Στην νέα αυτή ενότητα έργων του, ο καταξιωμένος καλλιτέχνης συνεχίζει να δημιουργεί συνθέσεις αφηρημένης χειρονομιακής γραφής με έντονο το στοιχείο του εξπρεσσιονισμού, της επικάλυψης και ανάδειξης διαφορετικών γραφών, διαφορετικών υφών και τόνων που διαχέονται ο ένας μέσα απ’ τον άλλο.  Μέσα από τις ακατάλυπτες για πολλούς φόρμες του, ο θεατής ανακαλύπτει συχνά φορμαλιστικά χαρακτηριστικά ζώων ή πτηνών αποσπασματικά αποδοσμένα και δυσδιάκριτα, τα οποία όμως παραπέμπουν σε βιομορφικές φιγούρες ή νύξεις αυτών. Στοιχεία Πριμιτίφ γραφής και καλλιτεχνικών δημιουργιών και τάσεων της Τέχνης όπως αυτή της Art Brut , καθώς και δημιουργών όπως ο Jean Dubuffet ή ο C.Y.Twombly, έχουν άμεση συγγένεια με τη ζωγραφική του Νίκου Κρυωνίδη. Πρόκειται για καλλιτέχνες που ψάχνουν για έμπνευση έξω από τις παραδόσεις της υψηλής κουλτούρας και την βρίσκουν σε δημιουργίες καλλιτεχνών των "πρωτόγονων" κοινωνιών ή στην αυθόρμητη ζωγραφική των παιδιών. Η προώθηση της τέχνης που κινούνταν στις παρυφές της κοινωνίας και έχει υπάρξει και στο παρελθόν αλλά και σήμερα μια άλλη πτυχή της πρωτοπορίας που αμφισβητεί τις καθιερωμένες πλαστικές και πολιτιστικές αξίες. Η παιγνιώδης αθωότητα διαπερνά τη ζωγραφική του καλλιτέχνη καθώς και η ανάγκη να καταργηθεί η αυστηρή αφηγηματικότητα. Η ζωγραφική του καλλιτέχνη παντρεύει την ωμή Εξπρεσιονιστική γραφή, με Πριμιτίφ μοτίβα σε αφαιρετικής έκφρασης συνομιλίες, καταλήγοντας να ακουμπά τις βαθύτερες αισθήσεις μας, το αισθητηριακό και το φαντασιακό μας υπόβαθρο. Αυτό στο οποίο στοχεύουν άλλωστε οι περισσότεροι καλλιτέχνες της πρωτοπορίας.

 

Ο θεωρητικός της Τέχνης Γιάννης Μήτρου αναφέρει σχετικά με τη νέα αυτή ενότητα δουλειάς του καλλιτέχνη: “ Η ζωγραφική ποιητική του Νίκου Κρυωνίδη.

 

Η αναζήτηση της προσωπικής μορφικής γλώσσας αποτελεί μια κύρια χαρακτηριστική για τον εικαστικό που ερευνά την δυναμική της φόρμας σε σχέση με την υποκειμενική του θέση στο ζωγραφικό «σύμπαν». Ιδιαίτερα η αφηρημένη λογικότητα μιας χειρονομιακής δράσης διεγείρει μια εικαστική σωματικότητα η οποία αποτυπώνει την μοναδικότητα του δημιουργού.  Η περίπτωση του Κρυωνίδη ενέχει αυτά τα ενεργά στοιχεία την ίδια στιγμή που η πολυμορφία της δημιουργικής του παρουσίας διατέμνει την στιχουργική ποιητική, την τραγουδιστική έκφραση και την λογική του δρώμενου που υπονομεύει την στατικότητα της κοινωνικής τάξης.  Πως ενεργοποιείται από την πολυμορφία του Κρυωνίδη η ζωγραφική του σύνθεση; Η ενεργοποίηση επέρχεται μέσα από τις «λοξές» συνδέσεις των μορφών που απεικονίζουν την εσωτερική αναγκαιότητα του δημιουργού για μια υπέρβαση των ορίων του πίνακα διευρύνοντας τον χώρο και ορίζοντας μια άλλη χρονικότητα της αφήγησης του έργου.

 

Στην ουσία ενσωματώνει την πολυδιάστατη παρουσία του που αρχιτεκτονικά συλλαμβάνει τις σχέσεις ετερόκλητων δομών και τελικά η «γραμμή» συναντά το αφηρημένο δισδιάστατο κόσμο συμπυκνώνοντας τις πολλές διαστάσεις της συνειδητής και ασυνείδητης υποκειμενικότητας του. Ενίοτε το σύνολο του καμβά παραπέμπει σε μια σύγχρονη βραχογραφία, άλλοτε μας συστήνει - αρχιτεκτονικά και πάλι - τον πυρήνα της έρευνας πάνω στην αφαίρεση και άλλοτε μας μεταφέρει σε μια εσωτερική ηρεμία που θα μετατραπεί σε ικανό καταλύτη μιας ξαφνικής έκρηξης όπως συμβαίνει και με την προσωπικότητα του καλλιτέχνη.  Τελικά ο πίνακας σε αυτή την περίπτωση συνθέτει, τραγουδά, ειρωνεύεται, αισθάνεται σωματικά. Και όλο τούτο διαφαίνεται στον εσωτερικό και εξωτερικό του ρυθμό όπου πλέον η εικόνα συνεργεί με τον θεατή στο να παράγει την δική του μουσικότητα.”