«Πώς το ’παθες, που είσαι και γλωσσού;»

«Πώς το ’παθες, που είσαι και γλωσσού;» Facebook Twitter
Εάν νιώθει κανείς καταπιεσμένος από τον φεμινισμό ή την πολιτική ορθότητα, μπορεί να ανοίξει την τηλεόραση, να κάτσει σε ένα οποιοδήποτε καφενείο ή να μπει σε ένα τρόλεϊ. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0

ΜΠΗΚΕ ΣΤΟ ΜΕΤΡΟ στο Σύνταγμα. Σωριάστηκε στο κάθισμα δίπλα μου και άνοιξε διάπλατα τα πόδια του. Κόλλησα στη γωνία, κοίταξα τα γόνατά του και αναρωτήθηκα τι θα έλεγε στην παράλληλη πραγματικότητα που θα τολμούσα να ρωτήσω με τρεμάμενη φωνούλα «συγγνώμη, μήπως μπορείτε να μην απλώνετε τα πόδια σας έτσι γιατί δεν χωράω στο κάθισμα;». Στην καλύτερη θα με κοιτούσε σαν να του μιλάω κάποια ξένη γλώσσα, στη χειρότερη θα καταλήγαμε να βριστούμε.

Δεν είπα τίποτα φυσικά, παραιτήθηκα από αυτήν τη μάχη πριν καλά καλά την ξεκινήσω. Παρατηρούσα μόνο τα γόνατά του και σκεφτόμουν πως αυτά τα απλωμένα πόδια ήταν κάτι σαν μεταφορά για τη θέση μου σε αυτή την κοινωνία. «Μάζεψε τα ποδαράκια σου, κοριτσάκι μου, και μπες στη γωνίτσα σου. Έτσι μπράβο!»

Το 2013 πρωτοχρησιμοποιήθηκε ο όρος «manspreading» για να χαρακτηρίσει το φαινόμενο των αντρών που καθόντουσαν με ορθάνοιχτα πόδια στα ΜΜΜ, πιάνοντας περισσότερες από μία θέσεις και αναγκάζοντας τους γύρω τους, κυρίως τις γυναίκες, να ζαρώνουν στη γωνίτσα τους. Το 2015 ο νεολογισμός μπήκε στο Λεξικό της Οξφόρδης.

Στην Ελλάδα είμαστε στο σημείο που θα κάνουμε θεωρητική κουβέντα για τον νεοφεμινισμό και θα αναρωτιόμαστε μήπως ο «νέος φεμινισμός» είναι υπερβολικός ή οι νέες φεμινίστριες δεν είναι «χαρούμενες».

Στη Νέα Υόρκη έγινε η σχετική καμπάνια, δυο δημοσιογράφοι του ΜΙC, ένας άντρας και μια γυναίκα, έκαναν ένα «κοινωνικό πείραμα» (ήταν πολύ της μόδας αυτά το 2015-2017, μετά μάλλον μας τέλειωσαν), κάτι ανάλογο με την κάμερα να γράφει, για να δουν αν θα διαφέρουν οι αντιδράσεις. Κάποιοι επιστήμονες ξεσπάθωσαν πως είναι θέμα ανατομίας, τα threads τou Reddit πήραν φωτιά. Η φεμινιστική ανάλυση είπε πως όλο αυτό ήταν συμβολικό ‒ θύμιζε τον χώρο που καταλαμβάνουν οι άντρες στον δημόσιο χώρο.

Διαβάζοντας το θέμα των Πανελληνίων στην έκθεση, στο οποίο αναφέρεται η Γαλλίδα ακαδημαϊκός Μπελίντα Κάνον («Αυτό το νέο ρεύμα εγγράφεται στον δημόσιο διάλογο περί ταυτοτήτων: είμαι γυναίκα, αυτή είναι η ταυτότητά μου. Και αυτομάτως, είμαι θύμα. Είναι τόσο έντονος αυτός ο διάλογος περί θύματος ώστε ενίοτε το να είσαι θύμα γίνεται εύσημο, πρόκειται για ιδεολογία που εκφράζεται ως “πάθος για θυματοποίηση”»), αναρωτήθηκα σε ποια κοινωνία ζω. Θέλω να πω, στην Ελλάδα είμαστε στο σημείο που θα κάνουμε θεωρητική κουβέντα για τον νεοφεμινισμό και θα αναρωτιόμαστε μήπως ο «νέος φεμινισμός» είναι υπερβολικός ή οι νέες φεμινίστριες δεν είναι «χαρούμενες»;

Λες και το να διεκδικείς τα δικαιώματά σου είναι κάτι που γίνεται με μικρά βολικά εγκεκριμένα βηματάκια και, κυρίως, λες και έχουμε λύσει όλα τα υπόλοιπα προβλήματά μας, την κοινωνική και εργασιακή ανισότητα, τις πατριαρχικές αντιλήψεις, τον ριζωμένο σεξισμό της ελληνικής κοινωνίας. Όλη αυτή η κουβέντα μού θύμισε αυτούς που παραπονιούνται για την πολιτική ορθότητα στην Ελλάδα «που τους καταπιέζει». Εάν νιώθει κανείς καταπιεσμένος από τον φεμινισμό ή την πολιτική ορθότητα, μπορεί να ανοίξει την τηλεόραση, να κάτσει σε ένα οποιοδήποτε καφενείο ή να μπει σε ένα τρόλεϊ.

Κάποια χρόνια πριν ένας ηλικιωμένος κύριος μού είχε χώσει μια σφαλιάρα γιατί μιλούσα στο κινητό μου αφηρημένη στην είσοδο του τρόλεϊ ‒ τον εμπόδιζα, άθελά μου, να περάσει. Το πιο εντυπωσιακό ήταν πως του ήταν εμφανώς πρωτόγνωρο το ότι εξαγριώθηκα. Όσο πήγαινα προς το μέρος του φωνάζοντας σαν μαινάδα, τόσο υποχωρούσε αυτός, έκπληκτός από την αντίδραση μου ‒ εξάλλου, τι πιο φυσιολογικό από το να χτυπάς μια άγνωστη γυναίκα γιατί σου κόβει τον δρόμο; Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα πως είχαμε φτάσει στην άλλη άκρη του τρόλεϊ ‒ σχεδόν στον οδηγό. Κάπως σάστισα. Δεν ήξερα πώς να διαχειριστώ έναν 80χρονο κύριο. Τι θα ’κανα; Θα τον έδερνα; Στο τέλος τού είπα αμήχανα «δεν μπορώ να ασχοληθώ άλλο μαζί σας» κι αυτός μου απάντησε «α μπα; Πώς το ’παθες, που είσαι και γλωσσού;». 

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ακροβατώντας / Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ένα εντυπωσιακά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας είναι διατεθειμένο να δώσει «συγχωροχάρτι» για ένα μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο, αρκεί οι εμπλεκόμενοι να τηρήσουν ακροδεξιά και ρατσιστική στάση στο μεταναστευτικό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πέντε ιδρύματα πρώην πρωθυπουργών και ένα ινστιτούτο. Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Ρεπορτάζ / Τα ιδρύματα των πρώην πρωθυπουργών: Ποιος είναι ο ρόλος τους και πώς χρηματοδοτούνται

Τυπικά, σκοπός τους είναι η διατήρηση των αρχείων και η προβολή του έργου πρώην πρωθυπουργών. Στην πράξη, όμως, λειτουργούν και ως think tanks και πολιτικά εργαλεία επιρροής.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ