«Οι άνδρες της οδού du Bac»: Μια ανατριχιαστική υπόθεση παιδοφιλίας

ΕΠΕΞ Οι άνδρες της οδού du Bac είναι… άνδρες Facebook Twitter
Στην αφρόκρεμα των μπουρζουάδων ή, κομψότερα, στην ελίτ των αστών πώς είναι δυνατό να ανήκουν άτομα που βιάζουν νήπια και εκδίδουν ανήλικα, που υιοθετούν τόσο αδιανόητα περιθωριακές συμπεριφορές; Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0

ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΕΙΡΩΝΕΙΑ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ, κατηφόρα της παρακμής, παραμύθι που γεννήθηκε στο μυαλό σαδιστή δαίμονα… Μοιάζει, πριν απ’ όλα, εντελώς απίστευτο: στην καρδιά του Παρισιού, σε αριστοκρατική συνοικία, υπάρχει, λέει, ένα σπίτι μέσα στο οποίο επί πολλές δεκαετίες γίνεται σεξουαλική κακοποίηση και βιασμός παιδιών από τους θετούς γονείς τους, που γι’ αυτό τα υιοθέτησαν. Δεν μπορεί να συμβαίνει. Δεν συμβαίνουν τέτοια πράγματα. Δεν είναι δυνατό…

Η Γαλλία βρίσκεται σε κρίση που μοιάζει γενικευμένη. Η ακροδεξιά θριαμβεύει, όπως έδειξαν οι ευρωεκλογές. Η διάλυση της Βουλής από τον Πρόεδρο Μακρόν στις 9 Ιουνίου θεωρείται πράξη αλαζονική που θέτει σε κίνδυνο τη Γαλλία και την Ευρώπη του αύριο. Αν στις μετά τις 22 Ιουνίου επαναληπτικές εκλογές της 7ης Ιουλίου εκλεγεί η Εθνική Συσπείρωση (Rassemblement National), θα γίνει πρωθυπουργός η εκπρόσωπος της ακροδεξιάς, Λεπέν, με υψηλές πιθανότητες να αποκτήσει πρόσβαση σε όλους τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.

Και σαν να μην έφταναν όλα τούτα, πέφτει ξάφνου στην καρδιά του Παρισιού η βόμβα περί υιοθεσιών βρεφών και παιδιών με στόχο τη σεξουαλική κακοποίηση και εκμετάλλευση. Είναι τόσο ακραίο που μοιάζει απίστευτο ‒ άλλωστε κατηγορήθηκε για απίστευτο. Αλλά, παρά την ακρότητα και το ακατανόητο της όλης υπόθεσης, η εφημερίδα «Libération», με τίτλο «Οι άνδρες της οδού du Bac» («Les hommes de la rue du Bac», παραθέτει σε συνέχειες πλήθος στοιχεία αποδεικτικά της αλήθειας αυτής της ακατανόητης υπόθεσης.

«Πρόκειται για κυκλώματα εξουσίας και μυστικές εταιρείες»: έτσι τιτλοφορείται ένα από τα άρθρα της «Libération». «Ήταν σαν να ήμουν ιδιοκτησία τους», λέει κάποια στιγμή η καταγγέλλουσα. «Αισθανόταν αντικείμενο των κακοποιητών», εξηγεί μια ψυχολόγος. 

Επιπλέον, η εφημερίδα, επειδή δημοσιεύει ονόματα δραστών και αυτοί (ή μάλλον οι δικηγόροι τους) αμφισβητούν την ισχύ των κατηγοριών, αντιμετωπίζει κατηγορίες. 

Η αδιανόητη αυτή υπόθεση πρωτοήρθε στη δημοσιότητα με την καταγγελία μιας γυναίκας ότι πριν καμιά πενηνταριά χρόνια, από 4 έως 14 χρονών, υφίστατο σεξουαλική κακοποίηση και βιασμούς. Επίσης, παραθέτει τα ονόματα όσων καταγγέλλει, μεταξύ των οποίων και αυτά των θετών γονιών της, του θείου της και άλλων στους οποίους την εξέδιδαν οι θετοί οικείοι.

Σε όσα δημοσιεύονται σε συνέχειες στην εφημερίδα εντοπίζονται δύο χαρακτηριστικά. Το πρώτο είναι ότι οι περιγραφές των βιασμών και των κακοποιήσεων δίνουν λεπτομέρειες ανατριχιαστικής βίας και διαστροφικής παιδοφιλίας ‒ είναι τόσο ακραίες που, όπως αναφέρουμε πιο πάνω, μοιάζουν απίστευτες. 

Ένα παράδειγμα είναι το ακόλουθο. Δικηγόρος, τον οποίο η καταγγέλλουσα κατηγορεί ότι χειρίστηκε τη νομοθεσία με τρόπο που διαστρέβλωσε τα δεδομένα για να παρουσιαστεί νόμιμη η υιοθεσία της, αρνείται τις κατηγορίες και σε επιστολή του τις κατονομάζει ως μυθεύματα. Στην επιστολή προς τη «Libération», ωστόσο, ξεχνάει να προσθέσει την οποιαδήποτε εξήγηση για το πώς και το γιατί το όνομά του βρίσκεται σε ένα έγγραφο που εγκρίνει την εν λόγω υιοθεσία.

Δεν έχει κανένα νόημα να μεταφέρουμε σε αυτό το άρθρο στοιχεία που κλονίζουν ή αναιρούν την ισχύ των κατηγοριών. Έτσι, αυτό που μένει αναπάντητο είναι το πώς είναι δυνατό να συμβαίνουν τέτοια φαινόμενα.

Το πιο ακατανόητο είναι οι ιδιότητες όσων ενέχονται στην υπόθεση. Μερικοί είναι δημοσιογράφοι με ισχυρή επιρροή και οι υπόλοιποι μεγαλογιατροί, μεγαλοδικηγόροι, συγγραφείς, ένας-δυο τραπεζίτες ‒ με άλλα λόγια μεγαλοαστοί!

Στην αφρόκρεμα των μπουρζουάδων ή, κομψότερα, στην ελίτ των αστών πώς είναι δυνατό να ανήκουν άτομα που βιάζουν νήπια και εκδίδουν ανήλικα, που υιοθετούν τόσο αδιανόητα περιθωριακές συμπεριφορές;

Μερικά στοιχεία από το σύνολο των δεδομένων οδηγούν σε μια υποθετική απάντηση. «Πρόκειται για κυκλώματα εξουσίας και μυστικές εταιρείες»: έτσι τιτλοφορείται ένα από τα άρθρα της «Libération». «Ήταν σαν να ήμουν ιδιοκτησία τους», λέει κάποια στιγμή η καταγγέλλουσα. «Αισθανόταν αντικείμενο των κακοποιητών», εξηγεί μια ψυχολόγος. «Βαθιά μου επιθυμία είναι να τους φέρει η δικαιοσύνη αντιμέτωπους με τη βαρβαρότητα των πράξεών τους», σχολιάζει επίσης η καταγγέλλουσα.

Εξουσία, αντικείμενο, ιδιοκτησία, βαρβαρότητα… Δηλαδή, το αδιανόητο και απίστευτο γίνεται δυνατό με βασική αιτία το αιώνιο, παγκόσμιο, βαθιά εσωτερικευμένο, δίχως αποχρώσεις, αντιφάσεις ή αμφιβολίες στερεότυπο του σεξισμού. 

Και στην μπουρζουαζία, στη μεγαλοαστική τάξη, είναι δυνατό να ανήκουν άτομα με αδιανόητα περιθωριακές συμπεριφορές, αφού αυτές πηγάζουν από το βαθιά εσωτερικευμένο στερεότυπο ότι οι άνδρες έχουν δικαιώματα πάνω σε όλες τις γυναίκες, τα παιδιά, τους άλλους άνδρες, γενικώς έχουν δικαίωμα να βιάζουν και να… δέρνουν.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Οπτική Γωνία / Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Σκέψεις πάνω στην απόφαση του Oposito, ενός μικρού εκδοτικού οίκου που έχει δώσει ενδιαφέροντα δείγματα ανήσυχης κοινωνικής και πολιτισμικής σκέψης, για την «αποδέσμευσή» του σε σχέση με το βιβλίο της κοινωνιολόγου Eύα Ιλούζ «Ψυχρή τρυφερότητα. Η άνοδος του συναισθηματικού καπιταλισμού».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ακροβατώντας / Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ένα εντυπωσιακά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας είναι διατεθειμένο να δώσει «συγχωροχάρτι» για ένα μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο, αρκεί οι εμπλεκόμενοι να τηρήσουν ακροδεξιά και ρατσιστική στάση στο μεταναστευτικό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πέντε ιδρύματα πρώην πρωθυπουργών και ένα ινστιτούτο. Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Ρεπορτάζ / Τα ιδρύματα των πρώην πρωθυπουργών: Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Τυπικά, σκοπός τους είναι η διατήρηση των αρχείων και η προβολή του έργου πρώην πρωθυπουργών. Στην πράξη, όμως, λειτουργούν και ως think tanks και πολιτικά εργαλεία επιρροής.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ