Ο Έντ Γκιν μπορεί να μην είναι ο πιο διαβόητος κατά συρροή δολοφόνος των ΗΠΑ, όμως τα μακάβρια εγκλήματά του αποτέλεσαν υλικό για αρκετές ταινίες τρόμου που έχουν αποτυπωθεί ανεξίτηλα στη μνήμη των Αμερικανών.
Ο Έντ Γκιν, ένας αγρότης που οδηγήθηκε στην παθολογική εγκληματικότητα λόγω προσωπικών του τραγωδιών, είναι το επίκεντρο της τρίτης σεζόν της σειράς εγκλημάτων «Monster» των Ράιαν Μέρφι και Ίαν Μπρέναν, στο Netflix.
Ο Τσάρλι Χάνναμ πρωταγωνιστεί στην τρίτη σεζόν, με τίτλο «Monster, The Ed Gein Story», που έκανε πρεμιέρα την Παρασκευή στο Netflix, υποδυόμενος τον επονομαζόμενο «Χασάπη του Πλέινφιλντ».
«Κατά συρροή δολοφόνος. Ληστής τάφων. Ψυχοπαθής. Στους παγωμένους αγρούς του αγροτικού Ουισκόνσιν τη δεκαετία του ’50, ένας φιλικός, ευγενικός ερημίτης με το όνομα Έντι Γκιν ζούσε ήσυχα σε μια σαπισμένη φάρμα, κρύβοντας ένα σπίτι γεμάτο φρίκη τόσο αποτρόπαιη, που θα αναδιαμόρφωνε τον αμερικανικό εφιάλτη. Ωθούμενος από την απομόνωση, την ψύχωση και μια καταναλωτική εμμονή με τη μητέρα του, τα διεστραμμένα εγκλήματα του Γκιν γέννησαν ένα νέο είδος τέρατος που θα στοιχειώσει το Χόλιγουντ για δεκαετίες», αναφέρει η επίσημη σύνοψη της σειράς.
Ωστόσο, ποιος ήταν ο πραγματικός Έντ Γκιν και τι τον ώθησε να διαπράξει εγκλήματα που έχουν γοητεύσει σκηνοθέτες τρόμου επί δεκαετίες;
«Monster, The Ed Gein Story»: Ποιος ήταν ο Έντ Γκιν
Γεννημένος το 1906, ο Έντ Γκιν μεγάλωσε σε μια απομονωμένη φάρμα στο Πλέινφιλντ του Ουισκόνσιν, με έναν αλκοολικό πατέρα και μια υπερθρησκευόμενη μητέρα, την οποία λάτρευε και υπερασπιζόταν μέχρι τον θάνατό της, το 1945.
Στην ταινία «Ed Gein» (2001), που βασίζεται στενά στη ζωή του, παρουσιάζεται η μητέρα του να διδάσκει στους γιους της πως όλες οι γυναίκες (πλην της ίδιας) είναι ανήθικες και διεστραμμένες, ενώ τους απαγορεύει κάθε επαφή με τον έξω κόσμο. Παρόλο που η κακοποίηση από τον πατέρα του είναι εμφανής, η μητρική κακοποίηση είναι ύπουλη, και πιθανότατα πιο καταστροφική για τον νεαρό Γκιν.
Στο βιβλίο αληθινού εγκλήματος Deviant (1989), ο συγγραφέας Χάρολντ Σέχτερ περιγράφει τον Γκιν ως έναν κοινωνικά απομονωμένο νέο, που ένιωθε μίσος σχεδόν για όλους εκτός από τη μητέρα του. Αποκομμένος από κάθε κοινωνική επαφή, εντελώς απομονωμένος από την κοινότητα, καταδικασμένος σε μια φρικτή φτώχεια, σε μια απομακρυσμένη και ερημική περιοχή με δύο βασανισμένους και εχθρικούς γονείς, ο Έντι υποχωρούσε ολοένα και πιο βαθιά στον δικό του φανταστικό κόσμο.
Ο πατέρας του, Τζορτζ, πέθανε από καρδιακή ανεπάρκεια το 1940. Ο μεγαλύτερος αδελφός του, Χένρι, πέθανε τέσσερα χρόνια αργότερα, υποτίθεται από την ίδια αιτία, αν και πολλοί πιστεύουν ότι ήταν το πρώτο θύμα του Γκιν. Το 1945, ο θάνατος της μητέρας του, Όγκουστα, φέρεται να πυροδότησε τη σταδιακή κατάρρευσή του και την είσοδό του στην ψύχωση.
Το ντοκιμαντέρ του 2023 Psycho: The Lost Tapes of Ed Gein περιλαμβάνει ιατρικά αρχεία από το 1957, τη χρονιά που ο Γκιν, τότε 51 ετών, συνελήφθη. Σύμφωνα με αυτά τα αρχεία, ο Γκιν άρχισε να ξεθάβει τάφους μετά τον θάνατο της μητέρας του. Συχνά μετέφερε τα πτώματα στη φάρμα του, άλλες φορές τα ακρωτηρίαζε επιτόπου.
«Όταν τον ρώτησαν γιατί το έκανε, απάντησε ότι ήθελε κάτι για να του θυμίζει τη μητέρα του», αναφέρεται στα αρχεία. Ο Γκιν παραδέχτηκε επίσης πως για ένα διάστημα μετά τον θάνατο της μητέρας του, πίστευε ότι μπορούσε να επαναφέρει τους νεκρούς στη ζωή με τη δύναμη της θέλησης. Ισχυρίστηκε ότι προσπάθησε να "αναστήσει" τη μητέρα του με τη δύναμη του μυαλού του, και απογοητεύτηκε όταν δεν τα κατάφερε.
«Monster, The Ed Gein Story»: Πώς περιέγραφε τις φρικιαστικές πράξεις του
Τα πτώματα αποδείχθηκαν ανεπαρκή υποκατάστατα, καθώς αργότερα κατέληξε να δολοφονεί μεσήλικες γυναίκες που του θύμιζαν τη μητέρα του. Το πρώτο του θύμα, η 51χρονη ιδιοκτήτρια ταβέρνας Mary Hogan, που εξαφανίστηκε το 1954, και το δεύτερο η 58χρονη ιδιοκτήτρια καταστήματος σιδηρικών Bernice Worden, που ολοφονήθηκε το 1957.
Όπως περιγράφεται στο «Psycho: The Lost Tapes of Ed Gein», ο γιος της ειδοποίησε τις αρχές για την εξαφάνισή της, αφού βρήκε κάλυκες από σφαίρες και ίχνη αίματος στο οικογενειακό κατάστημα σιδηρικών.
Μπαίνοντας στη φάρμα του Γκειν, οι Αρχές βρήκαν το γυμνό πτώμα της κρεμασμένο και ακρωτηριασμένο «σαν κάποιο θηράμα που είχε σφαγεί», όπως είπε ο Schechter, συγγραφέας του «Deviant», στο ντοκιμαντέρ. Βρήκαν επίσης ανθρώπινα κρανία μεταμορφωμένα σε μπολ για σούπα, αμπαζούρ και κοστούμια φτιαγμένα από ανθρώπινο δέρμα και ακρωτηριασμένα γυναικεία μέλη, μεταξύ άλλων εφιαλτικών αντικειμένων.
Σε μια ηχογράφηση που έγινε τη νύχτα της σύλληψης του, περιέγραψε τις φρικιαστικές πράξεις του ως «εμπνευσμένες από άρθρα σε περιοδικά ειδήσεων και τέτοια πράγματα. Αφαιρώντας τη σάρκα, σαν κυνηγός κεφαλών». Ο εγκληματολόγος ψυχίατρος Ν.Γ. Μπέριλ, ο οποίος συμμετείχε στη σειρά ντοκιμαντέρ για τον Γκείν, δήλωσε ότι πιθανότατα αναφερόταν σε περιοδικά της δεκαετίας του 1940 και 1950, τα οποία περιέγραφαν τις φρικαλεότητες που διέπραξαν οι Ναζί κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η σύζυγος ενός Ναζί διοικητή, είχε ένα αμπαζούρ φτιαγμένο από το δέρμα δολοφονημένων κρατουμένων.
Ο Γκείν τελικά ομολόγησε τις δολοφονίες της Χόγκαν και της Γουόρντεν, καθώς και την κλοπή από περισσότερους από 40 τάφους, αν και αρνήθηκε τις κατηγορίες για κανιβαλισμό και νεκροφιλία. Παρότι αρχικά καταδικάστηκε για ανθρωποκτονία πρώτου βαθμού για τον θάνατο της Γουόρντεν, τελικά κρίθηκε αθώος λόγω ψυχικής ασθένειας -διαγνώστηκε με σχιζοφρένεια- και κρατήθηκε σε ψυχιατρικό ίδρυμα μέχρι το θάνατό του από επιπλοκές καρκίνου το 1984.
Με πληροφορίες από Los Angeles Times
