Ο φανταστικός κόσμος του M. Hulot

Ο φανταστικός κόσμος του M. Hulot Facebook Twitter
0

ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΚΡΙΜΑΤΟΣ. Οδηγώντας στην Αχαρνών με τον ήλιο να μας ψήνει μέσα από τα τζάμια, χαζεύουμε παρέες από σκουρόχρωμους Αθηναίους να λιάζονται ανέμελοι, καθισμένοι στα κιγκλιδώματα στην άκρη του δρόμου: κυρίως Ινδοί και Πακιστανοί. Από τα Κάτω Πατήσια μέχρι την πλατεία Βικτωρίας είναι γεγονός ότι δύσκολα συναντάς πια περαστικό που να μην είναι Ασιάτης ή Αφρικανός. Σχολιάζουμε την εντυπωσιακή αλλαγή της ανθρωπογεωγραφίας σε μια περιοχή που οι παλιοί αστοί δείχνουν έντονα σημάδια ρατσισμού και σκεφτόμαστε «και πού είσαι ακόμα», ειδικά τώρα που τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο. Την προηγούμενη εβδομάδα στην Αγίου Μελετίου δυο ηλικιωμένες κυρίες με «στολή εκκλησίας» (ταγιέρ, κολιέ με πέρλες και φουλάρι πιασμένο με καρφίτσα) άρχισαν να χτυπούν με τις τσάντες στο κεφάλι δυο ανύποπτους μαύρους που στέκονταν μπροστά απ' το μαγαζί που ψώνισαν, χωρίς κανέναν λόγο, απλά επειδή «πρόσβαλαν την αισθητική τους» (τις ενόχλησε το χρώμα τους!).

HYPNAGOGIC POP. Η προσπάθεια να κατηγοριοποιούνται τα πάντα και να αποκτούν ένα όνομα με το ζόρι δεν είναι σημείο των καιρών, υπήρχε πάντα, αλλά στο σημερινό χάος φαίνεται πιο άσκοπη από ποτέ. Κι εκνευριστική. Συζητάμε χωρίς να καταλήξουμε πουθενά για το βίντεο του Oneohtrix Point Never «Nobody Here», που θεωρείται αντιπροσωπευτικό δείγμα του νέου «είδους» (ο όρος hypnagogic pop εμφανίστηκε μέσα απ' τις σελίδες του «Wire» πριν από μερικούς μήνες σε ένα άρθρο του David Keenan, για να περιγράψει τη μουσική πολύ νεαρής ηλικίας μουσικών που τείνουν να εξωραΐσουν τα «σκουπίδια» των '80s, ακριβώς επειδή δεν τα έζησαν). To «Nobody Here» λουπάρει την τελευταία φράση απ' το ρεφρέν του «Lady in red» του Chris de Burgh (τη χρησιμοποιεί δηλαδή επαναλαμβανόμενα μέχρι το τέλος του κόσμου, με visuals το απλοϊκό σκηνικό μιας μητρόπολης και κάτι που μοιάζει με αυτοκινητόδρομο - παλιότερα θα το χαρακτήριζαν απλά «αδιάφορο βιντεοκλίπ»). Τρία νέα άλμπουμ που κατατάσσονται ασαφώς στο hypnagogic (δηλαδή «την κατάσταση της παιδικής ηλικίας μεταξύ ύπνου και ξύπνιου - τη στιγμή ακριβώς πριν κοιμηθείς, όταν από κάπου σε απόσταση πνιχτοί ποπ και ντίσκο ήχοι φτάνουν μέσα απ' τους τοίχους του δωματίου σου και εισχωρούν στο υποσυνείδητο») είναι το «Does it look I 'm here?» των Emeralds (σαν μονότονοι M83 που κουράζουν στο πρώτο τέταρτο), το «Suburban Tours» του Rangers και το (βαρετό μέχρι θανάτου) «The music of belief» των Dolphins into the future. Η mainstream ποπ των '80s περνάει σαν φάντασμα μέσα από οικείες στιγμές του παρελθόντος που δεν είναι πάντα οι καλύτερες (το ίδιο και το αποτέλεσμα).

MASTURBATION GOES CLOUD. Σίγουρα ο Γιώργος Κιντώνης (ντραμς) και ο Μπάμπης Θεοχάρης (κυρίως κιθαρόμπασο, λίγο synth και glockenspiel) που αποτελούν τους Masturbation Goes Cloud (www.myspace.com/masturbationgoescloud) διαθέτουν σε μεγάλες δόσεις αυτό που λείπει από τα περισσότερα σχήματα της ελληνικής σκηνής: χιούμορ. «Το όνομα και οι τίτλοι των κομματιών μας ξέρουμε ότι λογικά φαίνονται στους περισσότερους αστεία», λέει ο Μπάμπης. «Η αλήθεια είναι πως δεν το σκεφτήκαμε και πολύ, το ξεκινήσαμε για πλάκα. Μας άρεσε πολύ πάντως η ιδέα των σουρεαλιστικών νοημάτων που ίσως βγαίνουν στα αγγλικά». Κάπως έτσι προέκυψε το όνομά τους (που στα ελληνικά μεταφράζεται «Η μαλακία πάει σύννεφο»), ενώ οι τίτλοι των κομματιών τους είναι η αγγλική απόδοση εκφράσεων που είναι αποκλειστικά ελληνικές και δεν σημαίνουν τίποτα. «Good Ιnterruptions» (καλές διακοπές), «Face the watermelon» (μάπα το καρπούζι), «Many Years» (χρόνια πολλά), «Somewhere I know you» (κάπου σε ξέρω) κι άλλα ευφάνταστα και ξεκαρδιστικά. «Μας αρέσει πολύ και η μονοτονία, και γι' αυτό πολύ συχνά κολλάμε σε ένα μοτίβο για πολύ ώρα», λένε αδυνατώντας να περιγράψουν τη μουσική που παίζουν. Οι επιρροές τους πολλές: Stereolab, Neu!, My Bloody Valentine, Spacemen 3, Slowdive, Steve Reich, ενώ σχολιάζοντας το κλίμα των ημερών δηλώνουν «δεν ξέρω πόσο αισιόδοξοι μπορούμε να είμαστε, όμως πιστεύουμε πως από οποιαδήποτε μαυρίλα μπορεί να βγει και κάτι καλό (ίσως μια αφύπνιση ή ένα νέο ξεκίνημα)».

TEN FOR MY I-POD: rangers-suburban tours, crystal castles-crystal castles, emeralds-does it look like i 'm here, actress-splazsh, demdike stare-forest of evil, ariel pink's haunted graffiti-before today, flying lotus-cosmogramma, pocahaunted-make it real, toro y moi-causers of this, lil b-dior paint

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ερμής

Μουσική / Ermis: «Το τρέμολο του μπουζουκιού ήταν ο αγαπημένος μου ήχος από νιάνιαρο»

O περιζήτητος νέος συνθέτης που έχει συνεργαστεί με τον Good Job Nicky, τη Μαρίνα Σάττι, τη Χάρις Αλεξίου και τον Sidarta επαναπροσδιορίζει τον ήχο του μπουζουκιού και της κλασικής μουσικής με σεβασμό και τόλμη.
M. HULOT
Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Daily / Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Τα δώδεκα επεισόδια της ομώνυμης σειράς βρίσκονται στο Ertflix, η παρακολούθηση της σειράς όμως υπονομεύεται συχνά από την συμβατική και στεγνή προσέγγιση, και η στημένη παρουσία της Χάρις Αλεξίου στο ρόλο της παρουσιάστριας-αφηγήτριας δεν βοηθάει.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Πολυαγαπημένη μου Βίβιαν»: Στο φως η επιστολή που έγραψε ο Μάλκολμ ΜακΛάρεν στην Βίβιαν Γουέστγουντ λίγο πριν τον θάνατό του

Μουσική / Η επιστολή μεταμέλειας του Μάλκολμ ΜακΛάρεν προς τη Βίβιαν Γουέστγουντ, λίγο πριν τον θάνατό του

Τα αποκαλυπτήρια μιας επιστολής γεμάτης μετάνοια αλλά και πικρία, την οποία έγραψε –αλλά δεν έστειλε ποτέ– ο διαβόητος μάνατζερ των Sex Pistols προς την πρώην σύντροφο και συνοδοιπόρο του.
THE LIFO TEAM
APON: «Δεν είναι θέμα συγκυριών, είναι θέμα αξίας το αν θα ξεχωρίσεις μέσα στο χάος της σημερινής μουσικής»

Μουσική / APON: «Όταν πήγα να δειγματίσω τα πρώτα μου τραγούδια, γελάγανε»

Η πρωτοφανής επιτυχία ενός νεαρού τραγουδοποιού που με το πρώτο άλμπουμ του προκαλεί πανδαιμόνιο στο ραδιόφωνο και στις μουσικές πλατφόρμες, ενώνοντας μουσικά ένα ετερόκλητο κοινό κάθε ηλικίας.
M. HULOT
H βαθιά υπνωτική ενέργεια του DJ Nobu

Μουσική / H βαθιά υπνωτική ενέργεια του DJ Nobu

Κάθε σετ του είναι μια κατάδυση, μια αργή πτώση σε υποσυνείδητα μοτίβα, σε αχαρτογράφητους ήχους, σε σκοτεινούς διαδρόμους που παραπέμπουν περισσότερο σε τελετουργία παρά σε πάρτι. Ένας από τους σημαντικότερους DJ's της εποχής μας έρχεται στην Αθήνα για ένα βράδι.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Χελμός

Μουσική / Χελμός: 30 στιγμές από το πιο «ψηλό» φεστιβάλ του καλοκαιριού

Στημένο στα 1.700 μέτρα, το 3ο Helmos Mountain Festival υποδέχτηκε μερικά από τα πιο αγαπημένα ονόματα της εγχώριας σκηνής, σε ένα τριήμερο που συνδύασε μουσική, φύση και κορυφές - κυριολεκτικά και μεταφορικά.
LIFO NEWSROOM
Μυρτώ Βασιλείου: «Μου έχουν πει υποτιμητικά "πες κανένα λαϊκό, αυτό τραβάει"»

Μουσική / Μυρτώ Βασιλείου: «Μου έχουν πει υποτιμητικά "πες κανένα λαϊκό, αυτό τραβάει"»

Η νέα φωνή της ελληνικής μουσικής είναι, όπως λέει, «λίγο καθαρίστρια, λίγο ιδιωτική υπάλληλος, λίγο τραγουδίστρια». Μόλις έκλεισε τα τριάντα, ετοιμάζεται να ανέβει ξανά στη σκηνή με τη Νατάσσα Μποφίλιου και δείχνει πως έχει πολλά να προσφέρει.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Tsoula Festival

Μουσική / Tsoula Festival: Το πιο φρέσκο νησιώτικο φεστιβάλ στήνεται στην Αστυπάλαια

Με όνομα εμπνευσμένο από το παραδοσιακό φυλαχτό του νησιού, το φεστιβάλ που οραματίστηκαν τρεις δημοσιογράφοι στρέφει τα βλέμματα στην «πεταλούδα του Αιγαίου» – και έχουμε αποκλειστικά το πλήρες πρόγραμμά του.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Ο Σαίξπηρ, η Αθήνα και ένα Καλοκαιρινό Όνειρο

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Ο Σαίξπηρ, η Αθήνα και ένα Καλοκαιρινό Όνειρο

Η Ματούλα Κουστένη μάς ξεναγεί στο «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας» του Φέλιξ Μέντελσον που εμπνέεται από τον Σαίξπηρ και θα ζωντανέψει, όπως και στο κείμενο, «στην Αθήνα, μια καλοκαιρινή νύχτα».
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Στέφανος Αθανασίου

Μουσική / Στέφανος Αθανασίου: «Γράφω για τον έρωτα, ο οποίος δεν έχει φύλο, δεν έχει καταγωγή»

Ο νεαρός τραγουδοποιός από τα Γιάννενα δεν είχε σκοπό να πει δημοτικά, αλλά συνόδεψε τη θεία του, Παγώνα Αθανασίου, σε δύο νεο-παραδοσιακά τραγούδια της Ηπείρου που του προκάλεσαν ανατριχίλα.
M. HULOT