Το να γράψει κανείς ένα κείμενο τέτοιας έκτασης, χωρίς τελείες, και να εξακολουθεί να είναι ευανάγνωστο, είναι τουλάχιστον αξιόλογο από πλευράς κειμενογραφίας. Ο νομπελίστας Σαραμάγκου (και όχι μόνο), έγραφε ολόκληρες σελίδες, χωρίς να χρησιμοποιεί τελείες, γιατί απλά μπορούσε. Δεν υπάρχει τίποτα κακό με το διαφορετικό, ειδικά όταν όταν εκφράζει τόσο όμορφες εικόνες και συναισθήματα. Εξάλλου, η τέχνη ασπάζεται την προτωτυπία τη διαφορετικότητα και τη μοναδικότητα και αντιστρόφως. Πολύ όμορφο κείμενο!