Πέρα από τα οσκαρικά στερεότυπα

Πέρα από τα οσκαρικά στερεότυπα Facebook Twitter
Ο Έρνεστ είναι απλώς ένας συνηθισμένος κρετίνος που σταδιακά εξελίσσεται σε εγκληματία ο οποίος αφήνεται να συρθεί σε μια νοσηρή γενοκτονία.
0

ΚΑΝΟΥΜΕ ΛΟΓΟ ΑΔΙΑΚΡΙΤΩΣ δεξιά κι αριστερά περί «κοινοτοπίας του κακού», σπανίως όμως η παροιμιώδης πλέον φράση της Χάνα Άρεντ έχει βρει τόσο απόλυτη ενσάρκωση όσο στην ερμηνεία του Λεονάρντο ντι Κάπριο στην ταινία Οι δολοφόνοι του ανθισμένου φεγγαριού του Μάρτιν Σκορσέζε.

Κι όμως, η σύνθετη αυτή ερμηνεία δεν επιβραβεύτηκε στις φετινές υποψηφιότητες των Όσκαρ ούτε στα περισσότερα έγκριτα και επιφανή κινηματογραφικά βραβεία που έχουν προηγηθεί. Γίνεται κάποιος να μοιάζει συγχρόνως υπερεκτιμημένος και υποτιμημένος; Λίγο πριν από τα πενήντα του, ο Ντι Κάπριο φαίνεται να προκαλεί τέτοιου είδους αμφίσημες εκτιμήσεις.   

Είναι όμως τόσο καλός και τόσο υποδόριος στον τρόπο που προσεγγίζει τον κεντρικό χαρακτήρα του (έσχατου;) σκορσεζικού έπους που προκαλεί αμηχανία, κι ας είναι η βάση που συγκρατεί το μεγαλειώδες οικοδόμημα μιας ταινίας η οποία συνολικά προκαλεί με τη σειρά της σφίξιμο στο στομάχι.

Το νόημα που αντανακλά με τον τρόπο, με τα λόγια, με τις κινήσεις και με τις εκφράσεις του ο ηθοποιός είναι ότι δεν χρειάζεται πονηριά, χάρισμα ή σατανική ιδιοφυΐα για να κάνεις το μεγάλο κακό, αρκεί να είσαι απλώς ένας χρήσιμος και τραγικός ηλίθιος. 

Ο χαρακτήρας που υποδύεται δεν είναι ούτε ήρωας ούτε αντιήρωας. Δεν είναι καν σατανικά ή σαγηνευτικά κακός. Ούτε «μεταμορφώνεται» ο ηθοποιός, ούτε λαμποκοπά, ούτε μαγνητίζει. Αποτελεί όμως μόνος του μια σπουδή στην άχαρη φύση του κακού και κάθε επιλογή που κάνει, κάθε ερμηνευτική έμπνευση τίθεται στην υπηρεσία του ρόλου και της ταινίας.   

Ο Έρνεστ είναι απλώς ένας συνηθισμένος κρετίνος που σταδιακά εξελίσσεται σε εγκληματία ο οποίος αφήνεται να συρθεί σε μια νοσηρή γενοκτονία, παρότι δεν μοιάζει να το συνειδητοποιεί, και περιφέρεται σαν υπνοβάτης στη φρίκη που συστηματικά εκτυλίσσεται γύρω του και με κέντρο τον ίδιον.

Η ψυχή του είναι πουλημένη εξαρχής και η κόλασή του είναι οριστική όταν εγκαταλείπει και την τελευταία ρανίδα ελεύθερης βούλησης για να υλοποιήσει την «τελική λύση» (να φάνε την περιουσία των αυτοχθόνων, ξεπαστρεύοντάς τους μεθοδικά) που έχει οραματιστεί ο θείος του, που τον υποδύεται ο Ρόμπερτ ντε Νίρο, ο οποίος με τη σειρά του ενσαρκώνει εδώ, ούτε λίγο ούτε πολύ, το απόλυτο αμερικανικό Κακό.    

Γελοίος και τραγικός μαζί, ο Έρνεστ του Ντι Κάπριο στραγγίζει αργά-αργά τη ζωή από το μοναδικό άτομο που τον νοιάζεται πραγματικά, την Έστερ της Λίλι Γκλάντστοουν, στην οποία κάνει συνεχώς χώρο, αναδεικνύοντάς την, και με την οποία μοιάζουν να συνδέονται με γνήσια τρυφερότητα, κι αυτό είναι ίσως το πιο συνταρακτικό στοιχείο της ταινίας.

Το νόημα που αντανακλά με τον τρόπο, με τα λόγια, με τις κινήσεις και με τις εκφράσεις του ο ηθοποιός είναι ότι δεν χρειάζεται πονηριά, χάρισμα ή σατανική ιδιοφυΐα για να κάνεις το μεγάλο κακό, αρκεί να είσαι απλώς ένας χρήσιμος και τραγικός ηλίθιος.      

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Λάνθιμος vs. Hollywood

Οθόνες / Λάνθιμος vs. Hollywood

Κι ενώ το παγκόσμιο fandom –και ειδικά ο Ράιαν Γκόσλινγκ– ωρύεται για την αναπάντεχη απουσία της Γκρέτα Γκέργουιγκ και της Μάργκοτ Ρόμπι από τις πεντάδες τους και το ηχηρό σνομπάρισμα του Λεονάρντο ντι Κάπριο, ο Γιώργος Λάνθιμος κάνει κρουαζιέρα με 11 υποψηφιότητες και το «Poor Things» του βολεύεται αναπαυτικά στη θέση του ενισχυμένου outsider.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ήταν η Χάνα Άρεντ υπεροπτική και άσπλαχνη όταν μιλούσε για την «πεζότητα του κακού»;

Ιδέες / Ήταν η Χάνα Άρεντ υπεροπτική και άσπλαχνη όταν μιλούσε για την «πεζότητα του κακού»;

Η κορυφαία ερμηνεύτρια του ολοκληρωτισμού θεώρησε ότι το Ολοκαύτωμα ήταν προϊόν μιας πολεμικής γραφειοκρατείας που θα μπορούσε να συμβεί οπουδήποτε και ο Άιχμαν υπαλληλάκος ενός συστήματος οργανωμένου φόνου. Ήταν έτσι; Ένα συναρπαστικό βιβλίο που μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά, απαντά.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ήταν «αλλιώς να είσαι ΑΕΚ» επειδή ήταν αλλιώς ο Δημήτρης Χατζηχρήστος 

Daily / Ήταν «αλλιώς να είσαι ΑΕΚ» επειδή ήταν αλλιώς ο Δημήτρης Χατζηχρήστος 

Ως προσωπικότητα, ως χαρακτήρας και ως φυσιογνωμία, ο «μεσσίας της Σκεπαστής» - κάπως έτσι τον θυμάμαι – ήταν κατά κοινή ομολογία μια ξεχωριστή και ρομαντική περίπτωση μέσα στον άγριο κόσμο του «οπαδικού κινήματος».  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Περιμένοντας τον «τυφώνα» Κίμπερλι

Daily / Περιμένοντας τον «τυφώνα» Κίμπερλι

Μέχρι να επικυρωθεί και τυπικά ο διορισμός της και σε αναμονή του ερχομού της τον επόμενο μήνα, κυκλοφόρησε στα ελληνικά το βιβλίο της Κίμπερλι Γκίλφοϊλ «Κέρδισε κάθε μάχη» του 2015, ένα υβρίδιο απομνημονευμάτων και εγχειριδίου αυτοβοήθειας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η δυστοπία μπορεί να είναι εξαιρετικά ψυχαγωγική

Daily / Murderbot: Η δυστοπία μπορεί να είναι εξαιρετικά ψυχαγωγική

Η σειρά του Apple TV+ με πρωταγωνιστή έναν απολαυστικό Αλεξάντερ Σκάρσγκαρντ λειτουργεί συγχρόνως ως περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας, ως κωμωδία καταστάσεων και ως μια σαρκαστική εξερεύνηση του τι ακριβώς σημαίνει ελεύθερη βούληση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Είδα τον Διονύση κάποτε

Daily / Είδα τον Διονύση κάποτε

Το εξαιρετικά εμπνευσμένο φιλμ που είχε γυρίσει πριν από μισό αιώνα ο Λάκης Παπαστάθης για να συστήσει ή να υπενθυμίσει στο τηλεοπτικό κοινό τον Διονύση Σαββόπουλο, βρίσκεται πλέον διαθέσιμο στο Ertflix ως πολύτιμο κειμήλιο μιας μοναδικής και ανεπανάληπτης στιγμής.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Τρολάροντας προς τον Ναζισμό 

Daily / Τρολάροντας προς τον ναζισμό 

Πριν από λίγες μέρες ο Kanye West κυκλοφόρησε ένα αγρίως προβοκατόρικο, ακόμα και για τα δικά του στάνταρ, τραγούδι που λέγεται «Heil Hitler» και καταλήγει με έναν προεκλογικό λόγο του Φίρερ από το –προφανώς όχι και τόσο μακρινό– 1936. 
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
You: Ό,τι αρχίζει ωραία τελειώνει με πόνο

Daily / You: Ό,τι αρχίζει ωραία τελειώνει με πόνο

Μάλλον άδοξα έληξε μετά από πέντε κύκλους και πενήντα επεισόδια μια από τις πιο ψυχαγωγικές σειρές των τελευταίων χρόνων, παρότι είχε να κάνει με τις αιμοσταγείς περιπλανήσεις ενός νοσηρά ρομαντικού κατά συρροή δολοφόνου — SPOILER ALERT.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ