ψυχοπαίδης Facebook Twitter
Γιάννης Ψυχοπαίδης, Χωρίς τίτλο, 2021-2025. Φωτ.: Katoufas Brothers

Ο Γιάννης Ψυχοπαίδης έφτιαξε μια πόλη από αναγεννημένα ερείπια στην γκαλερί Ζουμπουλάκη

0

Η γκαλερί Ζουμπουλάκη παρουσιάζει τη νέα ατομική έκθεση του Γιάννη Ψυχοπαίδη με τίτλο «Παλέρμο. Άνθρωποι και Ερείπια», έως τις 8 Φεβρουαρίου 2025. Πρόκειται για μια εγκατάσταση από ζωγραφισμένα τούβλα και κεραμίδια, η οποία περιβάλλεται από σειρά εκατό σχεδίων μεικτής τεχνικής. Στην αίθουσα της γκαλερί η γεμάτη χρώμα κεντρική εγκατάσταση, σε μια βάση που θα μπορούσε να αλλάζει διαστάσεις διαρκώς και το «έδαφός» της αντί για χώμα έχει χοντρό αλάτι, ζωγραφισμένα με έντονα χρώματα τούβλα, κομμάτια από κεραμίδια, ξύλα και πέτρες παράξενων σχημάτων, συγκροτεί μια φανταστική πόλη. 

«Η ιδέα αυτής της έκθεσης ξεκινά από ένα ταξίδι σπουδαίο και μαγικό στη Σικελία. Είχα τη μεγάλη τύχη πριν από δύο χρόνια να κάνω μια μεγάλη έκθεση στο Παλέρμο. Μείναμε έναν μήνα στη Σικελία, που την περπατήσαμε, και βέβαια αυτό το συνονθύλευμα πολιτισμών που υπήρχε, μια επίστρωση διαρκής, ένα μεγάλο μωσαϊκό, μάς άφησε κατάπληκτους», λέει ο Γιάννης Ψυχοπαίδης. 

«Στην ουσία, αν το σκεφτούμε, από τους αρχαίους Φοίνικες, τους αρχαίους Έλληνες, τους Άραβες, τους Ισπανούς, τους Νορμανδούς, τους Βυζαντινούς, κάθε διακόσια χρόνια ερχόταν μια νέα κατάκτηση, η οποία άφηνε απείραχτο το υπόστρωμα και άφηνε και τα δικά της ίχνη τα εξίσου σημαντικά, με την έννοια των ναών, των κάστρων, των παλατιών. Περπατώντας και βλέποντας όλα αυτά, αν θέλουμε να ορίσουμε τη Σικελία, είναι ένας εμβληματικός τόπος όπου πραγματικά συναντάμε το συνονθύλευμα των ευρωπαϊκών πολιτισμών. Δηλαδή, στην ουσία, η καρδιά της Ευρώπης είναι η Σικελία, γιατί εκεί συναντάς το σύνολο των πολιτισμών που τη διαμόρφωσαν.

Σπαρμένες στην άμμο, με τις παράξενες όψεις τους, οι «κυψέλες» αυτές από σπασμένα τούβλα και τσακισμένα κομμάτια, με τον χρόνο να ’χει λειάνει τη μορφή τους, φτιάχνουν έναν φανταστικό, ελλειπτικό μικρόκοσμο μιας παράδοξης μικρογλυπτικής από όγκους, πλαστικούς ρυθμούς και καμπυλώσεις θερμών χρωματικών τόνων. 

»Εκεί είναι όλα σε πλήρη ανάπτυξη και με τη μορφή ερειπίων. Είναι ερείπια, αλλά και ζωντανά και κατοικημένα, τεράστιες εκτάσεις αρχαίων πόλεων, γοτθικοί ναοί, μυρίζει αραβικό πολιτισμό και όλο αυτό το τεράστιο μπέρδεμα φυλάει την ταυτότητά του και ταυτόχρονα ανανεώνεται κάθε διακόσια χρόνια με μια καινούργια επιρροή που αφήνει νέα σημάδια. Όσο θυμίζει Ελλάδα αυτό το μέρος, άλλο τόσο έχει και τα χαρακτηριστικά όλων των πολιτισμών. Αυτό το στοιχείο μού άφησε σημάδια μιας ταυτότητας γενικότερης, μέσα από αυτό το γκρέμισμα το οποίο είναι ζωντανό και ενεργό, και αυτή η ιδέα μεταφέρθηκε συμβολικά σε αυτήν τη δουλειά», συμπληρώνει.

ψυχοπαίδης Facebook Twitter
Γιάννης Ψυχοπαίδης, Χωρίς τίτλο, 2021-2025. Φωτ.: Katoufas Brothers

Στην εγκατάσταση στο κέντρο της αίθουσας της γκαλερί Ζουμπουλάκη βρίσκονται μέλη από παλιά οικοδομήματα, κομμάτια και θρύψαλα από περήφανα κτίσματα, ανθρώπινες κατασκευές για ταπεινά ή μεγαλειώδη ενδιαιτήματα, μάρτυρες άλλων εποχών, ίχνη στους χρόνους που περνούν και αφήνουν πίσω τους ερείπια. Από ένα μακρινό ή πρόσφατο παρελθόν ξεβρασμένα στο σήμερα, τα σπασμένα αυτά κομμάτια μάς κάνουν να ανακαλούμε με τη φαντασία μας τη νοητή προϊστορία τους, μια αλλοτινή ζωή που κάποτε υπήρξε, ανθρώπινες υπάρξεις που χτίζανε και στέριωναν τα σπίτια τους, τις ελπίδες και τα όνειρά τους.

Αυτές οι θρυμματισμένες μνήμες, τα σπαράγματα μιας άλλης ζωής, ζητούν σήμερα να μεταμορφωθούν μέσα από την εικαστική γλώσσα σε μικρές συμβολικές «κοιλάδες των ναών», φανταστικά κτίσματα και κατοικίες, πρωτόγονους νέους οικισμούς, μαρτυρίες μιας νέας ελπίδας για τη συνέχιση της ζωής.

«Στην Ελλάδα τα δυο τελευταία καλοκαίρια, ενώ περπάταγα στις θάλασσες, στις παραλίες τις μεσογειακές, στην περιοχή του Ρίου όπου περνάμε τα καλοκαίρια, ανακάλυψα όλα αυτά τα κομμάτια, τα θραύσματα τα κεραμικά που έχουν χάσει από το νερό μέσα στο οποίο βρίσκονται χρόνια τα πρώτα τους σχήματα. Όλα αυτά τα βγάζει η θάλασσα, τα σπασμένα τούβλα, τα ελαφριά υλικά, φαγωμένα, σε φόρμες ετερόκλητες, μνήμες σχημάτων και φόρμες που έχουν χάσει το αρχικό σχήμα τους και κάποτε είχαν άλλη χρήση. Όλα αυτά βγαίνουν στις παραλίες και εκεί ανακαλύπτεις έναν τεράστιο μικρόκοσμο από τέτοια σχήματα, υπέροχα, πέτρες, βότσαλα, σπασμένα ξύλα, κοχύλια, φθαρμένα πλαστικά, που παραπέμπουν, τουλάχιστον για μένα, σε όλα αυτά που βιώσαμε στο Παλέρμο, στην έννοια των αποσπασμάτων, των ερειπίων από κάτι που έχει υπάρξει ολοκληρωμένο και αυθεντικό και τώρα έχεις τα υπολείμματα αυτά μιας καταστροφής, η οποία βγαίνει και αναζητά μια δικιά της γλώσσα για να οριστεί ξανά σε αυτό που έχει υπάρξει. Με αυτή την έννοια γεννηθήκαν όλες αυτές οι “κατοικίες” με τη μορφή μιας μεγάλης πόλης». 

ψυχοπαίδης Facebook Twitter
Είναι σαν πινακοθήκη εκατό προσώπων, κατοίκων μιας τέτοιας φανταστικής πόλης, με εκφράσεις, βλέμματα, εντάσεις, που μεταφέρουν την αίσθηση μια σύγχρονης πόλης με την αγωνία και τη βία της. Φωτ.: Katoufas Brothers

Σπαρμένες στην άμμο, με τις παράξενες όψεις τους, οι «κυψέλες» αυτές από σπασμένα τούβλα και τσακισμένα κομμάτια, με τον χρόνο να ’χει λειάνει τη μορφή τους, φτιάχνουν έναν φανταστικό, ελλειπτικό μικρόκοσμο μιας παράδοξης μικρογλυπτικής από όγκους, πλαστικούς ρυθμούς και καμπυλώσεις θερμών χρωματικών τόνων. 

«Αισθάνθηκα την ανάγκη να ξανασυνθέσω τα πιο ετερόκλητα υλικά σε μικρόκοσμους και με το χρώμα να βρουν αυτήν τη ζωντάνια που την έχουν και την αποκτούν και την ξανακερδίζουν συμβολικά. Είναι η ιδέα των ζωντανών ερειπίων, και το αλάτι πάνω στο οποίο είναι τοποθετημένα και αναδεικνύει τα επιμέρους στοιχεία είναι μια αναφορά στη θάλασσα. Υπάρχει στη μέση του χώρου της έκθεσης και περιβάλλεται από τη φρίζα με τα πρόσωπα που έχουν δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια κι είναι αυτά που βγαίνουν από την ίδια τη ζωγραφική, από την παλέτα, από τις χρωματικές κηλίδες. Είναι σαν πινακοθήκη εκατό προσώπων, κατοίκων μιας τέτοιας φανταστικής πόλης, με εκφράσεις, βλέμματα, εντάσεις, που μεταφέρουν την αίσθηση μια σύγχρονης πόλης με την αγωνία και τη βία της και συγκροτούν το σύνολο των ιστοριών μιας ολόκληρης κοινωνίας, δημιουργώντας μια γενική αίσθηση ενός κόσμου που έχει τα γνωρίσματα του σήμερα», λέει ο Γιάννης Ψυχοπαίδης.

Τα θραύσματα που αγγίζουν τα ζητήματα της λήθης, ενός άλλου παρελθόντος που πιθανώς έχει καταστραφεί, εικόνες που περνούν στη μνήμη με το τραύμα που εμπεριέχουν, αν και διατηρούν την αιχμηρότητά τους, συγκροτούν εδώ ένα «ήμερο» τοπίο, τον εορταστικό τόπο μιας ανασύνθεσης με ζωηρά χρώματα, σε χρωματικές πανδαισίες από «κυψέλες ζωής», έναν τόπο φαντασίας, πολύχρωμες οντότητες από ξαναζωντανεμένα, μικρά, ξαναχτισμένα ερείπια να στέκονται όρθια στο πείσμα των βάρβαρων καιρών, στο πείσμα των μονόχρωμων, μαύρων, σκοτεινών προμηνυμάτων. Η πόλη των αναγεννημένων ερειπίων μοιάζει διαφορετική από κάθε πλευρά που τη συναντάς, σαν κάτοψη ονείρων και σχεδίων που άλλα πραγματώθηκαν και άλλα έμειναν ημιτελή, μια ποιητική μορφή της πόλης που το χρώμα της δίνει νέα ζωή και την ενέργεια του παρόντος. Γεννιέται έτσι ένας διάλογος της ζωγραφικής επιφάνειας, της κατασκευαστικής εικόνας και του μοναδικού γλυπτού, μιας ανθρωπόμορφης πέτρας «απείραχτης» από τον καλλιτέχνη, που στέκει σαν παρατηρητής της φανταστικής πόλης, σε έναν χώρο νοητής συγγένειας με πρόσωπα, ερείπια, μνήμες και την ακατάβλητη δύναμη του παρόντος.

ψυχοπαίδης Facebook Twitter
Γιάννης Ψυχοπαίδης, Χωρίς τίτλο, 2021-2025. Φωτ.: Katoufas Brothers
ψυχοπαίδης Facebook Twitter
Γιάννης Ψυχοπαίδης, Χωρίς τίτλο, 2021-2025. Φωτ.: Katoufas Brothers
ψυχοπαίδης Facebook Twitter
Γιάννης Ψυχοπαίδης, Χωρίς τίτλο, 2021-2025. Φωτ.: Katoufas Brothers
ψυχοπαίδης Facebook Twitter
Άποψη της έκθεσης. Φωτ.: Katoufas Brothers





 

Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ερατώ Χατζησάββα: Η πρώτη γυναίκα πρύτανης της ΑΣΚΤ μετά απο 186 χρόνια

Εικαστικά / Ερατώ Χατζησάββα: Η πρώτη γυναίκα πρύτανης της ΑΣΚΤ μετά απο 186 χρόνια λειτουργίας

Γεννημένη στη Λευκωσία, με καταγωγή από την Πάφο, η εικαστικός και καθηγήτρια Ερατώ Χατζησάββα είναι η νέα πρύτανης της ΑΣΚΤ, η πρώτη γυναίκα σε αυτήν τη θέση στα 186 έτη ιστορία της μεγαλύτερης σχολής τέχνης στην Ελλάδα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Οι μεγάλες εκθέσεις του 2025

Εικαστικά / Οι μεγάλες διεθνείς εκθέσεις του 2025 που αξίζουν το ταξίδι

Τα σχέδια των Dolce & Gabbana και η εμβληματική τέχνη του Anselm Kiefer, οι περφόρμανς του Leigh Bowery, οι γυναίκες της Suzanne Valadon και ο ονειρικός κόσμος του Wes Anderson βρίσκονται ανάμεσα στις πιο σημαντικές εκθέσεις της νέας χρονιάς.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Εικαστικά / Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Η έκθεση «Beato Angelico», συγκεντρώνει στο Palazzo Strozzi και στο Mουσείο του Αγίου Μάρκου στη Φλωρεντία περισσότερα από 140 έργα με δάνεια από 70 συλλογές ιδιωτών και μουσείων και φιλοδοξεί να εδραιώσει τη φήμη του Φρα Αντζέλικο ως κορυφαίου δασκάλου της Αναγέννησης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Εικαστικά / Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Πεθαίνει σαν σήμερα το 1669 ο φλαμανδός ζωγράφος Ρέμπραντ φαν Ράιν. Αυτός ο πίνακας υπήρξε η πραγματική αιτία της οικονομικής καταστροφής του καλλιτέχνη ή πρόκειται περί θεωρίας συνωμοσίας;
THE LIFO TEAM
«Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Εικαστικά / «Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Η νέα έκθεση του Μουσείου Μπενάκη, χαρτογραφεί την πορεία έντεκα Ελλήνων και Ελληνίδων εικαστικών και θέτει ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα: «Σε μια πορεία πλούσια, γεμάτη ανατροπές αλλά και επαναλήψεις, ποιες ήταν οι πρωτόλειες αναζητήσεις τους, στις οποίες επέτρεψαν ακολούθως να εισχωρήσουν στις ώριμες αποφάσεις τους»
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Εικαστικά / Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Μια έκθεση στο Μουσείο Γουίτνεϊ ενώνει διαφορετικές φωνές και αποκαλύπτει την άγνωστη ως τώρα τάση Αμερικανών καλλιτεχνών που στράφηκαν στον σουρεαλισμό για να εκφράσουν την ταραχώδη δεκαετία του '60.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
"Η κούνια" του Φραγκονάρ: Στο φως τα ζουμερά μυστικά και η ίντριγκα του πιο αυθάδικου έργου του ροκοκό

Εικαστικά / «Η Κούνια» του Φραγκονάρ: Τα μυστικά και η ίντριγκα του πιο αυθάδικου έργου του ροκοκό

Η περίφημη «Κούνια» με τη σκηνοθεσία της συνεύρεσης των σωμάτων και των ψυχών με τρόπο ακόλαστο, πονηρό ή ανοιχτό σε μια νέα ηθική, έργο – σταρ της περίφημης συλλογής Wallace στο Λονδίνο, αποκαταστάθηκε φέρνοντας στο φως άτακτες λεπτομέρειες που ενισχύουν την αυθάδεια του έργου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ειρήνη Παναγοπούλου

Εικαστικά / Ειρήνη Παναγοπούλου: Η μεγάλη Ελληνίδα συλλέκτρια Τέχνης μιλά στη LIFO

Η γνωστή συλλέκτρια μιλά στη LiFO για το ταξίδι της στην τέχνη μέσα από τη συγκρότηση της μεγάλης και σπάνιας συλλογής της, μέρος της οποίας θα δούμε με αφορμή την έκθεση «Fernweh ή νοσταλγία για άγνωστους τόπους».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μυρτώ Ξανθοπούλου: «Έχω ψίχουλα, έχω τα περισσεύματα; Με αυτά θα δουλέψω»

Εικαστικά / Μυρτώ Ξανθοπούλου: «Έχω ψίχουλα, έχω τα περισσεύματα; Με αυτά θα δουλέψω»

Η γεννημένη στο Ελσίνκι καλλιτέχνιδα που κέρδισε το βραβείο Young Artist της φετινής Art Athina μιλάει για το έργο της που βασίζεται στην αίσθηση του κατεπείγοντος, στη χειρωνακτική εργασία και στη σχέση της με τη γλώσσα. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα «χρονικό της αναισθησίας» με έργα υψηλής δόνησης 

Εικαστικά / Κωνσταντίνος Λαδιανός: «Πού πήγε όλη αυτή η επιδεξιότητα των χεριών που είχαν οι παλιότεροι»

Η παράδοση, η αγιολογική γραμματεία και η λαϊκή μυθολογία συνυπάρχουν στον κόσμο του ταλαντούχου καλλιτέχνη, εμπλέκοντας το προσωπικό βίωμα με καθηλωτικές αλληγορίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένας μνημειώδης φτερωτός ταύρος στο Μουσείο Ακρόπολης

Εικαστικά / Ένας μνημειώδης φτερωτός ταύρος στο Μουσείο Ακρόπολης

Με το έργο του στον εξωτερικό χώρο του μουσείου ο Michael Rakowitz συνομιλεί με τα έργα της κλασικής αρχαιότητας και υπενθυμίζει τα μάταια ταξίδια ανθρώπων και πολιτιστικών αγαθών που «ξεσπιτώνονται».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η Συλλογή Λέοναρντ Λόντερ θα δώσει το φιλί της ζωής στην αγορά της τέχνης;

Εικαστικά / Η Συλλογή Λέοναρντ Λόντερ θα δώσει το φιλί της ζωής στην αγορά της τέχνης;

Με πυρήνα της συλλογής του Λόντερ ένα από τα διασημότερα έργα του Κλιμτ, που εκτιμάται ότι η πώλησή του θα ξεπεράσει τα 150 εκατομμύρια δολάρια, η βραδιά της δημοπρασίας στον οίκο Sotheby’s φιλοδοξεί να προσελκύσει ξανά τους μεγάλους συλλέκτες. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζένη Μαρκέτου

Οι Αθηναίοι / Τζένη Μαρκέτου: «Οι καλλιτέχνες δεν έχουμε ανακαλύψει τον τροχό»

Στην Αμερική έμαθε πως η τέχνη είναι κοινωνική υπόθεση, πως ο κόσμος δεν εξαντλείται στις γκαλερί. Η πρώτη της παρέμβαση σε δημόσιο χώρο, που προκάλεσε αντιδράσεις, της δίδαξε ότι ένα έργο οφείλει να μοιάζει σαν να υπήρχε πάντα εκεί. Με τη νέα της εγκατάσταση στο Μέγαρο Μουσικής μάς υπενθυμίζει ότι δεν είμαστε οι πρωταγωνιστές της φύσης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σεπτέμβρης της Art Athina 2025

Εικαστικά / Art Athina 2025: Το τώρα και το μετά της σύγχρονης τέχνης

Ζωγραφική, γλυπτική, φωτογραφία, ψηφιακή τέχνη: Το ανάγλυφο του παγκόσμιου εικαστικού χάρτη έτσι όπως διαμορφώνεται μέσα από την ελληνική και ξένη παραγωγή, και αναδεικνύεται στην ετήσια φουάρ που πραγματοποιείται ξανά στο Ζάππειο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ο Ανδρέας Αγγελιδάκης μετατρέπει το σπήλαιο του Πλάτωνα σε escape room

Εικαστικά / Ο Ανδρέας Αγγελιδάκης μετατρέπει το σπήλαιο του Πλάτωνα σε escape room

Με τo «Δωμάτιο Απόδρασης», μια εγκατάσταση ερευνητική και παιγνιώδη, βασισμένη στην ιδέα της φιλοσοφίας και την παραίσθηση του ψηφιακού κόσμου, θα μας εκπροσωπήσει στην 61η Μπιενάλε Βενετίας ο καταξιωμένος εικαστικός και αρχιτέκτονας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ