Ένας άνθρωπος -ούτε άνδρας, ούτε γυναίκα– συναντιέται με τους θεατές της παράστασης και σε μια εξομολογητική διάθεση τους εμπιστεύεται την παράδοξη ιστορία του Ορλάντο μέσα στους αιώνες. Δεν είναι θέατρο, δεν είναι μύθος, ούτε παραβολή ή ένας φτηνός συμβολισμός. Είναι μια ψυχαναλυτική διαδικασία όπου χάνονται τα όρια μεταξύ των συμβαλλόντων. Ο χώρος. Ένας μακρύς διάδρομος που κινείται ο ήρωας πάνω στα πατίνια του. Ένα μικρόφωνο, ανάμεσα στους θεατές. Φώτα που υπαινίσσονται, η απόλυτη σιωπή, και όλα σκεπασμένα από μια αιώνια σκόνη που δεν αφήνει τίποτα ευδιάκριτο και όλα τα μπερδεύει σε μια γλυκιά αλληλουχία εντυπώσεων, φαντασμάτων, ρόλων, προσώπων, επιθυμιών και φοβίες, χιλιάδες απροστάτευτες φοβίες. Ένα ταξίδι ψυχής αναζητώντας την αναψυχή.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
Νέα εποχή για τη στρατιωτική θητεία: Τι αλλάζει από 1η Ιανουαρίου
«Δεν μπορούσα να της μιλήσω σαν γιος»: Η εξομολόγηση του ΜακΚόναχι για τη ρήξη με τη μητέρα του
Κλειστά τα σχολεία στην Αθήνα στις 3 Οκτωβρίου
Ο πρίγκιπας Χάρι καταγγέλλει: «Επινοημένες ιστορίες για να σαμποτάρουν τη συμφιλίωση με τον Κάρολο»
Το FBI απέλυσε πράκτορες που γονάτισαν σε διαδήλωση μετά τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ
σχόλια