Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά οικογενειακώς με Covid

ΣΑΒΒΑΤΟ Ημερολόγιο κορωνοϊού Facebook Twitter
Αυτή η αρρώστια δεν έχει τίποτα το αναμενόμενο, ούτε κάποια γραμμική πορεία. Κάθε μέρα είναι και μια έκπληξη. Εικονογράφηση: Ατελιέ LiFO
0

23/12: Η μέρα που θα τιμωρηθούμε για τις αμαρτίες μας

Ξυπνάω με γδαρμένο λαιμό. Κάνω το 6ο self test μέσα σε τρεις μέρες. Βγαίνει αρνητικό, αλλά επιμένω ότι πρέπει να κάνουμε μοριακό. («Έλεος, με το PCR 60 ευρώ το άτομο», «100 rapid έχουμε κάνει», «Θα πάω να το κάνω και αν θα βγει αρνητικό, θα σου κοπανάω συνέχεια ότι με έβαλες να το κάνω»).

Βγαίνουμε και οι δύο θετικοί. Εμείς φταίμε. Το Σάββατο, για πρώτη φορά μετά από μήνες, βγήκαμε μαζί σε μπαρ, μεθυσμένοι από την απρόσμενη ελευθερία του babysitting. Δεν ήμασταν οι μόνοι. Οι δρόμοι ήταν φρακαρισμένοι με αμάξια, τα πεζοδρόμια ήταν γεμάτα κόσμο κάτω από τα χριστουγεννιάτικα φώτα. Παρατήσαμε το αμάξι κάπου στην Ομήρου και αρχίσαμε να περπατάμε σαν υπνωτισμένοι οπαδοί κάποιας ουράνιας φωτεινής προφητείας προς την Κολοκοτρώνη.

Μέσα στο μπαρ είχε πρώιμο 2019 – κανένας έλεγχος για πιστοποιητικό, κάπνισμα παντού, αλλά χωρίς τασάκια (για να σβήνεις το αποτσίγαρο με το τακούνι στο παρκέ), ενώ ένας βετεράνος καραφλός DJ έπαιζε περήφανα παλιακές ροκιές.

Εκείνη την ώρα γνώριζα κατά βάθος πως αυτό που έκανα ήταν ηλίθιο. Έχω περάσει μήνες που προσέχω μην κολλήσω και έχω ένα παιδάκι δεκάεξι μηνών στο σπίτι, που το προσέχουν παππούδες και γιαγιάδες. Παρ’ όλα αυτά, είχα κάνει την τρίτη δόση πριν από δεκαπέντε μέρες, οπότε είπα ψέματα στον εαυτό μου πως θα ήταν οk. Δεν ήταν.

Αναρωτιέμαι τι ακριβώς εννοούν αυτοί που λένε ότι ο Covid είναι μια γριπούλα ή να κολλήσουμε όλοι να τελειώνουμε. Αυτή η αρρώστια δεν έχει τίποτα το αναμενόμενο, ούτε κάποια γραμμική πορεία. Κάθε μέρα είναι και μια έκπληξη. Πολλές φορές η πορεία της θυμίζει καρδιογράφημα – καλά, λίγο πιο καλά, κακά, χάλια, καλά, μέτρια.

25/12: Τα Χριστούγεννα της γλυκιάς μιζέριας 

Oι γονείς μου μας αφήνουν φαγητό έξω από την τζαμαρία της εξώπορτας. Φοράμε όλοι μάσκες και χαιρετιόμαστε αγωνιστικά. Απομακρύνονται για να ανοίξω την πόρτα και να πάρω το φαγητό. Είμαστε και οι δύο απύρετοι και με καλό οξυγόνο (το οξύμετρο έχει γίνει κάτι σαν το απόλυτο γκάτζετ του σπιτιού), αλλά μόνο ασυμπτωματικά δεν το περνάμε.

Εγώ έχω ένα παράξενο σφίξιμο στο στήθος, σαν ένα μεγάλο, βαρύ χέρι να μου πατάει αποφασιστικά το στέρνο. Ο Θ. έχει τρομερούς πόνους στην πλάτη και δεν μπορεί να σηκωθεί από το κρεβάτι, να ντυθεί ή να γδυθεί μόνος του. Του βάζω και του βγάζω τις κάλτσες του σαν δούλα σε βιβλική ιστορία.

Ντύνουμε τον μικρό με μια στολή Άγιου Βασίλη που του αγόρασε η νονά του και τρώμε ζεσταμένη γέμιση και γαλοπούλα – μια εικόνα γλυκιάς μιζέριας.

28-30/12: «Μια γριπούλα είναι»

Ο μικρός βγαίνει θετικός. Περνάω τα βράδια στην πολυθρόνα με το μωρό γαντζωμένο πάνω μου σαν κοάλα, να βογκάει από τον πυρετό.

Ένα πρωί, δεν θυμάμαι ποιο, γιατί οι μέρες είναι όλες ίδιες, γύρω στις 6, πριν καν χαράξει, με πιάνει απόγνωση. Νιώθω πραγματική απελπισία. Κοντεύει να μου στρίψει από την αϋπνία, την ανησυχία και την κούραση. Αναρωτιέμαι τι ακριβώς εννοούν αυτοί που λένε ότι ο Covid είναι μια γριπούλα ή να κολλήσουμε όλοι να τελειώνουμε.

Αυτή η αρρώστια δεν έχει τίποτα το αναμενόμενο, ούτε κάποια γραμμική πορεία. Κάθε μέρα είναι και μια έκπληξη. Πολλές φορές η πορεία της θυμίζει καρδιογράφημα – καλά, λίγο πιο καλά, κακά, χάλια, καλά, μέτρια. Επίσης, αν είναι έτσι ο Covid με τρία εμβόλια, δεν θέλω καν να φανταστώ πως θα ήταν χωρίς εμβόλιο.

1/1

Είμαστε και οι τρεις καλά, αλλά ακόμα θετικοί. Κανονικά αυτές τις μέρες θα ήμασταν στην Καρδαμύλη σε μια εκδρομή με φίλους, αλλά, αντί γι’ αυτό, ζούμε σε κατ’ οίκον περιορισμό – και τσακωνόμαστε για το τι φαγητό θα παραγγείλουμε.

Το μόνο καλό είναι πως ο μικρός έχει ξαναβρεί τον κεφάτο εαυτό του. Σηκώνει θριαμβευτικά ξύλινα παιχνίδια πάνω από το κεφάλι του, σκαρφαλώνει από την πολυθρόνα στην αλλαξιέρα, σπρώχνει πολυθρόνες και μετά κάνει τσουλήθρα. («Το παιδάκι σας έχει πολύ δυνατά χέρια», μου είπε πριν από λίγο καιρό μια παιδαγωγός. «Α, ωραία», ψέλλισα αμήχανα).

Σκέφτομαι πόσο παράξενη είναι και αυτή η Πρωτοχρονιά. Αν μου έλεγε κάποιος πέρσι, τέτοια μέρα, ότι μέσα σε έναν χρόνο θα είχα προλάβει να κάνω τρία εμβόλια και να νοσήσω, σίγουρα δεν θα τον πίστευα.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός και θεωρητικός φυσικός μιλά για την προέλευση της συνείδησης, τoν εγκέφαλο ως κβαντική μηχανή και το μέλλον του ανθρώπου ως υβριδίου τεχνολογίας και βιολογίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Οπτική Γωνία / «Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Ένα 13χρονο παιδί δεν άντεξε την ομοφοβία και έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος εξηγεί πώς μπορούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να εντοπίσουν έγκαιρα τα σημάδια της αυτοκτονικής διάθεσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Antinero: Καταγγελία-μαμούθ για το μεγαλύτερο πρόγραμμα δασικής πρόληψης

Ρεπορτάζ / Antinero: Πώς το «μεγαλύτερο πρόγραμμα δασικής πρόληψης» έγινε πεδίο καταγγελιών

Με εκατομμύρια ευρώ να έχουν ήδη διατεθεί, το πρόγραμμα Antinero μπαίνει στο στόχαστρο: 213 φορείς και πολίτες υπέβαλαν αναφορά στην Ε.Ε., αμφισβητώντας τη νομιμότητα και την αποτελεσματικότητά του.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ