Η γκαλερί Ζουμπουλάκη παρουσιάζει τη νέα ατομική έκθεση του Δημήτρη Εφέογλου με τίτλο “Day’s end”, σε επιμέλεια του Αποστόλη Αρτινού. Θα παρουσιαστεί ένα νέο σώμα δουλειάς από τη σειρά “One Breath”, έργα με λάδι σε ξύλο και καμβά.

 

Ο ίδιος γράφει περιγράφοντας τη δουλειά του: «Τα τελευταία δύο χρόνια ξεκίνησα να δουλεύω εντατικά τη νέα σειρά, σκεπτόμενος -όχι για πρώτη φορά- το περιβάλλον στο οποίο αναπτύχθηκα, καθώς αντιλαμβάνομαι με τα χρόνια πως αποτελεί μια συνεχή αφετηρία για την πρακτική μου.

 

Τα εδάφη και η ατμόσφαιρα του ορεινού μεσογειακού τοπίου διατηρούνται μέσα από νοητές εικόνες και συλλογή φωτογραφικών αρχείων. Η βιωμένη εμπειρία του φυσικού περιβάλλοντος -μια σειρά διαδρομών και περιπάτων- μετατρέπεται σε ζωγραφικές εικόνες μέσω μιας ενστικτώδους και ιδιοσυγκρασιακής διαδικασίας.

 

Εικόνες δημιουργούνται, κατόπιν σβήνονται και αναιρούν η μία την άλλη έως ότου καταλήγουν να μην είναι πια οι ίδιες, αλλά να υπαινίσσονται.

 

Μία οπτική μετακίνηση πάνω σε ένα πεδίο που αλλάζει -από την παραστατικότητα στην αφαίρεση».

 

Στο κείμενό του για την έκθεση, ο Αποστόλης Αρτινός σημειώνει για το έργο του Εφέογλου: «Είναι πάντα αυτή η πρώτη εικόνα, η εντύπωσή της, που γίνεται, ευθύς, μια ανάμνηση, ένα φευγαλέο ίχνος. Το βλέμμα έτσι δεν σαρώνει επιφάνειες, αλλά ίχνη, διαφυγόντα σημεία, κι εδραιώνει τη μυστική τους σχέση. Όπως αυτές οι φευγαλέες πινελιές πάνω στα επίπεδα των εικόνων του Εφέογλου, που θησαυρίζουν μνήμες και χτίζουν απώλειες. […]

 

Αυτό που διαγράφεται στο έργο του Εφέογλου, στο ατέρμονο των χειρονομιών του, είναι μια αντεστραμμένη αποκωδικοποίηση ιχνών, κι αυτή η τελετουργική τους επανεύρεση. […]

 

Τα έργα του Εφέογλου, είναι παλίμψηστες επιφάνειες, δεν είναι τόσο οι γραφές του, βεβαίως αυτές, αλλά κυρίως τα σβησίματά του, οι αποξέσεις της ύλης του, τα ίχνη που αφήνουν, θα χαθούν κι αυτά, θα μείνει μόνο μια έμφορντη εικόνα, ο καταλύτης αυτών των ιχνών και το αδιαφοροποίητο αυτών των διαφορών. […]

 

Στους πίνακες του Εφέογλου αυτό που θεωρείται είναι μια εξαντλημένη στιγμή που παραδίδεται και δοκιμάζει το βλέμμα. Μια ολόκληρη τελετουργία πένθους, όπου τίποτε δεν μένει ακέραιο, όπου όλα αποσύρονται, όλα γίνονται ίχνη, ίχνη μιας απώλειας και γι’ αυτό ίχνη μιας άλλης σκηνής, μόλις ανευρεθείσας, και στον ορίζοντα πάλιν ενός υπεσχημένου αφανισμού».

 

* Ο τίτλος της έκθεσης, Day’s end, προέρχεται από το ομώνυμο ποίημα του Alden Nowlan, όπως αυτό δημοσιεύτηκε στη συλλογή Χαίρομαι που είμαι εδώ, σε μετάφραση και επιμέλεια Γιάννη Παλαβού, εκδόσεις Loggia, 2020

 

Σύντομο Βιογραφικό Σημείωμα:

Ο Δημήτρης Εφέογλου (γ. 1986) είναι απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας (ΑΣΚΤ) με Μεταπτυχιακό στις Εικαστικές Τέχνες, και κάτοχος πτυχίου από την Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκη (ΑΠΘ). Έχει πραγματοποιήσει έξι ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα, ενώ έχει συμμετάσχει σε πολυάριθμες ομαδικές εκθέσεις σε μουσεία, χώρους τέχνης και Art Fairs στην Ελλάδα και το εξωτερικό, με συνεργασίες όπως: Ίδρυμα Θεοχαράκη- επιμέλεια Τάκης Μαυρωτάς, Πάνος Γιαννικόπουλος (2025), Μουσείο Αρχαίας Κινεζικής Τέχνης- επιμέλεια Άννα Μυκονιάτη σε συνεργασία του Υπουργείου Πολιτισμού & Αθλητισμού και του Μουσείου  της Σαγκάης (2022), Art Athina Internαtional Art Fair (2020), The Symptom Project 10 (2019)- επιμέλεια Αποστόλης Αρτινός, Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης (2018)- επιμέλεια Ορέστης Ανδρεαδάκης, Κέντρο Τεχνών Δήμου Αθηναίων (2018)- επιμέλεια Ντένης Ζαχαρόπουλος, Ίδρυμα Fondazione Giorgio Cini, Βενετία, (2015), Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (2014), Εβραϊκό Μουσείο Θεσσαλονίκης (2014), Lakeside Arts Center, Νότιγχαμ (2012)- επιμέλεια Marco Trulli και Claudio Zecchi, Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Φλώρινα (2010).

 

Το 2011 εκπροσώπησε την Ελλάδα στην 15η Biennale Νέων Καλλιτεχνών της Ευρώπης και της Μεσογείου, ενώ το 2019 βραβεύτηκε από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος με το πρόγραμμα στήριξης καλλιτεχνών Artworks Fellows. Από το 2014 συνεργάζεται με την γκαλερί Ζουμπουλάκη.