Σπουδαίοι άνθρωποι αλλά… 

Σπουδαίοι άνθρωποι αλλά…  Facebook Twitter
Η Αριάν Λαμπέντ ποζάρει στο κόκκινο χαλί του φεστιβάλ της Βενετίας με γραμμένο στο κορμί της το σλόγκαν "No more honors for abusers” («Όχι άλλες τιμές στους κακοποιητές»).
0


Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΤΙΚΗ,
ασυνείδητη σχεδόν, όταν είδα χθες τη «δικιά μας» Αριάν Λαμπέντ να ποζάρει στο κόκκινο χαλί του Φεστιβάλ της Βενετίας με γραμμένο στο κορμί της το σλόγκαν «No more honors for abusers» («Όχι άλλες τιμές στους κακοποιητές»). Στράβωσα το στόμα μου και το ξινό μειδίαμα δεν έλεγε να φύγει. Έμοιαζε τόσο εύκολο και τόσο προβλέψιμο, «εταιρικό» σχεδόν – είτε ως μορφή διαμαρτυρίας είτε ως φλασιά προσωπικής προβολής, ένα είδος σέλφι με κοινωνικό μήνυμα. 

Η κυρίαρχη αντίληψη φαίνεται να είναι ότι ΔΕΝ πρέπει να διαχωρίζεται ο δημιουργός από το έργο του. Αν εκείνος είναι κακός, είναι «μολυσμένη» και η τέχνη του, ακόμα και εκ των υστέρων – άποψη που είναι εξαιρετικά διαδεδομένη πλέον κι ας μοιάζει νηπιακή. 

Το μήνυμα προφανώς αναφερόταν εμμέσως πλην σαφώς στις περιπτώσεις Ρομάν Πολάνσκι, του Γούντι Άλεν και του Λικ Μπεσόν που συμμετέχουν με τις τελευταίες ταινίες τους στο φεστιβάλ και είχε ως άμεσο αποδέκτη τον καλλιτεχνικό διευθυντή του θεσμού, Αλμπέρτο Μπαρμπέρα, ο οποίος σε προηγούμενες δηλώσεις του σημείωνε ότι ο Άλεν και ο Μπεσόν έχουν απαλλαγεί από τις κατηγορίες. Όσο για τον Πολάνσκι, είχε πει: «Ο Πολάνσκι είναι ένας από τους τελευταίους μεγάλους masters του ευρωπαϊκού σινεμά. Έκανε τεράστια σφάλματα πριν από πενήντα χρόνια. Αναγνώρισε την ενοχή του. Ζήτησε από το θύμα να τον συγχωρήσει και το θύμα τον συγχώρησε. Δεν είμαι δικαστής, είμαι κριτικός κινηματογράφου. Φυσικά είναι μια πολύ δύσκολη κατάσταση, είμαι όμως βέβαιος ότι σε μερικές δεκαετίες όλοι θα έχουν ξεχάσει την ιστορία του βιασμού από τον Πολάνσκι, αλλά θα εξακολουθούν να θαυμάζουν τις ταινίες του. Νομίζω ότι το να συνεχίζουμε να χτυπάμε τον [90χρονο] Πολάνσκι μοιάζει σαν να αναζητούμε εξιλαστήριο θύμα για άλλες καταστάσεις που χρειάζονται περισσότερο την προσοχή μας».

Απαντώντας σε ένα από τα επίμονα ερωτήματα των καιρών μας, ο Μπαρμπέρα έχει δηλώσει επίσης ότι διαχωρίζει σαφώς τον άνθρωπο από το καλλιτεχνικό του έργο. Προσωπικά δεν μπορώ να απαντήσω με απόλυτο τρόπο στο ερώτημα (μου είναι, λόγου χάρη, αδύνατον οργανικά να ξαναδώ τον Μπιλ Κόσμπι σε οτιδήποτε και επίσης βρίσκω τον Γούντι Άλεν εξαιρετικά αντιπαθή και ύποπτο, αν όχι ένοχο τεχνικά), φοβάμαι όμως ότι έχει ήδη απαντηθεί. Η κυρίαρχη αντίληψη φαίνεται να είναι ότι ΔΕΝ πρέπει να διαχωρίζεται ο δημιουργός από το έργο του. Αν εκείνος είναι κακός, είναι «μολυσμένη» και η τέχνη του, ακόμα και εκ των υστέρων – άποψη που είναι εξαιρετικά διαδεδομένη πλέον κι ας μοιάζει νηπιακή.

Σε μια εβδομάδα συμπληρώνεται ένας χρόνος από τον θάνατο του Γκοντάρ που ποτέ δεν είχε καιρό και υπομονή για ηθικολογίες και ολοκληρωτισμούς και μου έρχεται στο μυαλό μια σκηνή από το Χωρίς Ανάσα όπου ο χαρακτήρας που υποδύεται η Λίλιαν (Λίλιαν Ντρέιφους) ρωτάει τον Μπελμοντό αν έχει κάτι εναντίον των νέων. «Ναι, έχω», απαντά εκείνος. «Προτιμώ τους ηλικιωμένους».

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LIFO. 

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η δυστοπία μπορεί να είναι εξαιρετικά ψυχαγωγική

Daily / Murderbot: Η δυστοπία μπορεί να είναι εξαιρετικά ψυχαγωγική

Η σειρά του Apple TV+ με πρωταγωνιστή έναν απολαυστικό Αλεξάντερ Σκάρσγκαρντ λειτουργεί συγχρόνως ως περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας, ως κωμωδία καταστάσεων και ως μια σαρκαστική εξερεύνηση του τι ακριβώς σημαίνει ελεύθερη βούληση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Είδα τον Διονύση κάποτε

Daily / Είδα τον Διονύση κάποτε

Το εξαιρετικά εμπνευσμένο φιλμ που είχε γυρίσει πριν από μισό αιώνα ο Λάκης Παπαστάθης για να συστήσει ή να υπενθυμίσει στο τηλεοπτικό κοινό τον Διονύση Σαββόπουλο, βρίσκεται πλέον διαθέσιμο στο Ertflix ως πολύτιμο κειμήλιο μιας μοναδικής και ανεπανάληπτης στιγμής.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Τρολάροντας προς τον Ναζισμό 

Daily / Τρολάροντας προς τον ναζισμό 

Πριν από λίγες μέρες ο Kanye West κυκλοφόρησε ένα αγρίως προβοκατόρικο, ακόμα και για τα δικά του στάνταρ, τραγούδι που λέγεται «Heil Hitler» και καταλήγει με έναν προεκλογικό λόγο του Φίρερ από το –προφανώς όχι και τόσο μακρινό– 1936. 
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
You: Ό,τι αρχίζει ωραία τελειώνει με πόνο

Daily / You: Ό,τι αρχίζει ωραία τελειώνει με πόνο

Μάλλον άδοξα έληξε μετά από πέντε κύκλους και πενήντα επεισόδια μια από τις πιο ψυχαγωγικές σειρές των τελευταίων χρόνων, παρότι είχε να κάνει με τις αιμοσταγείς περιπλανήσεις ενός νοσηρά ρομαντικού κατά συρροή δολοφόνου — SPOILER ALERT.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
El Eternauta: Το θρυλικό κόμικ μεταφέρθηκε στο Netflix σε μια σειρά υψηλών προδιαγραφών

Daily / El Eternauta: Το θρυλικό κόμικ μεταφέρθηκε στο Netflix σε μια σειρά υψηλών προδιαγραφών

«Ο κοσμοναύτης του απείρου» έκανε πρεμιέρα πριν από μερικές μέρες, σε μια μεταφορά αντάξια του θρύλου που συνοδεύει τόσο το έργο όσο και τον δημιουργό του, ο οποίος βρήκε τραγικό τέλος στα χέρια της αργεντινής χούντας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
The Settlers: Αίσθηση, αν όχι έκπληξη, προκαλεί το ντοκιμαντέρ του BBC για τους εποίκους του Ισραήλ

Daily / The Settlers: Αίσθηση, αν όχι έκπληξη, προκαλεί το ντοκιμαντέρ του BBC για τους εποίκους του Ισραήλ

To εξαιρετικό ντοκιμαντέρ του Louis Theroux για το «κίνημα» των Ισραηλινών εποίκων που έχουν πλέον βάλει ως στόχο την ισοπεδωμένη Γάζα, και προβλήθηκε πριν από λίγες μέρες στο BBC, βρίσκεται και στο YouTube, προς το παρόν τουλάχιστον.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
American Psycho: Τα 25 κλείνει η παρεξηγημένη μεταφορά ενός παρεξηγημένου βιβλίου

Daily / American Psycho: Τα 25 κλείνει η παρεξηγημένη μεταφορά ενός παρεξηγημένου βιβλίου

Η ταινία του 2000 που βασίστηκε στο ομώνυμο, αγρίως αμφιλεγόμενο, μυθιστόρημα του Μπρετ Ίστον Έλις, με τον Κρίστιαν Μπέιλ στον ρόλο ενός σαλεμένου γιάπη, μοιάζει από πολλές απόψεις εξαιρετικά προφητική και ανησυχητικά επίκαιρη.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Daily / Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Ο Τζον Χαμ υποδύεται τον επιτυχημένο επενδυτή που χάνει ξαφνικά το έδαφος κάτω από τα πόδια του σ΄αυτή την εκλεκτικά διασκεδαστική, κατά τόπους δραματική και συχνά διεισδυτική σάτιρα ηθών της πλουτοκρατικής ελίτ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ