Μετά την αποχώρηση του B. Σόιμπλε από το Eurogroup αναμένονται κι άλλες αποχωρήσεις υπουργών το 2018. Το ερώτημα είναι, εάν θα παραμείνει η σκληρή πολιτική λιτότητας. Ο Ζ.Κ. Γιούνκερ απαντά θετικά.
Το νέο κτήριο στις Βρυξέλλες, όπου συνεδριάζει συνήθως το Συμβούλιο Κορυφής και γίνονται οι περισσότερες συνεντεύξεις τύπου και του Eurogroup, το ξέρει απέξω και ανακατωτά ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Αμέτρητες φορές σε κάθε Eurogroup διέσχισε τους δαιδαλώδεις διαδρόμους του για να κάνει δηλώσεις, ήταν πάντα παρών και ακριβής στην ώρα του.
Αλλά δεν θα χρειαστεί στο μέλλον. Το επόμενο προγραμματισμένο Eurogroup αρχές Οκτωβρίου, στο οποίο θα συμμετάσχει ο αποχωρών γερμανός υπουργός Οικονομικών θα γίνει στο Λουξεμβούργο, όπου το κτήριο είναι μικρότερο. Κι εάν όλα εξελιχθούν σύμφωνα τις προβλέψεις, η διαδρομή μέχρι την έδρα του γερμανικού κοινοβουλίου θα είναι ακόμη πιο σύντομη.
«Θα συνεχιστεί η πολιτική λιτότητας»
Μετακινούμενος στην προεδρία του Reichstag ο Σόιμπλε δεν αφήνει πίσω του «συντρίμμια». Υπάρχουν πολλοί ομόλογοί του που ασπάζονται τη σκληρή πολιτική λιτότητας. Αλλά και υψηλά ιστάμενοι σε θεσμικά όργανα. Όπως ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ. Ερωτηθείς πρόσφατα σε μια εκδήλωση στο Μόναχο εάν με την αποχώρηση Σόιμπλε θα «αποχωρήσει» και η αυστηρή γραμμή λιτότητας, κάτι που θα έκανε τους Έλληνες να χαρούν, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής απάντησε ως εξής σύμφωνα με την εκπρόσωπό του: «Η γραμμή λιτότητας θα συνεχιστεί από εκείνους που μαζί με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε την προώθησαν».
Αλλά ποιοι χειρίστηκαν τη δημοσιονομική κρίση; Εκτός από τον Β. Σόιμπλε και άλλους ομολόγους του από χώρες του ευρώ, σημαντικό ρόλο έπαιξαν και οι Φιλελεύθεροι (FDP), οι οποίοι βρίσκονταν στο γερμανικό κοινοβούλιο τα κρίσιμα χρόνια από το 2009 μέχρι το 2013.
Οι εμπειρογνώμονες εικάζουν από τώρα ότι σε περίπτωση που οι Φιλελεύθεροι αναλάβουν το υπουργείο Οικονομικών, οι επενδυτές θα ζητήσουν υψηλότερα ασφάλιστρα κινδύνου για ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, υπό την προϋπόθεση ότι σε μια τρικομματική κυβέρνηση συνασπισμού Τζαμάικα καταφέρουν να επιβάλουν τον πυρήνα εξαγγελιών από το εκλογικό τους πρόγραμμα: μεταξύ άλλων τη δυνατότητα εξόδου μιας χώρας από το ευρώ, αλλά όχι από την ΕΕ, νομοθετικό εργαλείο για τη χρεοκοπία μιας χώρας και την αποτροπή της κοινοτικοποίησης των χρεών.
Βέβαια, κανείς δεν μπορεί να πει μετά βεβαιότητας τι από όλα αυτά θα κατοχυρωθεί στη συμφωνία διακυβέρνησης μεταξύ της Χριστιανικής Ένωσης με το FDP και τους Πράσινους. Είναι ζήτημα διαπραγματεύσεων.
Ανακατατάξεις προσώπων και θέσεων
Ένας άλλος αστάθμητος παράγοντας είναι και το ποιοι υπουργοί Οικονομικών θα παραμείνουν στις θέσεις τους. Μαζί με τον Σόιμπλε φαίνεται ότι θα αποχωρήσει και ο Γερούν Ντάϊσελμπλουμ, το κόμμα του οποίου δεν ανήκει στη νέα υπό σύσταση ολλανδική κυβέρνηση. Στους αποχωρούντες ανήκει και ο Ισπανός Λούις ντε Γκίντος. Προαλείφεται για αντιπρόεδρος της ΕΚΤ, στη θέση του Βίτορ Κονστάντσιο.
Όσο για τον Ιταλό Πιερ Κάρλο Πάντοαν, το πολιτικό του μέλλον είναι άδηλο λόγω των βουλευτικών εκλογών στις αρχές του 2018 στην Ιταλία. Με την αποχώρηση του Σόιμπλε θα οδηγηθούν κατ´ ανάγκη σε αναθεώρηση των θέσεών τους χώρες, που στήριξαν την πολιτική λιτότητας του γερμανού υπουργού Οικονομικών, και λόγω των δικών τους μέτρων λιτότητας θεωρούσαν πολύ εφεκτική τη στάση του Eurogroup απέναντι στην Ελλάδα το 2015. Σε αυτές τις χώρες ανήκουν η Φινλανδία και οι χώρες της Βαλτικής.
Κεντρικό ρόλο φαίνεται να αποδίδεται στον γάλλο υπουργό Οικονομικών Μπρούνο Λεμέρ. Ορισμένα δημοσιεύματα τον φέρουν ως διάδοχο του Ντάϊσελμπλουμ. Ως επικεφαλής του Eurogroup και με αφετηρία τη γερμανογαλλική πρωτοβουλία για το μέλλον της ΕΕ θα μπορούσε να παίξει ρόλο διαμεσολαβητή ανάμεσα στην εμμονική προσήλωση του ευρωπαϊκού βορρά στην σκληρή πολιτική λιτότητας και τους οπαδούς μιας χαλαρής δημοσιονομικής πολιτικής του νότου.
Πηγή: Deutsche Welle
