Ένας άνδρας αγκαλιά μ’ ένα δέντρο στο Άλσος Παγκρατίου

Ένας άνδρας αγκαλιά μ’ ένα δέντρο στο Άλσος Παγκρατίου Facebook Twitter
Οι προβολές για το άμεσο μέλλον είναι τόσο δυσοίωνες και επείγουσες που ο εναγκαλισμός του δέντρου μπορεί να μοιάζει και με πένθιμο αποχαιρετισμό.
0

ΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ το Άλσος Παγκρατίου, χθες το απόγευμα, είδα έναν άνδρα ακαθόριστης ηλικίας (νεαρό δεν τον έλεγες πάντως) με αθλητική περιβολή να έχει αγκαλιάσει τον κορμό ενός δέντρου.

Δεν ξέρω πόση ώρα βρισκόταν σ’ αυτήν τη στάση, ούτε αν αποτελούσε για τον ίδιο μια τακτική, καθημερινή ίσως, θεραπευτική τελετουργία, ένα είδους διαλογισμού, μια πολύτιμη επαφή με την αλήθεια του δάσους και της φύσης, έστω και μ’ έναν τηλεπαθητικό, μυστικιστικό τρόπο, απευθείας από την καρδιά μιας «τσιμεντούπολης». 

Τα μάτια του ήταν κλειστά και το πρόσωπο του φαινόταν ανέκφραστο καθώς περνούσα από δίπλα, ενώ πλάι του στεκόταν το σκυλί του, το οποίο περίμενε υπομονετικά την λήξη αυτής της διαδικασίας.

Φαντάσου να αρχίσει να κατουράει το σκυλί (και μάλιστα πάνω στο δέντρο!), σκέφτηκα, και κοντοστάθηκα για λίγο προσμένοντας μια τέτοια ενδιαφέρουσα τροπή, αλλά η σκέψη και μόνο μού προκάλεσε έντονο μειδίαμα, οπότε απομακρύνθηκα διακριτικά δαγκώνοντας τα χείλη, πριν κλιμακωθεί σε νευρικό γέλιο. 

Οι πλάκες εις βάρος των «γραφικών» κοπήκανε, το Κλίμα και το Περιβάλλον και η βιωσιμότητα και η επιβίωσή μας η ίδια θα μας πέσουν στο κεφάλι μόλις και όποτε ξεμπερδέψουμε με την πανδημία, και οι άνθρωποι αυτοί με τις ιδιαίτερες ευαισθησίες τους δεν μοιάζουν προ πολλού και τόσο λοξοί. 

Ανώριμη αντίδραση, το ξέρω, απλά δεν συμβαίνει κάθε μέρα να πετυχαίνεις μέσα στην Αθήνα έναν «tree hugger» – όρος που συχνά χρησιμοποιείται και υποτιμητικά, όχι μόνο για τους ανθρώπους που εναγκαλίζονται τα δέντρα, αλλά γενικώς για τους έχοντες οξεία περιβαλλοντική συνείδηση. Ασχέτως αν οι «αυθεντικοί» tree huggers ήταν άνθρωποι οι οποίοι αγκάλιαζαν τα δέντρα για να τα προστατέψουν από τις επιχειρήσεις άγριας και συστηματικής αποψίλωσης σε διάφορα σημεία του πλανήτη –από την Ινδία ως την Παταγονία– συχνά με κίνδυνο της σωματικής τους ακεραιότητας.  

Ο φίλος μας στο Παγκράτι δεν έκανε αυτό ακριβώς, αναζητούσε απλώς μια στενή επαφή τρίτου τύπου με ξενιστή της Φύσης, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μπορούμε να γελάμε εις βάρος του, ειδικά στις μέρες μας.

Οι πλάκες εις βάρος των «γραφικών» κοπήκανε, το Κλίμα και το Περιβάλλον και η βιωσιμότητα και η επιβίωσή μας η ίδια θα μας πέσουν στο κεφάλι μόλις και όποτε ξεμπερδέψουμε με την πανδημία, και οι άνθρωποι αυτοί με τις ιδιαίτερες ευαισθησίες τους δεν μοιάζουν προ πολλού και τόσο λοξοί. 

Οι προβολές για το άμεσο μέλλον είναι τόσο δυσοίωνες και επείγουσες που ο εναγκαλισμός του δέντρου μπορεί να μοιάζει και με πένθιμο αποχαιρετισμό. Εξίσου αυθαιρέτως, θα μπορούσε επίσης να αναγνώσει κανείς σ’ αυτήν τη σκηνή στοιχεία μοναχικότητας και δυσπιστίας (προς τους θεσμούς και την κοινωνία) – δύο από τα πιο κρίσιμα κοινωνικά ζητήματα των χαλεπών καιρών μας. 

Το μόνο βέβαιο είναι ότι το περιβάλλον δεν θα σωθεί με μαρκετίστικα σλόγκαν (και καραμπινάτα οξύμωρα) όπως η «πράσινη ανάπτυξη» που ακούμε τόσα χρόνια και μοιάζει όλο και περισσότερο με πολυκαιρισμένο και κακόγουστο αστείο, από τη στιγμή που όλοι συνειδητοποιούν πλέον, χωρίς να είναι απαραίτητα μαρξιστές, οικολόγοι ή tree huggers, ότι όχι μόνο δεν υπάρχει καμία πράσινη ανάπτυξη, αλλά ότι η ανάπτυξη –και η όλο και πιο ασύδοτη και άπληστη οικονομική δραστηριότητα, και ο πλούτος στη διάθεση των ολίγων–  είναι αυτή που διαγράφει το πράσινο και τη ζωή από τον πλανήτη.

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ναι, το χρειάζεται η πόλη το μετρό, χρειάζεται όμως ακόμα περισσότερο το πράσινό της

Ρεπορτάζ / Ναι, το χρειάζεται η πόλη το μετρό, χρειάζεται όμως ακόμα περισσότερο το πράσινό της

Εργοτάξια, γερανοί, μηχανήματα, σιλό, πλατείες και πάρκα «στον γύψο»… Τι συνέπειες θα έχει στο λιγοστό πράσινο της πρωτεύουσας η επέκταση του μετρό, ενόσω η κλιματική αλλαγή δείχνει ήδη τα «δόντια» της;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Daily / Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Τα δώδεκα επεισόδια της ομώνυμης σειράς βρίσκονται στο Ertflix, η παρακολούθηση της σειράς όμως υπονομεύεται συχνά από την συμβατική και στεγνή προσέγγιση, και η στημένη παρουσία της Χάρις Αλεξίου στο ρόλο της παρουσιάστριας-αφηγήτριας δεν βοηθάει.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Εμείς και οι «μουλάδες»

Daily / Εμείς και οι «μουλάδες»

Για μια χώρα που η Εκκλησία έχει τόση μεγάλη εξουσία (και τόσο αμύθητη περιουσία), που ισχύει σε μια ολόκληρη περιοχή της το άβατο για τις γυναίκες και που αρνείται σθεναρά τον διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας, σαν πολύ έντονη άποψη δεν έχουμε για το Ιράν;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ύβρις πιο βαθιά κι από τον ωκεανό

Daily / Ύβρις πιο βαθιά κι από τον ωκεανό

Το νέο ντοκιμαντέρ του Netflix «Titan: The OceanGate Disaster» για τις συνθήκες που οδήγησαν στο μοιραίο, τελευταίο ταξίδι του υποβρύχιου σκάφους Titan με προορισμό το ναυάγιο του «Τιτανικού», λειτουργεί ως παραβολή για τις συνέπειες της ύβρεως και της απληστίας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ήταν «αλλιώς να είσαι ΑΕΚ» επειδή ήταν αλλιώς ο Δημήτρης Χατζηχρήστος 

Daily / Ήταν «αλλιώς να είσαι ΑΕΚ» επειδή ήταν αλλιώς ο Δημήτρης Χατζηχρήστος 

Ως προσωπικότητα, ως χαρακτήρας και ως φυσιογνωμία, ο «μεσσίας της Σκεπαστής» - κάπως έτσι τον θυμάμαι – ήταν κατά κοινή ομολογία μια ξεχωριστή και ρομαντική περίπτωση μέσα στον άγριο κόσμο του «οπαδικού κινήματος».  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Περιμένοντας τον «τυφώνα» Κίμπερλι

Daily / Περιμένοντας τον «τυφώνα» Κίμπερλι

Μέχρι να επικυρωθεί και τυπικά ο διορισμός της και σε αναμονή του ερχομού της τον επόμενο μήνα, κυκλοφόρησε στα ελληνικά το βιβλίο της Κίμπερλι Γκίλφοϊλ «Κέρδισε κάθε μάχη» του 2015, ένα υβρίδιο απομνημονευμάτων και εγχειριδίου αυτοβοήθειας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η δυστοπία μπορεί να είναι εξαιρετικά ψυχαγωγική

Daily / Murderbot: Η δυστοπία μπορεί να είναι εξαιρετικά ψυχαγωγική

Η σειρά του Apple TV+ με πρωταγωνιστή έναν απολαυστικό Αλεξάντερ Σκάρσγκαρντ λειτουργεί συγχρόνως ως περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας, ως κωμωδία καταστάσεων και ως μια σαρκαστική εξερεύνηση του τι ακριβώς σημαίνει ελεύθερη βούληση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Είδα τον Διονύση κάποτε

Daily / Είδα τον Διονύση κάποτε

Το εξαιρετικά εμπνευσμένο φιλμ που είχε γυρίσει πριν από μισό αιώνα ο Λάκης Παπαστάθης για να συστήσει ή να υπενθυμίσει στο τηλεοπτικό κοινό τον Διονύση Σαββόπουλο, βρίσκεται πλέον διαθέσιμο στο Ertflix ως πολύτιμο κειμήλιο μιας μοναδικής και ανεπανάληπτης στιγμής.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ