Στις 3 Απριλίου του 1973, ο υπάλληλος της Motorola Μάρτιν Μπελ έκανε την πρώτη κλήση από κινητό τηλέφωνο στην ιστορία. Σαράντα έξι χρόνια αργότερα, 5 δισεκατομμύρια άνθρωποι έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες κινητής τηλεφωνίας και πάνω από τους μισούς διαθέτουν smartphone ή, έστω, απλό κινητό τηλέφωνο.
Ενώ όμως η πρόσβαση σε αυτές τις υπηρεσίες και στο Διαδίκτυο συνεχώς βελτιώνεται, οι αναπτυσσόμενες χώρες έχουν δραματικά λιγότερους χρήστες κινητών, σε σύγκριση με τα ήδη ανεπτυγμένα κράτη.
Στη Νότια Κορέα, το 95% των ενηλίκων έχουν smartphone και το υπόλοιπο 5% διαθέτει απλό κινητό ενώ, στον αντίποδα, στην Ινδία το 75% των ενηλίκων δεν διαθέτουν smartphone και μόλις το 40% έχει κινητό με δυνατότητα κλήσεων και αποστολής SMS.
Στη σύντομη ανάλυσή του, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ κάνει λόγο για «ψηφιακές διακρίσεις».
Στο Ισραήλ, στην Ολλανδία και στη Σουηδία, πάνω από το 85% των ενηλίκων έχουν smartphone και μόλις το 2% δηλώνει ότι δεν έχει κινητό.
Όμως η εικόνα είναι πολύ διαφορετική στην Πολωνία και στη Ρωσία, όπου μόλις το 63% και 59% αντίστοιχα έχει smartphone ενώ το 30% και 34% διαθέτει κινητό που δεν του εξασφαλίζει πρόσβαση στο Διαδίκτυο.
Αινιγματικές εξαιρέσεις των αναπτυγμένων χωρών είναι ο Καναδάς και η Ιαπωνία.
Στον Καναδά περίπου το ένα τέταρτο του πληθυσμού δεν έχει καθόλου κινητό τηλέφωνο. Στη χώρα αυτή της Βόρειας Αμερικής, όσο υψηλή είναι η χρήση smartphone σε αστικό περιβάλλον άλλο τόσο χαμηλή είναι η αντίστοιχη κάλυψη στις απομακρυσμένες περιοχές.
Παρά τη διάδοση των γκάτζετ στην Ιαπωνία, και εκεί η κατοχή smartphone είναι μόλις στο 66%.
«Ενώ τα smartphones είναι ακόμα απρόσιτα στις φτωχότερες κοινωνίες, η βελτίωση του επιπέδου ζωής δημιουργεί νέες αγορές στις αναπτυσσόμενες χώρες», σχολιάζει το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ.
«Η Κίνα και η Ινδία είναι πλέον μεγαλύτερες αγορές smartphone από τις ΗΠΑ ενώ και η Βραζιλία και η Ινδονησία αναπτύσσονται διαρκώς».
Όμως ακόμα και σε αυτές τις κοινότητες, τα οφέλη είναι άνισα μοιρασμένα. Οι έρευνες δείχνουν πως τόσο στις ανεπτυγμένες όσο και στις αναπτυσσόμενες χώρες, οι νέοι κάτω των 35 ετών, με ανώτατη εκπαίδευση και υψηλότερα εισοδήματα, είναι πιο πιθανό να έχουν smartphone.
Στις αναδυόμενες οικονομίες με περιορισμένη πρόσβαση στην εκπαίδευση, το χάσμα είναι ακόμα πιο μεγάλο.
Ενδεικτικό είναι πως στη Νιγηρία, το 58 % των ενηλίκων που έχουν ολοκληρώσει τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση χρησιμοποιούν τα social media ενώ για τους υπόλοιπους, αυτές οι πλατφόρμες είναι άγνωστες σε ποσοστό 90%.
