Σε ηλικία μόλις 27 ετών πέθανε η Αναστασία Τασούλα, η νεαρή γυναίκα που είχε συγκινήσει ολόκληρη την Ελλάδα με τη δύναμη ψυχής, την αισιοδοξία και την αποφασιστικότητά της να παλέψει μέχρι τέλους με την κυστική ίνωση.
Η Αναστασία είχε γίνει γνωστή μέσα από τις συγκλονιστικές αναρτήσεις της στα social media, όπου μοιραζόταν με θάρρος την καθημερινότητά της, τον αγώνα της για κάθε ανάσα και τη βαθιά της πίστη στη δωρεά οργάνων. Ήταν η πρώτη ασθενής στην Ελλάδα που κατάφερε να ξυπνήσει από καταστολή μετά από 32 ημέρες, έπειτα από μεταμόσχευση πνευμόνων — ένα ιατρικό θαύμα που είχε συγκινήσει γιατρούς και κοινό.
Η είδηση του θανάτου της έγινε γνωστή μέσα από ανάρτηση της οικογένειάς της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: «Με βαθιά μας θλίψη, ανακοινώνουμε ότι η αγαπημένη μας Αναστασία έφυγε από τη ζωή το βράδυ της Δευτέρας, έπειτα από πολύμηνη μάχη εντός και εκτός νοσοκομείου. Η κηδεία θα τελεστεί την Παρασκευή 14 Νοεμβρίου, στις 11:00 π.μ., στο Κοιμητήριο Ηλιούπολης. Ευχαριστούμε από καρδιάς όσους στάθηκαν δίπλα της με αγάπη και φροντίδα».
Η Αναστασία έφυγε από τη ζωή περιμένοντας τη δεύτερη μεταμόσχευση πνευμόνων που δεν πρόλαβε να κάνει. Παρ’ όλα αυτά, μέχρι το τέλος της μιλούσε με δύναμη, χιούμορ και ελπίδα για τη μάχη που έδινε. Σε μία από τις τελευταίες της αναρτήσεις, είχε γράψει:
«Ανεμελιά. Αυτό είναι που χάνεις πρώτο όταν δεν έχεις ανάσα… Τώρα είμαι πάλι εκεί, και χειρότερα. [...] Αυτή τη φορά έχω γίνει κάπως άπληστη — την προηγούμενη έλεγα ότι τα έχω ζήσει όλα, τώρα όμως έχω να ζήσω κι άλλα. Για εμένα και για τη δότριά μου».
Αναστασία Τασούλα: Από το θαύμα της μεταμόσχευσης στο μήνυμα της δωρεάς οργάνων
Η Αναστασία μιλούσε συχνά για τη μεταμόσχευση που της είχε χαρίσει ζωή, και δεν σταματούσε να ευχαριστεί τη δότριά της, τους γιατρούς και το ιατρικό προσωπικό που στάθηκαν δίπλα της σε κάθε κρίσιμη στιγμή. Είχε περάσει 221 ημέρες στο νοσοκομείο, εκ των οποίων 32 σε τεχνητό κώμα και 108 σε μηχανική υποστήριξη ζωής (ECMO), πριν τελικά σταθεί ξανά στα πόδια της.
«Πάω σπίτι μου. Το γράφω και δεν το πιστεύω. Πάω σπίτι μου! Πάω σπίτι μου! Μαμά, έρχομαι. Τα κατάφερα. Ζω, αναπνέω, περπατάω. Ζω…», έγραφε τότε.
Η ίδια είχε αφιερώσει μεγάλο μέρος της ζωής της στην ενημέρωση του κοινού για την κυστική ίνωση και τη σημασία της δωρεάς οργάνων, λέγοντας:
«Είναι έξι φορές πιο πιθανό να χρειαστείς μόσχευμα, παρά να δώσεις. Γιατί να πεις όχι; Κάθε άνθρωπος μπορεί να σώσει οκτώ ζωές».
Παρά τις δυσκολίες, η Αναστασία δεν έχασε ποτέ το χαμόγελό της ούτε την επιθυμία να ζήσει. Μετά την πρώτη μεταμόσχευση, ταξίδεψε, μίλησε σε εκδηλώσεις, συμμετείχε σε καμπάνιες ενημέρωσης και συνέχισε να εμπνέει μέσα από τα λόγια της:
«Η ζωή είναι πανέμορφη όταν την ζεις. Δεν έχω χρόνο για βαρετές καταστάσεις».
Η ιστορία της έγινε σύμβολο ελπίδας και δύναμης, εμπνέοντας εκατοντάδες νέους να εγγραφούν στο μητρώο δοτών οργάνων και να δουν τη ζωή διαφορετικά — όχι ως δεδομένη, αλλά ως δώρο που αξίζει να μοιράζεσαι.
Η Αναστασία Τασούλα έφυγε νωρίς, αφήνοντας όμως πίσω της ένα πολύτιμο μήνυμα: πως ακόμα και μέσα στον πόνο, μπορεί να υπάρξει φως, πίστη και ανεμελιά — έστω και για μια ανάσα.
