ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω αν θα το δει κάποιος αυτό αν θα καταλάβει αν θα ταυτιστεί. .. τα είχα μαζί του 3 χρόνια και αποφάσισε να κάνει την ζωή του χωρίς δεσμεύεις. .. με απομάκρυνε από φίλες μου μου έκανε κουμάντο και όλα τα δέχτηκα γιατί ήθελα να μαι μαζί του .. ξέρω πως ίσως πείτε ότι εγώ φταίω είναι λάθος μου όμως μου έλεγε τόσα πράγματα ένιωθα πως όλα τα εννοεί έκανε σχέδια για εμάς σχέδια που ούτε εγώ δεν σκεφτόμουν δεν ξέρω τι άλλαξε όμως τώρα είμαι μόνη δεν έχω φίλες παρέα ... και δεν ξέρω τι να κάνω. Νιώθω μια απόγνωση και απλά θέλω να μην υπάρχω άλλο .... τον αγαπάω και μου λείπει ...

Το μεγάλο έρωτα της ζωής σου δεν τον παντρεύεσαι.

Με πεισε ένα φιλαράκι να πάμε γυμναστήριο μαζί, κι εδώ και δυο βδομάδες που χω αρχίσει πονάω ΠΑΝΤΟΎ. Ναι, ξέρω είναι φυσιολογικό, αλλά φακ, για ποιο λόγο υπάρχουν τόσοι που τη γουστάρουν τη γυμναστική?

Πίστευα πως δεν περνάω απαρατήρητη πως με γνώριζαν έστω φατσικα Αλλα μάλλον εκανα λάθος! Τι φαση δλδ τι κανω λάθος και δεν με προσέχουν και δεν οτι δεν βλέπομαι πιστέψτε με!!

Είμαστε 24 χρονων και υποτίθεται πως είμαστε ώριμοι άνθρωποι...υποτιθεται. Λεω σε μια κοπέλα που είμαστε στην ιδια παρέα πως ειμαι ερωτευμένος μαζι της...ενώ ξερω πως έχει γκόμενο που ομως είναι από απόσταση, και δε ξέρω περισσότερες λεπτομέρειες για το πως τα πανε. Αυτη μου λέει πως δε θέλει να χαλάσει η φιλια μεταξύ μας και πως θέλει να το κρατήσουμε ετσι. Εγω, λεω οκ, επειδή δε θελω να τη χάσω απο τη ζωή μου...θα κάτσω και θα το ξεπεράσω μόνος μου. Βγαίνουμε για μερικές βδομάδες ολα καλά...μετα από λίγο άρχισε να κάνει κάποια περίεργα πραγματα. Όταν βρισκόμαστε πολλές φορές αποφεύγει να έρθει στη παρέα που βρίσκομαι...και επιλεγει να μιλήσει με αλλους. Κάποιες φορές που βρισκόμαστεστην ιδια παρεα δε μιλάει ιδιαίτερα...ή χάνεται το βλέμμα της, ή γενικα να ειναι αλλου. Και άντε ολα αυτα να ειναι άσχετα με εμένα...και γω αυτο σκέφτηκα...οποτε σημερα που βρεθήκαμε και την είδα πάλι σε αυτή τη φάση τη ρώτησα αν είναι ολα καλά...και η απάντηση της ήταν "ολα ανθηρά" με ενα ειρωνικό ύφος. Εν τω μεταξύ σημερα μου την έλεγε όλη μέρα για το οτιδήποτε μπορούσε να βρει. Καποια στιγμή ρώτησα για μια κοπελα που δεν την ήξερα και ρώτησα πως τη λένε κλπ κλπ...αυτη τσιτωσε παρα πολύ εκείνη τη στιγμή και μου λέει γιατί ρωτάς και μην εισαι περίεργος. Ευτυχώς ηταν οι φίλες της εκεί και ρίξαμε στο αστείο οτι μπορει να με ενδιαφέρει η κοπελα και τέτοια. Απλά ειχε πολλά νεύρα...και είτε τα ειχε μαζι μου είτε απλά τα ξεσπαγε σε μένα. Έγιναν και αλλα τετοια μικρά σκηνικά γενικα...αλλα το πιο χτυπιτο ηταν αυτό με τη κοπέλα...ποθ εγω ημουν σε φάση οκ δε θα ξανά μιλήσω...μπας και ηρεμήσει. Πραγματικά, τι γινεται;; τι φάση;; να την ξανά ρωτήσω αν είναι καλά ή είναι υπερβολή; τι να κάνω για να δω αν όλα αυτα είναι εξαιτίας μου;

Δεν ξέρω τι να κάνω οκ μπορεί να μην είναι κάτι σοβαρό και να χρειάζεται να το γράψω εδώ αλλά θέλω σε κάποιον να μιλήσω με βασανίζει αφάνταστα . Νομίζω πως ερωτεύομαι τον ξάδελφο μου. Είμαστε τρίτα ξαδέρφια . Και νομίζω ότι αυτό είναι κάπως καλό διότι δεν έχουμε τόση συγγένεια . Εκτός και αν κάνω λάθος ...θα χαρώ πολύ αν μου απαντήσει κάποιος ...να προσθέσω ότι έχουμε (κάνει κάτι )...

Αισθανομαι οτι δεν ζω αρκετα !!! Δεν τολμαω αρκετα .. Δεν ρισκαρω !! ειμαι 20 και αισθανομαι πως δεν εχω ζησει οσα θα ηθελα .. σκεφτομαι τις συνεπειες .. σκεφτομαι υπερβολικα .. θα ηθελα να αισθανομαι πιο ελευθερη ,να μην φοβαμαι να κανω λαθη αλλα παντα κατι με κραταει πισω .. δεν εχω βρει ακομη τον εθαυτο μου , αυτο αισθανομαι αλλα δεν ξερω και πως να το βρω

Το φώς που έχουμε στην ψυχή μας,μπορεί να μας κάνει αγαπητούς στους γύρω μας.Η μεγάλη μαγκιά όμως είναι να μας αγαπούν για το σκοτάδι που κρύβουμε μέσα μας.Όποιος μπορεί να αγκαλιάσει και το σκοτάδι που κρύβουμε μέσα μας μας χωρίς να του φαίνεται ελαττωματικό στοιχείο του εαυτού μας,μπορεί να μας αγαπήσει ουσιαστικά και βαθιά.γ33

Δεν είμαι αχάριστη για αυτά που έχω,ούτε φθονώ τους γύρω μου για αυτά που δεν έχω,αλλά όταν με πιέζουν να μπώ σε καλούπια που δεν μου ταιριάζουν,εκβιάζοντας με πως με αυτόν τον τρόπο θα με αποδεχτούν,νιώθω κενό.Νιώθω άδεια και μόνη και πικραίνομαι γιατί διαπιστώνω πως δεν με καταλαβαίνουν,στην ουσία δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ να με μάθουν,συνεπώς δεν με γουστάρουν όπως είμαι.Πώς γίνεται να ξέρει ποιο είναι το καλό σου κάποιος που δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ να μάθει τι σε ευχαριστεί;Η μη αποδοχή δεν πονάει πολύ,η υποκρισία όμως ναι.Οχι στα ψίχουλα και στη γιαλαντζί "αγάπη",

Να τον καταλάβω με τίποτα. Αλήθεια θέλω πολύ. Μου αρέσει πολύ. Δεν ξέρω τι να κάνω για να του το δείξω γιατί δεν ξέρω αν το καταλαβαίνει.