» Διάβασα δυο καταπληκτικά κείμενα στηLifO,χωρίς ίχνος λιβανίσματος. Το ένα απότον Κωστή Παπαγιώργη, για την κατάβούληση και κατά ριπάς αόρατη φύση τωνbloggers.Τους παρομοιάζει με τον Γύγη του Πλάτωνα,ο οποίος, επιτρέψτε μου να σας θυμίσω,σε περίπτωση που δεν το είχατε αντιληφθεί,δάνεισε χωρίς απόδοση των οφειλομένωνπνευματικών και άλλων δικαιωμάτων, τηνταυτότητα και τις ιδιότητές του στονΦρόντο από τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών.Ο Γύγης έστριβε το δαχτυλιδάκι του τοχρυσό και εξαφανιζόταν όποτε γούσταρε.Χρησιμοποιούσε το δώρο που ανακάλυψεστα έγκατα της γης και αγκιστρώθηκεστις μαγικές του δυνάμεις, προφανώςψελλίζοντας «it'smine»στα αρχαία, όπως ο Μπίλμπο Μπάγκινςαρνιόταν σαν κακομαθημένο μωρό ναπαραδώσει το επικίνδυνο όργανο τηςεξουσίας και της αδικίας στα καλά χέρια.Ποιος ακριβώς είναι ο κομιστής στηνπροκείμενη περίπτωση, αν το καυτόεργαλείο είναι τα blogs;Δυστυχώς το όνομά του δεν θα το μάθουμεποτέ. Σε δυο χρυσά γουρούνια δεν πίστευαποτέ πως θα πίστευε με τέτοια θέρμη οΈλληνας: στην πιστωτική κάρτα (ποιος, οζηλωτής των μετρητών και αρνητής τωνδόσεων, πάλαι ποτέ) και στον πειρασμότης τηλεοπτικής κάμερας, που τώρα τηβλέπει μπροστά του και απαγγέλει τη ζωήτου σαν δακρύβρεχτο ποίημα - πάει ηδημόσια ντροπή, πάει η ιδιωτική απόλαυση.Τώρα βλέπω και ένα τρίτο. Την ηδονή τηςανωνυμίας. Όποτε έχει τύχει να μπω σεsites,σπάνια παρατηρώ μια γόνιμη ανταλλαγή.Ναι, ο καθένας λέει το μακρύ του και τοκοντό του, τον πόνο του και τις αδικίεςπου έχει υποστεί. Αλλά το μεγάλο μέροςβγάζει τέτοια απωθημένα, που με χολερικότρόπο καπελώνουν οποιαδήποτε άποψη καιδεν αφήνουν περιθώριο για σοβαρήαντιμετώπιση. Μπροστά στον υπολογιστήακυρώνουν την πρωινή ζωή τους καιμεταμορφώνονται σε νυχτερινές μαινάδες,που σφάζουν με την άνεση που τουςπροσδίδει η ψευδωνυμία τους. Το internetείναι ένα huisclosόπου «η κόλαση είναι οι άλλοι».Ωραία! Αλλά ποιοι είναι οι μη άλλοι; Καιαν έχουν τόσα να πουν και να προτείνουν,γιατί δεν εξέρχονται του μαγικούπροστατευτικού κύκλου; Εμείς είμαστεηλίθιοι; Από πότε είναι θαρραλέος αυτόςπου λέει επωνύμως τη γνώμη του; Αυτονόητοδεν είναι;
» Το δεύτερο είναι το εμπνευσμένο editoτου Στάθη Τσαγκαρουσιάνου για τιςγυναικείες φωνές, τις κυρίες τουτραγουδιού, που έχουν το θάρρος ναεκτίθενται και να ενώνονται και ναψάχνουν τους ήχους και τις συχνότητέςτους μαζί με μας, και όχι χώρια καιαπομονωμένα - μια καίρια απάντηση σεμια εποχή μοναχικότητας και ζοχαδιακώναπωθημένων. Από τις φωνές ξεκίνησε οΣτάθης και στο ελληνικό λιώμα κατέληξε,εκεί που διασταυρώνεται η νευρική δυτικήμας διάθεση με τις αδιάσειστες ελληνικέςκαταβολές. «Είναι να απορείς πώς μετάαπό τόση ΕΟΚ, ίντερνετ και Καγιέν, οσκληρός πυρήνας των Ελλήνων είναι έναασιατικό παράπονο, ένας δρόμος πουεκβάλλει στα χαριτωμένα νερά της Ιωνίας».
» Όπως είπε και ο Μιχάλης Κακογιάννης σεσυνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία»της Παρασκευής, δεν ασχολείται με τηνΕλλάδα πια, δεν την καταλαβαίνει, τονξεπερνά, άρα σιωπά για τα πράγματα πουείναι κοινά και ακανθώδη, αν και ταπαρακολουθεί. Την τελευταία φορά πουτην κινηματογράφησε ήταν με το ΠάνωΚάτω και Πλαγίως,από την ευτράπελή της πλευρά. Μα έτσιξεκίνησε την καριέρα του, με το ΚυριακάτικοΞύπνημα,μια δροσερή εκδοχή της μεταπολεμικήςανάστασης από έναν εγχώριο ξένο, τονΚακογιάννη της Αγγλίας και της Κύπρουμε την Ελλάδα μέσα του. Βλέπει όμωςτηλεόραση και εκεί έχει διακρίνειτρομερά ταλέντα στην ηθοποιία, από ταοποία θα μπορούσε να συλλέξει μιαμοντέρνα Στέλλα. Το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρτης Θεσσαλονίκης έκανε έναρξη με τηνταινία ΜιαΖωή, Μια Εποχήτης Λυδίας Καρρά, προοίμιο μιας σειράςδραστηριοτήτων που έπονται, με κέντροτην επιθυμία του Κακογιάννη να αφήσειμια δημιουργική παρακαταθήκη - όχι πωςαποκλείει την πιθανότητα να επιστρέψειστη σκηνοθεσία μόλις πατήσει γερά καιστα δυο του πόδια μετά την περιπέτειαυγείας που είχε πέρσι. Το μουσείο στηνΟδό Πειραιώς με το όνομά του, με το υλικόκαι τις εκδηλώσεις που θα στεγάζει, θαείναι η κορωνίδα και ελπίζω πως δεν θααργήσει. Ετοιμάζεται επίσης πλήρηςκαταγραφή του έργου του, σε βιντεϊκήκαι έντυπη μορφή.
» Στις 17 Μαρτίου, στο BoozeCooperativa,ένα φεστιβάλ ακόμη, με θέμα τα τετράποδα.Θα προβληθούν 6 ταινίες, κι ανάμεσα σ'αυτές, το Σκυλομαντέρ της συναδέλφουΑγγελικής Κόντις, για 8 πρώην αδέσποτατης Αθήνας.
σχόλια