ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

θέλω να μοιραστώ μαζί σας ένα συμβάν κι να μου πείτε την αποψη σας αν έπραξα σωστά η λάθος !!! σήμερα πήγα σε ένα μαγαζί όπου είμαι μαλωμένη με μια υπάλληλο εκεί. στο μαγαζί αυτό είναι η οικογένεια αυτού όπου το διατηρεί αυτοί είναι καλοι οι άνθρωποι. μου έχουν πει ότι αυτή όπου τσακωθηκα μαζί "της εχει" μαλώσει με "παραπολλους" κι έχει διώξει με την συμπεριφορά της κόσμο .τώρα γιατί την κρατούν εκεί εφόσον φέρεται "κατα υτον" τον τρόπο δε το γνωρίζω μόνον οι ίδιοι το ξέρουν. εγώ σήμερα πιστεύοντας ότι δε θα πεσω πάνω της πήγα e έπεσα πάνω της δε της μίλησα έψαξα να βρω κάποιον άλλον του μαγαζιού εκεί ώστε να με εξυπηρετήσει. δε υπήρχε εκείνη την ώρα άλλο άτομο αν "κι μουχαν" διαβεβαιώσει ότι να μην ανήσυχο να πηγαίνω εκεί οποτε θέλω κι ότι thane πάντα κάποιος εκεί μαζί μαυτήν να με εξυπηρετεί . δε υπήρχε ετσι πήγα να φύγω αυτή άρχισε να με προκαλεί κι να μου λέει βλακείες της είπα τότε πρόσεχε την "σουμπεριφορασου" γιατί έτσι διώχνεις κόσμο ein απαράδεκτος ο τρόπος σου το λένε κι άλλοι deeimai μόνον εγώ κι αυτή με εδιοξε το μαγαζί σα να ήμουν σκυλί μου είπε φύγε από "εδω μεσα" κι μην ξαναπατήσεις. θυμώνω τότε γιατί ερχόντας κι απειλητικά προς εμενα κι την στολίζω αγρια. της taexosa γερά κι την έβρισα χυδαία άστοχο έπρεπε να της πω απλά ποιος θα ξαναρθει εδώ αφού όλους τους διώχνεις ??? άστοχο το στόλισμα όμως όταν τσακώνεσαι δύσκολο να ψάχνεις να βρείς εύστοχα λόγια να πεις στον άλλον. η τύπισσα αυτή είναι μεσήλικας σε ηλικία κι μάλλον ψυχοπαθής φαίνεται απ την όψη της. εσείς πως το κρίνετε αυτό τώρα όλο ???είναι σωστό να την έχουν οι άλλοι στο μαγαζί τους "κι αυτη" να φέρεται έτσι ???από το τίποτε ???κι έχει φερθεί κι sealo κόσμο έτσι. με χάλασε αυτό όλο που έγινε γιατί βλέπω ποσο "ευχολο" είναι να φερθούμε άσχημα στον συνάνθρωπο μας κι ποσο δύσκολο πλέον να φερθούμε ανθρώπινα κι όμορφα./ agriopaido

γεια σας,Εδω και 3 μήνες ειδικά σε καταστάσεις στρες όπως οι εξεταστικές εμφανίζω πολύ εντονες ανησυχίες σχετικά με την υγεία μου και των δικών μου ανθρώπων. Δεν είχα ποτέ τόσο έντονες ανησυχίες στο περελθόν ..ίσα ίσα ήμουν απαθής σε οποιοδήποτε χαζο συμπτωμα..δεν ασχολουμουν καν...Ολα ξεκίνησαν πριν 3 μηνες στην εξεταστική μου..Ως φοιτητρια ιατρικης στο 3ο έτος ξεκιναμε να μελεταμε ασθενειες..και ειλικρινα ποτε δε πηγαινε το μυαλο μου οτι θα αντιδρασω σαν καποιους συμφοιτητες που κοροιδευω.. ..ρε παιδια δε ξερω τι σκατα..ηταν το πολυ εντονο αγχος που εχω σε εξεταστικες..ηταν οτι ολο ακουω για ανθρωπους που φευγουν απο τοσο σοβαρες ασθενειες..το γεγονος οτι τα βρισκω παντου μπροστα μου λογω σχολης...δε ξερω...διαρκως αγχωνομουν οτι μπορει εγω ή οι δικοι μου ανθρωποι να νοσησουμε απο τις τοσες 1000αδες ασθενειες...μολις τελειωσε η εξεταστικη μου..αρχιζα να εμφανιζω πολλες μελανιες σε ενα ταξιδι που χα παει..οι οποιες ηταν ευτυχως τλκ χαζα χτυπηματα μιας και εκανα εξετασεις αιματος..ωστοσο ακομα και κει οτιδηποτε δε μαρεσει το ψαχνα και το ξαναψαχνα..τωρα που ξαναξεκινησα με την σχολη παλι αρχιζω και σκεφτομαι οτι οτιδηποτε διαβαζω μπορει να τυχει σε μενα ή σε δικους μου..Ειλικρινα το ακουγα απο αλλους και μου φαινοταν ΤΕΡΜΑ ΠΑΡΑΛΟΓΟ...ειναι πολυ βασανιστικο ρε παιδια...δεν ειχα ποτε τετοια αγχη και εμφανιστηκαν απο το πουθενα..δεν ειναι ενα καθημερινο αγχος ευτυχως...ειναι σε καταστασεις στρες οπως σε εξεταστικη ..και σε ειδησεις ανθρωπων που νοσουν..πιστευω οτι η ριζα ειναι το εντονο αγχος μου..και μαλλον κατι πρεπει να κανω για αυτο..

μία ώρα και χαλάρωσα κάπως,ο πονοκέφαλος συνεχίζει όμως.Σταμάτα να με διαολοστέλνεις μικρό μου,γιατί θα πιάσει και να δω τι θα κάνεις τότε...

Με τον συντροφο μου ειμαστε 7 χρονια μαζι και τα τεσσερα συζουμε. Αποφασισαμε απο κοινου να κανουμε γαμο το επομενο φθινοπωρο.Πριν εβδομαδες μου ζητησε να κανουμε προγαμιαιο συμβολαιο καθως εχει μια καλη περιουσια και ειναι γενικοτερα οικονομικα ευκαταστατος. Να τονισω πως ποτε δεν το εκμεταλλευτηκα σε εξοδους ειναι παντα μισα-μισα ( υπαρχουν φορες βεβαιως που με κερναει οπως και γω) και τα εξοδα του σπιτιου ειναι αναλογα των δυνατοτηων μας (πχ του ξεκαθαρισα πως για ενοικιο - κοινοχρηστα δεν μπορω να δινω πανω απο 200 ευρω απο πλευρας μου και επειδη εκεινος ηθελε σε μια καλυτερη περιοχη βαζει τα παραπανω εξοδα).Ομως πραγματικα δεν χρησιμοποιησα το γεγονος οτι εχει χρηματα. Στην αρχη λοιπον αυτη η προταση του με ξενισε αλλα σκεφτηκα πως ετσι θα μπορεσω να προστατεψω και τον εαυτο μου. Τι εννοω; Αν κανουμε παιδι θα ηθελα διατροφη υψους που του αναλογει και οτι αποκτηθει κατα τη διαρκεια του εγγαμου βιου μας απο κοινου να υπαρξει μια συμφωνια τι θα ανηκει σε ποιον κλπ, οπως και αν κανει μετεπειτα παιδια με αλλη γυναικα το παιδι μας ειναι μεσα στα περιουσιακα του στοιχεια. Τις σκεψεις μου αυτες του τις ειπα και νευριασε σε πολυ μεγαλο βαθμο καθως λεει πως θελω να τον κοροιδεψω και να τον πεισω να μην κανουμε το συμβολαιο η μεσα απο το συμβολαιο να του τα φαω, πως δεν περιμενε να ειμαι τετοιος ανθρωπος και να ντρεπομαι που ειμαι μια γυναικα τυλιχτρα που θελω να ζησω με λεφτα αλλου. Μα δεν ζητησα τιποτα απο οτι δεν μου ανηκει και δεν προκειται να ζητησω. Ειμαστε τοσα χρονια μαζι και δεν του απαιτησα ουτε ακριβα δωρα, μερη ,κερασματα και γενικοτερα πολυτελειες και θεωρουσα πως η σχεση μας βασιζοταν στην ισοτιμια δηλαδη οτι ο καθενας και μπορουσε. Απορω γιατι ποτε ολα αυτα τα χρονια δεν εκανε τετοιο υπαινιγμο και ειχαμε μια πολυ ομορφη σχεση. Τωρα δεν του μιλαω και σκεφτομαι πως ειμαι εγω λαθος αλλα θα ηθελα να ακουσω και μια ακομα αποψη.

Ήμουν με ένα παλικάρι (τον Κ) 10 μήνες πριν από πάρα πολύ καιρο.. Εγώ τότε 18 εκείνος 25.. Χωρίσαμε λόγο ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης τα Χριστούγεννα.. Εγώ δεν ήθελα αυτός ήθελε και τρέχα γύρευε κατάσταση.. Χωρίσαμε και δεν μιλήσαμε ποτέ ξανά από τότε (ούτε καν στην επέμβαση δεν ήρθε αυτός ο υπεύθυνος ανθρωπάκος και δεν ρώτησε ποτέ αν πήγε καλά ή όχι). Τέλος πάντων.. Τον 15Αύγουστο ήρθε μια παλιά μου ιστορία (ο Π) στο μαγαζί που δουλεύω και επέμενε να με πάει στο σπίτι μου στο σχόλασμα.. Όντως με πήγε εκείνος σπίτι στην διαδρομή σταματήσαμε γιατί και καλά ήθελε να συζητήσουμε κάτι.. Έμαθε για την άμβλωση και ρώτησε αν αληθεύει... Έμεινα μαλάκας όταν άκουσα την ερώτηση... Του είπα την αλήθεια φυσικά (γιατί δεν έχω να κρύψω κάτι) αλλά μου έκανε μεγάλη εντύπωση από που το είχε μάθει.. Το έψαξα και ανακάλυψα ότι η μάνα του Κ συζητούσε αυτό το θέμα με την κοπέλα του Π.. Μία άγνωστη κοπέλα για την μανα του Κ.. Τρελάθηκα όταν το έμαθα.. Δεν το πίστευα.. Πως είναι δυνατόν να κάθετε αυτή η γυναίκα και να λέει τα προσωπικά μου αριστερά και δεξιά;; Με πιο δικαίωμα; Ούτε εγώ με τον Κ δεν βγήκαμε να μιλήσουμε για αυτό το θέμα και ξαφνικά αυτό.. Με πια λογική αφού έτσι κι αλλιώς ότι έγινε δεν τιμά ούτε εμένα αλλά ούτε και τον γιο της.. Ο μπαμπάς μου είπε να μην ασχοληθώ γιατί δεν έχει νόημα αλλά με πνίγει ρε γαμώτο... Νιώθω να με αδικούν και πάλι σε αυτό το θέμα.. Έχω θυμώσει πολύ.

Πόσο φυσιολογικό είναι να βλέπεις τους πρώην σου ή τις παρ' όλίγον σχέσεις σου στον ύπνο σου; Κάθε βράδυ όλο και κάποιον θα δω. Ξυπνάω την άλλη μέρα επηρεασμένη, νοσταλγώντας όσα έζησα μαζί τους, ή όσα περίμενα να ζήσω, αλλά δεν τα κατάφερα(σ.σ. απωθημένα) και κοιτάζω τα προφιλ τους στο fb για να βλέπω πώς κυλά η ζωή τους. Αχ, χθες είδα ένα από τα απωθημένα μου. Είδα ότι ήρθε και με βρήκε μετά από χρόνια. Βρισκόμασταν σε ένα εκκλησάκι με θέα την θάλασσα, νύφη και γαμπρός. Περίεργα τα παιχνίδια του μυαλού...Μιλτιάδη, να 'σαι καλά, όπου και να 'σαι...

Να μην ασχοληθω ξανα μαζι του. Να μην απαντησω παλι σε τηλεφωνο η μηνυμα του. Ηξερε τι ενιωθα για αυτον και με αφησε για την πρωην. Τωρα με θυμηθηκε. Ειναι μαζι της, ομως με ενοχλει καθημερινα. Ξερω τι πρεπει να κανω, ομως δεν αντεχω μακρια του ουτε μια στιγμη. Προσπαθω...ομως δυσκολευομαι...

Θέλω κάπου να μιλήσω, κάπου να τα πω ανώνυμα να ξαλαφρώσω και να πάρω κάποια συμβουλή. Είμαι γυναίκα 33,5 ετών και είμαι χωρίς δουλειά πολλά χρόνια και μένω με τους γονείς μου. Ξεκίνησα με όνειρα να σπουδάσω όπου τελικά δεν σπούδασα και το όνειρό μου δεν πραγματοποιήθηκε. Λόγοι πολύ σοβαροί προσωπικοί αλλά και οικονομικοί δεν το επέτρεψαν. Έκανα καιρό να συνέλθω και εργάστηκα κάπου για δύο χρόνια και από τότε τίποτα. Η αλήθεια είναι ότι αφέθηκα λέγοντας στον εαυτό μου ότι θα ξαναπροσπαθήσω να σπουδάσω μελλοντικά, ώσπου έμεινα στάσιμη. Το βιογραφικό μου φτωχό με ελάχιστα πράματα μηδαμινής αξίας μπροστά σε άλλους με πτυχία και αριστεία. Ψάχνω εργασία., είμαι εμφανίσιμη, σοβαρή με όρεξη να μάθω αλλά τίποτα. Βρήκα πληροφορίες προχτές για κάποια σχολή τρία έτη σε κάποια πόλη που μου κίνησε το ενδιαφέρον και θέλω να ασχοληθώ αλλά πάλι αναβάλλεται λόγω οικονομικών. Θέλω αν είναι δυνατόν του χρόνου τέτοιο καιρό να πάω, αλλά απογοητεύομαι το πως θα γίνει όλο αυτό αφού δεν δουλεύω να μαζέψω χρήματα στην άκρη και δεν έχω κάποιον να με βοηθήσει. Ο πατέρας μου παίρνει μια μικρή σύνταξη που δεν φτάνει ούτε τις μισές μέρες του μήνα με τους λογαριασμούς, τρόφιμα κτλ. Εξάλλου τώρα πλέον σε μεγάλη ηλικία που βρίσκομαι και δεν είμαι 18 να με βοηθήσουν, ντρέπομαι να ζητήσω αφού κιόλας δεν τους περισσεύουν. Ο στόχος μου είναι να μαζέψω μέσα σε ένα χρόνο κάποια λεφτά και να κυνηγήσω το στόχο μου. Η ερώτησή μου όμως είναι και όταν ρωτώ τον εαυτό μου μαραζώνω. Του λέω αν δεν βρεις πάλι δουλειά πως θα σπουδάσεις; Τι θα κάνεις στη ζωή σου; Τα χρόνια περνούν και δεν νιώθω καλά με τον εαυτό μου ως προς το μορφωτικό μου επίπεδο. Τα καλά νέα είναι ότι τα δίδακτρα είναι περίπου 180 ευρώ το μήνα και δεν είναι τεράστια όπως σε κάποιο ιδιωτικό κολέγιο. Αλλά και πάλι ρε παιδιά είτε 1 είτε 10 ευρώ αν δεν έχεις δουλειά, αν δεν έχεις πόρους ούτε τσίχλα δεν αγοράζεις. Θα χρειαστώ και σπίτι να νοικιάσω συν άλλα έξοδα. Δυστυχώς δεν γίνεται παρακολούθηση μαθημάτων από απόσταση μέσω υπολογιστή. Μα και να γινόταν, πάλι δεν θα μπορούσα να γραφτώ και να μάθω αφού είμαι άφραγκη. Πολλές φορές αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάποιος που έχει ακριβώς το ίδιο θέμα με το δικό μου. Στεναχωριέμαι που ο καιρός φεύγει και δεν κάνω κάτι παρά μόνο κάνω πλάνα χωρίς το παράγοντα λεφτά. Εσείς τι θα κάνατε στη θέση μου; Συμφωνείτε με το τρόπο σκέψης μου; Έχετε κάτι διαφορετικό να με κατευθύνατε; Ευχαριστώ που με ακούσατε.

Παιδια μπορειτε να μην ειρωνευεστε στα σχολια ειναι προβλημα καποιου και το γραφει εδω για λυσεις οχι για ειρωνια.

¨Ξερω δεν θα ρθεις.. για κουβέντα πάλι απόψε, θα σαι με σβησμένο φως στο δωμάτιο μοναχός... ¨Μακάρι να μπορούσα να δω τη ζωή με άλλα μάτια... χαλαρά, επιφανειακά, να μην παίρνω στα σοβαρά κανένα, ούτε τον εαυτό μου.. Τότε ίσως να έβρισκες τη χαρά μαζί μου καλέ μου. Καληνύχτα από μένα