Killers of the Flower Moon: Η επικής κλίμακας αλλά άνιση τραγωδία του Μάρτιν Σκορσέζε

Killers of the Flower Moon: Η επικής κλίμακας αλλά άνιση τραγωδία του Μάρτιν Σκορσέζε Facebook Twitter
Ο Σκορσέζε ορθά προτίμησε την επικής κλίμακας τραγωδία έναντι της γνώριμης του τυπολογίας και το έπραξε με σταθερή πίστη στην ιστορία που ήθελε να διηγηθεί.
0

O Μάρτιν Σκορσέζε είχε στα χέρια του μια απαράμιλλη ιστορία, την κρυφή, τελειωτική και αποκρουστική σφαγή των αυτοχθόνων Αμερικανών, τη γέννηση του FBI, ένα τρομερό detective story στην καρδιά ενός απρόσμενου ρομάντσου, καθώς και την πρώτη επί της οθόνης συνάντηση των αγαπημένων του ηθοποιών, του Ρόμπερτ ντε Νίρο και του Λεονάρντο ντι Κάπριο. Τι συνέβη και το Killers of the Flower Moon δεν είναι το πετράδι στο στέμμα του κορυφαίου «εγκληματολόγου» του παγκόσμιου κινηματογράφου; Η μεγάλη διάρκεια δεν είναι η μοναδική απάντηση. 

Το έγκλημα που συνέβη στην Οκλαχόμα πριν από 100 χρόνια δεν χρειάζεται πολλά λόγια για να περιγραφεί: οι αυτόχθονες Αμερικανοί της φυλής Οσέιτζ βρήκαν πετρέλαιο στην περιοχή όπου είχαν δικαιοδοσία, έγιναν πλούσιοι εν μία νυκτί, αγόραζαν ό,τι πανάκριβο έβρισκαν μπροστά τους και οι λευκοί που είχαν τον νόμο στα χέρια τους, αλλά και τις συναλλαγές, δεν περιορίστηκαν στο να τους πουλάνε αυτοκίνητα και κοσμήματα, βρήκαν τρόπο να παραστήσουν τους καλούς, να τους φάνε τα χρήματα και να τους ξεπαστρέψουν με δόλιο και ύπουλο τρόπο, τον οποίο ο Μάρτιν Σκορσέζε ξεφλουδίζει σε ένα δράμα διαφορετικό από ό,τι θα περίμενε ο θεατής, ακούγοντας πως το «Killers of the Flower Moon» –που έκανε παγκόσμια πρεμιέρα εκτός συναγωνισμού στο Φεστιβάλ των Καννών, θα βγει στις αίθουσες τον Οκτώβριο και αργότερα στην AppleTv– στοίχισε 200 εκατομμύρια δολάρια και διαρκεί πάνω από τρεισήμισι ώρες.

Περισσότερο στο ύφος του Ίστγουντ παρά του παλιού Σκορσέζε, το «Killers of the Flower Moon» ενσωματώνει την γκανγκστερική ταινία που σκόπευε αρχικά να γυρίσει ο δημιουργός του «Ιρλανδού» στην ευρύτερη εικόνα της σκόπιμης εκμετάλλευσης και μεθοδευμένης εξόντωσης των αυτοχθόνων πληθυσμών, για τη δημιουργία της Αμερικής του 20ού αιώνα, της μεγάλης Αμερικής που ονειρευόταν ο Χέιλ και οι όμοιοί του.

Πιάνει την ιστορία από μέσα, από τον απατηλό χαρακτήρα και τη σάπια καρδιά του Γουίλιαμ Χέιλ (Ρόμπερτ ντε Νίρο), κτηνοτρόφου και γαιοκτήμονα στα χαρτιά, αν και ουσιαστικά ρυθμιστή της περιοχής, γλυκομίλητου πατερούλη των αυτοχθόνων και μάστορα, και κυριολεκτικά, ως μασόνος που ήταν, κάθε ενέργειας που έμμεσα θα του απέδιδε όφελος. Σε αυτόν καταφεύγει ο ανιψιός του, Έρνεστ Μπέρκχαρτ (Ντι Κάπριο), μάγειρας στον στρατό, ανειδίκευτος που αποζητά κάτι για να πιαστεί, και μπαίνει στη δούλεψη του άτυπου Νονού.

KILLERS OF THE FLOWER MOON Facebook Twitter
Πρόκειται για την πρώτη επί της οθόνης συνάντηση των αγαπημένων ηθοποιών του Σκορσέζε, του Ρόμπερτ ντε Νίρο και του Λεονάρντο ντι Κάπριο.

Γνωρίζει την αυτόχθονα Μόλι (Λίλι Γκλάντστοουν), την ερωτεύεται, όπως κι εκείνη, παντρεύονται με τις ευλογίες του Χέιλ, που καλοβλέπει την επιμειξία, ως μια από τις στρατηγικές απορρόφησης του ιθαγενούς πληθυσμού. Κι όταν η σταδιακή, ειρηνικότερη «απαλλοτρίωση» δεν προχωρούσε με τους προδεγιαγραμμένους ρυθμούς και τα προσδοκώμενα κέρδη, έπιπτε ράβδος: εν ψυχρώ, ανεξιχνίαστοι φόνοι και παράξενες, ανεξήγητες ασθένειες. Η Μόλι είναι διαβητική και εξασθενημένη από τα φάρμακα που της χορηγούν οι «έποικοι» γιατροί της.

Παράλληλα, βλέπει τη μητέρα της να αργοπεθαίνει και τις αδελφές της να χάνονται, ανήμπορη να αντιδράσει. Η οικογένειά της μεγαλώνει, αποκτά παιδιά με τον Έρνεστ, την ίδια στιγμή που ο ρόλος του ενισχύεται με βρόμικες δουλειές, που εξελίσσονται σε εγκληματικές αποστολές, τόσο συστηματικές (όχι μόνο οι δικές του συμμετοχές, αλλά κυρίως οι ενέργειες των άεργων ανδρών της πόλης και κάποιων οπορτουνιστών εκτελεστών), που η Μόλι, σε κακή κατάσταση, μεταβαίνει στην Ουάσινγκτον, απευθύνει έκκληση για βοήθεια, εκ μέρους και των προεστών της φυλής της, και έρχεται κλιμάκιο του νεοσύστατου FBI (ο Τζέσι Πλέμονς κρατά τις αποστάσεις), με εντολή του φιλόδοξου Τζ. Έντγκαρ Χούβερ – που, ειρωνικά, ενσάρκωσε παλιότερα ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο σε σκηνοθεσία Κλιντ Ίστγουντ.

Περισσότερο στο ύφος του Ίστγουντ παρά του παλιού Σκορσέζε, το «Killers of the Flower Moon» ενσωματώνει την γκανγκστερική ταινία που σκόπευε αρχικά να γυρίσει ο δημιουργός του «Ιρλανδού» στην ευρύτερη εικόνα της σκόπιμης εκμετάλλευσης και μεθοδευμένης εξόντωσης των αυτοχθόνων πληθυσμών, για τη δημιουργία της Αμερικής του 20ού αιώνα, της μεγάλης Αμερικής που ονειρευόταν ο Χέιλ και οι όμοιοί του. Ορθά προτίμησε την επικής κλίμακας τραγωδία έναντι της γνώριμής του τυπολογίας και το έπραξε με σταθερή πίστη στην ιστορία που ήθελε να διηγηθεί, ακόμη κι αν ψήγματα του υποβόσκοντος gangster movie δεν απορροφήθηκαν τελείως σε ένα ενιαίο σύνολο.

KILLERS OF THE FLOWER MOON Facebook Twitter
Ο χαρακτήρας του Έρνεστ (Λεονάρντο ντι Κάπριο) μοιάζει συχνά με εργαλείο της πλοκής.

Ο ρυθμός είναι άνισος και οι θεματικές επαναλαμβάνονται. Κυρίως, ο χαρακτήρας του Έρνεστ μοιάζει συχνά με εργαλείο της πλοκής, ένας άνδρας μαγκωμένος στις σεναριακές καταστάσεις, που κυρίως βρίσκεται εκεί για να ακούει και να αδυνατεί να αντιδράσει – κάτι που αποτυπώνεται στην αγχωμένα στραπατσαρισμένη έκφραση του Ντι Κάπριο, ο οποίος έχει δυο σκηνές στις οποίες καταφέρνει να εσωτερικεύσει την πάλη ανάμεσα στην αγάπη και το καθήκον. Η ανεπάρκειά του δεν γίνεται ποτέ συμπαθής, αλλά τα αντανακλαστικά του Ντι Κάπριο του προσδίδουν συμπόνοια, κι έτσι εν μέρει δικαιολογείται η στωικότητα που δείχνει η Μόλι σ’ αυτόν. 

Δίπλα του, οι ερμηνείες της Γκλάντστοουν και του Ντε Νίρο λάμπουν. Ο παλιός συνοδοιπόρος του Σκορσέζε παίζει «χαμηλά», σαν σκιά που ελίσσεται ανάμεσα στην πατρική φιγούρα που καθησυχάζει και τον επιτελικό αρχηγό της ανομίας που τοποθετεί τα πιόνια σε ένα στημένο παιχνίδι. Ακόμη κι αν κάποιες φορές ο Σκορσέζε επιτρέπει ανάσες «ντενιρισμών», σαν να αφήνει λίγο τα μπόσικα σε έναν άνθρωπο με σφιχτό πρόγραμμα, ο Ντε Νίρο έχει πάντα τον έλεγχο. Από την άλλη, η Γκλάντστοουν είναι χάρμα ιδέσθαι και ταυτόχρονα η συναισθηματική πυξίδα σε έναν ρόλο με μηδενικά μελοδραματικά κλειδιά.

KILLERS OF THE FLOWER MOON Facebook Twitter
Η Γκλάντστοουν είναι χάρμα ιδέσθαι, και ταυτόχρονα η συναισθηματική πυξίδα σε έναν ρόλο με μηδενικά μελοδραματικά κλειδιά.

Καχύποπτη στην αρχή, διατηρεί μια κληρονομημένη πίστη έχοντας πάντα στο βλέμμα τον πεσιμισμό για ένα γένος που χάνεται, γρήγορα, βίαια και άδικα. Αγαπά διάφανα, ενώ γνωρίζει πολύ καλά την εκμετάλλευση, τη δική της και της φυλής της. Πονά, φυσικά και ψυχικά, και κρατά ένα μεγαλείο που μεγεθύνεται στα μάτια μας από την αυτοκρατορική παρουσία της – βοηθά πολύ το ότι δεν είναι οικεία ηθοποιός, δεν την έχουμε δει συχνά, άρα συνεχώς μας ξαφνιάζει το αβίαστο command. Ακόμη κι όταν μένει μετέωρη σε μερικές σκηνές, διότι δραματουργικά θα έπρεπε να έχει αντιδράσει νωρίτερα, η ευθύτητά της αφοπλίζει. Παραδίδει την ερμηνεία της ταινίας, αν όχι της χρονιάς.

Μετά τη δικαστική διαδικασία του φινάλε, που τυπικά εμπεδώνει όσα έχουν προηγηθεί, με την ευγενή και σύντομη συμμετοχή του Τζον Λίθγκοου και του Μπρένταν Φρέιζερ, ο Σκορσέζε επιφυλάσσει τη μεγαλύτερη έκπληξη της ταινίας, ένα μοναδικό εύρημα, που πρέπει να δείτε για να κατανοήσετε και φυσικά να απολαύσετε: είναι η παραδοχή της μυθολόγησης της Ιστορίας, η προσθήκη του σινεμά στην αλήθεια, η επινοητική συγγνώμη του κινηματογραφιστή για το εκτενέστερο έγκλημα επί αμερικανικού εδάφους, με τον μοναδικό τρόπο που γνωρίζει, αυτόν της αφήγησης.

Εδώ και τρεις ταινίες, ο Σκορσέζε έχει εγκαταλείψει το flash που χαρακτήριζε το πρώιμο έργο του, το μοντάζ, τα τραγούδια, την ορμητική, ασταμάτητη κάμερα που έμοιαζε με τον ποταμιαίο λόγο του. Αν η «Σιωπή» ήταν η προσωπική του εξομολόγηση, και ο «Ιρλανδός» η υπογραφή του στο είδος που υπηρέτησε όσο κανείς άλλος, ο «Τιτανικός» των γκανγκστερικών, το «Killers» είναι η κορυφαία αμερικανική τραγωδία που δεν παύει να καθηλώνει με τις λεπτομέρειες και το story αλλά και με την εμπειρία του Σκορσέζε να ανατρέπει το κλασικό «ποιος το έκανε;», από την αρχή κιόλας, με ένα πολύ πιο ενδιαφέρον «πώς έγινε;», ωστόσο δεν απογειώνεται σε ένα σύνολο πυκνής συγκίνησης ή βαθιάς οργής.

Killers of the Flower Moon - Trailer

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Steve: Η μοναξιά του δασκάλου μεγάλων αποστάσεων

Daily / Steve: Η μοναξιά του δασκάλου μεγάλων αποστάσεων

Ένα κρίσιμο και «μανιοκαταθλιπτικό» 24ωρο στη ζωή ενός εκπαιδευτικού σε ένα σχολείο για προβληματικούς εφήβους αποτελεί τον καμβά για το υπερκινητικό δράμα του Netflix με πρωταγωνιστή τον Κίλιαν Μέρφι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Νεριτάν Ζιντζιρία: «Η Ελλάδα έχει φετίχ να βαφτίζει τους νέους "φαινόμενα"»

Οθόνες / Νεριτάν Ζιντζιρία: «Η Ελλάδα έχει φετίχ να βαφτίζει τους νέους "φαινόμενα"»

Όταν αποφάσισε να γίνει κινηματογραφιστής, του είπαν ότι θα πεινάσει, αλλά με έναν πολύ δημιουργικό τρόπο. Έκανε τις πρώτες του ταινίες κυριολεκτικά με χώμα και νερό, αλλά πλέον τρέχει παράλληλα οκτώ πρότζεκτ. Κάνει σινεμά συνομιλώντας με το σινεμά του Γιάνναρη, του Δαμιανού, του Παπατάκη. Ο Νεριτάν Ζιντζιρία αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
When Nobody’s Watching: Πριν κλωτσήσουν τη μπάλα, πρέπει να νικήσουν την προκατάληψη

Οθόνες / When Nobody’s Watching: Πριν κλωτσήσουν τη μπάλα, πρέπει να νικήσουν την προκατάληψη

Η Ελλάδα κάνει τα πρώτα της σοβαρά βήματα για να σταθεί ισότιμα στο ευρωπαϊκό γήπεδο του γυναικείου ποδοσφαίρου - Το νέο ντοκιμαντέρ του ΠΣΑΠΠ, “When Nobody’s Watching”, ρίχνει φως στις ζωές των αθλητριών που παλεύουν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Η δραματική στροφή του The Rock και άλλοι 3 λόγοι να πάτε σινεμά

Οθόνες / Η δραματική στροφή του The Rock και άλλοι 3 λόγοι να πάτε σινεμά

Ακόμα μια κινηματογραφική μεταφορά του Δράκουλα, ένα κινέζικο animation που είναι η πέμπτη εμπορικότερη ταινία όλων των εποχών αλλά και η επανακυκλοφορία του «Avatar: The Way of Water» - Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη
THE LIFO TEAM
«Good Boy»: Ναι, ο σκύλος σας βλέπει φαντάσματα» ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

Οθόνες / «Good Boy»: Ναι, ο σκύλος σας βλέπει φαντάσματα

Η πολυσυζητημένη ταινία τρόμου του Μπεν Λέονμπεργκ δίνει σάρκα και οστά σε έναν από τους μεγαλύτερους φόβους των ιδιοκτητών σκύλου και αντλεί τη συγκίνησή της από τον αρραγή δεσμό ανθρώπου και ζώου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Χρόνια Πολλά Πέδρο! 20 χρόνια τώρα βλέπουμε τις ταινίες σου.

Οθόνες / Χρόνια Πολλά Πέδρο! 20 χρόνια τώρα βλέπουμε τις ταινίες σου.

Ο Πέδρο Αλμοδοβάρ που έχει σήμερα γενέθλια παραμένει διαχρονικά ένας από τους αγαπημένους μας σκηνοθέτες. Μαζέψαμε σε ένα αφιέρωμα ό, τι έχουμε γράψει για τις ταινίες του αλλά και κάποια ενδιαφέροντα θέματα για το έργο του που αξίζει να τα διαβάσετε!
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη γύρισε μια πανκ αλληγορία για όσα βιώνουμε σήμερα

Οθόνες / Η Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη γύρισε μια πανκ αλληγορία για όσα βιώνουμε σήμερα

Η περιπετειώδης δημιουργία του «Harvest», της εντυπωσιακής πρώτης αγγλόφωνης ταινίας της ταλαντούχας σκηνοθέτιδας, ζωντανεύει την ονειρική και σκληρή ατμόσφαιρα ενός μεσαιωνικού σκωτσέζικου χωριού καθώς αυτό εξαφανίζεται από τον χάρτη.  
M. HULOT
CHECK 10 τηλεοπτικές σειρές που θα δούμε μέχρι το τέλος του έτους

Οθόνες / 10 σειρές που θα δούμε μέχρι το τέλος του έτους

Από τη νέα σεζόν του «Slow Horses» στο μεγάλο φινάλε του «Stranger Things» κι από ένα φιλόδοξο πορτρέτο του Σκορσέζε στο νέο στοίχημα του δημιουργού του «Breaking Bad», διαλέγουμε δέκα σειρές που αναμένεται να μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
6 αποκαλυπτικά ντοκιμαντέρ για τη ζωή και τον κόσμο που ζούμε τώρα

Οθόνες / 6 αποκαλυπτικά ντοκιμαντέρ για τη ζωή και τον κόσμο που ζούμε τώρα

Το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καστελλορίζου πρόβαλε φέτος ταινίες πολιτικά φορτισμένες που οραματίζονται ένα μέλλον χωρίς σύνορα. Έξι από αυτές έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση χάρη στην αισθητική και την προβληματική τους.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ