«Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα κι η μιζέρια μου»

«Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα κι η μιζέρια μου» Facebook Twitter
Όπως είχε πει εξάλλου και ο Αλέξης Τσίπρας, λίγο πριν ξεκινήσει το τρίτο μνημόνιο (αυτό που δεν ήταν μνημόνιο αλλά «πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής»), «τoν ήλιο και το τσίπουρο δεν θα μας τα πάρουν ποτέ». Εικονογράφηση: Ατελιέ/LIFO
0

Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΧΩΡΑ με καταπληκτική ποιότητα ζωής. Αν μπορεί να προσφέρει καλή εργασία και καλές απολαβές, για κάποιον που είναι Έλληνας η επιστροφή είναι περίπου μονόδρομος. Γι’ αυτό έχουμε δώσει μια σειρά από φορολογικά κίνητρα και για τις επιστροφές νέων από το εξωτερικό».

Έστειλα στις παιδικές μου φίλες το tweet του πρωθυπουργού και ευθυμήσαμε όλες μαζί. Από τις τέσσερίς μας μόνο εγώ επέστρεψα στην Ελλάδα. Η αγαπημένη μου φράση ήταν η «ποιότητα ζωής». Τι σημαίνει ποιότητα ζωής; Από τις έρευνες που βρήκα δεν υπήρχε ούτε μία που να τοποθετούσε την Ελλάδα έστω στην πρώτη εικοσάδα χωρών με καλή ποιότητα ζωής. Στo better life index του ΟΟΣΑ η Ελλάδα βγαίνει 36η σε σύνολο σαράντα χωρών.

Oι δείκτες της Eυρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας είναι ακόμα χειρότεροι. Η έρευνά τους υπολογίζει την ποιότητα ζωής με βάση δέκα βασικούς παράγοντες, ανάμεσά τους βρίσκονται η υγεία, η (οικονομική και φυσική) ασφάλεια, η παιδεία, η εργασία, ο ελεύθερος χρόνος, οι υλικές συνθήκες διαβίωσης, οι κοινωνικές συναναστροφές, η διακυβέρνηση και τα ανθρώπινα δικαιώματα, και το φυσικό περιβάλλον.

Οι πρωτιές της Ελλάδας είναι πράγματι καταπληκτικές: βρίσκεται στο Νο 1 στην ανεργία, στο μισθολογικό κενό μεταξύ ανδρών και γυναικών, στη δυσκολία των πολιτών να αντιμετωπίσουν πιθανά απρόσμενα έξοδα, στις ώρες δουλειάς ανά εβδομάδα, στη δυσκολία μας να τα βγάλουμε πέρα οικονομικά, ενώ βρίσκεται στην τελευταία θέση στην κατηγορία job satisfaction. Η χώρα μας βρίσκεται σε μέτριες ή κακές θέσεις σχεδόν σε όλους τους υπόλοιπους δείκτες. 

Ίσως να φταίει πως συχνά μπερδεύουμε την ποιότητα ζωής με τον φολκλόρ εθνικό ναρκισσισμό. Αχ, γλυκιά μας Ελλαδίτσα, εκεί που κάποια χαρωπή γιαγιούλα μάς σερβίρει μαριδάκι, ελιά θρούμπα και ούζο κάτω από το πεύκο και τραγουδάμε όλοι μαζί Πάριο. Αυτό όμως δεν είναι ζωή αλλά διαφήμιση για μπίρα.

Η Ελλάδα τα πηγαίνει καλούτσικα σε μία μόνο υποκατηγορία, αυτή της «ψυχαγωγίας και των κοινωνικών σχέσεων». Η μοναδική θετική μας πρωτιά είναι πως βλέπουμε πολύ συχνά τους φίλους και την οικογένειά μας. Παρ’ όλα αυτά, όμως, ακριβώς επειδή η συμμετοχή μας στα κοινά, στον εθελοντισμό ή σε αθλητικές και πολιτιστικές δραστηριότητες είναι χαμηλή, και εδώ η επίδοση της χώρας μας είναι κάτω του μετρίου.

Το tweet του πρωθυπουργού αλλά και όλη η σχετική κουβέντα για το brain drain πιθανώς να έχει απήχηση σε ανθρώπους που έχουν λυμένο το οικονομικό τους πρόβλημα και επιστρέφουν για να επενδύσουν ή ψηφιακούς νομάδες που μπορούν να δουλεύουν εδώ και να πληρώνονται με μισθούς εξωτερικού. Εννοείται ότι χρειαζόμαστε και επενδύσεις και ανθρώπους που θα ξοδεύουν εδώ το υψηλό τους εισόδημα. Απλώς αυτές οι δύο κατηγορίες αποτελούν μια απειροελάχιστη μειοψηφία των Ελλήνων που ζουν στο εξωτερικό.

Κάποτε η χώρα μας είχε καλύτερη ποιότητα ζωής. Όταν πρωτογύρισα στην Ελλάδα το 2005 τα εργασιακά δεν ήταν σπουδαία (θυμάται κανείς, άραγε, τη γενιά των 700 ευρώ; Γιατί εγώ τη θυμάμαι και γελάω μόνη μου), αλλά το κόστος ζωής ήταν αρκετά πιο χαμηλό. Στην Ελλάδα μάλλον δεν θα έκανες καριέρα, αλλά μπορεί να ήταν λίγο πιο εύκολη η καθημερινότητά σου.

Δέκα χρόνια οικονομικής και πολιτικής κρίσης αργότερα, το σύστημα μπάζει από παντού – μια αστεία αγορά εργασίας, ελλιπής πρόσβαση σε στέγαση, πανάκριβες υπηρεσίες, μηδαμινή εμπιστοσύνη στους θεσμούς και η ιδέα της επιχειρηματικότητας ως καφετέρια και Αirbnb. Δεν φτάνουν δύο ή τρεις εξαγορές start-up για να πάρει μπρος η ελληνική οικονομία. Oι λόγοι που δεν επιστρέφουν οι νέοι, πέρα από τις απολαβές, είναι η αναξιοκρατία και η ζωή σε ένα κράτος που, αντί να σε βοηθάει, σε διαλύει.

Πολύς κόσμος γυρνάει, αλλά καλό είναι να ξέρουμε το γιατί – είτε για συναισθηματικούς ή προσωπικούς λόγους είτε γιατί έχει κάποια «έτοιμη» δουλειά, ή σπίτι, ή συντάξεις γονιών να τον στηρίζουν. Το να γυρίσει γιατί θα βρει δουλειά με «καλές απολαβές» ανήκει στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας. Το να γυρίσει για την «καταπληκτική ποιότητα ζωής» πιθανόν να είναι και σύντομο ανέκδοτο.

Ίσως να φταίει πως συχνά μπερδεύουμε την ποιότητα ζωής με τον φολκλόρ εθνικό ναρκισσισμό. Αχ, γλυκιά μας Ελλαδίτσα, εκεί που κάποια χαρωπή γιαγιούλα μάς σερβίρει μαριδάκι, ελιά θρούμπα και ούζο κάτω από το πεύκο και τραγουδάμε όλοι μαζί Πάριο. Αυτό όμως δεν είναι ζωή αλλά διαφήμιση για μπίρα.

Δεν πειράζει, ας γλεντήσουμε λίγο την κακομοιριά μας. Όπως είχε πει εξάλλου και ο Αλέξης Τσίπρας, λίγο πριν ξεκινήσει το τρίτο μνημόνιο (αυτό που δεν ήταν μνημόνιο αλλά «πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής»), «τoν ήλιο και το τσίπουρο δεν θα μας τα πάρουν ποτέ».

To άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Οπτική Γωνία / Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Το κόστος ζωής, η ανισότητα, η διαφθορά, ο νεποτισμός, η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής: αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τα κινήματα της Γενιάς Ζ και όχι τόσο τα memes ή τα καρτούν.
THE LIFO TEAM
Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Οπτική Γωνία / Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Δεν μιλάμε πια για ειδικούς αναλυτές θεμάτων ασφάλειας, αλλά για έναν νέο τύπο τηλεοπτικού ιεροκήρυκα: ο αστυνομικός που εξηγεί, καθοδηγεί και κρίνει τα πάντα «με τάξη και ασφάλεια».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει από πουθενά, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

Αθλητισμός / Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

H ανερχόμενη αθλήτρια του ελληνικού στίβου έχει μάθει να μην αφήνει το παρελθόν να την κρατά πίσω, τροφοδοτείται από το συναίσθημα, έχει στόχο τους Ολυμπιακούς και ζωγραφίζει παντού, ακόμα και στο δέρμα της.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Ρεπορτάζ / Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Δύο χρόνια μετά τον θάνατο της αγαπητής ηθοποιού, η υπόθεση βρίσκεται στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών και ερευνάται εκ νέου. Κοντινοί της άνθρωποι ισχυρίζονται ότι «δεν ήταν ατύχημα, αλλά εγκληματική ενέργεια».
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ