Φόβος και φλυαρία στο Χόκινς: Είδαμε την τέταρτη σεζόν του «Stranger Things»

Φόβος και Χασμουρητά στο Χόκινς: Είδαμε την τέταρτη σεζόν του «Stranger Things» Facebook Twitter
Σε αυτή την τέταρτη σεζόν τα παιδάκια έχουν μεγαλώσει, όπως και οι ηθοποιοί που τα υποδύονται – κάποιοι έχουν ακόμα και ρυτίδες.
0

Δύο είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της μέτριας τηλεόρασης. Το ένα είναι το cliffhanger. Όλα τα επεισόδια τελειώνουν με cliffhanger, σαν τα κεφάλαια στα βιβλία του Νταν Μπράουν, για να διασφαλιστεί ότι ο θεατής θα παρακολουθήσει και το επόμενο επεισόδιο, ώστε να ικανοποιηθεί η παιδική του περιέργεια να μάθει τι θα συμβεί μετά.

Το άλλο είναι η πάγια πρακτική κάθε χαρακτήρας που συμπαθεί το κοινό να παίρνει τη δική του υποπλοκή, να του βρίσκουμε κάτι να κάνει, ασχέτως του αν αυτό εξυπηρετεί την ευρύτερη αφήγηση. Έτσι θα μπορέσουμε και να μοντάρουμε μη αιτιοκρατικά, ώστε να μην κουράζουμε καθόλου τον θεατή. Τρία λεπτά από δω, τρία λεπτά από κει, σαν να κάνει ζάπινγκ, όπως θα λέγαμε παλιότερα, σαν να παρακολουθεί βιντεάκια στο ΤikΤok, όπως θα λέγαμε σήμερα. Η λογική είναι παρεμφερής και ουδεμία σχέση έχει με το σινεμά και την καλή τηλεόραση.

Η τέταρτη σεζόν του «Stranger Things» φέρει και τα δύο χαρακτηριστικά. Κάθε της επεισόδιο κλείνει με cliffhanger, συχνά στα όρια της (αυτο)παρωδίας, με την εξαίρεση του τέταρτου, το οποίο φαίνεται ότι θα κλείσει με τέτοιο, μα τελικά ολοκληρώνεται. Ο καλοπροαίρετος θα έλεγε ότι οι αδελφοί Ντάφερ ανέτρεψαν τη σύμβαση, ο κυνικός ότι το είδαν στο μοντάζ και πρυτάνευσε η λογική.

Αν αναρωτιέστε, δε, για ποιον λόγο τα επεισόδιά αυτής της σεζόν έχουν διάρκειες που κυμαίνονται από 64 ως 100 λεπτά(!), είναι επειδή οι δημιουργοί βρίσκουν σε κάθε χαρακτήρα των προηγούμενων σεζόν κάτι να κάνει, κόντρα σε οποιαδήποτε λογική. Ο σερίφης Τζιμ Χόπερ θα έπρεπε να είναι νεκρός, αλλά το κοινό τον λατρεύει, οπότε ας τον κρατήσουμε ζωντανό κι ας τον τοποθετήσουμε σε ρωσική φυλακή, σε μια υποπλοκή που απλώς ροκανίζει τον χρόνο.

Είμαστε (σχεδόν) σίγουροι ότι οι χαρακτήρες του Ντέιβιντ Χάρμπορ και της Γουινόνα Ράιντερ θα συνδράμουν με κάποιον τρόπο την τελική μάχη, αλλά κάντε το εξής πείραμα. Πάρτε αυτά τα επτά πρώτα επεισόδια και αφαιρέστε όλες τις σκηνές του Ντέιβιντ Χάρμπορ και της Γουινόνα Ράιντερ. Αλλάζει κάτι για τη γενική εικόνα; Ρητορική η ερώτηση. Το αποτέλεσμα είναι η αφήγηση να βρίσκει το momentum της μόλις στο έβδομο επεισόδιο.

Το φινάλε της σεζόν θα ολοκληρωθεί σε δύο επεισόδια. To πρώτο θα διαρκεί μία ώρα και είκοσι πέντε λεπτά, το δεύτερο δυόμισι ώρες – πιθανότατα είναι το μεγαλύτερο επεισόδιο σειράς στην ιστορία της τηλεόρασης.

Σε αυτή την τέταρτη σεζόν τα παιδάκια έχουν μεγαλώσει, όπως και οι ηθοποιοί που τα υποδύονται – κάποιοι έχουν ακόμα και ρυτίδες. Μεγαλύτερη η ηλικία, μεγαλύτερες και οι σκοτούρες. Έχουν τους έρωτές τους, την έγνοια τους για την αποδοχή από τη σχολική κοινότητα, τη σταδιακή απώλεια της παιδικότητας και το bullying.

Σαν να μην έφταναν αυτά, έχουν να αντιμετωπίσουν και τα γλιτσερά πλάσματα από το Upside Down που απειλούν την κοινωνική ειρήνη του Χόκινς και του υπόλοιπου κόσμου. Το ζώο που μας απειλεί σε αυτήν τη σεζόν λέγεται Βέκνα. Πρόκειται για έναν μπαμπούλα αλά Φρέντι Κρούγκερ, o οποίος στέλνει εφιαλτικά οράματα στους νέους του Χόκινς και τους σκοτώνει φρικιαστικά, αφού πρώτα παίξει μαζί τους.

Αν στην τρίτη σεζόν σημείο αναφοράς ήταν το «Τhing» του Τζον Κάρπεντερ, εδώ είναι το «Nightmare on Elm Street». Δεν αξιοποιούν τις δυνατότητες του ευρήματος πλήρως οι Ντάφερ –βάλτε να (ξανα)δείτε την ταινία του Κρέιβεν και κάντε τις συγκρίσεις–, αλλά σίγουρα ανεβάζουν το επίπεδο σκληρότητας του θεάματος. Μαζί με τα παιδιά της σειράς μεγάλωσαν και τα παιδιά που βλέπουν τις περιπέτειές τους, οπότε ανεβαίνει και ο δείκτης καταλληλότητας. 

Φόβος και Χασμουρητά στο Χόκινς: Είδαμε την τέταρτη σεζόν του «Stranger Things» Facebook Twitter
Στην πρώτη του σεζόν το «Stranger Things» ήταν μια παραμυθένια φούσκα που θα μπορούσε να φέρει το σήμα της Amblin και να έχει όντως γυριστεί στα 80s, οι επόμενες είναι σεζόν που γυρίστηκαν σήμερα και μηρυκάζουν την αισθητική των '80s.

Με τη δράση τοποθετημένη στο 1986 και με τη ριγκανική κυβέρνηση να έχει διογκώσει τον συντηρητισμό στα στρώματα της αμερικανικής κοινωνίας μέσω μιας στοχευμένης καμπάνιας, αυτή η σεζόν, πλην του Βέκνα, θα βρει τον άλλο της κακό σε μια σειρά από clean cut νεολαίους που εξαπολύουν ανθρωποκυνηγητό για να εξολοθρεύσουν έναν χεβιμεταλά νεαρό, φαν του Dungeons and Dragons, τον οποίο θεωρούν υπεύθυνο για τις δολοφονίες.

Από τη δεύτερη σεζόν, που η σειρά άρχισε να εστιάζει περισσότερο στον παράγοντα της νοσταλγίας, η διείσδυση σχετικών τάσεων βοηθά στη δημιουργία μιας πιο πιστής αναπαράστασης του εκάστοτε έτους.

Kαι εδώ εντοπίζεται η διαφορά μεταξύ της ωραιότατης πρώτης σεζόν και των υπολοίπων. Εκεί οι αναφορές ήταν καλοχωνεμένες, ήταν μέρος της δραματουργίας. Από τη δεύτερη σεζόν κι έπειτα γίνονται αυτοσκοπός, η σειρά γίνεται ένας εκλεκτός εκπρόσωπος του λεγόμενου nostalgia porn. 

Στην πρώτη του σεζόν το «Stranger Things» ήταν μια παραμυθένια φούσκα που θα μπορούσε να φέρει το σήμα της Amblin και να έχει όντως γυριστεί στα '80s, οι επόμενες είναι σεζόν που γυρίστηκαν σήμερα και μηρυκάζουν την αισθητική των '80s.

Ως προς αυτό το σκέλος, ίσως είναι λίγο καλύτερα τα πράγματα στην τέταρτη σεζόν σε σχέση με την προηγούμενη. Το «Running up that hill» της Κέιτ Μπους παίζει κομβικό ρόλο, και μάλιστα οι Κάιλ Ντίξον και Mάικλ Στάιν το ενσωματώνουν στο score τους στην καλύτερη σκηνή αυτής της σεζόν – αναφερόμαστε στην τελευταία του τέταρτου επεισοδίου.

Γενικότερα, το synth ηχοτοπίο των Ντίξον και Σταν παραμένει ένα μεγάλου ατού της σειράς, γεννά ατμόσφαιρα εκεί που δεν υπάρχει, δίνει μια ονειρική διάσταση ακόμα και σε τετριμμένες εικόνες και απογειώνει εκείνες που οι δημιουργοί της σειράς θυμούνται πώς λέγεται  –Stranger Things– και δοκιμάζουν να μας το δείξουν.

Χρειαζόταν περισσότερες σεκάνς σαν εκείνη που οι ήρωες χρησιμοποιούν το φως για να επικοινωνήσουν με την άλλη διάσταση. Το είδαμε και στην πρώτη σεζόν ως σεναριακό εύρημα, αλλά εδώ το βλέπουμε και ως οπτικό. 

Φόβος και Χασμουρητά στο Χόκινς: Είδαμε την τέταρτη σεζόν του «Stranger Things» Facebook Twitter
Στο Netflix μοιάζουν τόσο απελπισμένοι, που έσπασαν τη σεζόν σε δύο μέρη, με το πρώτο να κάνει πρεμιέρα στις 27 Μαΐου και το δεύτερο την 1η Ιουλίου.

Κατά τα άλλα, θα έλεγε κανείς ότι οι Ντάφερ ξεχάστηκαν και νόμισαν ότι η σειρά τους λέγεται «Longer Things». Το έβδομο επεισόδιο ενώνει τις τελείες και εξηγεί ποια είναι τα στοιχήματα. Χρειαζόμασταν έξι επεισόδια, και μάλιστα τέτοιας διάρκειας, για να φτάσουμε ως εκεί; Και πάλι ρητορική η ερώτηση.

Έλα όμως που το Netflix χρειάζεται υλικό. Στο παρελθόν έχει πιέσει ξανά τους Ντάφερ για περισσότερα επεισόδια και αυτό είχε ως αποτέλεσμα την υπερφλύαρη δεύτερη σεζόν. Η τρίτη βελτιώθηκε αισθητά, χωρίς να προσεγγίζει τη σαφώς πιο στοχευμένη πρώτη – εδώ η απουσία οικονομίας γίνεται και πάλι αισθητή, αν και όχι στον ίδιο βαθμό με τη δεύτερη.

Το φινάλε της σεζόν θα ολοκληρωθεί σε δύο επεισόδια. To πρώτο θα διαρκεί μία ώρα και είκοσι πέντε λεπτά, το δεύτερο δυόμισι ώρες – πιθανότατα είναι το μεγαλύτερο επεισόδιο σειράς στην ιστορία της τηλεόρασης. Επιφυλασσόμαστε μέχρι να τα δούμε, αλλά σαφέστατα θα μπορούσαν να συμπυκνώσουν τη δράση αυτών των πρώτων επτά επεισοδίων σε λιγότερα, να αφαιρέσουν και κάποιες αχρείαστες υποπλοκές και να σπάσουν τα δύο τελευταία σε περισσότερα. 

Είπαμε, όμως, στο Netflix χρειάζονται υλικό και δη αναγνωρίσιμο. Το χρειάζονται περισσότερο από ποτέ, ώστε να κρατήσουν τους συνδρομητές του απασχολημένους. Μοιάζουν τόσο απελπισμένοι, που έσπασαν τη σεζόν σε δύο μέρη, με το πρώτο να κάνει πρεμιέρα στις 27 Μαΐου και το δεύτερο την 1η Ιουλίου.

Αν κάνετε μια απλή πράξη, θα δείτε ότι για να δει κάποιος ολόκληρη την τέταρτη σεζόν του «Stranger Things» θα πρέπει να κρατήσει τη συνδρομή του και για δεύτερο μήνα. Για καλό δικό τους και με δεδομένο τον ισχυρό ανταγωνισμό, που κουβαλά και «υλικό» δεκαετιών, θα ήταν φρονιμότερο να μην παγιωθεί αυτή η τακτική. Αλλιώς οι συνδρομητές θα αρχίσουν να την κάνουν για άλλες πολιτείες και στην επόμενη σεζόν τα πλάσματα που θα έρθουν για να στοιχειώσουν την Eleven και την παρέα της δεν θα είναι ο Ντεμογκόργκον και ο Βέκνα, αλλά ο Μίκι Μάους και ο Μπαγκς Μπάνι.

Από την άλλη, θα θέλαμε να δούμε πολύ μια τέτοια σεζόν. Θα δικαίωνε και τον τίτλο της σειράς.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Yellowjackets: Η σειρά που στοιχειώνει το μεταίχμιο ανάμεσα στο 2021 και το 2022

Daily / «Yellowjackets»: Η σειρά που στοιχειώνει το μεταίχμιο ανάμεσα στο 2021 και το 2022

Δύο εμβληματικές μορφές του «εναλλακτικού» κινηματογραφικού σταρ σίστεμ των ‘90s, η Τζούλιετ Λιούις και η Κριστίνα Ρίτσι, συμπεριλαμβάνονται στο ιδανικό καστ αυτής της εξαιρετικής δραματικής σειράς μυστηρίου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

Οθόνες / Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

«Το άτακτο αγόρι του βρετανικού σινεμά βρήκε τον δρόμο του σε ώριμες επιλογές, είτε παίζοντας κάποιον αδυσώπητο κακό είτε αφήνοντας τα λακωνικά του διακριτικά σαν στάμπα, όνομα και πράγμα, σε σύντομες εμφανίσεις – εννοείται πως έχει υποδυθεί και τον διάβολο!»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Οθόνες / The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Η ταινία σημάδεψε μια γενιά εφήβων που φαντασιώνονταν ότι θα αντιστεκόντουσαν ηρωικά στους νταήδες που τους κακοποιούσαν καθημερινά. Και τώρα, ο μύθος επιστρέφει για έκτη φορά στην οθόνη, με πρωταγωνιστές τον Τζάκι Τσαν και τον Ραλφ Μάτσιο
THE LIFO TEAM
Ο άνθρωπος που έφερε την μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Daily / Ο άνθρωπος που έφερε τη μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Το ντοκιμαντέρ «Sunday Best: The untold story of Ed Sullivan» αναδεικνύει τη συμβολή του Εντ Σάλιβαν και της δημοφιλέστατης τηλεοπτικής εκπομπής του στην ανάδειξη τεράστιων μορφών της μαύρης μουσικής, από τη Nίνα Σιμόν και τον Τζέιμς Μπράουν μέχρι την Tίνα Τέρνερ και τον Στίβι Γουόντερ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Έντουαρντ Νόρτον: Γεννημένος σε λάθος εποχή

Οθόνες / Έντουαρντ Νόρτον: Γεννημένος σε λάθος εποχή

Με αφορμή τα σημερινά του γενέθλια, ανατρέχουμε στην καριέρα ενός ηθοποιού με την ερμηνευτική στόφα των μεγάλων ονομάτων του New Hollywood, μα καταδικασμένου να εργάζεται σε καιρούς που η κινηματογραφική βιομηχανία δεν ξέρει τι να κάνει μαζί του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ana Kokkinos: «Αν ήμουν ένας στρέιτ, Άγγλος άντρας, η ζωή θα ήταν ευκολότερη»

Οθόνες / Ana Kokkinos: «Αν ήμουν ένας στρέιτ, Άγγλος άντρας, η ζωή θα ήταν ευκολότερη»

Η ελληνικής καταγωγής Αυστραλή σκηνοθέτιδα πίσω από το «Ten Pound Poms» μιλά στη LiFO για τη στάση των Αυστραλών απέναντι στους μετανάστες, την ταινία της που εξόργισε την ομογένεια, και το πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος ακόμη κι όταν το έργο σου έχει δει πολύς κόσμος.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μιχάλης Ρέππας: «Θέλω να διασκεδάζω. Πέρασα τα 65 και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει»

Οι Αθηναίοι / Μιχάλης Ρέππας: «Θέλω να διασκεδάζω. Πέρασα τα 65 και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει»

«Τρεις Χάριτες», «Βίρα τις Άγκυρες», «Δις εξαμαρτείν», «Safe Sex», «Το Κλάμα βγήκε από τον Παράδεισο», «Μπαμπάδες με ρούμι». Λίγοι μας έχουν κάνει να γελάσουμε τόσο τα τελευταία 30 χρόνια όσο ο Μιχάλης Ρέππας. Ο ηθοποιός, συγγραφέας και σκηνοθέτης που εξαιτίας του «το Τζέλα Δέλτα δεν είχε φουγάρα» αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Το τρίο Πασκάλ-Τζόνσον-Έβανς και 9 ακόμα λόγοι να πάτε σινεμά

Οθόνες / Το τρίο Πασκάλ-Τζόνσον-Έβανς και 9 ακόμα λόγοι να πάτε σινεμά

Μια ταινία που η Τζέιν Όστιν θα ήταν περήφανη να είχε σκηνοθετήσει, η Λίντσεϊ Λόχαν ανταλλάζει σώμα με την Τζέιμι Λι Κέρτις ξανά μετά από 22 χρόνια κι ένας μεταλλαγμένος Μπάμπι εκδικείται για τον θάνατο της μαμάς του. – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
«Νεαρές μητέρες»: Είναι καλοκαιρινή επιλογή μία ταινία των αδελφών Νταρντέν; 

The Review / «Νεαρές μητέρες»: Tα κατάφεραν πάλι οι αδελφοί Νταρντέν; 

Τι κάνει τις «νεαρές μητέρες» να ξεχωρίζουν από τις προηγούμενες δουλειές των Βέλγων δημιουργών; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητάνε για τη βραβευμένη ταινία που παίζεται στους θερινούς κινηματογράφους της Αθήνας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
American Apparel: Τα βρόμικα μυστικά της πιο ανατρεπτικής εταιρείας των ’00s

Οθόνες / American Apparel: Τα βρόμικα μυστικά της πιο ανατρεπτικής εταιρείας των ’00s

Η American Apparel πουλούσε απελευθέρωση, αλλά πίσω από τις βιτρίνες και το φίνο βαμβάκι το brand ήταν βουτηγμένο στα σκάνδαλα: σεξουαλική παρενόχληση, κατάχρηση εξουσίας και ένα εργασιακό κλίμα που κάθε άλλο παρά cool ήταν.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Movies

Οθόνες / Η σπαρταριστή επιστροφή των «Τρελών Σφαιρών» και 9 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Ο Λίαμ Νίσον δείχνει την κωμική στόφα του, η Άλισον Μπρι και ο Ντέιβ Φράνκο πρωταγωνιστούν στην πιο αναμενόμενη ταινία τρόμου της χρονιάς, η νέα ταινία των αδερφών Νταρντέν και 4 επανεκδόσεις – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
Είδαμε την ταινία που διασκευάζει ο Γιώργος Λάνθιμος

Οθόνες / Η ταινία στην οποία βασίστηκε ο Λάνθιμος: Ένα κρυμμένο νοτιοκορεατικό διαμάντι

Η επικείμενη κυκλοφορία του «Bugonia» στάθηκε αφορμή για να επισκεφτούμε ξανά την κινηματογραφική του πηγή, το cult «Save the Green Planet!», έναν από τους κρυμμένους θησαυρούς του νοτιοκορεατικού σινεμά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ