Η Elisa Wüntscher είναι φωτογράφος από τη Στυρία, που ζει και εργάζεται στο Γκρατς και στο εξωτερικό. Ο Leon Höllhumer είναι καλλιτέχνης, χορογράφος και σκηνοθέτης από τη Στυρία, που ζει στη Βιέννη. Στην ομαδική τους έκθεση στo Snehta Residency παρουσιάζουν νέα έργα που δημιούργησαν κατά τη διάρκεια της δίμηνης παραμονής τους στην Αθήνα, ως υπότροφοι του προγράμματος Styria – Artist – In – Residence (στο πλαίσιο της συνεργασίας του Snehta με την Περιφερειακή Κυβέρνηση της
Στυρία/πρόγραμμα St.A.iR).

 

Ο τίτλος της έκθεσης, Two Sore Thumbs, αναφέρεται σε μια μεταφορική έκφραση που περιγράφει κάτι που ξεχωρίζει, τραβά το βλέμμα ή μοιάζει να «ξεφεύγει» από το κάδρο... Ο Leon Höllhumer, αν και συνήθως δουλεύει με κεραμικά αντικείμενα/props που δημιουργεί για τις ονειρικές του ταινίες και περφόρμανς, εκθέτει για πρώτη φορά μια σειρά πειραματικών έργων σε ακουαρέλα που δημιούργησε κατά την παραμονή του στην Αθήνα. Η ακουαρέλα ανέκαθεν έπαιζε κεντρικό ρόλο στην πρακτική του (κυρίως για προσχέδια, αλλά και για σχέδια που χάριζε σε κοντινούς του φίλους). Η αβίαστη χειρονομία που επιτρέπει – η υγρή, ρευστή υφή του χρώματος που αφήνει χώρο στις εικόνες να «αναπνεύσουν», η ελαφρότητα, η έλλειψη τάξης – είχε πάντα βαθιά επίδραση πάνω του. Για τον Leon, ο χαοτικός χαρακτήρας της Αθήνας εκφράζει την ίδια την ουσία της ακουαρέλας. Μετά από πολύωρους περιπάτους στους πολυσύχναστους δρόμους της πόλης, δημιούργησε μια σειρά έργων που 2 αντανακλούν την αυθόρμητη ενέργεια που του ενέπνευσε ο αστικός χώρος.

 

Όπως δηλώνει: το αποτέλεσμα είναι μια κατάδυση σε έναν ρευστό κόσμο από χρώματα, μορφές και πρωτότυπες σκέψεις. Η Elisa Wüntscher παρουσιάζει μια σειρά φωτογραφιών που τραβήχτηκαν κατά την περιήγησή της στην Αθήνα. Μέσα από την εμπλοκή της με τον αθηναϊκό αστικό χώρο, συνθέτει μια αφήγηση βασισμένη στη διαδοχή των εικόνων, τη σύνθεση και την ατμόσφαιρα. Η αφήγηση αυτή μπορεί να διαβαστεί ως ένας σύγχρονος οπτικός μύθος – ένας κατασκευασμένος κόσμος που διαμορφώνεται χάρη στο συνδυασμό λεπτομερούς παρατήρησης και φαντασίας. Ανάμεσα στις εικόνες που παρουσιάζονται, ξεχωρίζουν τα Athenian Tree Portraits της. Αντικατοπτρίζουν την ανθρώπινη προσπάθεια ελέγχου της φύσης.

 

Η Elisa απαθανατίζει τον τρόπο με τον οποίο τα δέντρα “αντιδρούν” στην ανθρώπινη παρέμβαση (το έντονο κλάδεμα των κλαδιών τους), υιοθετώντας αλλόκοτες στάσεις με αποτέλεσμα να θυμίζουν αγάλματα. Μέσα από το φωτογραφικό της βλέμμα – το στήσιμο των συνθέσεων, την προοπτική, το φως – τα δέντρα αποκτούν συγκεκριμένες “εκφράσεις” και “χαρακτήρες”. Για την Elisa, η φωτογραφία και ο μύθος μοιράζονται έναν κοινό τόπο: προσδίδουν νόημα στα “απλά φαινόμενα”, τα πράγματα και τους τόπους αυτού του κόσμου. Πλέκουν γύρω τους μια αφήγηση.