To άλμπουμ της εβδομάδας: Skepta – Konnichiwa

To άλμπουμ της εβδομάδας: Skepta – Konnichiwa Facebook Twitter
Ο Skepta κάνει ένα άλμπουμ με νεύρο, ένα άλμπουμ τόσο βαθιά πολιτικό που είναι αμαρτία και μόνο που τολμάμε να γράφουμε ότι οι Radiohead ή η PJ Harvey κάνουν πολιτικοποιημένη μουσική.
0

Θα μπορούσε να πεις ότι εν έτη 2016 o Skepta κάνει για το grime ότι έκανε ο Burial για το dubstep. Εντάξει, όχι ακριβώς αλλά με το Konnichiwa κάνει ένα αρκετά φιλόδοξο άλμπουμ και στρέφει το βλέμμα του στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Κι όπως όλα δείχνουν, είναι ήδη εκεί.

Στην Βρετανία βγήκε την ίδια εβδομάδα με το καινούργιο άλμπουμ των Radiohead και ήταν το μόνο που τους συναγωνιζόταν επάξια για το πιο θα ρίξει από την κορυφή των τσαρτ την Beyonce.  Τελικά κέρδισαν οι Radiohead αλλά αν αναλογιστεί κανείς ότι το grime πριν από μερικά χρόνια ήταν ένα από τα πιο underground μουσικά χορευτικά είδη της Γηραιάς Αλβιόνας ενώ αργότερα θεωρούνταν κάτι προς αποφυγήν και δευτεροκλασάτο, τότε είναι τεράστια επιτυχία.

Το grime  εμφανίστηκε στις αρχές των 00s στο Λονδίνο και ήταν μια μετεξέλιξη του uk garage και του jungle. Δανείζεται πολλά στοιχεία από το χιπ χοπ αλλά είναι κάπως άστοχο να λες ότι το grime αντιπροσωπεύει εξολοκλήρου το βρετανικό χιπ χοπ. Μπορείς να βρεις μέσα μέχρι και πανκ.  Είναι αρκετά χορευτικό, στην αρχή αρκετά ινστρουμένταλ κατευθείαν για το κλαμπ αν και μερικοί λένε ότι σε κάνει περισσότερο να θέλεις να χτυπήσεις ένα σάκο του μποξ παρά να χορέψεις. Κι ας μην γελιόμαστε είναι καθαρά μαύρη μουσική.

Γεννήθηκε από τους πειρατικούς βρετανικούς σταθμούς και είχε διαφορετικά ονόματα που βαφτιστεί grime. Από τους πρωτεργάτες του ήχου,  εκτός από τον Skepta ήταν οι Wiley  Ghetts, Kano, Lethal Bizzle και φυσικά ο σουπερστάρ του είδους,  Dizzy Rascal. Θεωρούνταν τότε η πιο φρέσκια, νεανική μουσική της εποχής, φτιαγμένη από πιτσιρικάδες. Ο Dizzy Rascal ήταν μόλις 16 χρονών όταν έκανε την πρώτη του επιτυχία. Όσο όμως πιο γνωστό γινόταν στο ευρύτερο κοινό, τόσο έχανε την αυθεντικότητα του. Γρήγορα, ο Dizzy Rascal και ο Wiley αφομοιώθηκαν από την mainstream μουσική βιομηχανία. Ειδικά ο Dizzy Rascal που παρά τα βραβεία και την αναγνώριση όταν πρωτοβγήκε το 2003 δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα αξιόλογο στην συνέχεια πέρα από τα στενά όρια της χώρας του.

Το 2012 ο Skepta βρέθηκε μπροστά σε ένα μεγάλο δίλημμα ή θα  ακολούθησε την ίδια πορεία όπως οι κολλητοί του Rascal και Wiley ή θα έκανε το δικό του. Και έκανε το δικό του, ένα ατόφιο, ανεξάρτητο άλμπουμ με επιρροές και σπουδαίες συνεργασίες από την Αμερική, από τους ASAP Mob  μέχρι και τον Pharrell Williams.  

To άλμπουμ της εβδομάδας: Skepta – Konnichiwa Facebook Twitter
Ο Skepta δεν κρύβεται πίσω από τις ρίμες του, αυτά που λέει, είναι ξεκάθαρα. Δεν έχει ένα ασαφή λόγο και τα λέει σταράτα με τον πιο απλό τρόπο.

Δεν περίμενε βέβαια να βγάλει το άλμπουμ, ούτε τις πρωτοκλασάτες συνεργασίες  για να κάνει την διαφορά. Τον περασμένο Απρίλιο έδωσε μια guerilla συναυλία σε ένα πάρκινγκ στο Shoreditch μπροστά σε 1000 άτομα που είχαν ειδοποιηθεί την τελευταία στιγμή μέσω ενός ποστ στο Instagram. Πρόλαβαν και το διέλυσαν πριν πλακώσει η 

αστυνομία που όταν έφτασε δεν βρήκε κανέναν για να κάνει συλλήψεις. Ήταν επίσης αυτός μαζί με 30 κολλητούς του που έκαναν κατάληψη στην σκηνή των Brit Awards και συνόδεψαν τον Kanye West στο νέο του κομμάτι. Αλλά ακόμη και πριν είχε γίνει κολλητός με τον Drake που δανείστηκε ρίμες του από το κομμάτι “That’s Not Me”  για το δικό του “Used To”. Κι όχι μόνο αυτό ο Drake, όχι μόνο δεν τον ξέχασε αλλά πόσταρε μια φωτογραφία του με το Konnichiwa στα χέρια του, μόλις βγήκε στην αγορά. 

Το καταπληκτικό όμως με το Konnichiwa δεν είναι ότι ξαναγυρνάει στις βρώμικες ρίζες του. Κάνει ένα άλμπουμ με νεύρο, ένα άλμπουμ τόσο βαθιά πολιτικό που είναι αμαρτία και μόνο που τολμάμε να γράφουμε ότι οι Radiohead ή η PJ Harvey κάνουν πολιτικοποιημένη μουσική. Ο Skepta δεν κρύβεται πίσω από τις ρίμες του, αυτά που λέει, είναι ξεκάθαρα. Δεν έχει ένα ασαφή λόγο και τα λέει σταράτα με τον πιο απλό τρόπο.  Βγάζει από μέσα του όλη την αηδία που νοιώθει για το κατεστημένο, είτε είναι η μουσική βιομηχανία, είτε η μόδα, είτε η αστυνομία ή η κυβέρνηση. Με λίγα λόγια τα ισοπεδώνει όλα. Το Konnichiwa δεν είναι ένα καλλιτεχνικό πρότζεκτ ούτε μια ακόμη άποψη πλουσίων συγκροτημάτων και μουσικών που κάπως πρέπει να γεμίσουν τα κομμάτια τους με νόημα. Είναι ωμό όπως ωμοί είναι οι δρόμοι των φτωχότερων προαστίων του σύγχρονου Λονδίνου.

To άλμπουμ της εβδομάδας: Skepta – Konnichiwa Facebook Twitter
Το Konnichiwa δεν είναι ένα καλλιτεχνικό πρότζεκτ ούτε μια ακόμη άποψη πλουσίων συγκροτημάτων και μουσικών που κάπως πρέπει να γεμίσουν τα κομμάτια τους με νόημα. Είναι ωμό όπως ωμοί είναι οι δρόμοι των φτωχότερων προαστίων του σύγχρονου Λονδίνου.

Και εκτός από συναρπαστικό, γίνεται αυτόματα απρόβλεπτο. “Me and my Gs ain't scared of police/We don't listen to no politician/Everybody on the same mission/We don't care about your ‘isms and schisms,», λέει σε ένα σημείο στο ‘Shutdown’. Όπως γράφει στο Pitchfork ραπάρει για καχυποψία και ανεξαρτησία.

Το grime δεν ήταν ποτέ ένα είδος που φημιζόταν για τα ολοκληρωμένα άλμπουμ των εκπροσώπων του, περισσότερο για τα singles και τις χορευτικές αναλαμπές. Μάλιστα θεωρούνταν ξεχασμένο, κάτι που αφορούσε για μεγάλο χρονικό διάστημα μόνο την Αγγλία και τα κλαμπ της. Στα 33 του, ο Skepta που το πραγματικό του όνομα είναι Joseph Junior Adenuga και κατάγεται από την Νιγηρία το κάνει πάλι επίκαιρο και εξωστρεφές με το τέταρτο άλμπουμ του και είναι όπως και να το πάρει κανείς άσχετα αν πουλήσει στην Αμερική, κατόρθωμα. Κι ας κράζει όσο θέλει η Azaelia Banks.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses».

Μουσική / Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses»

Για χρόνια η Q Lazzarus του «Goodbye Horses», μία από τις πιο αδικημένες ερμηνεύτριες στην ιστορία της ποπ μουσικής, παρέμενε μια μυστηριώδης φιγούρα, τώρα όμως ένα μουσικό ντοκιμαντέρ φωτίζει τη ζωή της.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Μουσική / Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Από μικρός ένιωθε αποσυνάγωγος. Πιστεύει ότι τα κόμικς είναι η μόνη μορφή τέχνης που είναι τελείως αφιλτράριστη και πιστεύει ότι η γενιά του θα μείνει στην ιστορία ως η γενιά που έχασε τα καλά πράγματα στο τσακ. Ο μουσικός Eddie Dark είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Ερμής

Μουσική / Ermis: «Το τρέμολο του μπουζουκιού ήταν ο αγαπημένος μου ήχος από νιάνιαρο»

O περιζήτητος νέος συνθέτης που έχει συνεργαστεί με τον Good Job Nicky, τη Μαρίνα Σάττι, τη Χάρις Αλεξίου και τον Sidarta επαναπροσδιορίζει τον ήχο του μπουζουκιού και της κλασικής μουσικής με σεβασμό και τόλμη.
M. HULOT
Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Daily / Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Τα δώδεκα επεισόδια της ομώνυμης σειράς βρίσκονται στο Ertflix, η παρακολούθηση της σειράς όμως υπονομεύεται συχνά από την συμβατική και στεγνή προσέγγιση, και η στημένη παρουσία της Χάρις Αλεξίου στο ρόλο της παρουσιάστριας-αφηγήτριας δεν βοηθάει.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Πολυαγαπημένη μου Βίβιαν»: Στο φως η επιστολή που έγραψε ο Μάλκολμ ΜακΛάρεν στην Βίβιαν Γουέστγουντ λίγο πριν τον θάνατό του

Μουσική / Η επιστολή μεταμέλειας του Μάλκολμ ΜακΛάρεν προς τη Βίβιαν Γουέστγουντ, λίγο πριν τον θάνατό του

Τα αποκαλυπτήρια μιας επιστολής γεμάτης μετάνοια αλλά και πικρία, την οποία έγραψε –αλλά δεν έστειλε ποτέ– ο διαβόητος μάνατζερ των Sex Pistols προς την πρώην σύντροφο και συνοδοιπόρο του.
THE LIFO TEAM
APON: «Δεν είναι θέμα συγκυριών, είναι θέμα αξίας το αν θα ξεχωρίσεις μέσα στο χάος της σημερινής μουσικής»

Μουσική / APON: «Όταν πήγα να δειγματίσω τα πρώτα μου τραγούδια, γελάγανε»

Η πρωτοφανής επιτυχία ενός νεαρού τραγουδοποιού που με το πρώτο άλμπουμ του προκαλεί πανδαιμόνιο στο ραδιόφωνο και στις μουσικές πλατφόρμες, ενώνοντας μουσικά ένα ετερόκλητο κοινό κάθε ηλικίας.
M. HULOT
H βαθιά υπνωτική ενέργεια του DJ Nobu

Μουσική / H βαθιά υπνωτική ενέργεια του DJ Nobu

Κάθε σετ του είναι μια κατάδυση, μια αργή πτώση σε υποσυνείδητα μοτίβα, σε αχαρτογράφητους ήχους, σε σκοτεινούς διαδρόμους που παραπέμπουν περισσότερο σε τελετουργία παρά σε πάρτι. Ένας από τους σημαντικότερους DJ's της εποχής μας έρχεται στην Αθήνα για ένα βράδι.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Χελμός

Μουσική / Χελμός: 30 στιγμές από το πιο «ψηλό» φεστιβάλ του καλοκαιριού

Στημένο στα 1.700 μέτρα, το 3ο Helmos Mountain Festival υποδέχτηκε μερικά από τα πιο αγαπημένα ονόματα της εγχώριας σκηνής, σε ένα τριήμερο που συνδύασε μουσική, φύση και κορυφές - κυριολεκτικά και μεταφορικά.
LIFO NEWSROOM
Μυρτώ Βασιλείου: «Μου έχουν πει υποτιμητικά "πες κανένα λαϊκό, αυτό τραβάει"»

Μουσική / Μυρτώ Βασιλείου: «Μου έχουν πει υποτιμητικά "πες κανένα λαϊκό, αυτό τραβάει"»

Η νέα φωνή της ελληνικής μουσικής είναι, όπως λέει, «λίγο καθαρίστρια, λίγο ιδιωτική υπάλληλος, λίγο τραγουδίστρια». Μόλις έκλεισε τα τριάντα, ετοιμάζεται να ανέβει ξανά στη σκηνή με τη Νατάσσα Μποφίλιου και δείχνει πως έχει πολλά να προσφέρει.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Tsoula Festival

Μουσική / Tsoula Festival: Το πιο φρέσκο νησιώτικο φεστιβάλ στήνεται στην Αστυπάλαια

Με όνομα εμπνευσμένο από το παραδοσιακό φυλαχτό του νησιού, το φεστιβάλ που οραματίστηκαν τρεις δημοσιογράφοι στρέφει τα βλέμματα στην «πεταλούδα του Αιγαίου» – και έχουμε αποκλειστικά το πλήρες πρόγραμμά του.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Ο Σαίξπηρ, η Αθήνα και ένα Καλοκαιρινό Όνειρο

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Ο Σαίξπηρ, η Αθήνα και ένα Καλοκαιρινό Όνειρο

Η Ματούλα Κουστένη μάς ξεναγεί στο «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας» του Φέλιξ Μέντελσον που εμπνέεται από τον Σαίξπηρ και θα ζωντανέψει, όπως και στο κείμενο, «στην Αθήνα, μια καλοκαιρινή νύχτα».
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ