«Το κακό δεν είναι ότι διδάσκομαι, αλλά ότι γηράσκω»: 60 χρόνια «Δεσποινίς Διευθυντής»

«Το κακό δεν είναι ότι διδάσκομαι, αλλά ότι γηράσκω»: 60 χρόνια ‘Δεσποινίς Διευθυντής’ Facebook Twitter
Tο περίπτερο της Finos Film γιόρτασε τα 60 χρόνια από την πρεμιέρα της ταινίας του Δημόπουλου, φιλοξενώντας τον διευθυντή φωτογραφίας του φιλμ, Νίκο Καβουκίδη.
0

«ΓΗΡΑΣΚΩ ΑΕΙ ΔΙΔΑΣΚΟΜΕΝΟΣ», μονολογεί σε μια στιγμή σπάνιας –για τον χαρακτήρα που υποδύεται– στοχαστικής συγκατάβασης, ο Δημήτρης Νικολαΐδης στον ρόλο του ακαταπόνητου μπον βιβέρ, πρώην ναυάρχου (ή «ναυαχούκου») και νυν προέδρου μεγάλης τεχνικής εταιρείας, Θέμη Γελεβουρδέζου. Και μετά από μια μικρή παύση, το πάει ακόμα πιο βαθιά: «Και το κακό δεν είναι ότι διδάσκομαι, αλλά ότι γηράσκω».

Λίγο πριν, είχε ξεκινήσει το σύντομο μελαγχολικό του λογύδριο με μια αρχαία ρήση («ου παντός πλειν ες Κόρινθον»), που αποκτά διπλή σημασία, αφού προηγουμένως ο θεατής έχει πληροφορηθεί ότι κατά τη θητεία του στο Ναυτικό, είχε ρίξει ένα αντιτορπιλικό στον Ισθμό της Κορίνθου, ασχέτως αν ο ίδιος δηλώνει ότι επρόκειτο για «υπερβολές του κίτρινου τύπου».  

Είναι μια από τις αγαπημένες μου σκηνές σε μια από τις πιο προσφιλείς μου ελληνικές ταινίες όλων των εποχών και όλων των ειδών (δηλαδή, όχι μόνο του λεγόμενου «εμπορικού» ή βιομηχανικού κινηματογράφου, αλλά γενικώς): το «Δεσποινίς Διευθυντής» του 1964 σε σενάριο Πρετεντέρη-Γιαλαμά και σκηνοθεσία Ντίνου Δημόπουλου, του πιο υποτιμημένου Έλληνα σκηνοθέτη, αν κρίνουμε από το πόσες καλές ταινίες είχε υπογράψει στη μακρά (και ως εκ τούτου, άνιση) καριέρα του.

Ο Ντίνος Δημόπουλος ξεκίνησε ως ηθοποιός και ο πρώτος του ρόλος στον κινηματογράφο είναι στην ταινία «Οι Γερμανοί ξανάρχονται» εν μέσω Εμφυλίου, όπου υποδύεται τον αριστερό της παρέας, σ’ έναν «αυτοβιογραφικό» ρόλο, καθώς κι ο ίδιος ήταν ενταγμένος στο ΕΑΜ.

Πολύ καλύτερες (κινηματογραφικά τουλάχιστον) κι από το «Δεσποινίς Διευθυντής», ασχέτως αν η συγκεκριμένη ταινία αποτελεί προσωπική μου αδυναμία για λόγους που, μετά από τόσα χρόνια, δεν μου είναι απολύτως ξεκάθαροι. Κατά συνέπεια, και παρότι δεν τρελαίνομαι για τέτοιες «cosplay» διοργανώσεις, θα ήθελα να έχω βρεθεί προχθές στο AthensCon όπου το περίπτερο της Finos Film γιόρτασε τα 60 χρόνια από την πρεμιέρα της ταινίας του Δημόπουλου, φιλοξενώντας τον διευθυντή φωτογραφίας του φιλμ, Νίκο Καβουκίδη, όπως εκ των υστέρων πληροφορήθηκα.

Ο Ντίνος Δημόπουλος ξεκίνησε ως ηθοποιός και ο πρώτος του ρόλος στον κινηματογράφο είναι στην ταινία «Οι Γερμανοί ξανάρχονται» εν μέσω Εμφυλίου, όπου υποδύεται τον αριστερό της παρέας, σ’ έναν «αυτοβιογραφικό» ρόλο, καθώς κι ο ίδιος ήταν ενταγμένος στο ΕΑΜ. Όπως θα έγραφε στο βιβλίο του «Ένας σκηνοθέτης θυμάται» (1998), εκείνα τα χρόνια του φάνηκαν «χρόνια ατέλειωτα», καθώς «πάνω στα βουνά παίζονταν οι τελευταίες σκηνές από το μεγάλο δράμα, όταν κορφολογήθηκε ο ανθός από τα όμορφα, σεμνά νιάτα» της γενιάς του.

Μετά πέρασε στην σκηνοθεσία και από τις αρχές της δεκαετίας του ’50 μέχρι τα τέλη της επόμενης, γύρισε μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες της ελληνικής παραγωγής, πάντα σχεδόν με γνώμονα μια ιδιαίτερη ευαισθησία και ποιότητα:

«Χαρούμενο ξεκίνημα» (πρωτοποριακή για τα ελληνικά δεδομένα μουσική κομεντί), «Τζο ο τρομερός» (το προτιμώ από τον «Δράκο»), «Το αμαξάκι» (συγκινητικό μελό με αποκορύφωμα τη σκηνή με τον Βασίλη Διαμαντόπουλο στην Αφρική), «Ο άνθρωπος του τρένου» (έξοχο νουάρ), «Στουρνάρα 288» (υποδειγματική αστική ηθογραφία), «Αστέρω» (η πιο απόκοσμη «φουστανέλα», ειδικά στις σκηνές της Βουγιουκλάκη στο σπήλαιο των Ιωαννίνων), «Αμαρυλλίς» (αλαφροΐσκιωτο μελό υψηλής αλγολαγνείας), «Μανταλένα», «Η Λίζα και η άλλη», «Ταξίδι» (και τα τρία με την Βουγιουκλάκη στην καλύτερη φάση της), «Αμόκ» (φοβερό exploitation δράμα/θριλερ πριν ακόμα ανακαλυφτεί το είδος στην Αμερική), «Λόλα», «Τζένη Τζένη», «Μια τρελή οικογένεια» (αυτή τη φορά η Καρέζη στην καλύτερη φάση της σ’ εκείνες τις ταινίες, με σοβαρό μειονέκτημα όμως τις άγριες φαλλοκρατικές εξάρσεις του Αλεξανδράκη που κάνουν το «Δεσποινίς Διευθυντή» να μοιάζει φεμινιστικό σχεδόν παρά τον κραυγαλέο τίτλο του), «Οι κυρίες της αυλής» (με φοβερές βινιέτες mod σουρεαλισμού), «Κοινωνία ώρα μηδέν» (καπελωμένο βέβαια από την υστερία του Φώσκολου στο σενάριο), «Κάτι κουρασμένα παλικάρια» (με διαφορά το καλύτερο όχημα «τρελοπενηντάρη» που βρήκε ποτέ ο Κωνσταντάρας).

Όλες τις παραπάνω ταινίες, αλλά και μερικές ακόμα ίσως του ίδιου σκηνοθέτη, μπορώ να τις βλέπω ξανά και ξανά, όχι μόνο ως ένα είδος comfort zone που προσφέρει (μέχρι πότε;) ο παλιός ελληνικός κινηματογράφος, αλλά επειδή τις αγαπώ και τις εκτιμώ. Όπως και τον σκηνοθέτη τους.   

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η δυστοπία μπορεί να είναι εξαιρετικά ψυχαγωγική

Daily / Murderbot: Η δυστοπία μπορεί να είναι εξαιρετικά ψυχαγωγική

Η σειρά του Apple TV+ με πρωταγωνιστή έναν απολαυστικό Αλεξάντερ Σκάρσγκαρντ λειτουργεί συγχρόνως ως περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας, ως κωμωδία καταστάσεων και ως μια σαρκαστική εξερεύνηση του τι ακριβώς σημαίνει ελεύθερη βούληση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Είδα τον Διονύση κάποτε

Daily / Είδα τον Διονύση κάποτε

Το εξαιρετικά εμπνευσμένο φιλμ που είχε γυρίσει πριν από μισό αιώνα ο Λάκης Παπαστάθης για να συστήσει ή να υπενθυμίσει στο τηλεοπτικό κοινό τον Διονύση Σαββόπουλο, βρίσκεται πλέον διαθέσιμο στο Ertflix ως πολύτιμο κειμήλιο μιας μοναδικής και ανεπανάληπτης στιγμής.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Τρολάροντας προς τον Ναζισμό 

Daily / Τρολάροντας προς τον ναζισμό 

Πριν από λίγες μέρες ο Kanye West κυκλοφόρησε ένα αγρίως προβοκατόρικο, ακόμα και για τα δικά του στάνταρ, τραγούδι που λέγεται «Heil Hitler» και καταλήγει με έναν προεκλογικό λόγο του Φίρερ από το –προφανώς όχι και τόσο μακρινό– 1936. 
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
You: Ό,τι αρχίζει ωραία τελειώνει με πόνο

Daily / You: Ό,τι αρχίζει ωραία τελειώνει με πόνο

Μάλλον άδοξα έληξε μετά από πέντε κύκλους και πενήντα επεισόδια μια από τις πιο ψυχαγωγικές σειρές των τελευταίων χρόνων, παρότι είχε να κάνει με τις αιμοσταγείς περιπλανήσεις ενός νοσηρά ρομαντικού κατά συρροή δολοφόνου — SPOILER ALERT.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
El Eternauta: Το θρυλικό κόμικ μεταφέρθηκε στο Netflix σε μια σειρά υψηλών προδιαγραφών

Daily / El Eternauta: Το θρυλικό κόμικ μεταφέρθηκε στο Netflix σε μια σειρά υψηλών προδιαγραφών

«Ο κοσμοναύτης του απείρου» έκανε πρεμιέρα πριν από μερικές μέρες, σε μια μεταφορά αντάξια του θρύλου που συνοδεύει τόσο το έργο όσο και τον δημιουργό του, ο οποίος βρήκε τραγικό τέλος στα χέρια της αργεντινής χούντας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
The Settlers: Αίσθηση, αν όχι έκπληξη, προκαλεί το ντοκιμαντέρ του BBC για τους εποίκους του Ισραήλ

Daily / The Settlers: Αίσθηση, αν όχι έκπληξη, προκαλεί το ντοκιμαντέρ του BBC για τους εποίκους του Ισραήλ

To εξαιρετικό ντοκιμαντέρ του Louis Theroux για το «κίνημα» των Ισραηλινών εποίκων που έχουν πλέον βάλει ως στόχο την ισοπεδωμένη Γάζα, και προβλήθηκε πριν από λίγες μέρες στο BBC, βρίσκεται και στο YouTube, προς το παρόν τουλάχιστον.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
American Psycho: Τα 25 κλείνει η παρεξηγημένη μεταφορά ενός παρεξηγημένου βιβλίου

Daily / American Psycho: Τα 25 κλείνει η παρεξηγημένη μεταφορά ενός παρεξηγημένου βιβλίου

Η ταινία του 2000 που βασίστηκε στο ομώνυμο, αγρίως αμφιλεγόμενο, μυθιστόρημα του Μπρετ Ίστον Έλις, με τον Κρίστιαν Μπέιλ στον ρόλο ενός σαλεμένου γιάπη, μοιάζει από πολλές απόψεις εξαιρετικά προφητική και ανησυχητικά επίκαιρη.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Daily / Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Ο Τζον Χαμ υποδύεται τον επιτυχημένο επενδυτή που χάνει ξαφνικά το έδαφος κάτω από τα πόδια του σ΄αυτή την εκλεκτικά διασκεδαστική, κατά τόπους δραματική και συχνά διεισδυτική σάτιρα ηθών της πλουτοκρατικής ελίτ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ