Η υπόσχεση της Ανάστασης

Η υπόσχεση της Ανάστασης Facebook Twitter
Διάφορα πρόσωπα, κόμματα, ιδεολογίες ή ομάδες ταυτίζουν τον δικό τους θρίαμβο με μια συλλογική αναγέννηση, με μια άλλη Ανάσταση. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0

Η ΠΙΟ ΠΟΛΥΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΜΕΝΗ μεταφορά της σύγχρονης ιστορίας μας είναι η Ανάσταση. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Το κοινότοπο λογοπαίγνιο Ανάσταση - Επανάσταση, το πώς η Ανάσταση έγινε εκλογικό ευφυολόγημα, κοινωνικό μήνυμα του συρμού, πρόχειρος συμβολισμός κάθε πορείας προς τη «νίκη»;

Διάφορα πρόσωπα, κόμματα, ιδεολογίες ή ομάδες ταυτίζουν τον δικό τους θρίαμβο με μια συλλογική αναγέννηση, με μια άλλη Ανάσταση.

Η αλήθεια είναι πως «το μήνυμα της Αναστάσεως» έχει τυποποιηθεί και ακολουθεί τη μοίρα των πασχαλινών λαμπάδων: από ένα ταπεινό κερί έχουμε περάσει σε περίτεχνες κατασκευές με πρόσθετα μέρη ή στην Jumbo αισθητική.

Παρ' όλα αυτά, η ιδέα της Ανάστασης συνεχίζει να είναι κάτι πιο βαθύ απ' όλα τα κλισέ που την έχουν κυκλώσει και τις εικόνες που την έχουν μετατρέψει σε σύνθημα κάθε λογής ξεφαντώματος και θριαμβευτικής ευωχίας.

Η Ανάσταση είναι έτσι η μοναδική εξαίρεση, που προσκαλεί όμως τον καθένα. Συνέβη σε έναν Εξαιρετικό (τον Ιησού), για να αφορά όμως τους μη εξαιρετικούς, τους συνηθισμένους, τους σάρκινους. Θα πει κανείς, αυτό λέει το σενάριο του ένθεου, η επίσημη χριστιανική αφήγηση. Γιατί αυτό να αφορά και τους υπόλοιπους;

Για κάποιον λόγο, συγκινεί και έναν άθεο ή, έστω, αδιάφορο ως προς τα λατρευτικά έθιμα. Και αν δεν το συγκινεί, σχεδόν ποτέ δεν τον αφήνει αδιάφορο. Η συνηθισμένη απάντηση σε αυτό είναι πως όλους μάς συνεπαίρνει η ιδέα της νίκης επί του θανάτου. Ή, για τους παγανιστές, πάντα είναι αξιοθαύμαστη η ιδέα μιας ανοιξιάτικης φύσης που ανθίζει μετά τη μούχλα του χειμώνα, εικόνες λαμπρότητας φυτών και λουλουδιών που συνδυάζονται με την Ανάσταση του Χριστού.

Οι άπιστοι βλέπουν την αναγεννημένη φύση, οι πιστοί επιμένουν στην ανάσταση του Κυρίου και όλοι μας συντηρούμε ένα απόθεμα αναμνήσεων από όπου ανασύρουμε το νόημα αυτών των ημερών.

Αν δεν θέλουμε να τη μετατρέψουμε σε επαναστατικό κιτς (του τύπου «καλή Επανάσταση») ή σε διακοπές στο χωριό, αν δεν τη συνδέσουμε μόνο με μυρουδιά ψητού αρνιού και οικογενειακά τραπέζια, τι απομένει;

Η δύναμή της είναι αδιάψευστη. Η Ανάσταση μοιάζει μάλιστα να είναι ένα από τα κεντρικά γεγονότα της ελληνικής φαντασίας. Ίσως αυτό έχει να κάνει με την ίδια τη δομή της Μεγάλης Εβδομάδας: πορεία προς τον θάνατο, θάνατος και ταφή και αμέσως μετά μια βροντερή και μεγαλειώδης άρνηση του θανάτου.

Οι δυο πρώτες στιγμές αντιπροσωπεύουν πιστά την ανθρωπότητα, τη μοίρα όλων μας και συγχρόνως την ξεχωριστή, προσωπική ιστορία του καθενός. Η τρίτη στιγμή όμως περιέχει το θαύμα. Η τρίτη στιγμή είναι η δυνατότητα να συμβεί κάτι τελείως διαφορετικό, να μην επιβεβαιωθεί το προδιαγεγραμμένο.

Η Ανάσταση είναι έτσι η μοναδική εξαίρεση, που προσκαλεί όμως τον καθένα. Συνέβη σε έναν Εξαιρετικό (τον Ιησού), για να αφορά όμως τους μη εξαιρετικούς, τους συνηθισμένους, τους σάρκινους. Θα πει κανείς, αυτό λέει το σενάριο του ένθεου, η επίσημη χριστιανική αφήγηση. Γιατί αυτό να αφορά και τους υπόλοιπους;

Να όμως που μας αφορά. Δεν μπορεί να περάσει έτσι. Σε μια διαλεκτική τριάδα ο τρίτος όρος επιφυλάσσει το θαύμα. Ας αναλογιστούμε, για παράδειγμα, την περίφημη τριάδα της Γαλλικής Επανάστασης: ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα. Η πρώτη, η ελευθερία, έγινε η κυρίαρχη ιδεολογία των μοντέρνων, η δεύτερη, η ισότητα, το μεγάλο και ασίγαστο πάθος των δημοκρατικών κοινωνιών που αναμετριούνται με τις ανισότητες.

Και η τρίτη; Η καημένη η αδελφότητα έμεινε στη σκιά των δυο άλλων ογκόλιθων γιατί είναι η πιο δύσκολη, η πιο απίθανη σχέση. Η αδελφότητα ως αλληλεγγύη κάνει την ελευθερία κάτι λιγότερο μοναχικό και την ισότητα κάτι λιγότερο απρόσωπο και «ισοπεδωτικό». Η στιγμή της αδελφότητας φέρνει κοντά την ιδέα της Ανάστασης που καταργεί, μυστηριωδώς, τους μοναχικούς θανάτους, συνδέοντας τους ανθρώπους σε μια κοινή ελπίδα.

Η Ανάσταση μας συγκινεί γιατί είναι αυτό που απουσιάζει περισσότερο. Γιατί όλα φθείρονται και φυλλορροούν, εκτός από αυτήν τη χαρά που αποκτά βάθος όταν έρχεται μετά το πένθος.  

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Οπτική Γωνία / Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Σκέψεις πάνω στην απόφαση του Oposito, ενός μικρού εκδοτικού οίκου που έχει δώσει ενδιαφέροντα δείγματα ανήσυχης κοινωνικής και πολιτισμικής σκέψης, για την «αποδέσμευσή» του σε σχέση με το βιβλίο της κοινωνιολόγου Eύα Ιλούζ «Ψυχρή τρυφερότητα. Η άνοδος του συναισθηματικού καπιταλισμού».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ακροβατώντας / Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ένα εντυπωσιακά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας είναι διατεθειμένο να δώσει «συγχωροχάρτι» για ένα μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο, αρκεί οι εμπλεκόμενοι να τηρήσουν ακροδεξιά και ρατσιστική στάση στο μεταναστευτικό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πέντε ιδρύματα πρώην πρωθυπουργών και ένα ινστιτούτο. Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Ρεπορτάζ / Τα ιδρύματα των πρώην πρωθυπουργών: Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Τυπικά, σκοπός τους είναι η διατήρηση των αρχείων και η προβολή του έργου πρώην πρωθυπουργών. Στην πράξη, όμως, λειτουργούν και ως think tanks και πολιτικά εργαλεία επιρροής.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ