Στο σημερινό του άρθρο στην Καθημερινή με τίτλο " Ο κλαυθμός του Σαββατοκύριακου", ο Πάσχος Μανδραβέλης γράφει με αφορμή τις τηλεοπτικές αντιδράσεις για τη συνέντευξη της Τρόικας για την ευκολία των λόγων και την "έλλειψη" των λέξεων, που θα μας έδειχναν κάποιο δρόμο.
"Ας συμφωνήσουμε ότι δεν είναι κομψό να ανακοινώνουν προθέσεις κυβερνητικής πολιτικής οι τρεις «χαμηλόβαθμοι υπάλληλοι», που θα έλεγε και η αλήστου μνήμης προηγούμενη κυβέρνηση. Αυτό και μόνο ίσως να είναι μια καλή αφορμή για να χτυπιούνται στο γυαλί και να σχίζουν τα ιμάτιά τους οι θεατρίνοι των οκτώ. Ομως μπαίνει κι ένα άλλο ζήτημα. Επί της ουσίας θα πρέπει να συζητήσουμε το θέμα; Ή θα συνεχίσουμε σ' αυτή τη χώρα να διαλεγόμαστε με όρους τηλεκαφενείου, όπου διάφοροι θα δακρύζουν για τη χαμένη αξιοπρέπεια και άλλοι θα κλαίνε γοερά για τα ασημικά της οικογένειας";, γράφει ο Πάσχος Μανδραβέλης και επισημαίνει αμέσως μετά ότι "μεγαλύτερο και από το οικονομικό πρόβλημα της χώρας είναι ο δημόσιος διάλογός της".
"Αυτός", λέει "με βασική ευθύνη των ΜΜΕ, ποτέ δεν προχωρεί στην ουσία της πολιτικής· πάντα μένει στη διαδικασία της. Ποτέ δεν συζητάμε τις προτάσεις ενός πολιτικού, πάντα «αποκαλύπτουμε» προθέσεις του. Ποτέ δεν αναλύουμε πολιτικά προγράμματα, πάντα διυλίζουμε το «σου 'πα, μου 'πες» των πολιτικών. Κάπως έτσι χρεοκόπησε η χώρα και οι τελευταίοι που το έμαθαν ήταν οι Ελληνες πολίτες".
Ως παράδειγμα φέρνει ο αρθρογράφος την περίπτωση των διοδίων, όπου όταν ο Σουφλιάς περνούσε από τη Βουλή τις συμβάσεις, τα ΜΜΕ ασχολούνταν με τις αιχμές, βολές, υπαινιγμούς κ.λπ. που άφηνε κατά του κ. Αλογοσκούφη.
Στη συνέχεια ο Πάσχος Μανδραβέλης μπαίνει στην "ουσία" του ζχητήματος και έχει αξία να παρακολουθήσει κανείς πως αναπτύσσει τη σκέψη του που οδηγεί τελικά στο "χρυσοφόρο" αδιέξοδο του lead-in.
"Μια κοινωνία που δεν διυλίζει τη διαδικασία, αλλά ασχολείται με την ουσία των πραγμάτων, θα έθετε αμέσως μετά τη συνέντευξη της τρόικας κάποια ερωτήματα. Υπάρχουν περιουσιακά στοιχεία 50 δισ. για να αξιοποιήσουμε; Αν υπάρχουν, πώς θα τα αξιοποιήσουμε; Μας συμφέρει να τα πουλήσουμε; Τι άλλες εναλλακτικές λύσεις έχουμε; Θα έβγαιναν στο τραπέζι αριθμοί, θα κατετίθεντο προτάσεις, θα γινόταν σκληρή αντιπαράθεση και θα καταλήγαμε σε ένα συμπέρασμα. Στην Ελλάδα, το πρωί του Σαββάτου κυκλοφόρησαν δεξιές κι αριστερές εφημερίδες με τον ίδιο τίτλο «Πωλείται η Ελλάς» και οι τηλεπαρουσιαστές έλεγαν ότι θα πουλήσουμε και τα τασάκια του Δημοσίου. Η συζήτηση για μία ακόμη φορά έγινε χωρίς στοιχεία και, κυρίως, χωρίς προηγούμενη σκέψη. Η συνθηματολογία βγήκε στο μεϊντάνι κι όποιον πάρει ο χάρος.
Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι η πρόταση να πουλήσουμε τα τασάκια δεν είναι κακή. Ως γνωστόν το κάπνισμα απαγορεύτηκε στις δημόσιες υπηρεσίες, επομένως τα τασάκια είναι άχρηστα. Αλλά... Μήπως υπάρχουν κι άλλα άχρηστα πράγματα στον δημόσιο τομέα που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν; Κτίρια που ρημάζουν ανεκμετάλλευτα; Δημόσιες επιχειρήσεις που κινδυνεύουν να γίνουν η «Ολυμπιακή» του μέλλοντός μας; Οργανισμοί που πουλάνε χαλιά και θα απέδιδαν περισσότερα αν τους διαχειριζόταν κάποιος ιδιώτης; Εκτάσεις που χρησιμεύουν μόνο για παράνομη απόθεση απορριμμάτων;
Δυστυχώς αυτά τα στοιχεία δεν εμφανίστηκαν το Σαββατοκύριακο του μεγάλου κλαυθμού. Αντί στοιχείων υπήρξαν δάκρυα και συνθήματα. Τα δελτία «ειδήσεων» ήταν συνέχεια των σίριαλ που αντικατέστησαν· αντί για ειδήσεις είχαν καημούς και αναστεναγμούς. Οι τηλεστάρ αντί να ενημερώνουν δάκρυζαν. Οπως κάνουν με κάθε ευκαιρία για να διατηρήσουν το lead-in από το σίριαλ που προηγείται του δελτίου".
