Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Γιώργης Χριστοδούλου συναντάει την Ανδριάνα Μπάμπαλη στη σκηνή.
Έχουν ξαναπαίξει μαζί (η τελευταία φορά ήταν την περασμένη άνοιξη στο Μικρό Παλλάς), έχουν κάνει άπειρα σχέδια κι έχουν ξεκινήσει μαζί πρότζεκτ που ποτέ δεν ολοκληρώθηκαν, αλλά, πάνω απ' όλα, έχουν μια φιλία που μετράει πάνω από 15 χρόνια κι αυτό φαίνεται στο μουσικό πρόγραμμα «Δύο σαν ένα» που παρουσιάζουν στο Γυάλινο Up Stage, κεντρική ιδέα του οποίου είναι τα ντουέτα.
«Έχουμε φτιάξει μια μουσική βραδιά, μια συναυλία, στην οποία τον πρώτο λόγο έχουν τα τραγούδια» λένε.
«Αφηγούμαστε και λίγες ιστορίες, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι φτιάξαμε ένα πρόγραμμα που είναι μισό-μισό, από την αρχή μέχρι το τέλος. Είναι πολλοί αυτοί που λένε ότι παίζουν μαζί, αλλά όταν πηγαίνεις να τους δεις, καθένας κάνει το μέρος του και στο τέλος βγαίνουν και λένε μαζί δύο τραγούδια. Όλο το δικό μας πρόγραμμα είναι ντουέτα και διφωνίες, δεν έχει δικό του μέρος ο καθένας.
Υπάρχουν ολόκληρα τραγούδια που είναι και οι δύο φωνές μαζί – πώς ήταν οι Simon & Garfunkel; Ή, πιο πρόσφατα, οι Kings of Convenience;
Παλιότερα συνηθιζόταν αυτό, τώρα δεν θέλει να συνεργαστεί ο κόσμος, βαριέται, και τα ντουέτα γίνονται στο πλαίσιο μιας συνεργασίας, σαν αρπαχτή. Ή γίνονται για promo και πολύ εμπορικά πράγματα».
Είναι μια ευκαιρία να πούμε κάποια τραγούδια που συνήθως δεν ακούγονται ή είναι φθαρμένα από την πολλή χρήση, όπως το «Όχι, δεν πρέπει να συναντηθούμε» του Χρονά και του Μαρκόπουλου, ένα πολύ ωραίο τραγούδι που έχει καταχωριστεί στην κατηγορία του πολιτικού τραγουδιού χωρίς να είναι, γιατί είναι ερωτικό τραγούδι. Για την ακρίβεια, ένα από τα πρώτα gay τραγούδια στην ελληνική δισκογραφία.
Αναφέρουν τη συνεργασία του Μισέλ Λεγκράν με τη Νάνα Μούσχουρη και τα «Τραγούδια της χθεσινής μέρας» των Γαλάνη-Αλεξίου.
«Κάπως έτσι είναι και το δικό μας πρόγραμμα, μια ευκαιρία να πούμε κάποια τραγούδια που συνήθως δεν ακούγονται ή είναι φθαρμένα από την πολλή χρήση, όπως το "Όχι, δεν πρέπει να συναντηθούμε" του Χρονά και του Μαρκόπουλου, ένα πολύ ωραίο τραγούδι που έχει καταχωριστεί στην κατηγορία του πολιτικού τραγουδιού χωρίς να είναι, γιατί είναι ερωτικό τραγούδι.
Για την ακρίβεια, ένα από τα πρώτα gay τραγούδια στην ελληνική δισκογραφία. Βέβαια, έχουν αλλάξει τους στίχους του ποιήματος (τη λέξη "καπότες" την έχουν κάνει "κονσέρβες")».
«Ένα τραγούδι που ήταν για μένα ταμπού ήταν το "Πιο καλή η μοναξιά" του Πάριου, που, χωρίς την παραπάνω μελούρα, είναι ένα καταπληκτικό τραγούδι» λέει ο Γιώργης.
«Είναι το πιο αγαπητό της παράστασης, συμμετέχει όλος ο κόσμος τραγουδώντας. Είναι εντυπωσιακή η ανταπόκρισή του σε αυτό.
Αυτά τα τραγούδια των '80s, τα οποία ο κόσμος συνδύασε με διάφορα, ειδικά μετά το 2011 με τη βαθιά ύφεση, ήταν πολύ ωραία, παρόλο που κατηγορήσαμε πολύ εκείνη την εποχή».
«Στο πρόγραμμά μας έχουμε το "Της μιας δραχμής τα γιασεμιά" του Αττίκ», προσθέτει η Ανδριάνα, «και το "Sound of Silence" των Simon & Garfunkel, αλλά υπάρχουν και πιο σύγχρονα κομμάτια, το "Πάρε, πασά μου, την οδοντόβουρτσά μου" π.χ., το οποίο σε δεύτερο επίπεδο έχει και κάτι άλλο να σου πει, γιατί γράφτηκε την εποχή που ήταν σε έξαρση το AIDS και η Ελένη Δήμου είχε ζητήσει από τη Μαριανίνα Κριεζή να φτιάξουν ένα τραγούδι γι' αυτό, για την οδοντόβουρτσα που δεν τη μοιράζεσαι ποτέ».
«Όταν συνεργαζόμαστε, ξέρουμε ότι αυτό που θα πούμε θα το απενοχοποιήσουμε» λέει ο Γιώργης. «Λέμε και μία Βουγιουκλάκη, το "Τράβα μπρος", γιατί έτσι θέλουμε...
Στόχος μας είναι να κάνουμε έναν δίσκο ολόκληρο με διφωνίες και ντουέτα, να μείνει, γιατί θεωρούμε ότι αυτήν τη στιγμή υπάρχει ένα κενό. Δεν είναι εύκολο να το κάνεις αυτό με κάποιον αν δεν είναι φίλος σου. Κι είναι πολύ δύσκολο να συνυπάρχεις με τον άλλο στη σκηνή, πρέπει και οι δύο να κάνουν πίσω, ειδικά στις διφωνίες.
Δεν είναι δυνατόν να είναι τέλειο το κομμάτι και για τους δύο. Επίσης, δεν είναι δυνατόν ν' αρχίσεις να ουρλιάζεις πάνω από τον άλλο – μου το έχουν κάνει πολλές φορές σε live. Πρέπει να τον ακούς και να αποφεύγεις τον φωνητικό σου ναρκισσισμό, για να μπορείτε να είστε μαζί και το αποτέλεσμα να είναι ηχητικά ωραίο.
Αυτό το έχουμε καταφέρει με την Ανδριάνα. Έχω τραγουδήσει και με μεγάλους τραγουδιστές, που στο τέλος πετάνε μια κορόνα και σε καπελώνουν κι αυτό είναι στα όρια του κακόγουστου...».
Info
«Δύο σαν ένα»
Παρασκευή 8/2 - Γυάλινο Μουσικό Θέατρο (Συγγρού 143, Νέα Σμύρνη)
Σάββατο 9/2 & Κυριακή 10/2 - Θέατρο Γραμμές Τέχνης (Μαιζώνος 271, Πάτρα)
Τους συνοδεύουν ο Χάρης Σταυρακάκης στο πιάνο και στο ακορντεόν και ο Θάνος Κολοκυθάς στο ηλεκτρικό μπάσο και στην κιθάρα.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO
