδημαϊκού διαλόγου στα πανεπιστήμια» έγραψε η σύγκλητος στη Διαμαντοπούλου. 

Αν αυτά τα απίθανα συμβαίνουν σε ένα ήσυχο πανεπιστήμιο στα Γιάννενα επειδή ένας αστυνομικός δανείστηκε ένα βιβλίο, τι ακριβώς περιμένουμε να σκεφτούν ο πρύτανης ή η αστυνομία σε θερμά μέτωπα, όπως αυτό της ΑΣΟΕΕ; Κανείς δεν θέλει να μπλέξει. Οπότε, ας την πληρώνει κάθε φορά ο Βλαχονικολός.

Παραδόξως, τρεις μέρες μετά τον ξυλοδαρμό στην ΑΣΟΕΕ, η αστυνομία μπήκε στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο, χωρίς να σκεφτεί κανένα άσυλο. Εκεί φοιτητές προσπάθησαν να χτίσουν ένα αυθαίρετο κυλικείο και οι αστυνομικοί, μετά από έκκληση του κοσμήτορα, βοήθησαν υπαλλήλους της πολεοδομίας να κατεδαφίσουν έναν τοίχο.

Δηλαδή είμαστε στο σημείο όπου η αστυνομία κάνει μια χαρά τη δουλειά της με τα τούβλα στα πανεπιστήμια, αλλά αδυνατεί να βοηθήσει τους ανθρώπους που βρίσκονται ανάμεσά τους.

Στην πραγματικότητα, ο ξυλοδαρμός στα ελληνικά πανεπιστήμια αντιμετωπίζεται από την πανεπιστημιακή κοινότητα, κατά συνέπεια και από την αστυνομία, ως δήθεν ιδεολογική διαφορά, ένα «δεν μπορεί, κι εσύ κάτι θα τους είπες», το οποίο είναι χειρότερο από τον ξυλοδαρμό. Γιατί με το ευκολάκι του «άσε, πού να μπλέξω», φυτεύουν σε έναν συμπολίτη την αμφιβολία ότι ίσως και να το άξιζε το ξύλο.

Την περασμένη εβδομάδα κάναμε ένα βήμα, ξεκινήσαμε από τα τούβλα ‒ δεν είναι και μικρό, δεδομένου ότι το χτίσιμο καθηγητών στα γραφεία τους είναι συχνό φαινόμενο στα ελληνικά πανεπιστήμια. Αργά ή γρήγορα θα αρχίσουμε να βοηθάμε και τους ανθρώπους, γιατί κανένα αστήρικτο επιχείρημα, όπως αυτό της δήθεν απειλής του ασύλου, δεν αντέχει στον χρόνο. Είναι κι αυτός ένας τοίχος που πρέπει να ρίξουμε ως κοινωνία, πριν ζητήσουμε τη συνδρομή των αστυνομικών και πολεοδομικών αρχών.

Οπτική Γωνία
0

ΑΝΤΙΟ ΔΙΟΝΥΣΗ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Βάσω Κιντή: «Τα πανεπιστήμια στην Ελλάδα είναι σαν ανεξάρτητα κράτη»

Βιβλίο / Βάσω Κιντή: «Τα πανεπιστήμια στην Ελλάδα είναι σαν ανεξάρτητα κράτη»

Με αφορμή το νέο της βιβλίο «Φιλοσοφία της Ιστορίας», η καθηγήτρια Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών σχολιάζει τα θέματα της επικαιρότητας, την τριτοβάθμια εκπαίδευση και τις προκλήσεις της εποχής μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Οπτική Γωνία / Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Το κόστος ζωής, η ανισότητα, η διαφθορά, ο νεποτισμός, η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής: αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τα κινήματα της Γενιάς Ζ και όχι τόσο τα memes ή τα καρτούν.
THE LIFO TEAM
Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Οπτική Γωνία / Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Δεν μιλάμε πια για ειδικούς αναλυτές θεμάτων ασφάλειας, αλλά για έναν νέο τύπο τηλεοπτικού ιεροκήρυκα: ο αστυνομικός που εξηγεί, καθοδηγεί και κρίνει τα πάντα «με τάξη και ασφάλεια».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει από πουθενά, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

Αθλητισμός / Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

H ανερχόμενη αθλήτρια του ελληνικού στίβου έχει μάθει να μην αφήνει το παρελθόν να την κρατά πίσω, τροφοδοτείται από το συναίσθημα, έχει στόχο τους Ολυμπιακούς και ζωγραφίζει παντού, ακόμα και στο δέρμα της.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Ρεπορτάζ / Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Δύο χρόνια μετά τον θάνατο της αγαπητής ηθοποιού, η υπόθεση βρίσκεται στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών και ερευνάται εκ νέου. Κοντινοί της άνθρωποι ισχυρίζονται ότι «δεν ήταν ατύχημα, αλλά εγκληματική ενέργεια».
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ