887
Ρομπέρ Λεπάζ
Ο διάσημος Γαλλοκαναδός καλλιτέχνης που εμφανίστηκε τον Οκτώβριο στη Στέγη μάς παρέσυρε σε ένα συναρπαστικό ταξίδι μνήμης, με οδηγό τον ίδιο ως περφόρμερ- αφηγητή. Αφηγούμενος την ιστορίας της οικογένειάς του στο Κεμπέκ της δεκαετίας του εξήντα και του εβδομήντα, έπλεξε το ατομικό με το συλλογικό, το τότε με το τώρα, το ποιητικό με το πολιτικό.
Συνδυάζοντας αβίαστα την ευελιξία της υψηλής τεχνολογίας με τη γλυκύτητα της μινιατούρας, δημιούργησε το δικό του προσωπικό σύμπαν επιστρατεύοντας τη φαντασία ενός παιδιού και τις γνώσεις ενός «μεγάλου». Με τρυφερότητα, χιούμορ κι ευφυΐα, μας συγκίνησε ξανά και ξανά και μας θύμισε ότι τα έργα τέχνης είναι προορισμένα για ν' αστράφτουν.
Με τρυφερότητα, χιούμορ κι ευφυΐα, μας συγκίνησε ξανά και ξανά και μας θύμισε ότι τα έργα τέχνης είναι προορισμένα για ν' αστράφτουν.
Ήταν όλοι τους παιδιά μου
Γιάννης Μόσχος
Οι ζωές όλων μας προχωρούν αξεδιάλυτα δεμένες μεταξύ τους: Αν το καταλάβουμε αυτό, ίσως υπάρχει ελπίδα... Ένα κλασικό ανέβασμα του έργου του Άρθουρ Μίλερ, στο θέατρο Εμπορικόν, που εντυπωσίασε για τη στιβαρότητα, την απλότητα, τις καλοδουλεμένες εντάσεις, και τις ερμηνείες των ηθοποιών. Στην παράσταση αυτή, νοιαζόμαστε για τους ήρωες από τον «πρώτο» ως τον «τελευταίο»: και αυτή η ανθρωπιά, τόσο σε επίπεδο σκηνοθεσίας όσο και υποκριτικής, αποδείχθηκε το πιο συγκινητικό στοιχείο.
Σπάνια συναντάει κανείς τόσο αρμονική δουλειά συνόλου: Δημήτρης Καταλειφός, Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου, Γιώργος Βουρδαμής, Δανάη Επιθυμιάδη, Κώστας Βασαρδάνης, Ευγενία Αποστόλου, Δημήτρης Καραμπέτσης, Γιώργος Τζαβάρας, Ιωάννα Πιατά.
Greek Freak: All Star Game
Σίμος Κακάλας
Ένα σύγχρονο βαριετέ που συνδύαζε το τραγούδι με την κωμωδία και τη σάτιρα χάρισε στο κοινό του Φεστιβάλ Αθηνών, το περασμένο καλοκαίρι, μερικές σπάνιες στιγμές ευφορίας και εκτόνωσης. Ο Κακάλας αποδείχθηκε ένας εξαιρετικός κομπέρ, που βουτούσε άφοβα στο κενό αυτοσχεδιάζοντας, αφυπνίζοντας τη μαραμένη διάθεσή μας με τα πειράγματα, τα σχόλια, τα τραγούδια του.
Η υπο-κουλτούρα των celebrities, οι σοβαροφανείς της τέχνης, η «κοινωνία του θεάματος»: ακόμη κι αν δεν επεδείκνυαν όλα τα επεισόδια την ίδια σπιρτάδα, το εγχείρημα του Greek Freak (που τώρα παρουσιάζεται σε νέα εκδοχή) απέπνεε ελευθερία, καθώς και μια αίσθηση ότι όλα είναι εφικτά, αρκεί να τραγουδάμε ανέμελοι, σφύζοντας από ζωή.
Ο Παπαγάλλος μου
Άννα Κοκκίνου
Πώς μπορείς να προσεγγίσεις ένα ιστορικό πρόσωπο που δεν γνώρισες ποτέ; Η Άννα Κοκκίνου ανιχνεύει με σεβασμό κι ευαισθησία τον κόσμο της Σοφίας Τρικούπη, αδελφής του Χαρίλαου Τρικούπη και συγγραφέα του μικρού, τρυφερού και αυτοβιογραφικού «Παπαγάλλου» που απλώνει τα φτερά του στη «Σφενδόνη» (η παράσταση παίζεται ακόμη).
Η σκηνοθέτις και ηθοποιός επιστρατεύει το δικό της, εξίσου ιδιαίτερο, ψυχικό και φαντασιακό οπλοστάσιο για να συναντήσει τη συγγραφέα στο σήμερα, να αφουγκραστεί τον λόγο και να ανασυνθέσει την ιδιοσυγκρασία της, μέσα από έναν συναρπαστικό, μελαγχολικό μονόλογο.
Τρισευτυχισμένοι
Γιάννης Χουβαρδάς
Αφράτη επιφάνεια και χαριτωμένο, τρυφερό παιχνίδι. Αστραπιαία σμιξίματα χωρίς ίχνος ρομαντισμού, ανολοκλήρωτες συνουσίες με φόβο τραυματισμού, πόρτες που ανοιγοκλείνουν σαδιστικά, ήρωες που ασθμαίνουν αντιερωτικά... Μια καλοδουλεμένη και απολαυστική παράσταση, που έστησε έναν δικό της πρόσχαρο κόσμο, στον οποίο εισήλθαμε πρόθυμα.
Ο Άγγελος Παπαδημητρίου εντυπωσίασε ως νεκρόφιλος ποδολάγνος Ζομπλέν, ενώ ο Δημήτρης Τάρλοου, με μεγάλη κοιλιά, αγκυλωμένη μέση, και περπάτημα πάπιας, συνέθεσε μια αστεία και αξιαγάπητη περσόνα απατημένου συζύγου.
Όλα θα πάνε καλά (1) Το τέλος του Λουδοβίκου
Ζοέλ Πομερά
Μια σύγχρονη μορφή του θεάτρου-ντοκουμέντου που παρουσιάστηκε τον περασμένο Οκτώβριο στη Στέγη, η παράσταση του Γάλλου σκηνοθέτη μετέτρεψε το θέατρο σε Κοινοβούλιο και μετέφερε το κοινό, με τα πιο απλά μέσα, στις πυρωμένες εποχές της Γαλλικής Επανάστασης, όταν οι Γάλλοι βρίσκονταν στα πρόθυρα της ενηλικίωσης και η ιδέα ίδρυσης ενός κράτους χωρίς μπαμπά-βασιλιά προκαλούσε ακόμη τρόμο.
Μια θαυμαστή ομάδα, μια δουλειά που αρνείται τους εξωραϊσμούς -ιστορικούς, πολιτικούς, θεατρικούς-, γεννημένη από κοπιώδη έρευνα και σφυρηλατημένη με άκρατη αφοσίωση.
