Χάσματα γενεών

Χάσματα γενεών Facebook Twitter
© Joy Labinjo / Breeder
0



ΜΙΑ ΚΟΙΝΗ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ
υπάρχει για τις τελευταίες έρευνες της κοινής γνώμης που καταγράφουν την παρατεταμένη κούραση από την πανδημία και τη δυσφορία για τα μέτρα αντιμετώπισής της: το γενεακό χάσμα. Οι νεότερες ηλικίες, όσοι είναι κάτω των σαράντα ετών, φαίνεται να κατανοούν και να βιώνουν την πρωτόγνωρη αυτή συνθήκη με εντελώς διαφορετικό τρόπο από τις μεγαλύτερες ηλικίες.

Σύμφωνα με την έρευνα της Dianeosis, οι νεότεροι θεωρούν ότι η χώρα κινείται σε λάθος κατεύθυνση ως προς την πανδημία σε ποσοστά που ξεπερνούν το 60%, ενώ, αντίθετα, στους μεγαλύτερους η αίσθηση ότι έχουν γίνει οι σωστές επιλογές κυμαίνεται πάνω από 55% και φτάνει έως 66%, όσο φτάνουμε στην τρίτη ηλικία.

Ενδιαφέρον στην ίδια έρευνα είναι ότι, εκτός από τα αναμενόμενα συναισθήματα σε συνθήκες πανδημίας και lockdown ‒αβεβαιότητα, ανασφάλεια, άγχος, απογοήτευση‒, εμφανίζεται ένα μείγμα θυμού και ντροπής. Ο θυμός εκφράζεται κυρίως από τους κάτω των σαράντα και σχεδόν εξαφανίζεται στην τρίτη ηλικία, ενώ υπάρχει ένα εντυπωσιακό ποσοστό ντροπής, ιδίως στην ηλικιακή ομάδα 25-39, δηλαδή εκεί όπου πιθανότατα η επισφάλεια χτυπάει πιο έντονα.

Δυστυχώς, οι περισσότερες δημοσκοπήσεις που γίνονται καταγράφουν τάσεις, αλλά ελάχιστα ασχολούνται με την κατανόησή τους. Λείπουν ερωτήματα που θα έδιναν ακριβή απάντηση στο ερώτημα «θυμός και ντροπή για ποιο πράγμα;». Θυμός για τους 8.000 νεκρούς ή για τον περιορισμό στο σπίτι; Ντροπή ατομική ή συλλογική; Επίσης, το εύρημα της εσφαλμένης κατεύθυνσης δεν δίνει καμία πληροφορία για το ποια θα μπορούσε να είναι η σωστή, σύμφωνα με τους αμφισβητίες.

Εντούτοις, οι περισσότερες απαντήσεις που δίνονται δείχνουν ότι η αυξανόμενη δυσφορία πλειοψηφικά δεν καταλήγει ούτε προς μια άρνηση της πραγματικότητας και του κινδύνου ούτε σε συνωμοσιολογικές θεωρήσεις. Ο εμβολιασμός αποτελεί συλλογικό ποθούμενο, πράγμα καθόλου αυτονόητο λίγους μήνες πριν, αν και εδώ οι νεότεροι φαίνεται να μη βιάζονται.

Δυστυχώς, οι περισσότερες δημοσκοπήσεις που γίνονται καταγράφουν τάσεις, αλλά ελάχιστα ασχολούνται με την κατανόησή τους. Λείπουν ερωτήματα που θα έδιναν ακριβή απάντηση στο ερώτημα «θυμός και ντροπή για ποιο πράγμα;».

Είναι πολύ πιθανό η γενική δυσφορία να προκύπτει από την ταυτόχρονη αίσθηση του επερχόμενου τέλους του μεγάλου πανδημικού δράματος και του άγνωστου που πρόκειται να αποκαλυφθεί όταν φτάσουμε στην εμβολιαστική ανοσία.

Δεν πρέπει, όμως, να ξεχνάμε ότι o Covid-19 έχει την τρομερή πρωτοτυπία να μην πλήττει θανάσιμα τους νεότερους αλλά τις αρκετά μεγαλύτερες ηλικίες (στις πανδημίες του παρελθόντος συνέβαινε κυρίως το αντίθετο). Εάν βάλουμε στην εξίσωση τo ότι ο δυτικός κόσμος εδώ και πάνω από μισό αιώνα ζει τη ρητορική και πολιτισμική αποθέωση της νεότητας, ενώ πληθυσμιακά η τρίτη ηλικία διογκώνεται και οι νεότεροι βλέπουν αντικειμενικά να χειροτερεύουν παρά να καλυτερεύουν οι συνθήκες ζωής τους έναντι των παλαιότερων, μπορούμε να καταλάβουμε ότι το ηλικιακό χάσμα που εκφράζεται με αφορμή την πανδημία δεν είναι συγκυριακό.

Οι εξηγήσεις περί του απείθαρχου χαρακτήρα της νεολαίας που «βράζει το αίμα» της και έχει καταπιέσει τα ένστικτά της στην καραντίνα είναι πολύ απλοϊκές. Το ίδιο το γεγονός, άλλωστε, ότι πολλές φορές συναθροίζουμε στους νέους τους τριαντάρηδες αποτελεί μια εθνική ιδιομορφία, στηριγμένη στην ιδιαιτερότητα της ελληνικής οικογένειας ως άτυπου κράτους πρόνοιας. Επίσης, το γεγονός ότι δεν βλέπουμε την πλειονότητα των νέων ανθρώπων που συμμορφώνονται απόλυτα με τους κανόνες και προσαρμόζουν τη ζωή τους στα δύσκολα οφείλεται σε αυτήν τη στερεοτυπική αντίληψη της εγγενούς ριζοσπαστικότητας της νεότητας.

Οι millennials (οι γεννηθέντες δεκαετία ’80 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’90), οι zoomers (μέσα δεκαετίας ’90 μέχρι 2010) και πολύ περισσότερο τα παιδιά της generation a (2010 και ύστερα) δεν ζούνε με τον ίδιο τρόπο, με τις ίδιες αγωνίες και επιθυμίες την πρωτόγνωρη συνθήκη του τελευταίου χρόνου.

Τον σημερινό τριαντάρη και δεκαεφτάρη μπορεί να τους χωρίζουν πολύ περισσότερα απ’ όσα τους ενώνουν. Οι σημερινοί έφηβοι, που την ώρα των εξ αποστάσεων μαθημάτων τσατάρουν με τους φίλους τους και ταυτόχρονα παίζουν video games και αναρτούν βιντεάκια στο ΤikΤok, δεν στεναχωριούνται τόσο, όσο οι λίγο μεγαλύτεροι, που, παρότι εξοικειωμένοι επίσης με τα social media, νιώθουν πιο έντονα την ανάγκη της εκ του σύνεγγυς κοινωνικότητας και του ερωτικού οφθαλμόλουτρου. Μια κάπως πολιτικοποιημένη φοιτητική νεολαία, μάλιστα, εσχάτως ανακάλυψε τη γοητεία του πανεπιστημιακού αμφιθεάτρου, την οποία νοσταλγεί ακόμη και αν στο παρελθόν δεν τιμούσε ιδιαίτερα με την παρουσία της...

Χάσματα γενεών Facebook Twitter
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι o Covid-19 έχει την τρομερή πρωτοτυπία να μην πλήττει θανάσιμα τους νεότερους αλλά τις αρκετά μεγαλύτερες ηλικίες (στις πανδημίες του παρελθόντος συνέβαινε κυρίως το αντίθετο). Φωτ.: Eurokinissi

Για πολλούς έφηβους αλλά και εικοσάρηδες η πραγματικότητα της εξ αποστάσεως κοινωνικότητας είναι η μόνη γνωστή και διαδεδομένη ακόμη και πριν από την πανδημία. Μάλιστα, εάν κοιτάξει κανείς προσεχτικά τις δημοσκοπήσεις, θα δει σημαντικό ποσοστό νέων να δίνει την ενδιαφέρουσα απάντηση ότι βλέπουν συχνότερα ή στον ίδιο βαθμό τους φίλους τους απ’ ό,τι προηγουμένως. Η μείωση των ωρών που αφιερώνουν σε σχολικές ή εξωσχολικές δραστηριότητες και ο χρυσός κώδικας «6» δίνει στους πολύ νεότερους τη δυνατότητα να συναντιούνται σε εξωτερικούς ή εσωτερικούς χώρους. Το μόνο αναφαίρετο ακόμα δικαίωμα των νέων, η διασκέδαση σε κλαμπ, πάρτι και καφέ, ανόητη ή στοχαστική, είναι αυτό που προκαλεί το μεγαλύτερο αίσθημα απώλειας και εκεί βλέπουμε τα μεγαλύτερα κρούσματα απειθαρχίας.

Δυστυχώς, λόγω έλλειψης σχετικών ερευνών, μόνο διαισθητικά μπορούν να δοθούν ερμηνείες στη διαφαινόμενη οργή των νέων. Σήμερα υπάρχουν χάσματα όχι μόνο μεταξύ διαφορετικών γενεών αλλά και μέσα στην ίδια. Αυτό που δείχνει να παραμένει το υπέδαφος για την παρατεταμένη δυσφορία των νεότερων, όχι μόνο τώρα, στην πανδημία, αλλά εδώ και τουλάχιστον μία δεκαετία, είναι η σταθερά της επαγγελματικής ανασφάλειας. Ανάμεσα σε όσους δεν εργάζονται ή βρίσκονται σε αναστολή, οι κάτω των σαράντα ετών φτάνουν στο 60%.

Όσο και αν θέλουμε να ανακαλύψουμε νεανικές επαναστάσεις, όσο και αν θέλουμε να ανακυκλώνουμε κλισέ για «άσωτους» νέους και «ευάλωτους» ηλικιωμένους εξαιτίας της πανδημίας, το μεγαλύτερο πρόβλημα/επιθυμία της σημερινής νεότητας παραμένει η χαμένη κανονικότητα του παρελθόντος. Το ότι οι ζωές και οι προοπτικές των νεότερων δεν προδιαγράφονται παρόμοιες με των παλιότερων.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η ανάγκη μιας σκαλωσιάς: Μεταμορφώσεις και φεμινισμοί

Guest Editors / Η ανάγκη μιας σκαλωσιάς: Μεταμορφώσεις και φεμινισμοί

Η πατριαρχία είναι παντού: στην οικονομία, στην κοινωνία, στην ψυχολογία, στην αισθητική, στον πολιτισμό, σε ολόκληρη την ανθρώπινη κατάσταση. Όταν σκεφτόμαστε το πολιτικό, δεν γίνεται να μη σκεφτόμαστε το φεμινιστικό.
ΝΙΚΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ
«Ζούμε στην εποχή της ισορροπίας του ισχυρού»

Οπτική Γωνία / «Ζούμε στην εποχή της ισορροπίας του ισχυρού»

Οι παγκόσμιες και περιφερειακές επιπτώσεις της σύγκρουσης στη Γάζα και τα αδιέξοδα του Παλαιστινιακού. Μιλά στη LiFO ο δρ. Ευρωπαϊκής Ασφάλειας και Νέων Απειλών και κύριος ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ, Τριαντάφυλλος Καρατράντος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μια ομάδα μαθητών κατασκεύασε ρομπότ που καθαρίζει τις θάλασσες

Περιβάλλον / Πώς μια ομάδα μαθητών από τον Άλιμο έφτιαξε ρομπότ που καθαρίζει τον βυθό;

Το Greek Seabot είναι το υποβρύχιο ρομπότ που δημιούργησε μια μαθητική ομάδα από το ΕΠΑΛ Αλίμου για να βοηθήσει στον καθαρισμό των βυθών από πλαστικά και απορρίμματα. Μιλούν στη LIFO οι μαθητές για τα κίνητρά τους και το όραμά τους για ένα πιο καθαρό περιβάλλον.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Οι αλλαγές που φέρνουν στο μεταναστευτικό η πρόσφατη απόφαση της Λειψίας και η νέα πολιτική του Μερτς/ Μεταναστευτικό: Από τη Μέρκελ στον Μερτς και η αλλαγή που φέρνει η απόφαση της Λειψίας

Βασιλική Σιούτη / Μεταναστευτικό: Πώς επηρεάζει την Ελλάδα η αλλαγή πολιτικής της Γερμανίας;

Μετά την εκλογή του Φρίντριχ Μερτς, η Γερμανία αυστηροποιεί τη μεταναστευτική πολιτική της και αναζητά τρόπους για να εξαιρεθεί από την υποχρέωση εφαρμογής της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, ώστε να μην κάνει δεκτά νέα αιτήματα ασύλου.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Becca Bloom: Γιατί θεοποιούμε τις ζάπλουτες; 

Οπτική Γωνία / Becca Bloom: Γιατί θεοποιούμε τις ζάπλουτες ενώ δεν έχουμε να φάμε;

Αν νομίζετε ότι η επίδειξη πλούτου προκαλεί σήμερα κοινωνική κατακραυγή, πλανάστε. Άνθρωποι που δυσκολεύονται οικονομικά, αντί να βιώσουν ταξική αφύπνιση, βλέποντας πώς ζει η δισεκατομμυριούχος σταρ του TikTok, θέλουν να μάθουν τα πάντα γι' αυτήν.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανήλικοι στην πρώτη γραμμή: Το νέο πρόσωπο της ακροδεξιάς στη Θεσσαλονίκη

Ελλάδα / 13χρονα παιδιά σε νεοναζιστικές συμμορίες: Πώς φτάσαμε εδώ;

Όλο και περισσότεροι έφηβοι και νέοι φαίνεται να γοητεύονται από ακροδεξιές ιδεολογίες. Τι σηματοδοτεί η έκρηξη αυτού του επικίνδυνου φαινομένου; Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, Άρης Στυλιανού.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
« Βρίσκω πολύ πιθανό να δούμε κάποια στιγμή μη λευκό Πάπα»

Οπτική Γωνία / «Βρίσκω πολύ πιθανό να δούμε κάποια στιγμή μη λευκό Πάπα»

Ο επίκουρος καθηγητής Φιλοσοφίας της Θρησκείας της Θεολογικής Σχολής του ΕΚΠΑ και διδάκτορας των πανεπιστημίων Βοστώνης και Λουβέν Χαράλαμπος Βέντης μιλά για την εκλογή του νέου Πάπα, την «επιστροφή» της θρησκείας και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν σήμερα η Καθολική και η Ορθόδοξη Εκκλησία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η αντιπολίτευση που υποδύεται πως δεν καταλαβαίνει…

Οπτική Γωνία / Η αντιπολίτευση που υποδύεται πως δεν καταλαβαίνει

Την τελευταία δεκαετία, όλα σχεδόν έχουν αλλάξει στην ελληνική κοινωνία, ιδιαίτερα σε εκείνο το κομμάτι της που βρισκόταν παραδοσιακά και ιστορικά απέναντι στη συντηρητική παράταξη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Επίδομα ανεργίας: Όταν το κράτος αποφασίζει πως θα το ξοδέψεις

Ρεπορτάζ / Επίδομα ανεργίας: Όταν το κράτος αποφασίζει πώς θα το ξοδέψεις

Η απόφαση της κυβέρνησης να καταβάλλεται το επίδομα ανεργίας και άλλες κοινωνικές παροχές σε προπληρωμένη κάρτα, με πλαφόν 50% στην ανάληψη μετρητών, προκαλεί την αγανάκτηση των δικαιούχων. Σχολιάζουν στη LIFO άνεργοι πολίτες, ο γενικός γραμματέας της ΓΣΕΕ και εκπρόσωποι κλάδων που πλήττονται.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Empty the Tanks»: Σώστε τα δελφίνια!

Ρεπορτάζ / «Empty the Tanks»: Πότε θα σταματήσει η αιχμαλωσία των δελφινιών;

Η παγκόσμια καμπάνια «Empty the Tanks» εναντιώνεται στην αιχμαλωσία και την εκμετάλλευση των δελφινιών. Πώς εκφράζεται η κινητοποίηση στην Ελλάδα και ποια η τύχη των δελφινιών του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου; Μιλούν στη LIFO εκπρόσωποι οργανώσεων, αλλά και ο ιδρυτής του Αττικού Πάρκου.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Υψηλοί τόνοι για τα Τέμπη, χαμηλοί για τα ελληνοτουρκικά 

Οπτική Γωνία / Υψηλοί τόνοι για τα Τέμπη, χαμηλοί για τα ελληνοτουρκικά 

Τα Τέμπη συνεχίζουν να πυροδοτούν εντάσεις μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, αντιθέτως στα ελληνοτουρκικά και στο θέμα της πώλησης των Eurofighter στην Τουρκία που απασχόλησε την επικαιρότητα, η κριτική για τη στάση της κυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ είναι σε χαμηλούς τόνους.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Οδός Βύρωνος: Ένας δρόμος-ντροπή για τον δημόσιο χώρο

Aθήνα / Οδός Βύρωνος: Ένας δρόμος-ντροπή για τον δημόσιο χώρο

Τα πεζοδρόμια στην καρδιά της πόλης έχουν παραδοθεί στα τουριστικά καταστήματα, αποκλείοντας τους πιο ευάλωτους πολίτες, ενώ η Αθήνα χάνει τον βασικό λόγο ύπαρξής της: να είναι μια πόλη για ανθρώπους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Έχετε «επιστροφή φόρου»: Οι συχνότερες περιπτώσεις phishing

Οπτική Γωνία / «Έχετε επιστροφή φόρου, πατήστε εδώ»: Πώς να γλιτώσεις από το phishing

Παραπλανητικά μηνύματα, αποκάλυψη προσωπικών δεδομένων, χακάρισμα τραπεζικών λογαριασμών. Το phishing είναι πιο συχνό και πολύ πιο επικίνδυνο πιο επικίνδυνο απ' ό,τι νομίζουμε. Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Κυβερνοασφάλειας στο Τμήμα Ψηφιακών Συστημάτων του Πανεπιστημίου Πειραιώς και επικεφαλής της Εθνικής Ομάδας Κυβερνοασφάλειας, Χρήστος Ξενάκης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Το χρονικό των χαμένων βίντεο των Τεμπών

Οπτική Γωνία / Το χρονικό των χαμένων βίντεο των Τεμπών

Η υπόθεση των χαμένων βίντεο των Τεμπών αναδεικνύει, για ακόμη μία φορά, λανθασμένους χειρισμούς που έγιναν σε κρίσιμες φάσεις της ανακριτικής διαδικασίας, αφήνοντας πλήθος αναπάντητων ερωτημάτων.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ