Ποιο φαγητό συγκινεί μέχρι δακρύων τον Γιώργο Σκαμπαρδώνη;

Ποιο φαγητό συγκινεί μέχρι δακρύων τον Γιώργο Σκαμπαρδώνη; Facebook Twitter
0

Εντάξει, μην το δραματοποιούμε τόσο, δεν υπάρχει φαγητό που με κάνει να κλαίω, εκτός αν έχει υπερβολικό κρεμμύδι (άχρι δακρύων) ή καμιά πιπεριά τσούσκα-μπαρούτι και τη φάω ανύποπτος, οπότε αρχίζω αναπόφευκτα να δακρυρροώ.

Ωστόσο, υπάρχει ένα φαγητό που με συγκινεί πολύ, δηλαδή δεν υπάρχει περίπτωση να το δω, να το μυρίσω από μακριά ή να το φάω και να μη θυμηθώ τη γιαγιά Σμαρώ και τον γάτο μου τον Τίγρη (1981-1994), τα γεμιστά, πιπεριές με ρύζι.

Αυτός ο γάτος, που τον αγαπούσα πολύ και τον είχα πάρει μωρό από μια γεφυροπλάστιγγα στο Κορδελιό, πέραν του ότι ήταν μέγας αλητάμπουρας, και σούπερ επιβήτορας στη γειτονιά, έκανε δύο πράγματα ξεχωριστά: πρώτον, πηδούσε απ' το έδαφος κατευθείαν πάνω στον ώμο μου και, δεύτερον, είχε φετίχ, μανία με τα γεμιστά – παράξενο, διότι τα αιλουροειδή είναι σαρκοφάγα.

Κι όμως, αυτός, όπου και να ήταν πέριξ, να πλακωνόταν με άλλους αρσενικούς ή να βόλευε καμιά θηλυκιά, παρατούσε τα πάντα αν μύριζε από μακριά ότι η μάνα μου έφτιαχνε αυτό το φαΐ κι ερχόταν τρέχοντας κι εκλιπαρούσε για να φάει, όχι το ρύζι, αλλά μόνο το περιτύλιγμα, τις πιπεριές. Περίεργη εμμονή. Αν του έδινες φρέσκο μπαρμπούνι ή ακόμα και συναγρίδα, αυτός προτιμούσε τα γεμιστά.

Όπως και η γιαγιά μου η Σμαρώ, κάθε που πηγαίναμε από Θεσσαλονίκη στην Καβάλα με ΚΤΕΛ, είχε αδημονία πότε θα κάνει στάση το λεωφορείο στην Ασπροβάλτα, όπου είχε ένα εστιατόριο που έφτιαχνε θρυλικά γεμιστά. Κατεβαίναμε και παράγγελνε δύο μερίδες, συν φέτα τυρί και τρελαινόμασταν – η γιαγιά ήταν ειδική στις συνταγές ως Πολίτισσα, και πολύ αυστηρή.

Τη θυμάμαι πάντα (όπως και τον Τίγρη), όταν απλώς μυρίσω γεμιστά – μετά μπαίναμε, πάλι, ευτυχείς, χορτάτοι στο λεωφορείο και μόλις φτάναμε, απ' τον παλιό δρόμο, στη γέφυρα του Στρυμόνα, όπου, δίπλα, υψωνόταν το άγαλμα, ο Λέων της Αμφιπόλεως, μου έλεγε κάθε φορά σε άψογα πολίτικα: «Το λιοντάρι με το ανοιχτό στόμα άμα είδες, η Καβάλα κοντά είναι».

Ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης είναι συγγραφέας.

0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι γεύσεις του καλοκαιριού που φυλάξαμε για το χειμώνα

Γεύση / Φρυγανισμένα, λιόκαφτα, παστά, ξιδάτα: Έτσι μένει η γεύση του καλοκαιριού

Η τέχνη της συντήρησης των τροφών πάει χιλιάδες χρόνια πίσω και έχει ακόμα λόγο ύπαρξης γιατί μεταμορφώνει τα υλικά σε κάτι άλλο. Και αυτό το «άλλο» έχει γαστρονομική και συναισθηματική αξία.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Το πρώτο ελληνικό ουίσκι: Όταν μια παρέα φίλων εμφιάλωσε το όνειρό της

Radio Lifo / Aυτό είναι το πρώτο ελληνικό ουίσκι

Μια ομάδα εννέα φίλων, χωρίς καμία επαγγελματική σχέση με την ποτοποιία, κατάφερε με πείσμα και πολλή αγάπη για το ουίσκι να δημιουργήσει το πρώτο ελληνικό single malt whisky. Δύο από αυτούς, ο Γιάννης Χριστοφορίδης και ο Ντίνος Οικονομόπουλος, μιλούν στη Μερόπη Κοκκίνη γι' αυτό το «ταξίδι» από το κριθάρι και το νερό του Ταΰγετου μέχρι τα βαρέλια vinsanto και τις αμέτρητες δυσκολίες.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
«Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Το κρασί με απλά λόγια / «Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Πώς κύλησε ο φετινός τρύγος σε διαφορετικές γωνιές του κόσμου; Από τον βορρά ως τον νότο της Ελλάδας, αλλά και σε εμβληματικές περιοχές όπως το Μπορντώ, η Βουργουνδία και η Μεντόζα, οι Έλληνες οινολόγοι καταθέτουν την εμπειρία τους και μιλούν για τις προκλήσεις που φέρνει η κλιματική αλλαγή.
THE LIFO TEAM
Το Χάνι της Ρέρεσης είναι ένα από τα τελευταία της Ελλάδας

Γεύση / Παγόνια, αντίκες και μαγειρευτά σε ένα χάνι που αντέχει στον χρόνο

Το Χάνι της Ρέρεσης, ένα από τα τελευταία της Ελλάδας, παραμένει ανοιχτό για ταξιδιώτες και ντόπιους, με την κυρία Νίτσα να κρατά ζωντανή την παράδοση της φιλοξενίας σε ένα μαγειρείο που θυμίζει λαογραφικό μουσείο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
47’ στο Hygge με την Anne Meurling

Γεύση / Hygge: Ένας φούρνος που μυρίζει θαλπωρή στην Ιπποκράτους

Με νοσταλγία για τις συνταγές της πατρίδας της, μια Σουηδέζα φτιάχνει ψωμί, γλυκά, αέρινο βούτυρο και άψογη μηλόπιτα, δημιουργώντας ατμόσφαιρα βόρειας Ευρώπης - μόλις δυο βήματα από τη λεωφόρο Αλεξάνδρας.
M. HULOT
«Μα πώς γεμίζει αυτή η τρύπα;»: Πριν από 40 χρόνια, τα «Δυο Λουξ» ξάφνιασαν τα Χανιά

Θρυλικά Μπαρ / «Μα πώς γεμίζει αυτή η τρύπα;»: Πριν από 40 χρόνια, τα «Δυο Λουξ» ξάφνιασαν τα Χανιά

Ξέρετε πολλές τσαγερί που να έχουν εξελιχθεί σε ολοήμερα στέκια, να έχουν μισθώσει λεωφορεία για να δουν οι θαμώνες τους μια έκθεση σε άλλον νομό ή να βγάζουν μια βάρκα γεμάτη με μελομακάρονα για κέρασμα στον δρόμο; Και όμως, αυτό το μέρος υπάρχει και έχει ξενυχτήσει γενιές στο λιμάνι των Χανίων.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Χταπόδι με σύκα: Μια για πολλούς άγνωστη και σίγουρα απρόσμενη συνταγή

Γεύση / Χταπόδι με σύκα: Μια για πολλούς άγνωστη και σίγουρα απρόσμενη συνταγή

«Όπου υπάρχουν συκιές, λίγο πιο πέρα αρχίζουν τα βότσαλα και μετά η Μεσόγειος και μετά το χταπόδι. Και κάπου, σ’ ένα πανηγυρικό τραπέζι, συναντώνται το χταπόδι και τα σύκα. Μαγειρεμένο το χταπόδι, μαγειρεμένα και τα λιόκαφτα, ξερά σύκα».
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Η ιεροτελεστία του πανηγυρικού πιλαφιού του Δεκαπενταύγουστου στο Καρπάθιο

Γεύση / Tα πιλάφια του Δεκαπενταύγουστου: Έτσι τιμούν τη μεγάλη γιορτή σε Κάσο και Κάρπαθο

Ακολουθώντας τελετουργικό χρόνων, στήνουν καζάνια πάνω σε φωτιές και φτιάχνουν πιλάφι, κρέας κοκκινιστό και τηγανητές πατάτες για να τιμήσουν τη μεγαλύτερη γιορτή του καλοκαιριού.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ