Αυτή η φλόγα δεν θα σβήσει ποτέ

Αυτή η φλόγα δεν θα σβήσει ποτέ Facebook Twitter
Aρχετυπικά Χριστούγεννα: «Ιt's a wonderful life» του Φρανκ Κάπρα.
6

Υπάρχει ένα όχι τόσο γνωστό τραγούδι του Σαββόπουλου που μιλάει για τις άχαρες Πρωτοχρονιές της εφηβείας «με τους μεγάλους» αλλά και τις κατοπινές  / «Ύστερα γιόρταζες με φίλους σ΄ ένα δωμάτιο καπνού / το θαύμα πάλι ήταν αλλού / στις παιδικές Πρωτοχρονιές σου / στο χρόνο που άλλαζε μαζί σου / πριν μεγαλώσει η αντίστασή σου» / ακόμα με κυνηγάει αυτό το θαύμα που τόσο ωραία περιγράφει ο Σαββόπουλος στις «Πρωτοχρονιές του ραδιοφώνου» / είχε πάντα μια εξωτική μαγεία αυτή η μέρα που για μένα συνδέθηκε και με την ανακάλυψη της Αθήνας / για εβδομάδες ζούσα με την προσδοκία της οικογενειακής συγκέντρωσης το βράδυ της Παραμονής Πρωτοχρονιάς στο μαγικό σπίτι της θείας μου της Μάτας στην οδό Μιχαήλ Βόδα / τότε δεν είχα ιδέα που πέφτει η Μιχαήλ Βόδα, μου έφτανε ότι θα έμπαινα στο παραμυθένιο νεοκλασικό με τα δύο πατώματα, την στιβαρή ξύλινη σκάλα και, κυρίως, στην τεράστια κουζίνα όπου ένας μικρός στρατός από ζωηρές, καπάτσες, ακούραστες γυναίκες ετοίμαζαν το δείπνο της σημαντικής αυτής νύχτας πάνω σε ατελείωτους πάγκους και νεροχύτες από μάρμαρο /για το εξάχρονο ή επτάχρονο που ήμουν στα τέλη της δεκαετίας του '70 η διαδρομή από το σπίτι μας στη Νέα Σμύρνη μέχρι τον υποβλητικό αυτό δρόμο με τα θαλερά, γερμένα δέντρα αποκτούσε διαστάσεις κανονικής εκδρομής / η «Αθήνα» ήταν ένας άγνωστος κόσμος και η Συγγρού έμοιαζε στα μάτια μου τουλάχιστον με την 5η Λεωφόρο / καρφωνόμουν στο παράθυρο προσπαθώντας να ρουφήξω όσες περισσότερες εικόνες μπορούσα / το Φιξ στα τελευταία του, Στύλοι Ολυμπίου Διός, λεωφόρος Αμαλίας, το Ζάππειο, ο Κήπος, η Βουλή, το Σύνταγμα με τα φωταγωγημένα ξενοδοχεία, η Πανεπιστημίου, τα ωραία κτίρια της Πατησίων / καφενεία, καταστήματα που ήξερα από τις σακούλες της μητέρας μου, μεγάλα χαρτοπωλεία, το Μούγερ με τα αγαπημένα μου παπούτσια («ο Μούγερ, ο Μούγερ!!!», σχεδόν ούρλιαζα, σε έκσταση), διάσημα παιχνιδάδικα, ένας ολόκληρος κόσμος γεμάτος από Αθήνα και ζωή / φτάνοντας στο σπίτι της θείας ήμουν ήδη ευτυχισμένος / αλλά πίσω από την παλιά, επιβλητική πόρτα με περίμενε ακόμα περισσότερη ευτυχία, τόση που νόμιζα ότι θα σκάσω / αν η μητέρα μου ήταν «μοντέρνα» και "«εργαζόμενη» η θεία Μάτα ήταν ακριβώς το αντίθετο / αφοσιωμένη νοικοκυρά, με αφράτα, τσιτωμένα μάγουλα που δεν χόρταινα να φιλάω / παντού  στο σπίτι επικρατούσε η ωραία βαβούρα των σπιτιών που ξεχειλίζουν από ζωή, πολυκοσμία και χαρά / μεσήλικες, παππούδες, γιαγιάδες, παιδάκια και δυο - τρεις έφηβοι, οι μόνοι που υποθέτω δεν θα έβρισκαν τόσο συναρπαστική τη βραδιά / ο μοναδικός μου φόβος εκείνες τις ώρες ήταν μην έρθει κάποιο άλλο παιδάκι και μου ζητήσει να «παίξουμε»/ αν και πάντα μου έκαναν εντύπωση τα πολλά παιχνίδια του μεγαλύτερου σε ηλικία ξαδέλφου μου (που τα είχε παρατήσει εδώ και καιρό) ήξερα πως δεν είχα καμία όρεξη να σπαταλήσω τον χρόνο μου παίζοντας στρατιωτάκια ή Playmobil / αυτά ήταν για άλλες ημέρες/ σήμερα θα τριγυρνούσα από δωμάτιο σε δωμάτιο παρατηρώντας τους «μεγάλους» ή θα τρύπωνα στην κουζίνα / εκεί οι τροφαντές γυναίκες (ήταν όλες άραγε οικιακές βοηθοί; αποκλείεται!) θα με σήκωναν ψηλά, θα με ρήμαζαν στα φιλιά και θα με άφηναν να δοκιμάσω ένα σωρό λιχουδιές / εγώ απλά τις αγαπούσα / αργότερα θυμάμαι την ιεροτελεστία της αλλαγής του χρόνου με το κλείσιμο του γενικού και το τραγούδι που με συγκινούσε από νεογέννητο νομίζω /  σήμερα, 30τόσα χρόνια μετά, το σπίτι της Μιχαήλ Βόδα είναι ακόμα στη θέση του / για να μου θυμίζει τις καλύτερες Πρωτοχρονιές της παιδικής μου ηλικίας / η θεία Μάτα, αν και υπήρχε εναλλακτική λύση στην Κηφισιά, επιμένει να ζει σ' αυτό το μαγικό μέρος παρά τη σχεδόν μαζική φυγή των παλιών γειτόνων της / «καλέ, δεν θα πάμε πουθενά, εδώ είναι το σπίτι μας!», μου είπε πριν λίγες εβδομάδες όταν την συνάντησα στους δικούς μου, το ίδιο γελαστή και όμορφη, με τα χαρούμενα μάτια της ανοιχτά και πιο λαμπερά από ποτέ / φέτος, που πολλοί πιστεύουν ότι δεν έχουν λόγους να γιορτάσουν, καταπτοημένοι από τα προβλήματα και το κλίμα της εποχής, ας εμπιστευθούν τις παιδικές πρωτοχρονιές, τότε που το θαύμα ήταν όντως αλλού / κι όταν το ποτήρι της γιορτής υψωθεί, θυμηθείτε πως είμαστε φτιαγμένοι από τα χαμόγελα και τα μάτια των δικών μας ανθρώπων / αυτούς γιορτάζουμε κι αυτή η φλόγα δεν θα σβήσει ποτέ / (καλή χρονιά σε όλους!).

Από την στήλη της LIFO, Urban Lab του 2012

Οπτική Γωνία
6

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γιατί η κυβέρνηση Μητσοτάκη στηρίζει τόσο πολύ την κυβέρνηση Νετανιάχου;

Οπτική Γωνία / Γιατί η κυβέρνηση Μητσοτάκη στηρίζει τόσο πολύ την κυβέρνηση Νετανιάχου;

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη στηρίζει τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου, αγνοώντας τις επικρίσεις που δέχεται, καθώς δεν θέλει να διαταράξει την «στρατηγική σχέση» και τα μεγάλα επιχειρηματικά deals.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
To μίσος για τους άλλους…

Οπτική Γωνία / To μίσος για τους άλλους

Για τους περισσότερους η αλήθεια δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Eίδαν κάπου μια εικόνα που εξυπηρετεί το προσωπικό τους αφήγημα, το οποίο συνήθως προσεγγίζεται με συναισθηματικούς όρους, όπου κυριαρχεί το μίσος, κι αυτό τους αρκεί.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Γιατί η Ελλάδα και η Ευρώπη βρίσκονται αντιμέτωπες με μια επικίνδυνη αποσταθεροποίηση στα σύνορά τους;

Οπτική Γωνία / Η στρατηγική του χάους και το μέλλον της Μέσης Ανατολής

Γιατί η Ελλάδα και η Ευρώπη βρίσκονται αντιμέτωπες με μια επικίνδυνη αποσταθεροποίηση στα σύνορά τους; Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Ευρωπαϊκής Ενοποίησης, Σωτήρης Ντάλης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Χάρβαρντ: Οι τελευταίοι των διεθνών

Οπτική Γωνία / Χάρβαρντ: Οι τελευταίοι των διεθνών

Ο Ισπανός επισκέπτης ερευνητής στο Χάρβαρντ, Αλμπέρτο Λόπεζ Ορτέγκα, γράφει στην El País ότι αυτό που παρακολουθούμε δεν είναι απλώς μια επίθεση στο ίδρυμα ή στους διεθνείς φοιτητές, αλλά μια επίθεση στην ίδια την ιδέα της γνώσης ως παγκόσμιου εγχειρήματος.
THE LIFO TEAM
 Ισραήλ - Ιράν: Μισός αιώνας βίας και αντιπαλότητας 

Οπτική Γωνία / Ισραήλ - Ιράν: Μισός αιώνας βίας και αντιπαλότητας 

Από την Ιρανική Επανάσταση του 1979 έως την ανταλλαγή πυραύλων το 2025, η αντιπαράθεση Ισραήλ - Ιράν εξελίσσεται σε μια από τις πιο επικίνδυνες και πολυεπίπεδες γεωπολιτικές διαμάχες της εποχής μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Νεραντζιές: Γιατί κινδυνεύει το δέντρο-μνημείο της Αθήνας;

Ρεπορτάζ / Νεραντζιές: Γιατί κινδυνεύει το δέντρο-μνημείο της Αθήνας;

Κινδυνεύει το άρωμα της Αθήνας; Στα μικρά λευκά άνθη της νεραντζιάς χρωστάμε κάθε άνοιξη το υπέροχο άρωμα στις γειτονιές και στους δρόμους της πόλης. Οι νεραντζιές όμως προσβάλλονται από ένα έντομο-εισβολέα που έρχεται από την Ασία, το οποίο γίνεται προσπάθεια να καταπολεμηθεί με την εισαγωγή του φυσικού του εχθρού από την Ιαπωνία και το Βιετνάμ.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Γλυκιά τουριστική Αθήνα: Σπάστε πιάτα και φωνάξτε ΟΠΑ-ΟΠΑ!

Οπτική Γωνία / Γλυκιά τουριστική Αθήνα: Σπάστε πιάτα και φωνάξτε ΟΠΑ-ΟΠΑ!

« Με εκνευρίζουν πλέον σχεδόν τα πάντα σε αυτήν τη νέα Αθήνα: από τη φασαρία και το μποτιλιάρισμα με τα τουριστικά λεωφορεία και τα μαύρα βανάκια ως τα χρυσά στεφανάκια που φοράνε τα κορίτσια στο κεφάλι τους»
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΤΡΙΒΟΛΗ
Θα παραδοθεί ολόκληρη η Μέση Ανατολή στις φλόγες;

Οπτική Γωνία / Θα παραδοθεί ολόκληρη η Μέση Ανατολή στις φλόγες;

Τι σηματοδοτεί η σημερινή επίθεση στο Ιράν; Γιατί η ισορροπία ισχύος εισέρχεται πλέον σε μια εξαιρετικά ρευστή και επικίνδυνη φάση; Και γιατί η νέα αυτή κλιμάκωση προκαλεί ανησυχία στη διεθνή κοινότητα; Ειδικοί αναλυτές εξηγούν.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Gen Z και σεξουαλικότητα: Ρευστή, ελεύθερη και χωρίς ταμπέλες

Οπτική Γωνία / Gen Z και σεξουαλικότητα: Ρευστή και χωρίς ταμπέλες

Γιατί οι νέοι αμφισβητούν τα πρότυπα των millennials, τι είναι το «slowmance» και τι σημαίνει η αποδοχή της ταυτότητας φύλου για την ψυχική τους υγεία; Η ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος Αντιγόνη Γινοπούλου εξηγεί.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Adrian Zduńczyk: «Χάρη στις νέες τεχνολογίες, η εξουσία μπορεί να επιστρέψει στον λαό»

Τεχνολογία / Adrian Zduńczyk: «Χάρη στις νέες τεχνολογίες, η εξουσία μπορεί να επιστρέψει στον λαό»

Ένας από τους κορυφαίους παγκοσμίως ειδικούς της νέας ψηφιακής επανάστασης που φέρνουν το Web 3.0, τα κρυπτονομίσματα, τα NTF και η τεχνολογία blockchain, μιλά στη LiFO.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

6 σχόλια
Ούτε που κατάλαβα πως δεν υπήρχαν τελείες. Στα σχόλια το είδα κι απόρησα. Τόσο συναρπαστικό το κείμενο. Σε άλλη περίπτωση θα το είχα οπωσδήποτε παρατηρήσει και χλευάσει. Σ' ευχαριστώ φίλε.
Το να γράψει κανείς ένα κείμενο τέτοιας έκτασης, χωρίς τελείες, και να εξακολουθεί να είναι ευανάγνωστο, είναι τουλάχιστον αξιόλογο από πλευράς κειμενογραφίας. Ο νομπελίστας Σαραμάγκου (και όχι μόνο), έγραφε ολόκληρες σελίδες, χωρίς να χρησιμοποιεί τελείες, γιατί απλά μπορούσε. Δεν υπάρχει τίποτα κακό με το διαφορετικό, ειδικά όταν όταν εκφράζει τόσο όμορφες εικόνες και συναισθήματα. Εξάλλου, η τέχνη ασπάζεται την προτωτυπία τη διαφορετικότητα και τη μοναδικότητα και αντιστρόφως. Πολύ όμορφο κείμενο!
Δεν καταλαβαίνουν το πρωτότυπο οι δύο σχολιαστές λόγω έλλειψης ισοδύναμων εμπειριών.Δεν είναι πρόσθεση προτάσεων και παραγράφων.Μια ταινία ευτυχίας της παιδικής ηλικίας είναι.Βάζουν τελείες σε μια ταινία;