LIVE!

Αύγουστος, η Κυριακή του καλοκαιριού

Αύγουστος, η Κυριακή του καλοκαιριού Facebook Twitter
Ακόμα έχουμε μέλλον, η μεγάλη «Κυριακή του καλοκαιριού» μόλις ξεκίνησε... Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
0

ΑΝ ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ ένα αγγλοσαξονικό γνωμικό ο Αύγουστος είναι η Κυριακή του καλοκαιριού, τότε η πρώτη Αυγούστου θα μπορούσε να είναι εκείνη η στιγμή αργά τη νύχτα του Σαββάτου που είσαι εκεί που ιδανικά θα ήθελες να είσαι, αλλά σε πιάνει ξαφνικά μια ματαιότητα. Τι νόημα έχει, μεθαύριο πάλι Δευτέρα θα είναι, σκέφτεσαι. Ή απλά δεν αντέχεις τον κόσμο. 

Κακά τα ψέματα, όλη σχεδόν η ιστορία και ο μύθος των καλοκαιρινών διακοπών βρίσκεται στην προσμονή, στην ιδέα, στη θεωρία. Προφανώς και η πράξη μπορεί να μοιάζει υπέροχη –και συχνά είναι–, αλλά όσο τέλεια (μόνο το τέλειο είναι αποδεκτό στις διακοπές) και να περάσεις, φτάνεις κάποια στιγμή, ειδικά όσο περνάνε οι μέρες και η κλεψύδρα αδειάζει, στο σημείο να νοσταλγήσεις τον Ιούνιο και τον Ιούλιο – τις Παρασκευές και τα Σάββατα του καλοκαιριού, κι ας τα πέρναγες μετρώντας τις μέρες στο κλεινόν άστυ.

Η προσδοκία λειτουργεί και ως αυτοσκοπός.  

Παρά τα τόσα χρόνια θητείας στο μαζικό αυγουστιάτικο καλοκαίρι που μοιάζει όλο και πιο πολύ με καταδρομική επιχείρηση παρά με διακοπές, προτιμώ να φεύγω κι εγώ με τους πολλούς. Εκτός από πιο δημοκρατικό, μου φαίνεται πάντα και πιο ασφαλές – ψυχολογικά.

Εξακολουθώ, πάντως, παρά τα τόσα χρόνια θητείας στο μαζικό αυγουστιάτικο καλοκαίρι που μοιάζει όλο και πιο πολύ με καταδρομική επιχείρηση παρά με διακοπές, να προτιμώ να φεύγω κι εγώ με τους πολλούς. Εκτός από πιο δημοκρατικό, μου φαίνεται πάντα και πιο ασφαλές – ψυχολογικά. Προτιμώ να βρίσκομαι μακριά από το ξεγύμνωμα της πόλης.

Μικρότερος το έβλεπα πιο λογοτεχνικά το θέμα, μου άρεσε η ιδέα της εγκαταλελειμμένης πόλης, πεδίο τρόμπας και εξερεύνησης, ιδανικά με μια καλή παρέα. Έχω περάσει και διάφορα δεκαπενταύγουστα στην Αθήνα, δεν ήταν άσχημα, την άκουγες και μόνο με την υπόκωφη ερημιά και την απόκοσμη ηρεμία (κάτι που για λίγο έγινε κοινή αίσθηση με τα λοκντάουν), φαντάσου να έπινες και τίποτα. 

Στην πραγματικότητα όμως, και τότε και τώρα προτιμώ να είμαι ανήμερα τον δεκαπενταύγουστο (το ένδοξο απομεσήμερο της Κυριακής του καλοκαιριού) σε κάποιο, οποιοδήποτε νησί, κι ας κοντεύει να βουλιάξει από τον κόσμο. Τίποτα δεν είναι τόσο φρέσκο όσο ήταν τον Ιούνιο, αλλά τουλάχιστον είσαι παρών στην κορύφωση του έργου.  

Ακόμα όμως έχουμε μέλλον, η μεγάλη «Κυριακή του καλοκαιριού» μόλις ξεκίνησε και τέτοια μέρα έρχεται στο μυαλό το ποίημα «Θυμάμαι» (I Remember) της Αν Σέξτον που ανακαλεί μια μάλλον ιδανική πρώτη Αυγούστου.

Θυμάμαι

Την πρώτη Αυγούστου
τα αόρατα σκαθάρια είχαν ήδη αρχίσει 
να ροχαλίζουν και το γρασίδι ήταν
σκληρό σαν κάνναβη και 
δεν είχε χρώμα – όπως δεν είχε 
κι η άμμος και
είχαμε λιώσει τα γυμνά μας πόδια
γυμνά από την εικοστή
του Ιουνίου και υπήρχαν στιγμές
που ξεχνάγαμε να κουρδίσουμε 
το ξυπνητήρι σου και κάποια βράδια
πίναμε το τζιν μας ζεστό και σκέτο
σε παλιά κολονάτα ποτήρια ενώ
ο ήλιος έσκαγε και χανόταν από τα μάτια μας
σαν κόκκινο καπέλο και
μια μέρα έδεσα τα μαλλιά μου 
με μια κορδέλα και μου είπες
ότι έμοιαζα σχεδόν με
πουριτανή κυρία και αυτό που
θυμάμαι καλύτερα είναι ότι
η πόρτα του δωματίου σου ήταν
η πόρτα του δικού μου.

Daily
0

LIVE!

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Mr. Scorsese»: Πέντε ώρες στο μυαλό και την ψυχή του Μάρτιν Σκορσέζε (και λίγες είναι)

Daily / «Mr. Scorsese»: Πέντε ώρες στο μυαλό και την ψυχή του Μάρτιν Σκορσέζε (και λίγες είναι)

Το ντοκιμαντέρ της Ρεμπέκα Μίλερ με τίτλο «Mr. Scorsese» είναι ένα πλούσιο, πανοραμικό, διαφωτιστικό, ενδελεχές, απολαυστικό «φιλμικό πορτραίτο» του μεγάλου Αμερικανού μαέστρου της οθόνης.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Daily / Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Η αναγγελία του θανάτου της Άννας Κυριακού προκάλεσε βαθιά συγκίνηση και θλίψη καθώς πολλοί έμοιαζαν να πενθούν όχι τόσο την απώλεια της ίδιας της ηθοποιού όσο του χαρακτήρα της στις «Tρεις Χάριτες», κι ας έχουν περάσει τρεις δεκαετίες από τότε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Steve: Η μοναξιά του δασκάλου μεγάλων αποστάσεων

Daily / Steve: Η μοναξιά του δασκάλου μεγάλων αποστάσεων

Ένα κρίσιμο και «μανιοκαταθλιπτικό» 24ωρο στη ζωή ενός εκπαιδευτικού σε ένα σχολείο για προβληματικούς εφήβους αποτελεί τον καμβά για το υπερκινητικό δράμα του Netflix με πρωταγωνιστή τον Κίλιαν Μέρφι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ