«The Pale Blue Eye» του Netflix: Στο μυαλό του Έντγκαρ Άλαν Πόε

Ο Κρίστιαν Μπέιλ λύνει μυστήρια στο βλοσυρό θρίλερ «The Pale Blue Eye» στο Netflix Facebook Twitter
Στο «Pale Blue Eye» η υπερφορτωμένη ίντριγκα, που βάζει ακόμα και μαύρη μαγεία και φαντασματικές παρουσίες στη συνταγή, θα κρατήσει το ενδιαφέρον του θεατή που θέλει να παρακολουθήσει ένα αστυνομικό μυστήριο.
0

Το δικαίως ξεχασμένο «Raven» του Τζέιμς ΜακΤιγκ κυκλοφόρησε το 2012 και ήταν μια μυθοπλασία που ήθελε τον Έντγκαρ Άλαν Πόε, λίγο πριν από το τέλος της ζωής του, να σπεύδει να βοηθήσει έναν αστυνομικό στην επίλυση μιας σειράς από δολοφονίες, εμπνευσμένες από τις ιστορίες του. Δέκα χρόνια μετά, το «Pale Blue Eye» βάζει έναν νεαρό Έντγκαρ Άλαν Πόε να συνδράμει τις προσπάθειες ενός ντετέκτιβ να εξιχνιάσει μια δολοφονία σε ένα στρατόπεδο.

Για τους φαν του συγγραφέα και οι δύο ταινίες έχουν αρκετά easter eggs, όπως τα ονομάζουμε σήμερα. Επίσης, αν εκείνη του ΜακΤιγκ παρουσίαζε τον Πόε ως βυρωνική φιγούρα, ο Πόε της ταινίας του Σκοτ Κούπερ είναι ένας χαρισματικός νεαρός που θέλει να ταιριάξει, να αγαπήσει και να αγαπηθεί, μα εμπόδιο στις επιθυμίες του βάζουν η ιδιορρυθμία του χαρακτήρα του και η όψη του.

Στο πρόσωπο του λακωνικού ντετέκτιβ Αουγκούστους Λάντορ, που επιστρατεύεται από τον διοικητή της Στρατιωτικής Ακαδημίας των ΗΠΑ για να λύσει τον φόνο ενός οπλίτη, ο Πόε φαίνεται να βρίσκει έναν φίλο, κάποιον διανοητικά ισάξιό του, αν και όχι ποιητή, όπως αυτός. Ο Λάντορ βασανίζεται εμφανώς από την απώλεια της κόρης του, με την αφοσίωσή του στην επίλυση του μυστηρίου να μοιάζει με αντιπερισπασμό.

Για όσους θέλουν να εντάξουν το «Pale Blue Eye» στην ευρύτερη φιλμογραφία του, ακόμα και όταν αλλάζει αιώνες, όπως στο «Hostiles» και εδώ, ο Κούπερ αφηγείται ιστορίες της αμερικανικής ενδοχώρας, την οποία παρουσιάζει ως ένα πεδίο αφιλόξενο, εγκαταλελειμμένο από γονικές φιγούρες ανθρώπινες και θεϊκές.

Ο Πόε, με τη σειρά του, έχει χάσει τη μητέρα του, με το πνεύμα της οποίας ισχυρίζεται ότι επικοινωνεί, και βρίσκει τον έρωτα στο πρόσωπο της πανέμορφης Λέα, κόρης του γιατρού της Ακαδημίας.

Οι σκηνές που μοιράζονται οι δύο άνδρες είναι αναμφίβολα οι δυνατότερες της ταινίας, με τον Κρίστιαν Μπέιλ να συνεχίζει να δίνει τον καλύτερό του εαυτό όποτε συνεργάζεται με τον Κούπερ και τον ανερχόμενο Χάρι Μέλινγκ να εντοπίζει τις ερμηνευτικές ισορροπίες ανάμεσα στην εκκεντρικότητα και στην τραγικότητα και να κλέβει και πάλι την παράσταση, όπως στην «Μπαλάντα του Μπάστερ Σκραγκς» των αδελφών Κοέν.

Ο Κρίστιαν Μπέιλ λύνει μυστήρια στο βλοσυρό θρίλερ «The Pale Blue Eye» στο Netflix Facebook Twitter
Οι σκηνές που μοιράζονται οι δυο άνδρες, Κρίστιαν Μπέιλ και Χάρι Μέλινγκ είναι αναμφίβολα οι δυνατότερες της ταινίας.

Η υπερφορτωμένη ίντριγκα, που βάζει ακόμα και μαύρη μαγεία και φαντασματικές παρουσίες στη συνταγή, θα κρατήσει το ενδιαφέρον του θεατή που θέλει να παρακολουθήσει ένα αστυνομικό μυστήριο. Βοηθά και η ατμόσφαιρα, στη δημιουργία της οποίας συντελούν η παγωμένη, oμιχλώδης φωτογραφία του Μασανόμπου Τακαγιανάκι και το μουσικό score του Χάουαρντ Σορ, ο οποίος όχι τυχαία, μα, εκ του αποτελέσματος, αναίτια επικαλείται τον εαυτό του και τη δουλειά του στη «Σιωπή των Αμνών».

Πέραν του πρωταγωνιστικού διδύμου, αρκετά γνώριμα ονόματα και φάτσες, σε μικρότερους ή μεγαλύτερους ρόλους, δίνουν με την εμπειρία και το ταλέντο τους μια νοστιμιά παραπάνω, ακόμα και στις πιο διαδικαστικές σκηνές.

Πού είναι το πρόβλημα λοιπόν; Στο ότι ο Σκοτ Κούπερ, που, εκτός από τη σκηνοθεσία, ανέλαβε και τη σεναριακή διασκευή του βιβλίου του Λουίς Μπάγιαρντ, δεν μπόρεσε να τιθασεύσει το υλικό του, να εντοπίσει και να αναδείξει την κεντρική ιδέα που θα έκανε την ταινία του κάτι περισσότερο από μια απλή κινηματογραφική ανάγνωση λογοτεχνίας – «κλασικά εικονογραφημένα», όπως αποκαλούσαν αυτό το σινεμά οι παλιότεροι κριτικοί. Το μεταφυσικό και το ανθρώπινο στοιχείο, το πώς επηρεάζει τη συμπεριφορά μας η στάση μας απέναντι στο πρώτο και το κακό ως έργο ανθρώπων και όχι θεών είναι θεματικές που ασφυκτιούν κάτω από τα πολλαπλά ανοιχτά σεναριακά μέτωπα.

Ο τρόπος που ο Πόε αποκτά τις εμπειρίες που θα επηρεάσουν το έργο του και θα διαμορφώσουν τον χαρακτήρα του σχετίζεται με αυτές τις θεματικές και ο χρόνος που αφιερώνει ο ίδιος ο Κούπερ στον –ας τον πούμε έτσι– εκτεταμένο επίλογό του μαρτυρά ότι θα ήθελε να έχει κάνει αυτή την ταινία, μα εμφανώς του ξέφυγε.

Ο Κρίστιαν Μπέιλ λύνει μυστήρια στο βλοσυρό θρίλερ «The Pale Blue Eye» στο Netflix Facebook Twitter
Πέραν του πρωταγωνιστικού διδύμου, αρκετά γνώριμα ονόματα και φάτσες, σε μικρότερους ή μεγαλύτερους ρόλους, δίνουν με την εμπειρία και το ταλέντο τους μια νοστιμιά παραπάνω, ακόμα και στις πιο διαδικαστικές σκηνές.

Για όσους θέλουν να εντάξουν το «Pale Blue Eye» στην ευρύτερη φιλμογραφία του, ακόμα κι όταν αλλάζει αιώνες, όπως στο «Hostiles» και εδώ, ο Κούπερ αφηγείται ιστορίες της αμερικανικής ενδοχώρας, την οποία παρουσιάζει ως ένα πεδίο αφιλόξενο, εγκαταλελειμμένο από γονικές φιγούρες ανθρώπινες και θεϊκές.

Ακόμα δεν έχει καταφέρει να υπογράψει τη μεγάλη ταινία, ίσως να έφτασε λίγο πιο κοντά με τα «Out of the furnace» και «Hostiles», μα τελικά η μπάλα κατέληξε στο δοκάρι. Με τον καιρό αρχίζουμε να πιστεύουμε ότι αυτό δεν θα συμβεί ποτέ, κάτι λείπει εμφανώς, ίσως να είναι εκείνη η δυνατότητα ελέγχου πάνω στο υλικό και εμπλουτισμού του μέσω των αισθητικών επιλογών, που διακρίνει τους καλούς επαγγελματίες από τις σκηνοθετικές ιδιοφυΐες.

Αντιλαμβανόμαστε, όμως, ότι αυτά ελάχιστα αφορούν τον μέσο συνδρομητή του Netflix που θέλει απλώς να παρακολουθήσει ένα ψυχαγωγικό και δυνητικά ευρηματικό θρίλερ στο Netflix. To «Pale Blue Eye» είναι πιο καλοφτιαγμένο από τις περισσότερες original παραγωγές της πλατφόρμας και με το φινάλε του καταφέρνει να δώσει σε αυτόν τον θεατή εκείνο που έψαχνε, έστω και αν φτάνει εκεί μέσω Λαμίας.

The Pale Blue Eye - Επίσημο trailer Netflix 

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Το «Skinamarink» είναι η πιο τρομακτική ταινία της χρονιάς – αλλά δεν είναι για όλους

Οθόνες / Το «Skinamarink» είναι η πιο τρομακτική ταινία της χρονιάς – αλλά δεν είναι για όλους

Για κάποιους το «Skinamarink» θα είναι ένα πείραμα ευγενές , για κάποιους ατυχές, ίσως και εξοργιστικό. Για άλλους θα καταστεί μια εμπειρία αγνού τρόμου που ενδέχεται να τους συνοδεύει για καιρό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Η Φάλαινα»: Είναι χοντροφοβική τελικά η πολυσυζητημένη ταινία του Αρονόφσκι;

Οθόνες / «Η Φάλαινα»: Είναι χοντροφοβική τελικά η πολυσυζητημένη ταινία του Αρονόφσκι;

Στο σινεμά πολλοί αφήνουν ανέγγιχτα τα πατατάκια τους στις σκηνές βουλιμικής υπερφαγίας του ήρωα της ταινίας, ενώ κάποιοι αποστρέφουν ακόμα και το βλέμμα. Το παρακάνε, όντως, λοιπόν, ο σκηνοθέτης των εμμονών και της αλληγορίας;
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
Ο «Λευκός Θόρυβος» είναι παντού εκτός από την ταινία του Netflix

Daily / Ο «Λευκός Θόρυβος» είναι παντού εκτός από την ταινία του Netflix

Η μεταφορά του στην οθόνη αδυνατεί να συγκρατήσει τον τόνο, το ύφος, την ατμόσφαιρα, τις λεπτές ευαισθησίες και την ουσία εν τέλει του μνημειώδους «προφητικού» βιβλίου του Ντον Ντελίλο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βασίλη και Δάφνη, πώς γυρίσατε την πιο αφοπλιστική ερωτική σκηνή του ελληνικού σινεμά;

Lifo Videos / Βασίλη και Δάφνη, πώς γυρίσατε την πιο αφοπλιστική ερωτική σκηνή του ελληνικού σινεμά;

Ο βραβευμένος σκηνοθέτης και σεναριογράφος Βασίλης Κεκάτος, μαζί με την πρωταγωνίστριά του, Δάφνη Πατακιά, μιλούν για όσα έζησαν στα γυρίσματα της ταινίας «Οι άγριες μέρες μας» – μιας ιστορίας με χαρακτήρες που είναι «γλυκά τσογλανάκια».
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
«Made in Vain»: Γιατί ένας άνθρωπος θέλει να γίνει bodybuilder;

Οθόνες / «Made in Vain»: Γιατί ένας άνθρωπος θέλει να γίνει bodybuilder;

Ένα αποκαλυπτικό ελληνικό ντοκιμαντέρ που αποτυπώνει την ωμή αλήθεια για το άθλημα του bodybuilding –έναν κόσμο όπου δοκιμάζονται τα όρια σώματος και πνεύματος– έρχεται στις αίθουσες την Πέμπτη 29 Μαΐου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Είναι η «Κιούκα» η «ελληνική ταινία της χρονιάς»;

The Review / Τι είναι αυτό που κάνει την ταινία «Κιούκα» να συζητιέται τόσο;

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την ταινία «Κιούκα: Πριν το τέλος του καλοκαιριού» του 31χρονου Κωστή Χαραμουντάνη. Πώς καταφέρνει το όραμα ενός millennial σκηνοθέτη να ξεχωρίζει στο σύγχρονο ελληνικό σινεμά — και γιατί αξίζει την προσοχή μας;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ρίτσαρντ Γκιρ: Η αβάσταχτη γοητεία της σεμνότητας 

Οθόνες / Ρίτσαρντ Γκιρ: Η αβάσταχτη γοητεία της σεμνότητας 

Με αφορμή την έξοδο του «Oh, Canada» στις εγχώριες αίθουσες, ανατρέχουμε στο σύνολο της καριέρας ενός σταρ που οι περισσότεροι θεωρούμε δεδομένο, ίσως επειδή όσα κάνει στην οθόνη φαντάζουν τόσο ανεπιτήδευτα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κάν’ το όπως ο Γκοντάρ

Ανταπόκριση από τις Κάννες / Κάν’ το όπως ο Γκοντάρ

Ως άλλος Αμερικανός στο Παρίσι του ’60, ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ με τη φετινή του συμμετοχή, το ασπρόμαυρο «Nouvelle Vague», αποτίνει φόρο τιμής στον θρυλικό auteur του γαλλικού Νέου Κύματος, υπενθυμίζοντάς μας την τέχνη (και το θράσος) της νεότητας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στις σχολικές γιορτές ο Θοδωρής Σελέκος ζήλευε τα φτερά αγγέλου που είχε ο φίλος του ο Παναγιώτης

Οθόνες / Στις σχολικές γιορτές ο Θοδωρής Σελέκος ζήλευε τα φτερά αγγέλου που είχε ο φίλος του ο Παναγιώτης

Ο Θοδωρής Σελέκος μεγάλωσε στο Νέο Ηράκλειο και ασχολείται με τον κινηματογράφο . Στα πρώτα του βήματα ήταν μέρος της κολεκτίβας ATH KIDS. Έχει σκηνοθετήσει βιντεοκλίπ για καλλιτέχνες όπως ο Ethismos, ο Saske, οι Sworr και διαφημιστικά για brands όπως η Muerte Inc. Παλιότερα άκουγε περισσότερη hip-hop μουσική. Τώρα ακούει jazz και soul. Η πρώτη ταινία μικρού μήκους του ονομάζεται «Can you water a garden with tears?». Του αρέσει η ησυχία και οι αργές ταινίες.
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΚΟΥΛΑΚΗ
Χολιγουντιανή απόβαση στην Κρουαζέτ, μια πολιτική διαμαρτυρία αλλά και «ψαλίδι» στο γυμνό

Κάννες 2025 / Χολιγουντιανή απόβαση στην Κρουαζέτ, μια πολιτική διαμαρτυρία αλλά και «ψαλίδι» στο γυμνό

Στην τελετή έναρξης του Φεστιβάλ Καννών, ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο εξαπέλυσε για ακόμη μία φορά σφοδρή κριτική κατά της αμερικανικής πολιτικής, μια μικρή γαλλική ταινία εγκαινίασε το φεστιβάλ, ενώ οι λαμπερές σταρ υποχρεώθηκαν να περιορίσουν τις ημίγυμνες εμφανίσεις τους στο κόκκινο χαλί.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ποιος είναι τελοσπάντων αυτός ο Λεός Καράξ;

Οθόνες / Λεός Καράξ: Ποιος είναι ο σκηνοθέτης του Holy Motors;

«Δεν είμαι εγώ», δηλώνει ο ασυμβίβαστος Γάλλος δημιουργός στον τίτλο της φιλμικής του αυτοβιογραφίας, εντείνοντας το μυστήριο γύρω από το πρόσωπό του και προσθέτοντας ακόμη μία ψηφίδα σε ένα συναρπαστικό καλλιτεχνικό work in progress.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ένκε Φεζολλάρι

Μυθολογίες / «Όποτε θέλω να κλάψω, βλέπω το The Hours»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ένκε Φεζολλάρι

Το πρώτο ερωτικό σκίρτημα ήρθε με το Persona του Μπέργκμαν. Όταν είδε το Happy Together του Wong Kar-Wai, ήθελε να ουρλιάξει. Τα παθιασμένα συναισθήματα έχουν τον πρώτο λόγο στην κινηματογραφική λίστα του ηθοποιού και σκηνοθέτη.
«Becoming Led Zeppelin»: Το χρονικό του βαρύτερου ροκ συγκροτήματος όλων των εποχών

Pulp Fiction / Led Zeppelin: Ένα ντοκιμαντέρ για το «βαρύτερο» ροκ συγκρότημα όλων των εποχών

Το ντοκιμαντέρ «Becoming Led Zeppelin» του Μπέρναρντ ΜακΜάχον παρουσιάζει την ιστορία του θρυλικού hard rock συγκροτήματος, φωτίζοντας το background των μελών του και τις περιστάσεις που οδήγησαν στην ίδρυσή του, φτάνοντας μέχρι και την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ τους και την απαρχή της απόλυτης δόξας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
movies

Οθόνες / Η Σταχτοπούτα αλλιώς και 5 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Το διάσημο παραμύθι γίνεται ταινία τρόμου, εφηβικά δράματα και η καινούργια σκηνοθετική δουλειά του διεθνούς φήμης Έλληνα διευθυντή φωτογραφίας Φαίδωνα Παπαμιχαήλ – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM