Ο τίτλος της έκθεσης Return to the Garden επικαλείται την αθωότητα του αρκαδικού ιδεώδους και την αρμονική συνύπαρξη με τη φύση. Χωρίς το βάρος προκαθορισμένων θεμάτων ή αφηγηματικών στοιχείων, οι ζωηρές αυτές αφαιρέσεις προσκαλούν τον θεατή σε μια ενισχυμένη εμπειρία χρώματος και αισθητηριακής αντίληψης.

 

Ο Whitney αναδεικνύει τη δύναμη του χρώματος μέσα από χαλαρά πλέγματα με αδρά ορθογώνια σχήματα, δημιουργώντας συνθέσεις τριών ή τεσσάρων σειρών, χωρισμένων από οριζόντιες ζώνες που διατρέχουν τον καμβά. Με χαρακτηριστικά την έντονη χειρονομιακή πινελιά, τις στρώσεις χρώματος και τα αλληλοσυγκρουόμενα όρια, κάθε πεδίο ορίζεται σε σχέση με τα γειτονικά του αλλά και με το έργο στο σύνολό του. Σε ορισμένους πίνακες, επαναλαμβάνει παραλλαγές των ίδιων αποχρώσεων είτε ανάμεσα σε πολλαπλά χρωματικά μπλοκ είτε κατά μήκος των πλευρικών ζωνών τους, δημιουργώντας έτσι πολλαπλές φορμαλιστικές συνδέσεις και αντιθέσεις.

 

Διατηρώντας αυτήν τη φόρμα, ο Whitney έχει αναπτύξει ένα εικαστικό πλαίσιο που του επιτρέπει να δημιουργεί αυτόνομους καμβάδες γεμάτους απρόσμενες, δυναμικές αρμονίες ανάμεσα σε ζωηρά χρώματα και ρευστές κινήσεις. Επηρεασμένος από παραδόσεις όπως ο Αφηρημένος Εξπρεσιονισμός και η τεχνική του patchwork, τα έργα του συνδιαλέγονται επίσης με τις πολυφωνίες και τις ρυθμικές παρεκκλίσεις της τζαζ, αποτυπώνοντας συναρπαστικές εκφράσεις δημιουργικότητας και ελευθερίας.

 

Ο καλλιτέχνης αντλεί επίσης έμπνευση από την αρχαία ελληνική αγγειογραφία, ιδιαίτερα της προκλασικής Γεωμετρικής και Αρχαϊκής περιόδου (περ. 900–500 π.Χ.). Ζωγραφισμένα στο χέρι και οργανωμένα σε οριζόντιες ζώνες, τα αφηρημένα γραμμικά μοτίβα αυτών των πρώιμων αγγείων αποτέλεσαν τη βάση για τις συνθέσεις των μεταγενέστερων, πιο αφηγηματικών και απεικονιστικών μορφών. Στρέφοντας το βλέμμα του σε αυτές τις αρχαίες πηγές για την ανάπτυξη των συνθέσεων του, ο Whitney εκφράζει το ενδιαφέρον του για τις αρχαϊκές φόρμες – ένα ενδιαφέρον που κινητοποίησε με παρόμοιο τρόπο τόσο τους Αφηρημένους Εξπρεσιονιστές όσο και τους πρωτοπόρους του μοντερνισμού.

 

Μια άλλη σύνδεση με τους αρχαίους πολιτισμούς της Μεσογείου προκύπτει από τη σειρά Roma (2017–), εμπνευσμένη από την παραμονή του καλλιτέχνη στη Ρώμη, όπου έζησε και εργάστηκε για πέντε χρόνια τη δεκαετία του 1990. Τότε ήταν που διαμόρφωσε την αφαιρετική προσέγγιση που εξακολουθεί να εξερευνά έως σήμερα, με επιρροές εν μέρει από την αρχαία αρχιτεκτονική και τις τοιχογραφίες που συνάντησε τόσο στη Ρώμη όσο και στην Αίγυπτο. Σε αντίθεση με τις ευθείες γραμμές της σύγχρονης δόμησης, οι φθαρμένες, χειροποίητες κατασκευές της αρχαιότητας διαθέτουν ακανόνιστες επιφάνειες και περιγράμματα που αντιστοιχούν στις χειρονομιακές χαράξεις των ζωγραφικών έργων του.

 

Στην έκθεση Return to the Garden παρουσιάζονται επίσης νέοι πίνακες από τη συνεχιζόμενη σειρά Stay Song (2017–), την οποία ο Whitney παρουσίασε για πρώτη φορά στην Αθήνα, στο πλαίσιο της Documenta 14, καθώς και έργα από τη σειρά Monk & Munch (2020–). Στους ορθογώνιους αυτούς καμβάδες, ο καλλιτέχνης αποτίει φόρο τιμής στον πιανίστα και συνθέτη της τζαζ Thelonious Monk και στον εξπρεσιονιστή ζωγράφο Edvard Munch, αναδεικνύοντας τις ουσιαστικές σχέσεις ανάμεσα στις εικαστικές τέχνες και τη μουσική.