Ένας άνθρωπος -ούτε άνδρας, ούτε γυναίκα– συναντιέται με τους θεατές της παράστασης και σε μια εξομολογητική διάθεση τους εμπιστεύεται την παράδοξη ιστορία του Ορλάντο μέσα στους αιώνες. Δεν είναι θέατρο, δεν είναι μύθος, ούτε παραβολή ή ένας φτηνός συμβολισμός. Είναι μια ψυχαναλυτική διαδικασία όπου χάνονται τα όρια μεταξύ των συμβαλλόντων. Ο χώρος. Ένας μακρύς διάδρομος που κινείται ο ήρωας πάνω στα πατίνια του. Ένα μικρόφωνο, ανάμεσα στους θεατές. Φώτα που υπαινίσσονται, η απόλυτη σιωπή, και όλα σκεπασμένα από μια αιώνια σκόνη που δεν αφήνει τίποτα ευδιάκριτο και όλα τα μπερδεύει σε μια γλυκιά αλληλουχία εντυπώσεων, φαντασμάτων, ρόλων, προσώπων, επιθυμιών και φοβίες, χιλιάδες απροστάτευτες φοβίες. Ένα ταξίδι ψυχής αναζητώντας την αναψυχή.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
Βλαδίμηρος Κυριακίδης: Εκνευρισμένος στο τέλος παράστασης στα Χανιά - «Λυπάμαι αλλά δεν γίνεται»
Φωτιά τώρα στον Άγιο Στέφανο - Στη μάχη και εναέρια μέσα
Αυτές είναι οι ασφαλέστερες πόλεις της Ευρώπης – Η Ελλάδα εκτός λίστας
Νέο εμβόλιο δείχνει ελπιδοφόρα αποτελέσματα απέναντι σε έναν από τους πιο θανατηφόρους καρκίνους
Φωτιά στην Αχαΐα: Νέο 112 για εκκένωση 6 περιοχών
σχόλια