Δέκα παραστάσεις του Δευτερότριτου που κάνουν την έκπληξη

Δέκα παραστάσεις για Δευτέρα και Τρίτη Facebook Twitter
Η ανθρώπινη φύση, ο ηρωισμός, ο ανδρισμός, η πατρίδα, η οικογένεια είναι ο ερειπιώνας μέσα στον οποίο  ο ήρωας αναζητά  μια αλήθεια που δε θα βρει ποτέ συνεπώς και τη λύτρωσή του.
0

O Αιαυτός

Θέατρο Σφενδόνη

Το τέλος της εποχής των ηρώων και το τέλος του Αίαντα αφηγείται ο «Αιαυτός» του Δημήτρη Δημητριάδη, ένα έργο με έξι ρόλους που υποδύονται στη σκηνή του θεάτρου Σφενδόνη δύο πρόσωπα, ο Ανδρέας Κωνσταντίνου και ο Γιάννης Παπαδόπουλος, σε σκηνοθεσία Χάρη Φραγκούλη. Μια ανέκδοτη αντιτραγωδία, εμπνευσμένη από τον «Αίαντα» του Σοφοκλή, που τοποθετείται σε έναν έρημο, άχρονο τόπο, με τον μυθικό ήρωα να αναζητά την κάθαρση, ενώ έρχεται αντιμέτωπος με θεούς και ανθρώπους. Η ανθρώπινη φύση, ο ηρωισμός, ο ανδρισμός, η πατρίδα και η οικογένεια είναι ο ερειπιώνας μέσα στον οποίο ο ήρωας αναζητά  μια αλήθεια που δεν θα βρει ποτέ, συνεπώς ούτε και η λύτρωση.

Η παλιότερη από τις επτά σωζόμενες τραγωδίες του Σοφοκλή, στην ποιητική μεταγραφή του Δημήτρη Δημητριάδη και στην τελετουργική αυτή παράσταση, φωτίζει τα ανθρώπινα πάθη, τη σκληρότητα, τη ματαιοδοξία, τον πόθο, δείχνοντας τον άνθρωπο μόνο, να ουρλιάζει προς το κενό που άφησαν οι θεοί σε έναν τόπο θυσίας του ανθρώπινου σώματος.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ. 

Ανεξάρτητα κράτη

Θέατρο Χώρα

Δέκα παραστάσεις για Δευτέρα και Τρίτη Facebook Twitter
Ωμός ρεαλισμός, σκληρή γλώσσα και αιχμηρό χιούμορ στα «Ανεξάρτητα Κράτη». Φωτ.: Ελίνα Γιουνανλή

Ωμός ρεαλισμός, σκληρή γλώσσα και αιχμηρό χιούμορ είναι τα χαρακτηριστικά των «Ανεξάρτητων κρατών», του έργου που έγραψαν ο Αντώνης Τσιοτσιόπουλος και ο Γιώργος Παλούμπης –και σκηνοθετεί ο δεύτερος–, αντλώντας έμπνευση από την κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα της Ελλάδας στο μεταίχμιο των δεκαετιών του '70 και '80. Δημοσιογραφικό δράμα που εξετάζει τα πρόσωπα και τον ρόλο των εξουσιών, τη μεταφορά και την απόκρυψη των αληθινών γεγονότων, και ρίχνει μια λοξή ματιά σε ένα πραγματικό γεγονός: τον Δεκέμβριο του 1977 ο γιατρός Βασίλης Τσιρώνης, μετά από καταδίωξη της αστυνομίας, κλείνεται στο διαμέρισμά του στο Φάληρο μαζί με την οικογένειά του, αρνείται να παραδοθεί και κατόπιν τετράμηνης πολιορκίας το κηρύσσει «ανεξάρτητο κράτος». Όταν, μερικούς μήνες αργότερα, φτάνει στα δημοσιογραφικά γραφεία η είδηση του θανάτου του, μια νεαρή δημοσιογράφος σε ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον, υπό τη βαριά σκιά του κρατικού και παρακρατικού μηχανισμού, αποφασίζει να μάθει την αλήθεια για τις συνθήκες του θανάτου του γιατρού.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ. 

Δυο γυναίκες χορεύουν

Θέατρο  Διάνα

Δέκα παραστάσεις για Δευτέρα και Τρίτη Facebook Twitter
Δυο γυναίκες αναγκάζονται να συνυπάρξουν, με τη νεότερη να γίνεται φροντίστρια της μεγαλύτερης. Φωτ.: Ελίνα Γιουνανλή

Η  Κατιάνα Μπαλανίκα και η Ιωάννα Ασημακοπούλου σκηνοθετούνται από τον Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη στη δραματική κομεντί του Καταλανού συγγραφέα Ζουζέπ Μαρία Μπενέτ Ζουρνέτ «Δυο γυναίκες χορεύουν». Δυο γυναίκες αναγκάζονται να συνυπάρξουν, με τη νεότερη να γίνεται φροντίστρια της μεγαλύτερης. Στη συνάντηση και τη συμβίωση αυτή φέρνουν φόβους, καχυποψίες, αγκυλώσεις από το διαφορετικό παρελθόν και υπόβαθρο της καθεμιάς, ενώ αρχικά μοιάζει ακατόρθωτο το να συνεννοηθούν.

Αυτές οι διαφορές που φαινομενικά τις χωρίζουν είναι που θα τις οδηγήσουν σε αποκαλύψεις και σε μια πρωτόγνωρη συνεννόηση. Θα συνδέσουν φόβους και μοναξιές, θα δημιουργήσουν ένα πεδίο ειλικρίνειας και εκμυστηρεύσεων αποκαλύπτοντας γεγονότα και χαρακτήρες, θα προκαλέσουν ανατροπές και θα οδηγήσουν στη συμφιλίωση και στην αποδοχή· μέσα από ανατροπές καθεμιά θα θελήσει να πάρει τη ζωή της πίσω. Χάρη σε αυτήν τη σχέση θα δουν καθαρά πόσο θάνατο έχει η ζωή και πόση ζωή έχει ο θάνατος και θα αποφασίσουν να «χορέψουν» στον δικό τους ρυθμό, με βήματα πιο σίγουρα και συμφιλιωμένα με το παρόν.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ. 

Κόκκινες γραμμές ή λέξεις που κάνουν τζιζ

Θέατρο του Νέου Κόσμου

Δέκα παραστάσεις για Δευτέρα και Τρίτη Facebook Twitter
Η ομάδα Vice Versa σε μια σουρεαλιστική sci-fi δραμεντί. Φωτ.: Πάτροκλος Σκαφίδας

Η Ευαγγελία Γατσωτή γράφει μια χιουμοριστική αλληγορία για τις νέες αφηγήσεις της ξενότητας στον ψηφιακό κόσμο της παγκοσμιοποίησης και της ποπ κουλτούρας με τίτλο «Κόκκινες γραμμές ή λέξεις που κάνουν τζιζ» και την παρουσιάζει στον Κάτω Χώρο του Θεάτρου του Νέου Κόσμου. 

Ένα ζευγάρι φίλων συγκατοικεί με έναν άγνωστο στο πλαίσιο ενός προγράμματος παροχής φιλοξενίας (couch surfing). Ο επισκέπτης, αν και γίνεται δεκτός με ενθουσιασμό, τεστάρει τα όρια της ανοχής των οικοδεσποτών. Οι τρεις τους οφείλουν να χρησιμοποιούν μια ΑΙ εφαρμογή που θέτει τους κανόνες της συμβίωσης και διασφαλίζει ότι καμία από τις «κόκκινες γραμμές» δεν θα παραβιαστεί και τίποτε πολιτικά μη ορθό δεν θα ειπωθεί.

Σε σκηνοθεσία Αγγελικής Γκιργκινούδη, η ομάδα Vice Versa, σε αυτήν τη σουρεαλιστική sci-fi δραμεντί, διερευνά με πρωτότυπο τρόπο τις νέες αφηγήσεις της πολιτικής ορθότητας, των έμφυλων ταυτοτήτων και της κουλτούρας του cancel.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ. 

Prima Facie

Θέατρο Πορεία

Δέκα παραστάσεις για Δευτέρα και Τρίτη Facebook Twitter
Η Λένα Παπαληγούρα στον μονόλογο Prima Facie.

Στο θέατρο Πορεία ο Γιώργος Οικονόμου σκηνοθετεί τη Λένα Παπαληγούρα στον μονόλογο «Prima Facie», ένα βραβευμένο με Olivier και Tony έργο, γραμμένο από την Αυστραλή θεατρική συγγραφέα και νομικό Suzie Miller. Πρόκειται για την ιστορία της Tessa, μιας νέας και λαμπρής, φιλόδοξης δικηγόρου, που επιβιώνει σε ένα ανδροκρατούμενο και βαθιά συντηρητικό σύστημα, έχοντας εξελιχθεί σε κορυφαία συνήγορο υπεράσπισης ανδρών που κατηγορούνται για σεξουαλική επίθεση. Όταν βρίσκεται ανυπεράσπιστη έχοντας δεχτεί σεξουαλική κακοποίηση, διαπιστώνει ότι οι κανόνες του παιχνιδιού που και η ίδια κατά καιρούς χρησιμοποίησε μπορεί να μην την προστατεύσουν. Η άποψή της για το νομικό σύστημα αλλάζει, καθώς συνειδητοποιεί ότι οι νόμοι είναι φτιαγμένοι από άντρες και πως η ηθική γύρω από τα όρια της σεξουαλικής κακοποίησης καθορίζεται αποκλειστικά και μόνο από τις απόψεις της πατριαρχικής εξουσίας γι' αυτό το ζήτημα.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ.

Συνέδριο για το Ιράν

ΠΛΥΦΑ

Δέκα παραστάσεις για Δευτέρα και Τρίτη Facebook Twitter
Το «Συνέδριο για το Ιράν» μας μεταφέρει σε ένα συνεδριακό αμφιθέατρο στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, όπου εννέα μέλη της εγχώριας πνευματικής ελίτ συναντιούνται για να συζητήσουν το περίπλοκο ιρανικό ζήτημα. Φωτ.: ThatLongBlackCloud

Τι σημαίνει να ζεις; Υπάρχει απάντηση στο παντοτινό αυτό ερώτημα; Η Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων προσκαλεί το κοινό στο ΠΛΥΦΑ, σε μια παράσταση-συνέδριο, μέσα από την οποία οι θεατές θα έρθουν σε επαφή με εννέα ομιλητές που, προσπαθώντας να εξηγήσουν τον κόσμο γύρω τους, βρίσκονται αντιμέτωποι με τον κόσμο μέσα τους.

Το έργο του Ιβάν Βιριπάγεφ «Το Συνέδριο για το Ιράν», σε σκηνοθεσία Χρήστου Θεοδωρίδη, μας μεταφέρει σε ένα συνεδριακό αμφιθέατρο στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, όπου εννέα μέλη της εγχώριας πνευματικής ελίτ συναντιούνται για να συζητήσουν το περίπλοκο ιρανικό ζήτημα και τη διένεξη μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Πολύ γρήγορα, όμως, το «Συνέδριο για το Ιράν» μετατρέπεται σε ένα «Συνέδριο για το Εμείς» και σε μια σύγκρουση διαφορετικών αντιλήψεων σχετικά με το σύμπαν, την ανθρώπινη ύπαρξη και το αιώνιο ζήτημα για το ποιο είναι τελικά το νόημα της ζωής.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ. 

Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς

Σύγχρονο Θέατρο

Δέκα παραστάσεις για Δευτέρα και Τρίτη Facebook Twitter
Άμεσο, σκληρό, τρομερά συναισθηματικό, το κείμενο προκαλεί το ενδιαφέρον του θεατή, αφηγούμενο την Ιστορία παράλληλα με τα ανθρώπινα πάθη.

Η Σοφία Καραγιάννη σκηνοθετεί την ομάδα GAFF στο δραματοποιημένο αφήγημα του Χρόνη Μίσσιου «Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς», μια γνήσια λαϊκή αφήγηση που ξεπερνά το όριο του αριστερού απομνημονεύματος. Σε έναν κόσμο όπου η ακεραιότητα και η αφοσίωση εξαφανίζονται, τα λόγια του συγγραφέα είναι μια υπενθύμιση ότι υπήρξε μια γενιά που έζησε χωρίς να αφήσει στιγμή τα ιδανικά της. 

Άμεσο, σκληρό, τρομερά συναισθηματικό, το κείμενο προκαλεί το ενδιαφέρον του θεατή αφηγούμενο την Ιστορία παράλληλα με τα ανθρώπινα πάθη και τις επιθυμίες όσων έζησαν μέσα σε μπουντρούμια, με την αγωνία της εκτέλεσης, στιγμές εγγύτητας και ανθρωπιάς, ξεσπάσματα των αδικαίωτων και ιστορίες που έμειναν στο περιθώριο. Τέσσερις άντρες αλλάζουν ρόλους, γίνονται θύτες και θύματα, θυμούνται και παίρνουν θέση στο πολιτικό σκηνικό της εποχής τους, ζουν και πεθαίνουν χωρίς να συναντήσουν τους δικούς τους ανθρώπους, μετρούν τραύματα, απώλειες πληγές του χρόνου.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ. 

Στρακαστρούκες

Θέατρο Μικρό Γκλόρια

Δέκα παραστάσεις για Δευτέρα και Τρίτη Facebook Twitter
Ο ηθοποιός και τραγουδοποιός Δημήτρης Σαμόλης, στο πρώτο του θεατρικό έργο, βάζει στο μικροσκόπιο την "αγία ελληνική οικογένεια". Φωτ.: Ελίνα Γιουνανλή

Βρισκόμαστε ακριβώς δέκα λεπτά πριν χτυπήσουν οι καμπάνες για την Ανάσταση σ' ένα χωριό της Κρήτης. Ο Κωσταντής κρατάει στη μια του χούφτα καραμελάκια που σκάνε στο στόμα και στην άλλη αυτοσχέδιες στρακαστρούκες. Στην κλειστή κοινωνία της επαρχίας που κανείς δεν του απλώνει το χέρι ο ήρωάς μας ανοίγει την καρδιά του με σπαρακτικό χιούμορ λίγο πριν κάνει το μεγάλο μπαμ. Οι καμπάνες όμως χτυπούν νωρίτερα. Η βασανιστική καθημερινότητα ενός εφήβου που οι συμμαθητές του τού κάνουν τη ζωή μαρτύριο και ο πατέρας του τού φέρεται προσβλητικά και με σκληρότητα ξεδιπλώνεται, φέρνοντας στο προσκήνιο μια ζωή βουτηγμένη στον φόβο, τις ενοχές, σε αναζήτηση ταυτότητας. Ο ηθοποιός και τραγουδοποιός Δημήτρης Σαμόλης στο πρώτο του θεατρικό έργο βάζει στο μικροσκόπιο την «αγία ελληνική οικογένεια», τη ζωή στην επαρχία και τον εκφοβισμό σε μια καθηλωτική, γεμάτη τρυφερότητας αφήγηση.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ. 

Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα

Θέατρο Σταθμός

Δέκα παραστάσεις για Δευτέρα και Τρίτη Facebook Twitter
Η παράσταση συνδέει τη μαγεία με τη μαγειρική, πατώντας έναν γυναικείο μυστικό κώδικα της περιοχής της Θεσσαλίας. Φωτ.: Παναγιώτης Λαμπής

Η παράσταση του Κωνσταντίνου Ντέλλα «Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα» συνδέει τη μαγεία με τη μαγειρική, πατώντας σε έναν μυστικό γυναικείο κώδικα της περιοχής της Θεσσαλίας. Εμπνευσμένη από τη θεσσαλική λαογραφία, με μια σκηνική φόρμα σύγχρονη που επανασυστήνει αλλιώς αυτό το υλικό, φέρνει στη σκηνή τρεις γυναικείες μορφές που υποδύονται τρεις άντρες ηθοποιοί, εντυπωσιακά μεταμορφωμένοι: πρόσωπα με ρυτίδες που έχει χαράξει ο χρόνος, σώματα βασανισμένα από τη χειρωνακτική εργασία, «αφρόντιστα», αόρατα κάτω από τα μαύρα ρούχα, ασήμαντα όταν δεν έχουν εκπληρώσει την αποστολή τους, που είναι η «αναπαραγωγή». Με εκφραστικά εργαλεία τις πρώτες ύλες της τελετουργικής διαδικασίας, τη μεταμφίεση, τη μάσκα και τον συντονισμό λόγου και σώματος, οι τρεις ηθοποιοί επιδίδονται σε ένα καταιγιστικό storytelling που ταξιδεύει από τις «Μεταμορφώσεις» του Οβιδίου και τα «Φαρσάλια» του Λουκανού μέχρι τη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία του Θωμά Ψύρρα.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ. 

HIV

Θέατρο 104

Δέκα παραστάσεις για Δευτέρα και Τρίτη Facebook Twitter
Η Λίλα Παντελίδου ερμηνεύει την Επίφανι Γκούντμαν.

Ο Θανάσης Τριαρίδης έγραψε έναν μονόλογο για ένα κορίτσι που βιάστηκε και δολοφονήθηκε, για το όνειρό του που μπορεί να μείνει ζωντανό. Τον σκηνοθετεί η Δήμητρα Κατσανίκα και ερμηνεύει η Λίλα Παντελίδου. Το «HIV» γράφτηκε το 2017 στην Αντίς Αμπέμπα της Αιθιοπίας, όταν ο συγγραφέας θέλησε να μιλήσει για τα περισσότερα από 40 εκατομμύρια γυναικών του καιρού μας που έχουν απαχθεί για να καταλήξουν, μέσω του trafficking, σεξουαλικές σκλάβες. Τέτοια είναι η ιστορία της Επίφανι Γκούντμαν, ενός κοριτσιού που γεννήθηκε στη Νιγηρία, απήχθη και έγινε θύμα trafficking, σεξουαλική σκλάβα στις πιάτσες της Ευρώπης και αυτοκτόνησε στην Αθήνα το 2013, δέκα μέρες μετά την προώθηση των προσωπικών της στοιχείων και της φωτογραφίας της στον Τύπο για «να ενημερωθούν οι πελάτες της πως έχει AIDS…». Η Επίφανι Γκούντμαν είναι φανταστικό πρόσωπο. Η ιστορία της είναι αληθινή.
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ. 

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Κατιάνα Μπαλανίκα

Οι Αθηναίοι / Κατιάνα Μπαλανίκα: «Μέσα μου είμαι κουτάβι, γι’ αυτό και με πάταγαν όλοι»

Η ηθοποιός που αγαπήθηκε για τους κωμικούς της ρόλους έκανε μόνο δράμα στη σχολή. Θα ήθελε να ξαναπαίξει στην τηλεόραση αλλά βλέπει πως δεν θυμούνται τη γενιά της πια. Είναι ευγνώμων για τη ζωή της και την αφηγείται στη LiFO - γιατί είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Οι παραστάσεις του φθινοπώρου

Fall Preview 2024 / 15 παραστάσεις που έρχονται το φθινόπωρο

Η θεατρική σεζόν 2024-25 χαρακτηρίζεται κυρίως από τις επαναλήψεις της περσινής χρονιάς. Με μια πρώτη ματιά, τα έργα του κλασικού ρεπερτορίου καταλαμβάνουν σημαντική θέση, ενώ δεν λείπουν και οι αναγνώσεις σύγχρονων έργων που έχουν αγαπηθεί από το κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Merde!»: Μια παράσταση για τα κωμικοτραγικά παρασκήνια του θεάτρου

Θέατρο / «Merde!»: Μια παράσταση για τα κωμικοτραγικά παρασκήνια του θεάτρου

Ο Βασίλης Μαγουλιώτης και ο Γιώργος Κουτλής συνσκηνοθετούν τον Νίκο Καραθάνο και την ομάδα των «Παιχτών» σε ένα νέο έργο με έναν αδηφάγο παραγωγό, έναν «ποιοτικό» σκηνοθέτη, έναν «εμπορικό» ηθοποιό, και τον γολγοθά της προετοιμασίας μιας παράστασης που πρέπει να αφορά τους πάντες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ