Ο Τσίπρας που (τους) λείπει

Ο Τσίπρας που (τους) λείπει… Facebook Twitter
Είναι πρωτόγνωρο στα χρονικά της Μεταπολίτευσης το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, από εκλογές σε εκλογές, να μειώνει τόσο πολύ τη δύναμή του. Και αυτό είναι ένα δεύτερο θέμα που δεν πρέπει να ξεχνούν αυτοί που φαντασιώνονται επιστροφή Τσίπρα. Εικονογράφηση: bianka/LIFO
0


ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΔΟΞΟ, και αυτό είναι πως πολλά στελέχη και περισσότερα μέλη ή φίλοι του πάλαι ποτέ πανίσχυρου ΣYΡΙΖΑ, που έπαιρνε μεγάλα ποσοστά και κέρδιζε τις εκλογές ή διατηρούσε με ασφάλεια τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, συχνά πυκνά διαπιστώνουν το έλλειμμα ηγεσίας και παράλληλα έχουν ενός είδους νοσταλγίας για τον Αλέξη Τσίπρα. Συνήθως, συγκρίνουν τον πρώην πρόεδρο του κόμματός τους με τον διάδοχό του (που αποδεικνύεται καθημερινά μειωμένων πολιτικών προσδοκιών), με τα κορυφαία στελέχη της Νέας Αριστεράς (για τα οποία πιστεύουν αφενός ότι τους πρόδωσαν, αφετέρου ότι δεν αποδείχθηκαν ικανά ως πολιτικά μεγέθη), μπαίνουν σε αυτήν τη διαδικασία βλέποντας τις εξελίξεις και την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος διανύει μία από τις πιο δύσκολες περιόδους του από το 2012 και μετά, ενώ δημοσκοπικά τουλάχιστον φέρεται να περνάει στην τρίτη θέση.

Όλοι αυτοί εξακολουθούν να ομνύουν στον όνομα του Αλέξη Τσίπρα και να τον συνδέουν με τις ένδοξες ημέρες, όταν αυτός τους έφερνε στην εξουσία ή τους έβαζε στην τροχιά της. Και πιστεύουν ότι οι ημέρες αυτές θα έρθουν πάλι, με την επιστροφή του.

Ο Τσίπρας δεν είναι εφικτό να ηγηθεί πάλι ενός κόμματος, το οποίο υπό την προεδρία του οδηγήθηκε σε ταπεινωτικές ήττες, οι αιτίες, δε, για την εκλογική καθίζηση ποτέ δεν συζητήθηκαν.

Αν αναφερθούμε απλά και μόνο στους αριθμούς, που λένε πάντα την αλήθεια, πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι όλοι αυτοί οι νοσταλγοί «ξεχνούν» κάτι στοιχειώδες: ότι τα ποσοστά της θεαματικής πτώσης του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιούνιο του 2023 (20,07%) και τον Μάιο της ίδιας χρονιάς (17,83%) ήρθαν υπό την προεδρία του Αλέξη Τσίπρα. Όπως επίσης δεν υπολογίζουν ότι και το ιδιαίτερα μεγάλο ποσοστό που συγκέντρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2019 (31,53%) μειώθηκε δραματικά, ενώ αυτός βρισκόταν στην αντιπολίτευση και δεν είχε κυβερνητική φθορά, όπως συνήθως συμβαίνει με τα κόμματα που βρίσκονται στην εξουσία.

Είναι πρωτόγνωρο στα χρονικά της Μεταπολίτευσης το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, από εκλογές σε εκλογές, να μειώνει τόσο πολύ τη δύναμή του. Και αυτό είναι ένα δεύτερο θέμα που δεν πρέπει να ξεχνούν αυτοί που φαντασιώνονται επιστροφή Τσίπρα.

Όμως, οι μέρες της παλιάς πολιτικής δόξας κυριαρχούν στη σκέψη αρκετών από τους νοσταλγούς· κάποιοι από αυτούς, λιγότερο δημόσια και περισσότερο στις ιδιωτικές τους συζητήσεις, αναφέρονται στις προσδοκίες τους για επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα με δύο τρόπους. Ο πρώτος είναι να διεκδικήσει και να κερδίσει την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ μετά τις ευρωεκλογές και την αναμενόμενη ήττα υπό την ηγεσία του Κασσελάκη. Ο δεύτερος, να δημιουργήσει ένα νέο κόμμα το οποίο θα καλύπτει έναν ευρύτερο χώρο στην κεντροαριστερά. Και τα δύο σενάρια έχουν μικρές πιθανότητες υλοποίησης, αλλά και ακόμη και αν υπήρχε τέτοιο ενδεχόμενο, οι πιθανότητες να πετύχει θα ήταν θεαματικά λιγότερες.

Ο Τσίπρας δεν είναι εφικτό να ηγηθεί πάλι ενός κόμματος, το οποίο υπό την προεδρία του οδηγήθηκε σε ταπεινωτικές ήττες, οι αιτίες, δε, για την εκλογική καθίζηση ποτέ δεν συζητήθηκαν, ούτε αναλύθηκαν, ούτε έγινε μια στοιχειώδης αυτοκριτική για να δημιουργηθεί, έστω, η εντύπωση –και αυτή να μετατραπεί σε βεβαιότητα– ότι κατάλαβαν τι ακριβώς συνέβη την τετραετία 2019-2023, συνειδητοποίησαν λάθη, γύρισαν σελίδα, θα είναι καλύτεροι διαχειριστές της εξουσίας στο μέλλον. Άλλωστε, ο ίδιος ο Τσίπρας φρόντισε, με δική του ευθύνη, να κάψει το πολιτικό του κεφάλαιο όχι μόνο με τη συνεχή απόρριψη από το εκλογικό σώμα αλλά και με τον τρόπο που χειρίστηκε ο ίδιος τη διαδικασία διαδοχής του.

Πολλοί στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ πιστώνουν στον Τσίπρα ότι άνοιξε τον δρόμο στον εντελώς άγνωστο, σχεδόν απολίτικο και χωρίς καμιά, μικρή έστω, ιστορία ή αναφορά στην αριστερά Κασσελάκη, καθώς και την ηχηρή σιωπή του στη διάρκεια των εκλογικών διαδικασιών, ακόμα και όταν ακούγονταν αναληθείς κατηγορίες σε βάρος της Έφης Αχτσιόγλου περί υπονόμευσης του Τσίπρα, προερχόμενες υποτίθεται από τον ίδιο, ακόμα και τώρα, που, ενώ παραμένει στον ΣΥΡΙΖΑ, σιωπά μπροστά στις αλλοπρόσαλλες πολιτικές συμπεριφορές του διαδόχου του (οι οποίες κάποιες φορές αδειάζουν και ακυρώνουν πολιτικές του Τσίπρα)·και σε φαιδρά, συχνά γραφικά φαινόμενα που συμβαίνουν στο κόμμα.

Αδιέξοδο όμως είναι και το ενδεχόμενο σενάριο δημιουργίας ενός νέου κόμματος από τον Τσίπρα, στο οποίο, λένε όσοι το φαντάζονται, θα μπορούσε να συμπεριλάβει πρώην στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που δεν έχουν φθαρεί ιδιαίτερα πολιτικά, αρκετά προερχόμενα από τον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας και ίσως μερικά ανένταχτα, κατά βάση νέα και άφθαρτα. Όμως και αυτό το σενάριο δεν μπορεί να έχει επιτυχία, γιατί απλώς και αυτού του σχήματος θα ηγείται ο ίδιος ο Τσίπρας.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ακροβατώντας / Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ένα εντυπωσιακά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας είναι διατεθειμένο να δώσει «συγχωροχάρτι» για ένα μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο, αρκεί οι εμπλεκόμενοι να τηρήσουν ακροδεξιά και ρατσιστική στάση στο μεταναστευτικό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πέντε ιδρύματα πρώην πρωθυπουργών και ένα ινστιτούτο. Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Ρεπορτάζ / Τα ιδρύματα των πρώην πρωθυπουργών: Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Τυπικά, σκοπός τους είναι η διατήρηση των αρχείων και η προβολή του έργου πρώην πρωθυπουργών. Στην πράξη, όμως, λειτουργούν και ως think tanks και πολιτικά εργαλεία επιρροής.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ