«ΚΑΝΕ ΜΟΥ ΛΙΓΑΚΙ ΜΜΜ»… Με τη φωνή του Γιώργου Μαρίνου να τραγουδά ένα από τα πιο διάσημα κομμάτια του ξεκίνησε, όσο πιο ανάρμοστα ήταν δυνατόν, το πολυδιαφημισμένο τις προηγούμενες μέρες «αποκαλυπτικό» ρεπορτάζ που υποσχόταν την πρώτη αποκλειστική εμφάνιση του 85χρονου ερμηνευτή, που για πολλά χρόνια «είχε επιλέξει να ζει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας», αλλά «εμείς καταφέραμε και τον εντοπίσαμε!» όπως διατράνωνε το σχετικό teaser.
Το βαθιά ντροπιαστικό ρεπορτάζ –που φρόντισα δυστυχώς να δω τεστάροντας τα μαζοχιστικά μου όρια– προβλήθηκε στο μεσημεριανάδικο του Mega το Σάββατο το μεσημέρι και ήταν αυτό ακριβώς που θα περίμενε κανείς από αυτού του είδους τις εκπομπές.
Θα έλεγα ότι ήταν ένα κάποιο ναδίρ για την ελληνική (ιδιωτική) τηλεόραση, αλλά είναι στατιστικά βέβαιο ότι έχουν προβληθεί πολύ χειρότερα και πιο ανάλγητα πράγματα, και επίσης πρόκειται ως γνωστόν για βαρέλι δίχως πάτο.
Προκύπτουν τόσα ζητήματα που χάνει κανείς τον λογαριασμό: ηθικά, αισθητικά, δημοσιογραφικά, αλλά και νομικά ίσως. Δεν φέρει ευθύνη η μονάδα ή/και οι συνοδοί του για αυτό το «τόσο συγκινητικό» expose;
Η «εμφάνιση» του Γιώργου Μαρίνου –ο οποίος πάσχει προφανώς από άνοια, γεγονός που δεν του επιτρέπει να δίνει συνεντεύξεις, ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι θα επιθυμούσε κάτι τέτοιο– συνίστατο τελικά σε δυο-τρεις φωτογραφίες πλάι στον δαιμόνιο ρεπόρτερ, στον περίβολο της μονάδας φροντίδας ηλικιωμένων όπου πλέον διαβιώνει, και σ’ ένα βιντεάκι μερικών δευτερολέπτων που είχε τραβηχτεί την Τσικνοπέμπτη και τον έδειχνε να χορεύει με τη βοήθεια μιας υπαλλήλου της μονάδας υπό τους νοσταλγικούς ήχους του «Ας ερχόσουν για λίγο».
Παρότι όμως δεν ακούσαμε ούτε μια λέξη από τον ίδιον (πάλι καλά ίσως, περιορίστηκε έτσι κάπως η ντροπή και η οδύνη), ο ρεπόρτερ που διεκπεραίωσε αυτό το μεγάλο δημοσιογραφικό (ή δημοσιοκαφρικό) scoop μάς διαβεβαίωσε πως «είναι πάρα πολύ καλά και περνάει καλά» και πως «δεν θέλει να συζητάει για το παρελθόν, προτιμά να ζει το τώρα».
Ποτέ ίσως ο κλαυσίγελος δεν υπήρξε τόσο εκκωφαντικός. Μας πληροφόρησε επίσης ότι ο άνθρωπος που είχε επιλέξει πολύ πριν από την παρούσα κατάστασή του να απέχει από τη δημοσιότητα –κάτι που τελικά απεδείχθη μάταιο καθόσον τα λαγωνικά και οι τυμβωρύχοι είναι ακαταπόνητοι στο κυνήγι της αποκλειστικότητας– του τραγούδησε το «Χάλι Γκάλι» και τον ρώτησε αν του αρέσουν τα «γαλλικά» (υπονοώντας, μάλλον, τα σόκιν).
Προκύπτουν τόσα ζητήματα που χάνει κανείς τον λογαριασμό: ηθικά, αισθητικά, δημοσιογραφικά, αλλά και νομικά ίσως. Δεν φέρει ευθύνη η μονάδα ή/και οι συνοδοί του για αυτό το «τόσο συγκινητικό» (όπως δεν σταμάτησε να μας τονίζει ο παρουσιαστής της εκπομπής) expose; Τουλάχιστον, μπορούμε να παρηγορηθούμε με την ιδέα ότι ο ίδιος ο Γιώργος Μαρίνος είναι πλέον μακριά απ’ όλα αυτά.
