Γιατί στην Αμερική δεν μπορεί να βγει γυναίκα Πρόεδρος;

Γιατί στην Αμερική δεν μπορεί να βγει γυναίκα πρόεδρος; Facebook Twitter
Τα γεγονότα των τελευταίων οκτώ ετών μπορεί να ωθήσουν κάποιους να αναρωτηθούν: Αν η Κλίντον δεν ήταν αρκετά καλή, ούτε και η Χάρις, θα είναι ποτέ μια γυναίκα αρκετά καλή για να γίνει Πρόεδρος; Φωτ.: Getty Images/ Ideal Image
0

ΤΟ 2016 η Χίλαρι Κλίντον ήταν μια πρώην υπουργός Εξωτερικών και γερουσιαστής η οποία αντιμετώπισε έναν πολιτικά άπειρο μεγιστάνα ακινήτων, τον Ντόναλντ Τραμπ.

Έχασε. Ο κόσμος θα ψήφιζε μία γυναίκα, σύμφωνα με ένα σκεπτικό που επικράτησε, αλλά όχι αυτήν τη γυναίκα.

Το 2024 η Κάμαλα Χάρις ήταν μια Αντιπρόεδρος, πρώην γερουσιαστής και πρώην Γενική Εισαγγελέας που επίσης αντιπαρατέθηκε με τον Τραμπ, ο οποίος έχει καταδικαστεί για μια σωρεία αδικημάτων. Έχασε κι αυτή. Ο κόσμος θα ψήφιζε μία γυναίκα, σύμφωνα με το ίδιο ακριβώς σκεπτικό, αλλά όχι αυτήν τη γυναίκα.

Τα γεγονότα των τελευταίων οκτώ ετών μπορεί να ωθήσουν κάποιους να αναρωτηθούν: Αν η Κλίντον δεν ήταν αρκετά καλή, ούτε και η Χάρις, θα είναι ποτέ μια γυναίκα αρκετά καλή για να γίνει Πρόεδρος; Και τι είδους γυναίκα θα πρέπει να είναι;

Σύμφωνα με συνεντεύξεις που διεξήγαγε το Atlantic με ερευνητές και ερευνήτριες που μελετούν το φύλο και την πολιτική, ο σεξισμός ήταν ένας μικρός ίσως αλλά σημαντικός παράγοντας που λειτούργησε εναντίον της Χάρις. Και θα αποτελέσει πρόβλημα για οποιαδήποτε γυναίκα θέσει υποψηφιότητα για Πρόεδρος στο μέλλον.

Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι είναι προκατειλημμένοι απέναντι στις γυναίκες υποψήφιες για την προεδρία. Το 2017, μια μελέτη διαπίστωσε ότι περίπου το 13% των Αμερικανών ήταν «θυμωμένοι ή αναστατωμένοι» με την ιδέα μιας γυναίκας στη θέση της Προέδρου.

«Οι Αμερικανοί ψηφοφόροι τείνουν να πιστεύουν σ’ ένα αφηρημένο επίπεδο ότι στηρίζουν την ιδέα μιας γυναίκας υποψήφιας, αλλά όταν έχουν μπροστά τους τις πραγματικές γυναίκες, βρίσκουν κάποιον άλλο λόγο για να μην τις στηρίξουν» λέει η καθηγήτρια επικοινωνίας στο Colorado State University, Karrin Vasby Anderson, η οποία το 2017 έγραψε ένα άρθρο για τις μεγάλες αντιξοότητες που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες που θέτουν υποψηφιότητα για το ύπατο αξίωμα. Ο τίτλος του; «Κάθε γυναίκα είναι η λάθος γυναίκα».

Είναι σημαντικό να μην υπερεκτιμήσουμε τον ρόλο που έπαιξε ο σεξισμός στην ήττα της Χάρις. Αν και η οικονομία των ΗΠΑ σε γενικές γραμμές είναι αντικειμενικά ισχυρή, πολλοί ψηφοφόροι αισθάνονται πληγωμένοι από τον υψηλό πληθωρισμό και τα υψηλά επιτόκια. Και από τη στιγμή που ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν αποσύρθηκε από την κούρσα τον περασμένο Ιούλιο, η Χάρις είχε λιγότερο από τέσσερις μήνες για να πείσει το αμερικανικό κοινό για τις θέσεις της.

Υπάρχουν όμως άνθρωποι οι οποίοι είναι προκατειλημμένοι απέναντι στις γυναίκες υποψήφιες για την προεδρία. Το 2017, μια μελέτη διαπίστωσε ότι περίπου το 13% των Αμερικανών ήταν «θυμωμένοι ή αναστατωμένοι» με την ιδέα μιας γυναίκας στη θέση της Προέδρου. Σε ένα πείραμα που διενεργήθηκε την ίδια χρονιά με υποθετικούς πολιτικούς υποψηφίους, οι Yoshikuni Ono και Barry Burden, πολιτικοί επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο του Γουισκόνσιν στο Μάντισον, διαπίστωσαν ότι οι ψηφοφόροι «τιμωρούν» τις γυναίκες υποψήφιες για την προεδρία κατά 2,4 ποσοστιαίες μονάδες.

Αυτό σημαίνει ότι μια υποθετική γυναίκα υποψήφια θα έπαιρνε, ας πούμε, το 47% των ψήφων, αντί για 49,4% που θα έπαιρνε αν ήταν άνδρας. Αυτή η προκατάληψη ήταν πιο έντονη μεταξύ των ανδρών και μεταξύ των πολιτικά ανένταχτων ψηφοφόρων – δύο δημογραφικές ομάδες με τις οποίες η Χάρις συνάντησε σημαντικές δυσκολίες.

Ο προφανής αντίλογος είναι ότι, αν και εξακολουθούν να υπο-εκπροσωπούνται, οι γυναίκες έχουν κατακτήσει άλλου διάφορα υψηλά πολιτικά αξιώματα. Δεν είχαμε ποτέ γυναίκα Πρόεδρο, αλλά οι γυναίκες αποτελούν σχεδόν το ένα τρίτο του Κογκρέσου. Δώδεκα κυβερνήτριες είναι γυναίκες. Ωστόσο, η προεδρία της χώρας διαφέρει από άλλες εκλεγμένες θέσεις.

Όταν οι ερευνητές ζητούν από τους ψηφοφόρους να απαριθμήσουν τα χαρακτηριστικά που επιθυμούν από έναν Πρόεδρο, αξιολογούν πρώτα τα χαρακτηριστικά εκείνα που έχουν κωδικοποιηθεί ως αρσενικά, όπως η δύναμη, ως πιο σημαντικά από εκείνα που έχουν κωδικοποιηθεί ως θηλυκά, όπως η συμπόνια. «Το κύρος και το ύψος του αξιώματος συμβάλλουν στην αντίληψη ότι οι γυναίκες αποτελούν μεγάλο ρίσκο για την θέση αυτή», σύμφωνα με τη Nichole Bauer, καθηγήτρια πολιτικής επικοινωνίας στο Πανεπιστήμιο της Λουιζιάνα.

«Για να θεωρηθεί μια γυναίκα αρκούντως "προεδρική", θα πρέπει να είναι αρρενωπή, αλλά τη στιγμή που το πετυχαίνει αυτό, καταδικάζεται από ένα μέρος του πληθυσμού για παραβίαση των κανόνων της θηλυκότητας», λέει με τη σειρά της η Caroline Heldman, καθηγήτρια σπουδών φύλου στο Occidental College. Αυτό δημιουργεί μια σχιζοφρενική κατάσταση κατά την οποία μια γυναίκα δεν μπορεί να εκλεγεί Πρόεδρος επειδή δεν έχει εκλεγεί ποτέ γυναίκα Πρόεδρος.

Αρκετές από τις ερευνήτριες με τις οποίες μιλήσαμε δηλώνουν αμφίβολες ότι θα κερδίσει κάποια γυναίκα την προεδρία σύντομα. «Θα ήταν πραγματικά υπέροχο να δω μια γυναίκα στον Λευκό Οίκο στη διάρκεια της ζωής μου, αλλά είμαι πολύ απαισιόδοξη», λέει η Heldman, σημειώνοντας ότι η υποψηφιότητα μιας άλλης γυναίκας στο κοντινό μέλλον ισοδυναμεί πλέον με «στρατηγικό ρίσκο» για οποιοδήποτε από τα δύο κόμματα.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Στέλιος Νέστωρ: «Ό,τι έκανα, δεν το έκανα για να ρίξω τη δικτατορία αλλά γιατί ντρεπόμουνα» 

Θεσσαλονίκη / Στέλιος Νέστωρ: «Δεν ήμουν από αυτούς που κάθονται σπίτι τους, βγάζουν λεφτά, τρώνε και πίνουνε» 

Μια πολιτική φυσιογνωμία που έδινε πάντα ηχηρό «παρών» στα πολιτικά και πολιτιστικά πράγματα της Θεσσαλονίκης. Μιλώντας στη LiFO, ζωντανεύει ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της πόλης, από την Κατοχή και τη χούντα μέχρι την ίδρυση του Μεγάρου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ