Ο Τσίπρας που (τους) λείπει

Ο Τσίπρας που (τους) λείπει… Facebook Twitter
Είναι πρωτόγνωρο στα χρονικά της Μεταπολίτευσης το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, από εκλογές σε εκλογές, να μειώνει τόσο πολύ τη δύναμή του. Και αυτό είναι ένα δεύτερο θέμα που δεν πρέπει να ξεχνούν αυτοί που φαντασιώνονται επιστροφή Τσίπρα. Εικονογράφηση: bianka/LIFO
0


ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΔΟΞΟ, και αυτό είναι πως πολλά στελέχη και περισσότερα μέλη ή φίλοι του πάλαι ποτέ πανίσχυρου ΣYΡΙΖΑ, που έπαιρνε μεγάλα ποσοστά και κέρδιζε τις εκλογές ή διατηρούσε με ασφάλεια τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, συχνά πυκνά διαπιστώνουν το έλλειμμα ηγεσίας και παράλληλα έχουν ενός είδους νοσταλγίας για τον Αλέξη Τσίπρα. Συνήθως, συγκρίνουν τον πρώην πρόεδρο του κόμματός τους με τον διάδοχό του (που αποδεικνύεται καθημερινά μειωμένων πολιτικών προσδοκιών), με τα κορυφαία στελέχη της Νέας Αριστεράς (για τα οποία πιστεύουν αφενός ότι τους πρόδωσαν, αφετέρου ότι δεν αποδείχθηκαν ικανά ως πολιτικά μεγέθη), μπαίνουν σε αυτήν τη διαδικασία βλέποντας τις εξελίξεις και την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος διανύει μία από τις πιο δύσκολες περιόδους του από το 2012 και μετά, ενώ δημοσκοπικά τουλάχιστον φέρεται να περνάει στην τρίτη θέση.

Όλοι αυτοί εξακολουθούν να ομνύουν στον όνομα του Αλέξη Τσίπρα και να τον συνδέουν με τις ένδοξες ημέρες, όταν αυτός τους έφερνε στην εξουσία ή τους έβαζε στην τροχιά της. Και πιστεύουν ότι οι ημέρες αυτές θα έρθουν πάλι, με την επιστροφή του.

Ο Τσίπρας δεν είναι εφικτό να ηγηθεί πάλι ενός κόμματος, το οποίο υπό την προεδρία του οδηγήθηκε σε ταπεινωτικές ήττες, οι αιτίες, δε, για την εκλογική καθίζηση ποτέ δεν συζητήθηκαν.

Αν αναφερθούμε απλά και μόνο στους αριθμούς, που λένε πάντα την αλήθεια, πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι όλοι αυτοί οι νοσταλγοί «ξεχνούν» κάτι στοιχειώδες: ότι τα ποσοστά της θεαματικής πτώσης του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιούνιο του 2023 (20,07%) και τον Μάιο της ίδιας χρονιάς (17,83%) ήρθαν υπό την προεδρία του Αλέξη Τσίπρα. Όπως επίσης δεν υπολογίζουν ότι και το ιδιαίτερα μεγάλο ποσοστό που συγκέντρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2019 (31,53%) μειώθηκε δραματικά, ενώ αυτός βρισκόταν στην αντιπολίτευση και δεν είχε κυβερνητική φθορά, όπως συνήθως συμβαίνει με τα κόμματα που βρίσκονται στην εξουσία.

Είναι πρωτόγνωρο στα χρονικά της Μεταπολίτευσης το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, από εκλογές σε εκλογές, να μειώνει τόσο πολύ τη δύναμή του. Και αυτό είναι ένα δεύτερο θέμα που δεν πρέπει να ξεχνούν αυτοί που φαντασιώνονται επιστροφή Τσίπρα.

Όμως, οι μέρες της παλιάς πολιτικής δόξας κυριαρχούν στη σκέψη αρκετών από τους νοσταλγούς· κάποιοι από αυτούς, λιγότερο δημόσια και περισσότερο στις ιδιωτικές τους συζητήσεις, αναφέρονται στις προσδοκίες τους για επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα με δύο τρόπους. Ο πρώτος είναι να διεκδικήσει και να κερδίσει την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ μετά τις ευρωεκλογές και την αναμενόμενη ήττα υπό την ηγεσία του Κασσελάκη. Ο δεύτερος, να δημιουργήσει ένα νέο κόμμα το οποίο θα καλύπτει έναν ευρύτερο χώρο στην κεντροαριστερά. Και τα δύο σενάρια έχουν μικρές πιθανότητες υλοποίησης, αλλά και ακόμη και αν υπήρχε τέτοιο ενδεχόμενο, οι πιθανότητες να πετύχει θα ήταν θεαματικά λιγότερες.

Ο Τσίπρας δεν είναι εφικτό να ηγηθεί πάλι ενός κόμματος, το οποίο υπό την προεδρία του οδηγήθηκε σε ταπεινωτικές ήττες, οι αιτίες, δε, για την εκλογική καθίζηση ποτέ δεν συζητήθηκαν, ούτε αναλύθηκαν, ούτε έγινε μια στοιχειώδης αυτοκριτική για να δημιουργηθεί, έστω, η εντύπωση –και αυτή να μετατραπεί σε βεβαιότητα– ότι κατάλαβαν τι ακριβώς συνέβη την τετραετία 2019-2023, συνειδητοποίησαν λάθη, γύρισαν σελίδα, θα είναι καλύτεροι διαχειριστές της εξουσίας στο μέλλον. Άλλωστε, ο ίδιος ο Τσίπρας φρόντισε, με δική του ευθύνη, να κάψει το πολιτικό του κεφάλαιο όχι μόνο με τη συνεχή απόρριψη από το εκλογικό σώμα αλλά και με τον τρόπο που χειρίστηκε ο ίδιος τη διαδικασία διαδοχής του.

Πολλοί στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ πιστώνουν στον Τσίπρα ότι άνοιξε τον δρόμο στον εντελώς άγνωστο, σχεδόν απολίτικο και χωρίς καμιά, μικρή έστω, ιστορία ή αναφορά στην αριστερά Κασσελάκη, καθώς και την ηχηρή σιωπή του στη διάρκεια των εκλογικών διαδικασιών, ακόμα και όταν ακούγονταν αναληθείς κατηγορίες σε βάρος της Έφης Αχτσιόγλου περί υπονόμευσης του Τσίπρα, προερχόμενες υποτίθεται από τον ίδιο, ακόμα και τώρα, που, ενώ παραμένει στον ΣΥΡΙΖΑ, σιωπά μπροστά στις αλλοπρόσαλλες πολιτικές συμπεριφορές του διαδόχου του (οι οποίες κάποιες φορές αδειάζουν και ακυρώνουν πολιτικές του Τσίπρα)·και σε φαιδρά, συχνά γραφικά φαινόμενα που συμβαίνουν στο κόμμα.

Αδιέξοδο όμως είναι και το ενδεχόμενο σενάριο δημιουργίας ενός νέου κόμματος από τον Τσίπρα, στο οποίο, λένε όσοι το φαντάζονται, θα μπορούσε να συμπεριλάβει πρώην στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που δεν έχουν φθαρεί ιδιαίτερα πολιτικά, αρκετά προερχόμενα από τον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας και ίσως μερικά ανένταχτα, κατά βάση νέα και άφθαρτα. Όμως και αυτό το σενάριο δεν μπορεί να έχει επιτυχία, γιατί απλώς και αυτού του σχήματος θα ηγείται ο ίδιος ο Τσίπρας.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Δυο καράβια των παιδικών χρόνων

Οπτική Γωνία / Η αριστοκρατική Μαριλένα και η τραχιά Μυρτιδιώτισσα όργωσαν τις ελληνικές θάλασσες, αφήνοντας το στίγμα τους

Βίος και πολιτεία δυο καραβιών που έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στα όχι άγνωστα αλλά και όχι πάντοτε ήρεμα νερά της Ελλάδας.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
«Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ρεπορτάζ / «Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ο συγγραφέας Γιάννης Μακριδάκης, που ζει στη Χίο και καλλιεργεί εκεί ο ίδιος τη δική του γη, περιγράφει στη LiFo την καθημερινότητα, που έχει αλλάξει ριζικά μετά τις φωτιές, και την προσπάθεια των κατοίκων να σταθούν ξανά στα πόδια τους.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Τραμπ και με ποιους όρους;

Βασιλική Σιούτη / Θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Τραμπ και με ποιους όρους;

Πώς θα τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία και πόσο κοντά βρισκόμαστε σε αυτό το τέλος; Τραμπ και Πούτιν μοιάζουν αποφασισμένοι, αλλά ο Ζελένσκι και οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν βιάζονται.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Μαζωνάκης: Το χρονικό μιας (ακόμα) διαπόμπευσης

Οπτική Γωνία / Μαζωνάκης: Το χρονικό μιας (ακόμα) διαπόμπευσης

Αν έβγαζε κάποιος ένα συμπέρασμα από τον χειρισμό της υπόθεσης αυτής, θα έλεγε πως «όλα ήταν ένα λάθος». Ένα λάθος το οποίο πολλοί δεν το βλέπουν ως τέτοιο, καθώς θεωρούν αυτονόητο να μαθαίνουν πληροφορίες για τις ζωές των άλλων, ακόμα και αν αυτές έχουν δυσκολίες και απαιτούν σεβασμό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Για τους «εμπρηστές της Πάτρας»: Ιδεολογικές καταχρήσεις μιας φωτογραφίας

Οπτική Γωνία / Για τους «εμπρηστές της Πάτρας»: Ιδεολογικές καταχρήσεις μιας φωτογραφίας

Από που προκύπτει το αναρχικό, πόσο μάλλον κάποιο «κομμουνιστικό» προφίλ των «εμπρηστών»; Από ένα σκουλαρίκι, την είδηση για το χασίς και τα τσίπουρα, τα ρούχα που είναι αυτά που συναντάς σε πλήθος εικοσάρηδων σε πλατείες και δρόμους της χώρας;
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Υπάρχει όντως λόγος να επιστρέψει ο Τσίπρας;

Οπτική Γωνία / Υπάρχει όντως λόγος να επιστρέψει ο Τσίπρας;

Υπάρχει ανάγκη στην πολιτική ζωή για ένα νέο κόμμα; Υπάρχει κρίσιμος ζωτικός χώρος που δεν έχει εκπροσώπηση; Μπορεί να ξεπεραστούν ή, έστω, να αμβλυνθούν οι έντονα αρνητικές μνήμες από τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ; Είναι ο Αλέξης Τσίπρας το ιδανικό πρόσωπο;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Σουδάν: Ο ξεχασμένος πόλεμος και τα «παιδιά-πρόσφυγες» που κατηγορούνται ως διακινητές

Οπτική Γωνία / Σουδάν: Η μεγαλύτερη τραγωδία του αιώνα δεν γίνεται ποτέ πρωτοσέλιδο

Οι νεκροί από τις συγκρούσεις, την πείνα και τις επιδημίες υπολογίζεται συνολικά περί το 1 εκατ., και περισσότεροι από τους μισούς εξ αυτών είναι παιδιά. Μια εφιαλτική κατάσταση, που έχει όμως την «ατυχία» να περνά σε δεύτερη ή και τρίτη μοίρα, καθώς ούτε τα ΜΜΕ και τους διεθνείς οργανισμούς φαίνεται να συγκινεί ιδιαίτερα ούτε εντάσσεται εύκολα σε κάποιο πολιτικό αφήγημα ώστε να εμπνεύσει μαζικά κινήματα αλληλεγγύης.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Οπτική Γωνία / Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Σκέψεις πάνω στην απόφαση του Oposito, ενός μικρού εκδοτικού οίκου που έχει δώσει ενδιαφέροντα δείγματα ανήσυχης κοινωνικής και πολιτισμικής σκέψης, για την «αποδέσμευσή» του σε σχέση με το βιβλίο της κοινωνιολόγου Eύα Ιλούζ «Ψυχρή τρυφερότητα. Η άνοδος του συναισθηματικού καπιταλισμού».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ακροβατώντας / Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ένα εντυπωσιακά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας είναι διατεθειμένο να δώσει «συγχωροχάρτι» για ένα μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο, αρκεί οι εμπλεκόμενοι να τηρήσουν ακροδεξιά και ρατσιστική στάση στο μεταναστευτικό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ