ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μαλακια και μιση που πλεον θα εχει συννεφιες,βροχη,κρυο,αερα, θα νυχτωνει νωρις,δεν θα μπορεις να εχεις το παραθυρο του αυτοκινητου ανοιχτο το βραδυ και βεβαια οι ιωσεις και σπιτι περισσοτερο

Ακόμη μια φορά σηκώνομαι από το κρεβάτι , δεν μπορώ να κοιμηθώ, μόλις κλείσω τα μάτια σκέφτομαι το παρελθόν το μυαλό μ η καρδιά μ όλα με πάνε πίσω στο κοντινό παρελθόν. Άσχετα που προχώρησα στη ζωή μου δεν μπορώ να πετάξω την σκέφτομαι και τι ζήσαμε μαζί, πως θα ήταν να ειμασταν ακόμη μαζί, αλλά όχι δεν γίνεται αυτο......καταραμένο παρελθόν

Τα γεμιστά μπισκότα σοκολάτας Παπαδοπούλου πόσο μου άρεσαν και μου αρέσουν ειναι σκέτη απόλαυση.Α.Σ.

Σε αγαπαω τοσο πολυ που δεν αντεχω να ειμαι σκληρη μαζι σου αλλα σε διωχνω απο διπλα μου για να σε γλυτωσω απο τη καταστροφη μου που σπερνω συχνα...! Θελω να σε προστατεψω αλλα δεν θελω να με κυνηγησεις ή να εισαι κολλημενη μαζι μου ! Ειμαι σιγουρη οτι θα πετυχεις και θα εισαι σε εκεινα τα υπεροχα σπιτια της Ολλανδιας με το τζακι κ μακαρι να ειμαι εγω αγκαλια μαζι σου στο καναπε οταν θα ειμαι καλα

Έρχονται κάτι μέρες που είναι από την αρχή τους στραβες, από την ώρα που ξυπνάς... ξεκινάς την ρουτίνα σου και έρχεται το βράδυ που γυρίζεις σπίτι σου να ηρεμήσεις... όμως δεν ηρεμείς... εκείνες οι μέρες δεν είναι ήρεμες... είναι οι πιο εξαντλητικές όλων.... και ειδικά το βράδυ... αρχίζεις να σκέφτεσαι και η σκέψεις σου φτάνουν μακριά πολύ... αρχίζεις τις κατηγορίες, τις ενοχές και ξεθαβεις κάθε καλά κρυμμένο μυστικό σου... και το σκέφτεσαι ξανά και ξανά... χάνεσαι... γεμιζει το μυαλό νοσταλγία και μελαγχολία...κακές και καλές σκέψεις αλλά κυρίως κακές... είναι οι μικρές οι ώρες που θες να μιλήσεις με κάποιον... να αισθανθείς ότι κάποιος σε αγαπά και σε φροντίζει...ότι θα παλέψει μαζί σου για να ειναι λιγοτερες αυτές οι κακές μέρες... οι τυχεροί άνθρωποι έχουν έναν άνθρωπο που απλά παίρνουν τηλέφωνο και μόνο με τον ήχο της φωνής και την αίσθηση της αγάπης τους γαληνευουν... είτε αυτός ο άνθρωπος είναι μάνα, πατέρας, σύντροφος είτε είναι φίλος... οι άτυχοι άνθρωποι είναι αυτοί που εκείνες τις ώρες απλά δεν βρίσκουν κανένα έστω να τους ακούσει... δεν νιώθουν κανέναν έτσι δικό τους... και έτσι γίνονται όλο και περισσότερες οι κακές μέρες και όλο και περισσότερη η ανάδειξη της απουσίας τετοιων ανθρώπων... μοναξιά... έτσι το βιώνεις... αλλά δεν είσαι μονος έχεις τόσο κόσμο γύρω που σε αγαπάει... Πως σε αγαπάει όμως..? έχουμε εκφυλισει και την έννοια του αγαπώ που πλέον είναι κάτι επίπεδο και τυπικό... συνήθως οι ανθρωποι πουν έχουν πολλούς να τους αγαπούν είναι αυτοί με τις πιο επώδυνες κακές μέρες... κι όμως κανένας δεν είναι άξιος να ακούσει την ψυχή σου... να ακούσει το μυαλό σου... απλά έχετε συμφωνήσει ότι αγαπιέστε χωρίς να έχουν ακούσει καμία αληθινή κακία σκέψη και χωρίς συντροφιά σταδιακές μέρες σου... το περίεργο της υπόθεσης όμως είναι ότι οι κακές μέρες σε κάνουν να συνειδητοποιηεις ότι δεν τους αγαπάς! ακόμα κι αν εκείνη τη στιγμή έχεις την μεγαλύτερη ανάγκη να πεισεις τον εαυτό σου για το αντίθετο... να νιώσεις κάπως καλύτερα. .. κάπως...πιάνεις το τσιγάρο και το ούζο, κοιτάς το ρολόι και αναρωτιέσαι πως έφτασε πάλι 3 και σου υπενθυμίζεις οτι αύριο πρέπει να ξυπνήσεις νωρίς... αλλά οι σκέψεις δεν έχουν βγει από το κεφάλι... ωριμάζουν την νύχτα και πολλαπλασιάζονται και γίνονται αυτές ο σύντροφος σου τελικα και σου μαθαίνουν να τις αγαπάς... σου μαθαίνουν να αγαπάς εσενα...

Έχω πολλά ταλέντα. Αλλά το να βρώ έναν σωστό συνοδοιπόρο είναι τόσο δύσκολο. Και έχω τόση αγάπη μέσα μου και αναγκάζομαι να την κρύβω. Μόνο η απόρριψη μένει.

Καλησπέρα παιδά. Μπορεί να σας φανεί ως troll η εξομολόγησή μου, αλλά δεν είναι. Λοιπόν, δεν έχω συνάψει ποτέ σχέση παρόλο που είμαι 31. Δε με είδαν (ούτε με βλέπουν) ερωτικά οι γυναίκες, μιας που δεν έχω το τρίπτυχο "όμορφος - πετυχημένος - ανεξάρτητος" οπότε αποφάσισα να ζήσω χωρίς ταίρι. Έχω τους γονείς μου βέβαια, αλλά θα γεράσουν κάποτε και αυτοί και θα "φύγουν" οπότε θα απομείνω εντελώς μόνος. Απευθύνομαι, λοιπόν, σε όσους άνδρες βρίσκονται στην "ίδια μοίρα" με εμένα - που εύχομαι να είναι λίγοι. Έχετε σκεφτεί πώς θα κυλάει η ζωή σας χωρίς την παρουσία μιας γυναίκας δίπλα σας; Ευχαριστώ που με διαβάσατε.

Με βρήκαν σε καλαθάκι όπως την Κάντυ, πάρτε το απόφαση

Είμαι στο 3ο έτος των σπουδών μου σε ένα οικονομικό τμήμα που μου αρέσει. Είμαι απογοητευμένος επειδή:α) ενώ είχα από την αρχή Μ.Ο. αρκετά πάνω από 8, τώρα αυτός θα πέσει για πρώτη φορά κάτω από 8, παρόλο που προσπάθησα πολύ τελευταία. Από ό,τι κατάλαβα δεν πήγα σε διαλέξεις που έπρεπε να είχα πάει (ok, δικιά μου χαζομάρα), οι καθηγητές βάζουν δυσκολότερα θέματα στην επαναληπτική εξεταστική αν δουν ότι στην κανονική τα πήγε ο μέσος όρος καλά (και το αντίστροφο) κι έπαθα υπερκόπωση (χρειάζονται πολλά μαθήματα για το πτυχίο). Αξίζει να συνεχίσω να πιέζομαι για έναν βαθμό κοντά στο 8.5 ή όχι; Δε νομίζω ότι είναι δυνατόν να πάρω πια πτυχίο με 8.5 και πάνω.β) Σκέφτομαι ότι όταν τελειώσω (στα 22) θα πρέπει να μαζέψω χρήματα για μεταπτυχιακό (1 χρόνος), θα πρέπει να κάνω το μεταπτυχιακό (2 χρόνια) και να πάω στρατό (1 χρόνος). Πώς είναι δυνατόν να αρχίσω να δουλεύω στο αντικείμενο χωρίς καμία προϋπηρεσία στα 26; Δεν πρέπει κάπως να αρχίσω νωρίτερα;

03.10.2013 η ημέρα των γενέθλιων σου, η ημέρα που ως δώρο ήθελες να ακούσεις οτι σ αγαπώ, ότι θέλω να είμαστε μαζί. Έτσι κι έγινε μέχρι τις 29.08.14. Κρίμα που από τότε δεν μου επιτρέπεις, δεν μ αφήνεις να σου πω πόσο σ αγαπώ. Εγώ όμως το κάνω σιωπηλά, από μακριά. Ελπίζω κάποια να σ αγαπάει περισσότερο από μένα αυτή τη μέρα και κάθε μέρα. Πάντα κάθε χρόνο από τότε μακριά σου, αυτή η μέρα ειναι καταθλιπτική για μένα και ταυτόχρονα χαρούμενη. Και πάλι χρόνια πολλά, από δω.. εδω που φτάσαμε