ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ «WOKE ΖΗΤΗΜΑ» στην πτωχή πλην τίμια χώρα μας, όπως μας είχε διαβεβαιώσει ο πρωθυπουργός στην πρόσφατη δημόσια συνομιλία του με τον Πασκάλ Μπρικνέρ. Έκτοτε βέβαια, το ζήτημα, η εργαλειοποίηση και τα ραδιενεργά απόνερά του μοιάζουν να βρίσκονται παντού, με αποκορύφωμα ίσως τη μη ανανέωση της θητείας του Γιάννη Σακαρίδη, του άξιου και επιτυχημένου καλλιτεχνικού διευθυντή του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας, ενός θεσμού το πραγματικό κύρος του οποίου παραμένει εξαιρετικά υψηλό ανάμεσα στα εκατοντάδες (και λίγα λέω) φεστιβάλ που λειτουργούν πλέον ανά την επικράτεια.
Και κάπου εδώ τελειώνει το woke και anti-woke καλαμπούρι και το πράγμα σοβαρεύει επικίνδυνα, όπως ήταν βέβαιο ότι θα συμβεί.
Στην επιστολή του, μετά από αυτή την απροειδοποίητη, όπως λέει ο ίδιος, εξέλιξη, ο Γιάννης Σακαρίδης σημειώνει ότι δέχτηκε «δριμεία κριτική από τη νέα διοίκηση του Φεστιβάλ για το ύφος και την κατεύθυνση που έλαβε το πρόγραμμα ταινιών επί της δικής μου καλλιτεχνικής διεύθυνσης, επικριτική και ενάντια στις αρχές της προόδου, της συμπερίληψης και του σεβασμού της διαφορετικότητας που υπηρετεί ο σύγχρονος κινηματογράφος και όπως οφείλει να υπηρετεί ένα εθνικό κινηματογραφικό Φεστιβάλ, κάνοντας νύξη ακόμη και για κατάργηση του Βραβείου Drama Queer στο Εθνικό Διαγωνιστικό και των ακόμη δύο αντίστοιχων βραβείων στα άλλα διαγωνιστικά προγράμματα και διατυπώνοντας αναχρονιστικές, ομοφοβικές, άκρως ανησυχητικές κατά τη γνώμη μας απόψεις».
Ό, τι και να συνέβη πάντως, το θέμα είναι ότι υπονομεύεται, φανερά ή σκιωδώς, ένας σημαντικός πολιτισμικός θεσμός της χώρας γενικά, αλλά και της περιφέρειας ειδικότερα, η οποία μοιάζει πιο ευάλωτη στις δυνάμεις του σκότους.
Ποιος ευθύνεται για την απόφαση αυτή; Η τοπική ή η κεντρική εξουσία (το υπουργείο Πολιτισμού); Ή το συγκεκριμένο πολιτισμικό momentum που ευνοεί την οπισθοδρόμηση, τον σκοταδισμό και την αντίδραση; Είναι ίσως μια επίδειξη της εξουσίας που διαθέτει, σε ασύλληπτο για κοσμικό κράτος βαθμό, η Εκκλησία το έτος 2024; Ο μητροπολίτης Δράμας, Δωροθέος φέρεται να ανήκει στο σκληρό εκκλησιαστικό «μπλοκ», ενώ όπως επίσης μαθαίνουμε, αποτελεί και protégé του Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου Δημήτριου, εκ των φανατικών πολέμιων της «woke κουλτούρας» (σιγά που θα άφηνε η Εκκλησία την ευκαιρία να πάει χαμένη).
Στην προσφώνησή του, πάντως, κατά την τελετή λήξης του πρόσφατου Φεστιβάλ, ο Δεσπότης της Δράμας εμφανίστηκε σχεδόν… φουλ woke, πιστοποιώντας ότι τα υψηλόβαθμα στελέχη του κλήρου, ανεξαρτήτως των πραγματικών τους πεποιθήσεων, οφείλουν να είναι εκπαιδευμένα στον σύγχρονο πολιτικαντισμό. «Βλέποντας τα θέματα των ταινιών», είχε δηλώσει, «κατανοούμε ότι αυτά αποτυπώνουν με ποικίλα αισθητικά μέσα μία σειρά από ζητήματα της σύγχρονης κοινωνίας και των κοινωνικών σχέσεων σε αυτή. Έτσι, δεν διεκδικούν μόνο την ικανοποίηση μιας αισθητικής επιτέλεσης, αλλά ταυτόχρονα γίνονται και μέρος ενός διαρκούς κοινωνικού διαλόγου. Με την παρουσία μας εδώ θελήσαμε να αναγνωρίσουμε συμβολικά αυτή τη συνεισφορά».
Ίσως ήταν η δημοτική αρχή της πόλης, στην οποία ανήκει η διοίκηση του Φεστιβάλ. Η αλήθεια είναι ότι μια λοξή ματιά στο βιογραφικό του προσφάτως εκλεγέντος δημάρχου Γιώργου Παπαδόπουλου, όπως αυτό εμφανίζεται στην επίσημη ιστοσελίδα του Δήμου Δράμας, αποκαλύπτει κάποια στοιχεία που φυσικά από μόνα τους δεν υποδηλώνουν κάτι ύποπτο, αλλά συνδυαστικά μοιάζουν κάπως δυσοίωνα, εκ της πικρής κοινωνικής πείρας που έχουμε αποκτήσει τόσα χρόνια. Όπως ας πούμε ότι «υπηρέτησε στις Ειδικές Δυνάμεις του Ελληνικού Στρατού Ξηράς και στο Τάγμα Πεζοναυτών», ότι «σημαντικό σημείο της κοινωνικής του δράσης είναι η θέση του ως Αντιπρόεδρος και Γραμματέας του Κυνηγητικού Συλλόγου Δράμας από το 2011 έως και το 2017» και ότι «ασχολήθηκε από μικρός και γι' αρκετά χρόνια με την πολεμική τέχνη Τάε Κβον Ντο, δραστηριότητα που ενίσχυσε την πειθαρχία και την αυτοσυγκέντρωση του».
Ό, τι και να συνέβη πάντως, το θέμα είναι ότι υπονομεύεται, φανερά ή σκιωδώς, ένας σημαντικός πολιτισμικός θεσμός της χώρας γενικά, αλλά και της περιφέρειας ειδικότερα, η οποία μοιάζει πιο ευάλωτη στις δυνάμεις του σκότους – την ίδια ώρα μάλιστα που ο δήμαρχος μιας άλλης μεγάλης επαρχιακής πόλης έλεγε από το μικρόφωνο ανέκδοτα για βιασμούς, κατά τη διάρκεια της χριστουγεννιάτικης γιορτής του Βόλου, και απειλούσε ότι θα πλακώσει στα χαστούκια και θα αφήσει απλήρωτους τους τεχνικούς ήχου της εκδήλωσης, επειδή το ηχητικό σύστημα δεν απέδιδε επαρκώς το μέγεθος του Κωνσταντίνου Αργυρού που ήταν ο εκλεκτός καλεσμένος της βραδιάς.
