Μια παραθεριστική κατοικία με θέα στα νορβηγικά φιορδ

Ο Νορβηγός αρχιτέκτονας Jon Danielsen Aarhus σχεδίασε το Cabin Son, μια παραθεριστική κατοικία στην άκρη του θάλασσας με θέα στα νησιά Oslofjord και Jeløya στη νότια ακτή της Νορβηγίας.

Το σπίτι σχεδιάστηκε για να ακολουθεί την τοπογραφία των φυσικών προεξοχών του χώρου. Ο Aarhus άφησε τα περιγράμματα του τοπίου να καθοδηγήσουν το αποτύπωμα και τον προσανατολισμό της δομής για να δημιουργήσουν ένα σχέδιο που δένει αρμονικά με το περιβάλλον του.

Το 70 τ.μ. σπίτι λειτουργεί ως εξοχική κατοικία για τα Σαββατοκύριακα και τις διακοπές μια μικρής οικογένειας από το Όσλο. «Το οικόπεδο ανήκει στην οικογένεια για γενιές, και βρίσκεται σε μια περιοχή με πολλά σπίτια διακοπών καθώς και μόνιμους κατοίκους», εξηγεί ο αρχιτέκτονας.

Το στούντιο τοποθέτησε τη νέα κατασκευή στρατηγικά στην κορυφή του εδάφους. Με αυτόν τον τρόπο δεν χρειάστηκε να χρησιμοποιήσει πέτρινα θεμέλια και το κτίριο μπόρεσε να βυθιστεί στο περιβάλλον του, βοηθώντας στη διατήρηση του τοπίου.

Το εξωτερικό της καμπίνας κατασκευάστηκε από ερυθρελάτη σε χρώμα που μιμείται την γκρίζα απόχρωση του βραχώδους τοπίου. Το ίδιο υλικό αλλά σε πιο ζεστούς τόνους καλύπτει τους εσωτερικούς τοίχους και τις οροφές της καμπίνας, δημιουργώντας μια παλέτα αντίθεσης.

Ένα παλαιότερο κτήριο που προυπήρχε στον χώρο λειτουργεί ως παράρτημα της καινούργιας δομής. Σ' αυτό δημιουργήθηκε μια μεγάλη κουζίνα και το καθιστικό που συνδέεται με τη νέα κατασκευή.

Μια παραθεριστική κατοικία με θέα στα νορβηγικά φιορδ

Η ξύλινη καμπίνα στέκεται πάνω σε βραχώδες έδαφος. Φωτο: Øystein Aspelund.

Το νέο τμήμα της καμπίνας περιλαμβάνει τρία υπνοδωμάτια και ένα μπάνιο, καθώς και παρακείμενους εξωτερικούς χώρους που μαζί με τους κοινόχρηστους χώρους βρίσκονται σε τρία διαφορετικά επίπεδα. «Ήταν σημαντικό να αφήσουμε τα διαφορετικά επίπεδα του εδάφους να εκφράσουν διαφορετικά επίπεδα μέσα στο κτίριο», δήλωσε ο Aarhus.

Το στούντιο τοποθέτησε τη νέα κατασκευή στρατηγικά στην κορυφή του εδάφους. Με αυτόν τον τρόπο δεν χρειάστηκε να χρησιμοποιήσει πέτρινα θεμέλια και το κτίριο μπόρεσε να βυθιστεί στο περιβάλλον του, βοηθώντας στη διατήρηση του τοπίου."Η δυσκολία του εδάφους καθόρισε τον σχεδιασμό της καμπίνας" εξηγεί ο Aarhus, προσθέτοντας ότι το κτίριο έπρεπε να τοποθετηθεί " με απίστευτη ακρίβεια" για να πετύχει μη παρεμβατικές μεθόδους θεμελίωσης.